บทที่ 430 สแคบเบอร์คือหนูจริงๆ
มีอุโมงค์แคบๆอยู่ใต้ต้นวิลโลว์จอมหวดซึ่งทอดยาวไปข้างหน้า ไคล์เดินมาเป็นเวลานานแต่เขาไม่เห็นแฮร์รี่กับคนอื่นๆเลย "พวกเขาวิ่งเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?" ไคล์อดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็วอีกครั้ง หลังจากเดินไปได้ประมาณสิบนาทีอุโมงค์ก็เริ่มลาดขึ้นหลังจากนั้นไม่นานไคล์ก็เห็นแสงเล็กๆ เขารู้ว่าตอนนี้เขามาถึงเพิงโหย...
