บทที่ 142: อย่าไปหาเรื่องคนของกองกำลังวิญญาณจักรพรรดิเด็ดขาด!
บทที่ 142: อย่าไปหาเรื่องคนของกองกำลังวิญญาณจักรพรรดิเด็ดขาด!
เมื่อป้ายวิญญาณจักรพรรดิปรากฏ ใครเล่าจะกล้าท้าทาย?
เป็นที่รู้กันดีว่าในระบบอำนาจของประเทศมังกร มีที่ปรึกษาเซี่ยจง มีจตุรเทพผู้พิทักษ์ และมีแม่ทัพใหญ่ทั้งสาม…พวกเขาล้วนเป็นขุนพลคนสำคัญของจักรพรรดินี และเป็นกำลังหลักของประเทศ
แต่บุคคลสำคัญเหล่านี้ไม่ใช่คนที่จักรพรรดินีซ่างกวนหลานไว้วางใจมากที่สุด
แม้แต่ซ่างกวนหลานก็ยังต้องใช้กลอุบายต่างๆ ทั้งเปิดเผยและแอบแฝง เพื่อรักษาสมดุลอำนาจระหว่างบุคคลเหล่านี้ เพื่อให้ตัวเองสามารถครองบัลลังก์ของประเทศมังกรได้อย่างมั่นคง
หากอำนาจของแม่ทัพใหญ่ทั้งสามเพิ่มมากขึ้น ซ่างกวนหลานก็จะลดอำนาจการควบคุมกองทัพของพวกเขา, หากที่ปรึกษาเซี่ยจงเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของประเทศมากเกินไป ซ่างกวนหลานก็จะใช้ทั้งไม้อ่อนเเละไม้แข็งเพื่อตักเตือนเขาอย่างแนบเนียน
ส่วนจตุรเทพผู้พิทักษ์ ซ่างกวนหลานมักจะเรียกพวกเขาทั้งสี่มาพบที่พระราชวังเป็นระยะๆเพื่อปรามๆพวกเขาไว้บ้าง
จะเห็นได้ว่า บุคคลเหล่านี้เป็นเพียงดาบในมือของซ่างกวนหลาน แม้ว่าคมดาบเหล่านี้มักจะชี้ไปที่ศัตรู แต่ถ้าควบคุมไม่ดี…คมดาบเหล่านี้อาจจะหันกลับมาทำร้ายตัวเธอเองได้
ดังนั้น ซ่างกวนหลานจึงไม่มีความไว้ใจพวกเขาอย่างแท้จริง
ในประเทศมังกร มีเพียงกองกำลังเดียวเท่านั้นที่ได้รับความไว้วางใจจากซ่างกวนหลานอย่างแท้จริง เเละนั่นก็คือ…กองกำลังวิญญาณจักรพรรดิ!
สมาชิกทุกคนของกองกำลังวิญญาณจักรพรรดิ, ล้วนเป็นคนสนิทของซ่างกวนหลาน เปรียบเสมือนองครักษ์คู่บัลลังก์ของเธอ
เสมาชิกกองกำลังวิญญาณจักรพรรดิทุกคนจะได้รับป้ายวิญญาณจักรพรรดิ
และมีกฎในประเทศมังกรอยู่ว่า เห็นป้ายวิญญาณจักรพรรดิ ก็เหมือนเห็นจักรพรรดินี!
…..
ณ ชั้นบนสุดของหอเทียนจี
เมื่อทุกคนรู้ว่าป้ายนั้นคือป้ายวิญญาณจักรพรรดิ พวกเขาต่างก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง มือขวากำแน่นวางไว้ที่อกซ้าย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคารพและศรัทธา ราวกับจักรพรรดินีซ่างกวนหลานมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา
ลี่เจียงเหอยื่นป้ายส่งคืนให้เซียวซิงหยูด้วยสองมือ เสื้อผ้าของเขาตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ
เขามีความหวาดกลัวในดวงตา ราวกับว่ากำลังมีวิญญาณร้ายตามหลอกหลอนเขาอยู่
"ท่านลี่ ขอบคุณที่เก็บให้ผมนะครับ"
"ท่านเซียว อย่าพูดเช่นนั้นเลยครับ, ผมเต็มใจทำ"
ลี่เจียงเหอประธานกิลด์พายุ เเละยังเป็นปรมาจารย์อสูรระดับแปดดาว กลับเริ่มแสดงท่าทางนอบน้อมต่อหน้าเด็กหนุ่มอายุ 19 ปี
เซียวซิงหยูอยากแกล้งเขาเล่นๆ ตอนที่กำลังจะรับป้ายคืน เขากลับปล่อยมือทิ้ง
พลั่ก!
ป้ายวิญญาณจักรพรรดิหล่นลงพื้นอีกครั้ง
"โอ๊าะ….ขอโทษทีครับ มือผมหมดเเรงเฉยเลย"
ในตอนที่ป้ายหล่นลงพื้น ลี่เจียงเหอตกใจจนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
เขารีบคุกเข่าลงเก็บป้ายขึ้นมา เเล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
"ไม่ครับ! ไม่ใช่ความผิดของท่าน มันเป็นความผิดของผมเอง…ผมส่งให้ไม่ดีเองครับ!"
คราวนี้ลี่เจียงเหอยื่นป้ายวิญญาณจักรพรรดิให้เซียวซิงหยูด้วยสองมือ ยกขึ้นเสมอหน้า ไม่กล้าแสดงความประมาทให้เซียวซิงหยูเล่นงานเลยแม้แต่น้อย
ป้ายวิญญาณจักรพรรดิก็เป็นแค่ป้ายธรรมดา มูลค่าแท้จริงของมันอาจไม่เท่ากับค่าอาหารมื้อเดียวด้วยซ้ำ
แต่คำว่า "วิญญาณจักรพรรดิ" ที่สลักอยู่บนป้ายนั้น มีความหมายที่ประเมินค่าไม่ได้
กองกำลังวิญญาณจักรพรรดิคือกองกำลังลับที่จักรพรรดินีฝึกฝนขึ้นมา….การเห็นป้ายวิญญาณจักรพรรดิก็เหมือนเห็นจักรพรรดินี นี่แหละคือคุณค่าที่แท้จริงของป้าย!
อย่าว่าแต่ลี่เจียงเหอประธานกิลด์พายุเลย ต่อให้เป็นแม่ทัพใหญ่ทั้งสาม หรือแม้แต่ที่ปรึกษาเซี่ยจง เมื่อเห็นผู้ถือป้ายวิญญาณจักรพรรดิ พวกเขาก็ต้องยิ้มเเล้วต้อนรับด้วยความเคารพ
"พ่อ…พ่อกำลังทำบ้าอะไรเนี่ย!? ทำไมพ่อต้องไปก้มหัวให้มันด้วย, รีบสั่งคนไปเล่นงานมันเลยสิ!"
ในกลุ่มคนมากมาย มีเพียงคนโง่คนเดียวที่ยังเห่าหอนไม่หยุด เเละคนคนนั้นก็คือลี่หาน
เมื่อได้ยินเช่นนี้, ลี่เจียงเหอก็หันขวับไปมองลี่หานด้วยดวงตาที่แดงก่ำด้วยความโกรธ
"พ่อ พ่อมองผมแบบนั้นทำไม?"
"ไอ้ลูกโง่!"
เพี๊ยะ!
เสียงตบหน้าดังสนั่นหวั่นไหว ลี่หานล้มลงไปกองกับพื้น ฟันหลุดร่วงลงพื้นหลายซี่
"พ่อ…พ่อตบผมทำไม?"
"ไอ้ลูกไม่รักดี แกยังกล้าลบหลู่ท่านเซียวอีกเหรอ…อยากตายรึไง!?"
"พ่อ…ทำไมพ่อต้องเข้าข้างคนอื่นด้วย ผมเป็นลูกพ่อนะ…"
"ฉันไม่มีลูกโง่แบบแก!"
ลี่หานอึ้งไป คราวนี้เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติของพ่อ เขาจึงอดกลั้นความโกรธและความน้อยใจ ก้มหน้าเงียบๆ
ลี่เจียงเหอสูดหายใจเข้าลึกๆ เเล้วหันมาฝืนยิ้มให้เซียวซิงหยู
"ท่านเซียว วันนี้ผมเป็นคนผิดเอง ที่ทำให้ท่านต้องเสียเวลา…กิลด์พายุต้องขออภัยเป็นอย่างสูง"
"เพื่อแสดงความจริงใจในการขอโทษ ผมยินดีที่จะซื้อของในการประมูลที่เหลือทั้งหมดนี้มอบให้ท่าน!"
สินค้าที่เหลือในการประมูลมีมูลค่ารวมกว่าสองสามร้อยล้านเหรียญ สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงความจริงใจอย่างมากของลี่เจียงเหอ และความหวาดกลัวต่อคำว่า "กองกำลังวิญญาณจักรพรรดิ"
"ผมไม่สนใจเงิน"
เซียวซิงหยูพูดขึ้นเเล้วเดินไปหาลี่เจียงเหอ เเละวางมือลงบนไหล่ของเขา
ลี่เจียงเหอตัวแข็งทื่อ ขาของเขาเริ่มสั่นด้วยความกลัว
การที่ปรมาจารย์อสูรระดับแปดดาวต้องหวาดผวาต่อหน้าปรมาจารย์อสูรระดับสองดาว สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงอำนาจของป้ายวิญญาณจักรพรรดิได้เป็นอย่างดี
"ท่านลี่ ในเมื่อคุณยอมรับผิดแล้ว และอยากขอโทษ…คุณก็ควรให้ผมเป็นคนเลือกวิธีการขอโทษ จริงใหมครับ?"
"ท่านเซียวพูดถูกเเล้ว, ท่านต้องการให้ผมขอโทษอย่างไรดีครับ?" ลี่เจียงเหอยิ้มแหยๆ
เซียวซิงหยูหยุดยิ้ม มองข้ามลี่เจียงเหอไปที่ลี่หานที่กำลังปิดหน้าร้องไห้อยู่
"ฉันต้องการหักแขนมันข้างหนึ่ง!"
ทันใดนั้น บรรยากาศโดยรอบก็เงียบสงัด
ตอนนี้มันราวกับว่าออกซิเจนในห้องถูกเซียวซิงหยูดูดหายไปจนทุกคนรู้สึกหายใจไม่ออก
"เซียวซิงหยู…แกพูดบ้าอะไร!"
ลี่หานตกใจจนเสียสติ เเล้วรีบถอยหลังกรู
แต่ด้วยความหวาดกลัวมันก็ทำให้เขาเดินไม่ไหวจนล้มลงไปกองกับพื้น แม้แต่จะลุกขึ้นยังทำไม่ได้
เมื่อลูกชายตกอยู่ในอันตราย ลี่เจียงเหอในฐานะพ่อก็ต้องออกโรง
"ท่านเซียว โปรดใจเย็นๆก่อนเถอะครับ…เรื่องมันยังไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น"
"ยังไม่ร้ายแรงงั้นเหรอ?”
“มันดูถูกพี่สาวของฉันทั้งสองคน แล้วยังจะอยากจะมาหักเเขนฉันอีก…ฉันคิดว่าข้อเรียกร้องของฉัน มันไม่มากเกินไปหรอกนะ”
เซียวซิงหยูเป็นคนรักครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นเซียวรั่วเสวี่ยหรือฉินเยี่ยนหรัน เขาก็ถือว่าเป็นคนในครอบครัวของเขา
ตอนที่ลี่หานดูถูกเซียวรั่วเสวี่ยและฉินเยี่ยนหรัน เซียวซิงหยูคิดจะฆ่ามันทิ้งเสียด้วยซ้ำ
แต่อย่างไรเขาก็ไม่อยากให้เรื่องบานปลาย ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องการสั่งสอนให้มันหลาบจำเท่านั้น
"ท่านเซียว…"
"ท่านลี่ ไม่ต้องมาขอร้องหรอก จะให้ลูกชายคุณเสียแขน หรือจะรับผิดชอบกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น…คุณเลือกเอาได้เลย"
คำพูดนี้ของเซียวซิงหยู ทำให้ลี่เจียงเหอจนมุมทันที
อย่างไรก็ตาม, ลี่เจียงเหอเงียบไปไม่ถึงสามวินาที เขาก็ตัดสินใจได้เเล้ว
"พวกแก พานายน้อยมาหาฉัน!"
ลูกน้องกิลด์พายุหลายคนลากลี่หานที่กำลังร้องไห้ มาหาลี่เจียงเหอ
"พ่อ! ผมเป็นลูกแท้ๆของพ่อนะครับ!"
"อนาคตผมต้องสืบต่อกิจการของพ่อ ถ้าผมแขนหัก ผม..…"
ลี่เจียงเหอหยิบแท่งเหล็กขึ้นมา ฟาดลงไปที่แขนขวาของลี่หานอย่างแรง!
บูมมมม!!!
อ้ากกกกก!!!
เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วห้อง
ทุกคนหลับตาลง ไม่กล้ามองภาพอันโหดร้ายนี้
ลี่เจียงเหอลงมืออย่างไม่ลังเลจนกระดูกแขนขวาของลี่หานหักเป็นชิ้นๆ จากนั้นเจ้าตัวก็สลบไปด้วยความเจ็บปวด
แววตาของลี่เจียงเหอสั่นไหวด้วยความเสียใจ แต่เขาก็กัดฟันเเล้วมองไปที่เซียวซิงหยูด้วยสายตาแดงก่ำ
"ท่านเซียว คราวนี้ท่านพอใจกับคำขอโทษของพวกเราหรือยังครับ?"
เซียวซิงหยูพยักหน้ารับเงียบๆ
"แล้วลูกชายผม…"
“พากลับไปเถอะ”
ลี่เจียงเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอก เเล้วรีบสั่งลูกน้องทันที
"ขอบคุณท่านเซียวที่เมตตา พวกแก! พามันไปโรงพยาบาล!"
ลูกน้องหลายคนรีบลากลี่หานที่สลบไสลจากไปทันที
ณ ขณะนี้…ในใจของลี่เจียงเหอไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเคียดแค้นเซียวซิงหยูเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้ เขารู้สึกโชคดีมาก
โชคดีที่เซียวซิงหยูต้องการแค่ให้ลูกชายเขาเสียแขนก็พอใจแล้ว ถ้าเซียวซิงหยูจะเอาเรื่องจริงจัง กิลด์พายุของเขาอาจจะต้องพบกับจุดจบในวันนี้
ในประเทศมังกร คุณจะไปหาเรื่องใครก็ได้ แต่อย่าไปหาเรื่องคนของกองกำลังวิญญาณจักรพรรดิเด็ดขาด
……………………
