บทที่ 262 ความน้อยใจ... เขาเริ่มก่อน!
หลงเจี้ยนเม้มริมฝีปาก ร่างกายแข็งทื่อ ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง แม้ท่าทางยังคงหยิ่งทะนงและเย็นชา แต่หากสังเกตดีๆแววตาของเขากลับดูสับสนเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากที่เม้มแน่นดึงรั้งบริเวณรอยฟกช้ำที่มุมปาก ความเจ็บปวดแปลบขึ้นจนเขาอดคิดไม่ได้ว่า... มันเจ็บไม่น้อยเลย! อีกฝั่งหนึ่ง ชายในชุดดำก็ไม่ได้ดูดีกว่าเท่าไร บ...
