บทที่ 47 : เมื่อเพลงจบ ผู้คนจากลา
ในความมืดมิดของราตรีกาล ป่าเขาทอดยาวไร้แสง วันนี้ทั่วบริเวณเงียบสงัด นอกจากสัตว์กินพืชแล้ว แทบไม่พบสัตว์ร้ายใดๆ ฉินหมิงวิ่งอย่างบ้าคลั่ง เมื่อผ่านป่าทึบแห่งหนึ่งก็หยุดกะทันหัน เขาถอดเกราะ วางค้อนอู๋จินด้ามยาว แล้วขุดชุดเกราะจิงจินที่เป็นประกายวับออกมาจากหิมะ นี่คือสมบัติของหวังเหนียนจู๋ ผู้ล่วงลับที...