บทที่ 143 สร้างแฮปปี้ฟาร์ม?

บทที่ 143 สร้างแฮปปี้ฟาร์ม?

หวงเจี้ยนและเซี่ยหมิงฟู่ทั้งสองต่างเห็นหลี่หาน รวมถึงผู้คนที่กำลังวุ่นวายอยู่หน้ากระท่อมไม้

หวงเจี้ยนหัวเราะ พูดว่า "สหายน้อยหลี่หาน พวกเราได้พบกันอีกแล้ว"

เซี่ยหมิงฟู่ก็พูดเช่นกันว่า "สหายน้อยหลี่หาน รบกวนด้วยนะ"

หลี่หานยิ้มตอบ "ยินดีต้อนรับทั้งสองท่าน ทั้งสองท่านเกรงใจเกินไปแล้ว"

ทั้งสองคนมาด้วยกันและต่างก็พาเด็กๆ มาด้วย สำหรับจุดประสงค์การมาของพวกเขา หลี่หานพอจะเดาได้ว่าคงเกี่ยวกับเรื่องที่เมื่อวานหวังชางพาห่าวหลิงมา

แต่หลี่หานไม่ได้ถาม

จากนั้น เซี่ยหมิงฟู่ก็แนะนำเด็กที่พามาให้หลี่หานรู้จัก เป็นหลานชายของเขาชื่อหลินเสี่ยวตง

ที่แท้ก็เป็นหลานนี่เอง หลี่หานพยักหน้าและทักทายกับเด็กน้อย เด็กน้อยดูขี้อายมาก

ส่วนหวงป๋อหรานที่หวงเจี้ยนพามานั้น คุ้นเคยกับหลี่หานดีอยู่แล้ว พอลงจากรถก็เรียก "พี่หลี่หาน" หลายครั้ง

ยังบอกหลี่หานอีกว่าหนอนไผ่และจักจั่นที่เอากลับไปคราวที่แล้วเป็นอย่างไรบ้าง

และบอกว่าวันนี้อยากไปจับอีก

จากนั้น หลี่หาน หวงเจี้ยน และเซี่ยหมิงฟู่เดินไปที่หน้ากระท่อมไม้ หลี่หานก็แนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน

หัวหน้าหมู่บ้านในฐานะตัวแทนของหลี่จงฉือ หลี่หมิงจิ้ว และคนอื่นๆ แสดงความยินดีต้อนรับการมาของหวงเจี้ยนและเซี่ยหมิงฟู่

หวงเจี้ยนและเซี่ยหมิงฟู่บอกว่าทุกคนมากพิธีเกินไป พวกเขาต่างหากที่มารบกวน

หลังจากทักทายกันเรียบร้อย หวงเจี้ยนถามว่าสร้างกระท่อมไม้มาทำไม

หลี่หานอธิบายคำตอบ

หวงเจี้ยนพยักหน้าบอกว่าการเปิดร้านขายของชำนั้นจำเป็นจริงๆ

ในช่วงเวลานั้นเอง มีรถยนต์อีกสองคันมาถึง

เซี่ยหมิงฟู่หัวเราะ พูดว่า "ดูเหมือนคุณหวังและคุณตู้จะมาถึงแล้ว"

หลี่หานสงสัยถามว่า "อาจารย์เซี่ย อาจารย์หวง พวกท่านนัดกันมาวันนี้เหรอครับ?"

หวงเจี้ยนยิ้มตอบ "ใช่แล้ว ไม่ปิดบังสหายน้อยหลี่หานหรอก หลังจากที่พวกเราได้ยินเรื่องที่เมื่อวานลุงหวังพาห่าวหลิงมาที่นี่ พวกเราก็รู้สึกว่ามันมีความหมายมาก เลยนัดกันพาลูกๆ มาสัมผัสบรรยากาศที่นี่ด้วยกันวันนี้"

หลี่หานพยักหน้า คิดในใจว่าเป็นอย่างที่คิดจริงๆ

เรื่องนี้เขายินดีต้อนรับอย่างยิ่ง

จากรถยนต์สองคันมีผู้ใหญ่ลงมาสองคนและเด็กสองคน

หวังชางและห่าวหลิงก็อยู่ในนั้นด้วย

แต่เดิมหวังชางตั้งใจว่าจะมาในวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่เมื่อคืนตู้หรูชุน หวงเจี้ยน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ต่างบอกว่าอยากมาวันนี้

หวังชางเลยมาอีกครั้ง

พอเห็นหลี่หานก็หัวเราะพูดว่า "สหายน้อยหลี่หาน พวกเรามารบกวนอีกแล้ว"

ห่าวหลิงก็วิ่งมาหาหลี่หานพูดว่า "พี่หลี่หาน พวกเรามาอีกแล้ว"

หลี่หานยิ้มแสดงการต้อนรับทุกคน

ตู้หรูชุนที่มากับหวังชางนั้น หลี่หานรู้จัก เป็นหนึ่งในคณะกรรมการตัดสินในงานกวีนิพนธ์เมื่อสองวันก่อน เป็นนักกวีที่มีชื่อเสียง

ส่วนอีกสองคนไม่รู้จัก

หลังจากหวังชางแนะนำแล้ว หลี่หานก็ทักทายกับพวกเขาตามธรรมเนียม

จากนั้น ที่หน้ากระท่อมไม้ หัวหน้าหมู่บ้านหลี่ลู่ก็ทักทายกับหวังชาง ตู้หรูชุน และอีกสี่คนที่เพิ่งมาถึง

หลังจากทักทายกันแล้ว ทุกคนก็นั่งคุยกันสักพัก

หวังชาง ตู้หรูชุน และคนอื่นๆ ก็บอกว่าการเปิดร้านขายของชำที่นี่จำเป็นจริงๆ ถ้าพวกเขาจะซื้อของก็จะสะดวก

เมื่อได้ยินว่าร้านขายของชำจะขายของป่าด้วย หวงเจี้ยน หวังชาง ตู้หรูชุน และคนอื่นๆ ก็ดูมีความสุขมากขึ้น

พวกเขาเชื่อมั่นในของป่าที่นี่อย่างสมบูรณ์ ถ้าบอกว่าเป็นของป่า ก็แน่นอนว่าต้องเป็นของป่าแท้ๆ แน่นอน พวกเขายินดีที่จะซื้อของป่าจากที่นี่

หลี่ลู่ หลี่จงฉือ หลี่หมิงจิ้ว และชาวบ้านคนอื่นๆ ที่ได้ยินต่างก็ดีใจมาก

ดูเหมือนว่าความคิดที่จะขายของป่าที่นี่ของพวกเขาจะเป็นไปได้จริงๆ

ทุกคนได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า ถ้าของป่าขายได้จริง ต่อไปเมื่อใครได้ของป่ามาก็จะเอามาขายที่ร้านขายของชำ

ขายได้เท่าไหร่ก็ได้เท่านั้น หลี่จงฉือที่เป็นเจ้าของร้านจะไม่หักเงินส่วนกลาง

หลังจากนั่งคุยกันสักพัก หลี่หานก็พาแขกเข้าไปในหมู่บ้าน

จุดประสงค์หลักที่ทุกคนมาวันนี้คือเรื่องการเพาะปลูกพืช

ดังนั้น จึงมาที่แปลงเล็กๆ ที่เมื่อวานหวังชางและห่าวหลิงปลูกไว้โดยตรง

ตอนนี้ห่าวหลิงตื่นเต้นที่สุด ไม่หยุด "โอ้อวด" ต่อหน้าหวงป๋อหราน หลินเสี่ยวตง และเด็กคนอื่นๆ ว่าเมื่อวานเขาพรวนดินอย่างไร แล้วปลูกต้นกล้าผักอย่างไร

ยังให้เด็กๆ ดูต้นกล้าผักหลายชนิด บอกว่าเมื่อวานตอนปลูกใหม่ๆ ยังไม่สูงขนาดนี้ วันนี้สูงขึ้นมาหน่อยแล้ว

ยังบอกอีกว่าอีกไม่กี่วัน ถั่วลิสงพวกนี้ก็จะงอกและแทงยอดขึ้นมาจากดิน

ดูท่าทางห่าวหลิง เหมือนผู้เชี่ยวชาญด้านพืชที่กำลังให้ความรู้แก่เด็กๆ

เด็กๆ ฟังอย่างงงๆ ดูเหมือนจะแปลกใจว่าทำไมห่าวหลิงถึงรู้มากขนาดนี้

หวังชาง หวงเจี้ยน ตู้หรูชุน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ฟังแล้วอมยิ้ม

ขณะที่ยิ้ม หวงเจี้ยน ตู้หรูชุน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ก็แอบประหลาดใจ ตอนนี้ห่าวหลิงพูดเป็นฉากเป็นตอน และส่วนใหญ่ที่พูดก็ถูกต้อง

ต่อหน้าหวงป๋อหราน หลินเสี่ยวตง และเด็กคนอื่นๆ ในด้านความรู้เรื่องนี้ เขามีคุณสมบัติพอที่จะเรียกว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญได้จริงๆ

สิ่งที่เขาพูดนั้น หวงป๋อหราน หลินเสี่ยวตง และเด็กคนอื่นๆ ไม่เข้าใจเลยสักนิด

แต่ก่อนวันนี้ ห่าวหลิงก็เหมือนหวงป๋อหราน หลินเสี่ยวตง และเด็กคนอื่นๆ ที่ไม่เข้าใจความรู้ด้านนี้เลย

เพียงแค่วันเดียว ทำให้ห่าวหลิงได้รับความรู้มากมายขนาดนี้?

ตอนนี้เขาสามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่ว แสดงว่าสิ่งที่หวังชางสอนเมื่อวาน เขาเข้าใจจริงๆ และเข้าใจเกือบทั้งหมด

ไม่เช่นนั้น หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน จะไม่สามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่วขนาดนี้

เห็นกับตาแล้ว หวงเจี้ยน ตู้หรูชุน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ต่างประหลาดใจและรู้สึกทึ่ง

สิ่งที่ห่าวหลิงได้รับในหนึ่งวัน มากกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้

นี่ยิ่งทำให้พวกเขาอยากให้ลูกๆ ของตัวเองได้มาเรียนรู้แบบนี้มากขึ้น

ตู้หรูชุนพูดว่า "สหายน้อยหลี่หาน ไม่ทราบว่าที่นี่ยังมีที่ดินว่างอยู่ไหม? พวกเราอยากเช่าที่ดินสักแปลงเล็กๆ"

หลี่หานตอบว่า "ตอนนี้ยังไม่มีที่ว่าง ที่บ้านผมไม่มี ที่อื่นในหมู่บ้านก็ยังไม่มี ทั้งหมดปลูกถั่วลิสง ข้าวโพด และพืชอื่นๆ อยู่ แต่ตอนนี้ผมกำลังพิจารณาจะแบ่งที่ดินส่วนหนึ่งมาทำเป็นแฮปปี้ฟาร์ม แฮปปี้ฟาร์มจะให้เช่าที่ดินเป็นหลัก ตอนนั้นทุกคนจะสามารถเช่าได้"

แฮปปี้ฟาร์ม?

ฟังดูน่าสนใจ หวงเจี้ยน หวังชาง ตู้หรูชุน และคนอื่นๆ ต่างตาเป็นประกาย

หวังชางพูดว่า "จริงด้วย สหายน้อยหลี่หาน เมื่อวานเธอบอกว่ากำลังพิจารณาเรื่องหนึ่งอยู่ คือเรื่องแฮปปี้ฟาร์มนี่เองใช่ไหม?"

หลี่หานพยักหน้าตอบว่า "ใช่ครับ คือเรื่องแฮปปี้ฟาร์มนี่แหละ"

หวังชางถามต่อ "เธอช่วยอธิบายรายละเอียดให้พวกเราฟังได้ไหม?"

หวงเจี้ยน ตู้หรูชุน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ก็บอกว่าพวกเขาอยากรู้รายละเอียดด้วย

หลี่หานยิ้มตอบ "ได้แน่นอนครับ"

จากนั้นก็อธิบายรายละเอียดหลายด้านเกี่ยวกับแนวคิดของแฮปปี้ฟาร์ม การดำเนินงานของฟาร์ม กฎการเล่น วิธีการบริหารจัดการ

หวังชาง หวงเจี้ยน ตู้หรูชุน เซี่ยหมิงฟู่ และคนอื่นๆ ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

ยิ่งฟังยิ่งสนใจมากขึ้น

......

(จบบทที่ 143)