บทที่ 266 คริสตัลสีม่วง
พลังที่สามารถปราบมารได้โดยตรงทำให้มารเทพร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด หนวดจำนวนมากของมันไม่อาจจับดาบยาวที่เคลื่อนไหวอย่างว่องไวได้เลย!
แสงสีเงินส่องสว่างอยู่ในร่างของมัน ราวกับหิ่งห้อยยักษ์ที่เรืองแสงจากภายใน...
จินเป่าเอ๋อยืนนิ่งอยู่กับที่ ใช้เพียงจิตสั่งควบคุมดาบ ใบหน้าของนางดูซีดเซียวแต่ยังคงควบคุมสถานการณ์ได้อย่างคล่องแคล่ว!
นางสามารถยับยั้งเทพมารไม่ให้เข้าใกล้ และในที่สุดก็รอจนหลงหลี่ซิงและหลงเจี้ยนเข้ามาสมทบ! สามเงาร่างร่วมโจมตีเทพมารพร้อมกัน การประสานงานเป็นไปอย่างลงตัว
แม้จินเป่าเอ๋อจะมีพลังต่อสู้ที่ไม่สูง แต่นางสามารถควบคุมดาบในการโจมตีจากระยะไกล และถอยตัวเองออกมาเพื่อไม่ให้เป็นภาระเพื่อนร่วมทีม!
เทพมารซึ่งกังวลเรื่องปากทางพระราชวังใต้ดินอยู่แล้ว ถูกโจมตีจนสะบักสะบอม แม้ในยามต่อสู้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปทางปากทางเข้าเป็นระยะ...
จินเป่าเอ๋อเริ่มสงสัยในใจยิ่งขึ้น นางถอยออกจากการต่อสู้และพุ่งไปยังปากทางเข้าใต้ดิน!
การเคลื่อนไหวกะทันหันนี้ทำให้เทพมารระเบิดอารมณ์ออกมาในที่สุด ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้นราวกับลูกโป่งปลาหมึกยักษ์!
“ปัง!!”
ในพริบตาเดียว เทพมารดูเหมือนจะไม่อยากปล่อยให้ใครมีโอกาสจัดการมัน มันระเบิดตัวเองทันที!
โลกทั้งใบเหมือนกำลังจะแตกสลาย พื้นดินแยกออกจากกัน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหมุนวน ฝนตกหนักอย่างฉับพลัน สายฟ้าแลบไปทั่ว และเสียงคร่ำครวญด้วยความโกรธแค้นดังสะท้อน!
จินเป่าเอ๋อรีบกางค่ายกลป้องกันเพื่อปกป้องตัวเองและหอยยักษ์ โชคดีที่ปากทางพระราชวังใต้ดินไม่ได้รับผลกระทบเลย!
เหนือศีรษะของนาง มีมังกรดำสองตัวขนาดมหึมาโฉบวนอยู่ ช่วยปกป้องนางจากสายฟ้าที่ตกลงมาอย่างไร้ความปราณีจากฟากฟ้าในทุกทิศทาง...
การตายของเทพมารช่างเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ!
จินเป่าเอ๋อได้สติ รีบใช้พลังจิตสอดส่องเข้าไปในพระราชวังใต้ดิน เนื่องจากหอยยักษ์กักพวกปีศาจไว้จนเต็มพื้นที่ พวกมันพยายามถอยหลังกันอย่างวุ่นวาย กลัวว่าจะถูกหอยยักษ์กลืนเข้าไป!
และนั่นเอง ทำให้นางมองเห็นสิ่งที่ก่อนหน้านี้นางไม่เคยเห็นในพระราชวังใต้ดิน...
คริสตัลสีม่วงที่หมุนวนอยู่ในปากทางเข้ากลาง!
พร้อมกับวังวนพลังงานที่หมุนวนอยู่รอบๆคริสตัล...
นั่นคือ... พลังของค่ายกล!
ภายในพระราชวังใต้ดิน มีปากทางรูปไข่เก้าช่อง และคริสตัลสีม่วงนั้นอยู่ที่ช่องกลาง! แม้ว่านางจะไม่รู้ถึงหน้าที่ของมัน แต่สัญชาตญาณอันเฉียบแหลมบอกกับนางว่า
นางต้องเอาคริสตัลออกมา ไม่เช่นนั้นจะเกิดหายนะที่ไม่อาจแก้ไขได้
“หอยยักษ์ เอาคริสตัลสีม่วงในช่องกลางออกมาให้ข้า!”
นางจำได้ดีว่าภายในหอยยักษ์นั้นมีเนื้อส่วนหนึ่งที่สามารถยืดหดได้ตามใจชอบ!
เมื่อได้ยินคำสั่งของนาง หอยยักษ์ตอบกลับอย่างมั่นใจ: เรื่องแค่นี้ สบายมาก!
จากนั้น ลิ้นยาวของมันก็ยืดออกไปอย่างรวดเร็ว พันเกี่ยวคริสตัลสีม่วงทันทีและพยายามดึงมันออกมา! แต่ไม่รู้เพราะอะไร เหมือนมีแรงต้านมหาศาลบางอย่างที่ฉุดรั้งไว้ ทำให้มันไม่สามารถดึงคริสตัลออกมาได้...
หอยยักษ์เริ่มรู้สึกกลุ้มใจ นี่เป็นครั้งแรกที่นายท่านของมันขอให้ช่วยทำอะไรสักอย่าง! เพื่อพิสูจน์ว่ามันไม่ใช่สมบัติที่เอาแต่กินและไร้ประโยชน์
มันตัดสินใจใช้พลังทั้งหมดที่มี! จะต้องดึงเจ้าสิ่งนี้ออกมาให้ได้!
เพราะการออกแรงมากเกินไป มันเกือบจะคายมารสองสามตัวในปากออกมา โชคดีที่มันกัดแรงจนทำให้มารเหล่านั้นกลายเป็นเศษกรอบกรุบในทันที!
จินเป่าเอ๋อไม่ได้รู้เลยว่าหอยยักษ์กำลังคิดอะไรอยู่ เพราะความสนใจทั้งหมดของนางถูกดึงดูดไปยังความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นด้านหลัง...
หลังจากที่เทพมารระเบิดตัวเองไปแล้ว พลังมารหนาทึบได้ปกคลุมท้องฟ้าเกือบครึ่ง แต่โชคดีที่สองมังกรดำช่วยพ่นลมหายใจทำให้พลังมารเหล่านั้นสลายไปอย่างรวดเร็ว!
ในขณะเดียวกัน เงาร่างสูงสง่าก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในม่านหมอกสีดำ...
กลิ่นอายแห่งพลังที่แข็งแกร่งและน่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุดค่อย แผ่กระจายออกมา มันเหมือนแบกรับความโกรธแค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
ลมเย็นพัดผ่านเบาๆไปยังใบหน้าของเขา ดวงตาคมกริบที่เปี่ยมไปด้วยความอาฆาตแค้นและความกระหายเลือดสะท้อนอยู่ในความมืด ราวกับเขากำลังแสยะยิ้มที่เผยให้เห็นเขี้ยวอันเย็นเยียบ...
แม้มองเห็นใบหน้าไม่ชัด แต่เพียงแค่จ้องมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายและโหดเหี้ยมนี้ ก็ทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น...
ม่านหมอกสีดำทวีความเข้มข้น เงาร่างสูงสง่าหยุดนิ่งเหมือนพบเจออะไรบางอย่าง! จากนั้นร่างนั้นก็ค่อยๆหลอมละลายหายไปกับพลังมาร...
ถึงแม้จะไม่เห็นเขาแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้วางใจเลยแม้แต่น้อย!
ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในพระราชวังใต้ดิน มือขนาดใหญ่มือหนึ่งปรากฏขึ้น! มันพุ่งมาจับคริสตัลสีม่วงและพยายามดึงออกไป!
หอยยักษ์สะดุ้งตกใจ เกือบจะกัดลิ้นตัวเองด้วยซ้ำ มันจึงตอบโต้โดยการดึงกลับด้วยความโกรธ! ทั้งสองฝ่ายไม่ยอมปล่อยให้กันง่ายๆและเริ่มดึงกันไปดึงกันมาอย่างดุเดือด!
เมื่อจินเป่าเอ๋อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหอยยักษ์ สิ่งแรกที่นางทำคือคว้าขอบเปลือกหอยแล้วยืดแรงดึงมันออก เพราะมันติดอยู่ที่ปากทางเข้าใต้ดิน ทำให้นางเข้าไปช่วยข้างในไม่ได้!
เมื่อจินเป่าเอ๋อเข้ามาช่วย มือยักษ์นั้นเกือบจะหลุดออกจากคริสตัล แต่พอมันรู้ตัวก็ยิ่งออกแรงดึงมากขึ้น ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ!
ลิ้นของหอยยักษ์ที่ถูกดึงไปมาจนแดงเถือก เปลี่ยนจากสีชมพูสดใสกลายเป็นแดงคล้ำ!
“จบแล้ว... ลิ้นข้าจะขาดแน่ ๆ! ฮือ ๆ!”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ จินเป่าเอ๋อหยุดชะงัก ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่ลังเล
“หอยยักษ์ ปล่อยมือ!”
เมื่อพูดจบ จินเป่าเอ๋อก็สะบัดมือปล่อยพลังลำแสงพุ่งตรงไปยังตำแหน่งเหนือพระราชวังใต้ดิน
“ตูม!!”
เสียงระเบิดดังสนั่น ในเสี้ยววินาทีที่หอยยักษ์ถอนลิ้นกลับ พื้นดินก็ถล่มลงมาครั้งใหญ่ พระราชวังใต้ดินทั้งแห่งถูกฝังอยู่ใต้ดินทันที!
ในช่วงที่ทุกอย่างโกลาหล ฝุ่นควันฟุ้งกระจายไปทั่ว เงาควันสีดำเส้นหนึ่งเล็ดลอดออกมาจากใต้พื้นดิน มันรีบหันหลังและพุ่งตัวหนีทันที!
จินเป่าเอ๋อเปิดสัมผัสทางจิตไว้ตั้งแต่ต้น นางจับตำแหน่งของพลังงานสีดำนี้ได้ทันที ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้สองชายหนุ่มด้านหลังนางติดตามไป
หลังจากที่พระราชวังใต้ดินพังทลาย หอยยักษ์ก็ค่อยๆปิดปากลง เมื่อคริสตัลสีม่วงหายไป ค่ายกลก็เหมือนจะสลายไปด้วย มารจึงไม่สามารถออกมาได้อีก จากนั้นมันก็หายตัวไปจากที่เดิม...
"อ๊วก~ วันนี้กินเยอะไปหน่อย!"
จินเป่าเอ๋อรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างหลังจากที่หอยยักษ์กลับมาผนึกในตัวนาง บริเวณหน้าผากของนางร้อนวูบขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เปลือกหอยสีชมพูอ่อนเล็กๆที่เปล่งประกายแสงดาราจะปรากฏขึ้นตรงกลางหน้าผาก นางยกมือสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว และในไม่ช้าก็สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของหอยยักษ์ในจิตสำนึกของนาง!
หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง นางก็เลิกคิดมากและรีบติดตามพลังสีดำที่กำลังพุ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
มารหลงหลี่ซิงรู้สึกแปลกใจกับการเคลื่อนไหวของจินเป่าเอ๋อในตอนแรก แต่เมื่อเขามองเห็นเงาควันสีดำเบื้องหน้า เขาก็เข้าใจทันที!
ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย เจ้ามังกรน้อยนี่รู้ได้ยังไงว่าเทพมารจะหนีด้วยวิธีนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีใครสนใจสิ่งผิดปกติเพียงเล็กน้อยนี้แน่ๆ...
แล้วหอยยักษ์ตัวนั้นล่ะ มันคืออะไรกันแน่ ทำไมถึงมีพลังแห่งสวรรค์ แถมยังพูดได้อีก! เสียงโกรธแบบเด็กๆ เมื่อครู่เขาก็ได้ยินชัดเจน!
มังกรน้อยตัวนี้ ดูท่าจะมีความลับอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว!
ความคิดของหลงเจี้ยนก็ไม่ต่างกัน แต่เขาเพียงรู้สึกประหลาดใจในช่วงแรก ก่อนจะกลับมามีท่าทีเย็นชาอย่างรวดเร็ว ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใดอีกตลอดการไล่ล่า...
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเจอจินเป่าเอ๋อ เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังพันธะของเขาที่อยู่บนตัวนาง เขาจึงคาดเดาอะไรบางอย่างไว้แล้ว ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงในตัวนางหลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ครั้งก่อน แม้เขาจะเฉื่อยชาแค่ไหนก็คงมองไม่ข้ามสิ่งนี้ได้!
เป็นไปได้ว่า... มังกรขาวที่อยู่ตรงหน้าเขาอาจไม่ใช่มังกรขาวตนเดิมอีกต่อไป แต่อาจถูกวิญญาณอื่นเข้ามายึดครองหรืออาศัยอยู่ชั่วคราว!
สำหรับเหตุผลเบื้องหลังเรื่องนี้ เขาคิดอยู่หลายอย่าง แต่กลับยังหาคำตอบที่ชัดเจนไม่ได้เลย...
