บทที่ 237: ไปสาย
ฝนหยุดตกแล้ว เฉียวซางหันไปมองสัตว์อสูร “อสูรเกราะเหล็ก” ที่โผล่มาข้างหลัง จึงเข้าใจในทันทีว่าฝนที่เพิ่งตกลงมานั้น ไม่ใช่ฝีมือของสัตว์อสูรนกตัวนั้นเลย แต่เป็นฝีมือของมันต่างหาก การปรากฏตัวของอสูรเกราะเหล็กทำให้เฉียวซางตกใจอยู่ชั่วครู่ แต่ก็แค่นั้น! “สมบัติน้อย! ควบคุมเงา!” เฉียวซางตะโกนลั่นสั่งการขณะ...
