บทที่ 67 เห็ดพิษ

บทที่ 67 เห็ดพิษ

หลังจากปรึกษากับเว่ยหวู่ฟู่แล้ว ทั้งสองก็ตัดสินใจออกไปดูสถานการณ์ โดยจะไม่ออกไปไกลจากฐานมากนัก เผื่อเจอเห็ดปีศาจหมวกดำ จะได้หนีกลับเข้าฐานได้ทัน

ระหว่างทางที่เดินออกจากฐาน ก็เห็นผู้วิวัฒนาการหลายคนกำลังรีบร้อนออกไปนอกฐาน

หลังจากออกจากฐานแล้ว ผู้วิวัฒนาการส่วนใหญ่ก็มุ่งหน้าไปทางมหาสมุทรผืนป่าเขียวขจี แต่หลินเซินและเว่ยหวู่ฟู่กลับเลือกไปอีกทาง

อย่างที่คิด ทางนี้มีคนน้อยกว่ามาก แต่เดินไปได้ไม่ไกล ทั้งสองก็เห็นเห็ดปีศาจหมวกแดงนอนอยู่ในพุ่มหญ้า

เมื่อเห็นมนุษย์สองคนปรากฏตัว เห็ดปีศาจหมวกแดงก็ร้องเสียงหลง พุ่งออกมาจากพุ่มหญ้า แล้วพุ่งเข้าใส่หลินเซินและเว่ยหวู่ฟู่ด้วยความดุร้าย

เว่ยหวู่ฟู่ฟันฉับเดียว หัวของเห็ดปีศาจหมวกแดงก็ลอยละลิ่ว ร่างที่ไร้หัวล้มลงกับพื้น

แต่หัวที่ลอยไปนั้น กลับแตกออกจากใต้หมวกเห็ด ไข่วิวัฒนาการเล็กๆ หลายสิบฟองกระเด็นออกมา

“เห็ดปีศาจฟักไข่วิวัฒนาการในร่างกายตัวเองได้ด้วย? วางไข่ได้เยอะขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่ฝูงเห็ดปีศาจจะเพิ่มจำนวนเร็วขนาดนั้น” หลินเซินหยิบไข่วิวัฒนาการขึ้นมา พูดอย่างประหลาดใจ

ถึงจะเป็นแค่ไข่วิวัฒนาการระดับเหล็กกล้า แต่เห็ดปีศาจตัวเดียว ฟักไข่ได้เยอะขนาดนี้ งั้นด้วยจำนวนเห็ดปีศาจที่พวกเขาเจอมาก่อนหน้านี้ ถ้าออกลูกได้ทุกตัว จะฟักลูกเห็ดปีศาจออกมาได้กี่ฟอง?

“ลืมถามไปว่าเห็ดปีศาจวางไข่บ่อยแค่ไหน” หลินเซินเก็บไข่วิวัฒนาการทั้งหมดใส่กระเป๋า ให้อ้วนน้อยเป็นขนม

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาฟักไข่วิวัฒนาการพวกนี้ ต่อให้มีเวลา เขาก็ไม่มีตู้ฟัก เพราะไข่วิวัฒนาการจะไม่ฟักในอุณหภูมิปกติ

ทั้งสองไม่กล้าออกไปไกลจากฐาน เดินวนเวียนอยู่แถวนั้น แต่ผลลัพธ์กลับทำให้หลินเซินตกใจ

เพราะแค่เดินเล่นแถวๆ ฐาน พวกเขาก็เจอเห็ดปีศาจหมวกแดงสี่ตัว และในหมวกของเห็ดปีศาจหมวกแดงแต่ละตัว ก็มีไข่เห็ดปีศาจตั้งแต่สี่ห้าฟอง ไปจนถึงยี่สิบกว่าฟอง

นี่ทำให้หลินเซินใจหายวาบ ถ้าเห็ดปีศาจหมวกดำและเห็ดปีศาจหมวกฟ้าตัวใหญ่ ก็ออกลูกได้เยอะขนาดนี้ จะเป็นยังไง?

นึกภาพเห็ดปีศาจหมวกฟ้าตัวใหญ่และเห็ดปีศาจหมวกดำจำนวนมาก ไหลบ่าเข้ามาที่ฐานหย๋าเฉินเหมือนน้ำท่วม หลินเซินก็อดไม่ได้ที่จะหนาวสั่น

“ไม่น่าจะแย่ขนาดนั้น สิ่งมีชีวิตเหล็กกล้าวางไข่ ใช้พลังงานและสารอาหารน้อย วางไข่ได้ง่าย แต่สิ่งมีชีวิตโลหะผสมและสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ คงวางไข่เยอะๆ ไม่ได้” หลินเซินคิดในใจ

“เห็ดปีศาจ” เว่ยหวู่ฟู่ชี้นิ้วไปทางหนึ่ง พูดขึ้นมา

หลินเซินรู้สึกแปลกใจ เว่ยหวู่ฟู่ไม่เคยพูดไร้สาระ ถ้าเห็นเห็ดปีศาจ ไม่เห็นต้องบอกเขา แค่เข้าไปฟันก็จบแล้ว

ที่อีกฝ่ายพูดแบบนี้ คงไม่ใช่เห็ดปีศาจธรรมดา

หลินเซินมองไปทางที่เว่ยหวู่ฟู่ชี้ เห็นเห็ดปีศาจตัวหนึ่งที่ขนาดพอๆ กับเห็ดปีศาจหมวกแดงทั่วไป แต่หมวกของมันเป็นสีม่วงแดง มีจุดขาว กำลังเดินออกมาจากป่า

“เห็ดปีศาจหมวกม่วง? ไม่เคยเห็นมาก่อน นี่เป็นระดับเหล็กกล้าใช่ไหม?” หลินเซินมองอย่างละเอียด ดูเหมือนจะเป็นระดับเหล็กกล้า แต่ก็ต่างจากเห็ดปีศาจหมวกแดง ไม่รู้ว่ากลายพันธุ์หรือเปล่า

“ฉันจัดการเอง” หลินเซินไม่ให้เว่ยหวู่ฟู่เข้าไป หยิบปืนพกทูตสวรรค์ออกมา เล็งไปที่เห็ดปีศาจหมวกม่วง แล้วยิง

แคปซูลกลายเป็นสิ่งมีชีวิตเหล็กกล้า พุ่งชนเห็ดปีศาจหมวกม่วงอย่างรวดเร็ว ทำให้หัวและหมวกเห็ดของมันแหลกละเอียด

ของเหลววิวัฒนาการและไข่วิวัฒนาการในหมวกเห็ดหล่นลงมา เป็นอย่างที่หลินเซินคิด นี่เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเหล็กกล้า

ทั้งสองเข้าไปเก็บไข่วิวัฒนาการที่ตกอยู่บนพื้นและที่เหลืออยู่ในหมวกเห็ด มีแค่สามฟอง ดูเหมือนจะน้อยกว่าไข่ที่เห็ดปีศาจหมวกแดงฟัก

“หลินเซิน --ดาว” เว่ยหวู่ฟู่หยิบไข่วิวัฒนาการที่เปื้อนของเหลววิวัฒนาการออกมาจากหมวกเห็ด กำลังจะยื่นให้หลินเซิน ก็ชักมือกลับ พูดขึ้นมา

“ดาว? ดาวอะไร?” หลินเซินมองเว่ยหวู่ฟู่ด้วยความสงสัย

“หนึ่ง… สอง… สาม… ดวง… ดาว…” เว่ยหวู่ฟู่ชี้นิ้วไปข้างหน้า เหมือนกำลังนับอะไรบางอย่าง

“ทิ้งไข่วิวัฒนาการซะ” หลินเซินรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ โยนไข่วิวัฒนาการในมือทิ้ง พร้อมกับตะโกน

จริงๆ แล้วเว่ยหวู่ฟู่โยนไข่วิวัฒนาการในมือทิ้งไปแล้ว แต่ดวงตาของเขากลับมีหมอกสีม่วงปกคลุม

หลินเซินก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาผิดปกติ คันไปทั้งตัว เห็นแสงระยิบระยับวิบวับ และภูตน้อยบินวนไปมา

“เราถูกพิษ เห็ดปีศาจหมวกม่วงมีพิษ!” หลินเซินรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น รีบล้วงกระเป๋า หยิบขวดยามาสองขวด ยื่นให้เว่ยหวู่ฟู่ขวดหนึ่ง และจะดื่มเองอีกขวด

ยาพวกนี้สามารถรักษาได้ทั้งบาดแผลภายนอกและภายใน แต่ไม่รู้ว่าจะแก้พิษได้ไหม อย่างน้อยก็ไม่น่าจะมีอันตราย

เว่ยหวู่ฟู่เปิดขวดยาแล้วดื่ม หลินเซินเปิดฝาขวด กำลังจะดื่ม ก็รู้สึกว่า 《ทฤษฎีวิวัฒนาการ》 ในร่างกายทำงาน

“《ทฤษฎีวิวัฒนาการ》 ต้านทานพิษได้ด้วยเหรอ!” หลินเซินดีใจ รีบปิดฝาขวดยา

พลังในร่างกายไหลเวียน อาการคันก็ยิ่งรุนแรงขึ้น เห็นภูตน้อยวิบวับบินวนไปมารอบๆ ตัว จนเขาเวียนหัว

แต่ไม่นาน ดาวที่เห็นก็เริ่มลดลง อาการคันก็หายไปอย่างรวดเร็ว

หลินเซินรู้สึกว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนไป จากการชะล้างของพิษ ไม่นานเขาก็กลับมาเป็นปกติ

เว่ยหวู่ฟู่ที่อยู่ข้างๆ ยังคงนับดาวอยู่ เห็นได้ชัดว่ายาไม่ได้ช่วยล้างพิษ

โชคดีที่พิษไม่ได้รุนแรงมาก แค่ทำให้เกิดภาพหลอนและอาการคัน หลินเซินกำลังจะพาเว่ยหวู่ฟู่กลับฐาน อาการของเว่ยหวู่ฟู่ก็เริ่มดีขึ้น ไม่นาน เขาก็เกือบหายเป็นปกติ

ถึงแม้ว่าพิษจะไม่รุนแรง แต่ถ้าโดนพิษตอนที่กองทัพสัตว์ร้ายบุก แค่แป๊บเดียวก็ตายได้

หลินเซินให้เว่ยหวู่ฟู่พักผ่อน ส่วนตัวเขาก็หยิบไข่วิวัฒนาการขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ไม่ได้รับพิษอีก

เขาใช้นิ้วแตะของเหลววิวัฒนาการ คราวนี้แค่รู้สึกคันๆ แต่ไม่มีภาพหลอน

《ทฤษฎีวิวัฒนาการ》 ทำงานอีกครั้ง อาการคันก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อหลินเซินสัมผัสของเหลววิวัฒนาการของเห็ดปีศาจหมวกม่วงอีกครั้ง ก็แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะวิวัฒนาการจนต้านทานพิษของเห็ดได้แล้ว

เพื่อที่จะยืนยันว่าเป็นเพราะ 《ทฤษฎีวิวัฒนาการ》 หรือไม่ หลินเซินจึงให้เว่ยหวู่ฟู่ที่หายดีแล้ว ลองสัมผัสของเหลววิวัฒนาการที่มีพิษอีกครั้ง

ปรากฏว่าเว่ยหวู่ฟู่ก็ยังคงได้รับพิษ เกิดภาพหลอนชั่วขณะ แสดงว่าเขาไม่ได้มีภูมิต้านทานจากการโดนพิษครั้งที่แล้ว และภูมิต้านทานของเขาก็ไม่แข็งแกร่งเท่าหลินเซิน

ผลของพิษไม่ได้รุนแรงมากสำหรับเว่ยหวู่ฟู่ที่เป็นผู้วิวัฒนาการโลหะผสม แค่ทำให้เขาเห็นภาพหลอน และในช่วงเวลาสั้นๆ ภาพหลอนของเว่ยหวู่ฟู่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

แต่หลินเซินกลับตื่นเต้น เพราะต่อไปนี้เขาสามารถใช้พิษเสริมสร้างร่างกาย และยังมีภูมิต้านทานพิษอีกด้วย!

ในขณะที่เขากำลังจินตนาการว่าตัวเองจะมีร่างกายที่ต้านทานพิษได้ทุกชนิด อ้วนน้อยในกระเป๋าก็กระโดดออกมา ยืนอยู่บนไหล่ของหลินเซิน จ้องมองไปยังทิศทางหนึ่งในป่า ด้วยแววตาที่เฉียบคม