บทที่ 115(ฟรี)
บทที่ 115(ฟรี)
อู้วว...!!!!
ฟ้าาาด!!!!
ซ็องฮยอนชางปลดปล่อยพลังเวทและพยายามหนีให้ไกลที่สุด
แพ็คกึนแทแข็งแกร่งกว่าที่ซ็องฮยอนชางคิดไว้มาก
แต่ว่า...
ฟ้าด!!
ฉัวะเอี๊ยก!!
ฉัวะเอี๊ยก!!
แพ็คกึนแทไล่ตามมาถึงข้างๆ ซ็องฮยอนชางในทันทีและฟันกริชพลังเวทใส่
การโจมตีของมันไม่จบแค่นั้น
ร่างของซ็องฮยอนชางที่กำลังเคลื่อนที่เร็วๆ จู่ๆ ก็แข็งทื่อในทันที
"อะ... อะไรกัน...?!"
[ใช้สกิล 'พลังจิต']
เพราะสกิลพลังจิตที่แพ็คกึนแทใช้ ทำให้ร่างของซ็องฮยอนชางไม่เคลื่อนไหวตามใจ
อู้วว..!!!
กรอบแกรบ...!!!
ซ็องฮยอนชางดึงพลังเวทจากจุดตันออกมา พอขยับร่างกายได้ก็รีบเบี่ยงตัวไปด้านข้าง
ฟิ้ว!
กริชพลังเวทที่พุ่งเข้าใส่หน้าผ่านไปเฉียดๆ
ฟิ้ว!
กริชพลังเวทสีฟ้าผ่านหน้าซ็องฮยอนชางไปอีกครั้ง
'พลาดนิดเดียวตายจริงๆ...!'
ผ่านมาหลายเดือนแล้วตั้งแต่กลับมาจากการติดอยู่ในเกม เป็นพันปี
จนถึงตอนนี้เคยมีช่วงที่เครียดขนาดนี้ไหม
ตึก..! ตึก..! ตึก..! ตึก..!
หัวใจของซ็องฮยอนชางเต้นเร็วราวกับจะระเบิด
'หลังจากติดอยู่ในเกมตั้งนาน กว่าจะกลับมาอยู่ในโลกจริงได้ จะมาตายง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้...!'
อู้วว..!!
ซ็องฮยอนชางดึงพลังเวททั้งหมดจากจุดตันออกมา
พร้อมกันนั้นก็ใช้สกิลสายเวทย์ก่อน
[ใช้สกิล 'ทุ่งน้ำแข็ง']
เปรี๊ยะๆๆ-
เมื่อใช้ทุ่งน้ำแข็ง ความเย็นมหาศาลก็แผ่ออกมารอบตัวซ็องฮยอนชางไปทุกทิศทาง
แม้รอบๆ จะกลายเป็นน้ำแข็งในทันที แต่แปลกที่แพ็คกึนแทดูจะไม่ได้รับผลกระทบเลย
"คึๆ! เหมือนกันจริงๆ..!! แกก็ใช้หินวิวัฒนาการสินะ...!!!"
แพ็คกึนแทตะโกนเมื่อเห็นซ็องฮยอนชางใช้สกิลสายเวทย์ แต่ซ็องฮยอนชางไม่สนใจและใช้สกิลต่อ
[ใช้สกิล 'ระเบิด']
[ใช้สกิล 'ฝนพลังเวท']
อู้วว..!!
เปรี้ยงงงง!!!
วงกลมพลังเวทขนาดใหญ่ปรากฏบนท้องฟ้า
ฝนพลังเวทสีน้ำเงินเข้มเทลงมาที่พื้นอย่างรวดเร็ว
"โอ้... มีสกิลแบบนี้ด้วยเหรอ... เป็นสกิลที่ฉันไม่มี... สกิลวงกว้างที่ใช้ได้นี่?"
แต่แพ็คกึนแทยังคงทำท่าสบายๆ ขณะมองฝนพลังเวทที่ตกลงมาจากฟ้า
พร้อมกันนั้นเขาก็ใช้สกิล
[ใช้สกิล 'ออร่าแบริเออร์']
อู้วว..!!!
ออร่าที่อยู่ในมิติสูงกว่าพลังเวทลอยขึ้นมาจากร่างของแพ็คกึนแท
ออร่าเคลือบสีฟ้าเจิดจ้าห่อหุ้มร่างทั้งหมด
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
ฝนพลังเวทที่ซ็องฮยอนชางสร้างกระเด็นออกไปทันทีที่สัมผัสออร่าที่ห่อหุ้มร่างแพ็คกึนแท
'ออร่าแบริเออร์...'
ซ็องฮยอนชางรู้จักสกิลที่แพ็คกึนแทใช้
เป็นสกิลเฉพาะของจอมเวทที่ได้ตั้งแต่เลเวล 400 เป็นสกิลที่ดีมาก
'ด้วยสกิลที่มีตอนนี้ จะเอาชนะได้... มีแค่อันนี้'
ออร่าแบริเออร์เป็นสกิลระดับสูงสุด การจะทะลวงออร่านั้นด้วยสกิลที่ซ็องฮยอนชางมีตอนนี้จึงยาก
แต่ว่า...
อู้วว..!!!
การร่ายสกิลระเบิดที่ซ็องฮยอนชางใช้เมื่อครู่เสร็จสมบูรณ์ แสงพุ่งออกมาจากวงกลมพลังเวทที่พื้น
บึ้มมมมม!!!!!!
โครมมมมม!!!!
การระเบิดขนาดใหญ่กลืนกินซ็องฮยอนชางและแพ็คกึนแทในทันที
ซ็องฮยอนชางมีสกิลป้องกันและคุณสมบัติด้วยจึงไม่เป็นไร แต่...
"อึก..! อันนี้ใช้ได้นี่"
ดูเหมือนแพ็คกึนแทจะได้รับบาดเจ็บพอสมควร
'แค่นี้ยังไม่พอ'
ซ็องฮยอนชางรีบจับด้ามดาบที่เอวทันที
ตึก
พร้อมกันนั้นก็ชักดาบออกจากฝักและฟัน
[ใช้สกิล "ออร่ามาสเตอร์"]
[ใช้สกิล "พรของผู้พิพากษา"]
[ใช้สกิล "ตัดขาด"]
[ใช้สกิล "ชักดาบ"]
[ใช้สกิล "ดาบเดียวตัด"]
สกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสกิลที่ซ็องฮยอนชางมี
เมื่อใช้ออร่ามาสเตอร์ ออร่าสีแดงเข้มก็ลอยขึ้นมาจากดาบที่เขาฟัน
ฉัวะเอี๊ยก!!!!!!
คมดาบขนาดใหญ่ที่สร้างจากออร่าสีแดงเข้มพุ่งเข้าใส่แพ็คกึนแทอย่างรวดเร็ว
ฟ้าว!!!
แพ็คกึนแทที่อยู่ตรงหน้าเมื่อครู่หายวับไปในทันที
"โอ้... ออร่าสีแดง... แกเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ นะ?"
ไม่นานนัก แพ็คกึนแท ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของซ็องฮยอนชาง และกระซิบข้างหูเขา
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีรูนสโตนด้วย... ดูน่าอร่อยดีนะ ต้องรีบเปิดดูสักหน่อยแล้ว คุกๆ..."
แพ็คกึนแทเลียริมฝีปากพลางแทงกริชพลังเวทสีฟ้าเข้าที่แผ่นหลังของซ็องฮยอนชาง
ฉัวววว!!!
เคร้ง!!!!
[กระจกยาตะถูกเรียกใช้งาน]
โชคดีที่เรียกใช้กระจกยาตะได้ทันจึงป้องกันการโจมตีไว้ได้หวุดหวิด
ฉัวววววว!!!!
แพ็คกึนแทพุ่งแทงกริชเข้ามาอีกครั้ง
[กระจกยาตะถูกเรียกใช้งาน]
เคร้ง!!!!!
ใช้กระจกยาตะที่เหลืออยู่แค่สองครั้งไปอีกหนึ่งครั้งเพื่อป้องกันตัว
พั่ว!!
ในขณะเดียวกัน ซ็องฮยอนชางพยายามถอยห่างจากแพ็คกึนแทอย่างรวดเร็ว
พั่ง!!
แต่แพ็คกึนแทเคลื่อนที่เร็วกว่าซ็องฮยอนชางอย่างน้อยสามเท่า และปรากฏตัวข้างๆ เขาในชั่วพริบตา
'ไอ้นี่... มันต้องมีอาชีพอย่างน้อยสามอาชีพแน่ๆ..!'
นอกจากนี้การผสมผสานสกิลก็ยอดเยี่ยมมาก
ไม่รู้ว่าเลเวลเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่ามันสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนี้โดยการผสมผสานสกิลการเคลื่อนที่หลายๆ อย่างเข้าด้วยกัน
'มันเป็นไปได้เพราะมีสกิลหลากหลายประเภทและจำนวนมาก... แย่แล้วสิ..'
ตอนนี้ซ็องฮยอนชางคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะแพ็คกึนแทด้วยสกิลที่มีอยู่
'สกิลที่ฉันมีอยู่...'
ซ็องฮยอนชางรีบดูหน้าต่างสถานะอย่างรวดเร็วและสังเกตเห็นสกิลหนึ่งที่เขาลืมไปชั่วขณะ
'นี่มัน..!!'
ทันทีที่เห็นสกิลนั้น วิธีเดียวที่จะเอาชนะแพ็คกึนแทได้ก็ผุดขึ้นในหัวของซ็องฮยอนชาง
พั่ว!!
ซ็องฮยอนชางรีบวิ่งหนีกลับไปยังที่ที่เหล่าฮันเตอร์ทีม 4 อยู่อย่างเร็วที่สุด
"ฮ่าๆๆ!! เอาสิ ลองหนีดูซิ!"
แพ็คกึนแทไล่ตามซ็องฮยอนชางอย่างสบายๆ
*
ห้องรองหัวหน้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซล
ชเวบยองฮุนกำลังดื่มชาอย่างสบายๆ ในห้องทำงาน
ซึบ... ฟึ่บ..!
เขาชอบดื่มชาพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะมันช่วยให้จิตใจสงบ
"ทีม 4 คงไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมั้ง"
พูดตามตรง เขาก็กังวลอยู่ แต่จงใจที่จะไม่คิดมาก
ตอนนี้ในโทรทัศน์ภายในห้องทำงาน ผู้ประกาศข่าวกำลังรายงานข่าวด่วน
[ขณะนี้ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางแห่งสาขาฮันเตอร์โซล พร้อมด้วยฮันเตอร์ทีม 4 กำลังจัดการกับชอนอัก......]
[อาชญากรแห่งชอนอักที่ก่อเหตุมาตลอด 9 ปี......]
เขาไม่ค่อยกังวลมากนัก เพราะพวกฮันเตอร์โอะอักที่ถูกเรียกว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในชอนอักถูกซ็องฮยอนชางจัดการไปหมดแล้ว
"แต่ความรู้สึกไม่สบายใจที่แทรกอยู่ในใจนี่... มันคืออะไรกันนะ...?"
แม้ในขณะที่ดื่มชามองออกไปนอกหน้าต่าง ความกังวลก็ยังไม่จางหาย
แต่แล้วในตอนนั้น
โครม!
มีคนเปิดประตูห้องรองหัวหน้าสาขาราวกับจะพังมันทิ้งโดยไม่มีการเคาะประตู
ในเวลานี้ที่ไม่มีหัวหน้าสาขาอยู่ ชเวบยองฮุนคือผู้มีตำแหน่งสูงสุดในสาขาฮันเตอร์แห่งโซล
ด้วยเหตุนี้ ชเวบยองฮุนจึงโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงและกำลังจะหันไปตะโกนใส่
"ใครกล้ามา...... เอ๊ะ...?"
"ไง บยองฮุน แกนั่งจิบชาสบายอยู่ที่นี่เหรอ?"
"หั... หัวหน้าสาขา..!!!"
ชายที่มีเคราหยาบกร้านขึ้นที่คางและแก้ม
ชายที่มีรูปลักษณ์ค่อนข้างดุดันคือหัวหน้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซล
"ท่าน... ท่านบอกว่าจะมาอีกไม่กี่วัน... ทำไมมาเร็วแบบนี้ครับ...?"
"ทำไม ฉันมาเร็วแล้วหงุดหงิดเหรอ?"
"เอ่อ... ไม่ใช่อย่างนั้นครับ.."
หัวหน้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซลที่ดูมีอายุมากพอสมควร อายุปลาย 40 ซึ่งมากกว่ารองหัวหน้าสาขาชเวบยองฮุน
ชอนมูจิน หัวหน้าสาขาผู้ถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเกาหลี
เขาเป็นฮันเตอร์สายนักรบที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก
ด้วยความที่เป็นฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งขนาดนั้น เขาจึงได้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซล ซึ่งเป็นสาขาฮันเตอร์ที่เป็นตัวแทนของเกาหลี
"ฮึ... อยากเจอฮยอนชางหัวหน้าทีม 4 สักครั้ง... แกปล่อยให้เด็กต้องทำงานหนักขนาดนั้น... เอ๊ะ?! ไอ้รองหัวหน้าบ้านี่กลับมานั่งจิบชาสบายในห้องทำงาน ไอ้เวร..!"
ผัวะ!
ชอนมูจินต่อยหัวชเวบยองฮุนหนึ่งที
"โอ๊ย! ทำไมต้องตีด้วยครับ!"
"หา?! จะโดนอีกไหม?"
"เอ่อ... ไม่ครับ.."
แม้จะไม่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าสาขาและรองหัวหน้าสาขา แต่ความจริงแล้วทั้งคู่รู้จักกันมานานและสนิทสนมกัน
แน่นอนว่าชเวบยองฮุนโดนชอนมูจินตีมาเป็นเวลานานแล้ว
"พอเถอะ รีบเตรียมตัวได้แล้ว"
"ครับ...? เตรียมตัวอะไรครับ...?"
"ต้องไปช่วยพวกทีม 4 สิ คงไม่คิดจะปล่อยไว้แบบนี้หรอกใช่ไหม?"
"ครับ... เข้าใจแล้วครับ!"
หัวหน้าสาขาชอนมูจินและรองหัวหน้าสาขาชเวบยองฮุน
ทั้งสองรีบเตรียมตัวให้เสร็จเพื่อจะไปช่วยซ็องฮยอนชางและเหล่าฮันเตอร์ทีม 4 ที่ชางวอน
*
"ฮึก.. ฮึก.. ฮึก.."
"ฮึ่ว.. ฮึ่ว.. ฮึ่ว.."
"จำนวนพวกมัน... มากเกินไปครับ..."
ในขณะที่ซ็องฮยอนชางกำลังต่อสู้กับแพ็คกึนแท ฮันเตอร์ทีม 4 ทั้ง 8 คนต้องต่อสู้กับฮันเตอร์นับร้อย
ยิ่งไปกว่านั้น ฮันเตอร์ชอนอักทั้งหมดล้วนเป็นฮันเตอร์ระดับ A การที่คน 8 คนจะต่อสู้กับคนนับร้อยจึงแทบเป็นไปไม่ได้
"ฮ่าาาา..!! แบบนี้ได้ตายจริงๆ ว่ะ.."
อีแทซูตะโกนบ่นอย่างอ่อนแรง แต่แววตาของเขายังคงลุกโชน
เป็นแววตาที่ดุดันราวกับจะฆ่าฮันเตอร์ชอนอักได้ทุกเมื่อ
ตอนนั้นซ็องซึงอูก็ตะโกนใส่อีแทซู
"ฮันเตอร์อีแทซู พักเติมพลังสักหน่อยก่อนครับ พวกเราจะพยายามประวิงเวลาให้"
"ฮึ่ว.. ได้ ฝากด้วยแค่ห้านาทีนะ"
"ครับ"
พี่น้องคึมรินยองและยูยองซอก็เริ่มเติมพลังโดยไว้ใจฮันเตอร์ทีมชนชั้นสูง
"ตะ... ตอนนี้แหละ!! รีบฆ่าเลย!!"
เมื่อฮันเตอร์ชอนอักคนหนึ่งตะโกน ฮันเตอร์นับร้อยก็พุ่งเข้ามาพร้อมกัน
อื้อ..!!
ฉัววววว!!!!
ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-
ซ็องซึงอูและเหล่าฮันเตอร์ทีมชนชั้นสูงดึงพลังเวทออกมาและสังหารฮันเตอร์ชอนอักที่พุ่งเข้ามา
"อึก..! ไอ้พวกนี้..!"
"ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้นะ!!"
ฮันเตอร์ชอนอักเริ่มกลัวและค่อยๆ ถอยหลังไป
แต่แล้วในตอนนั้น
ตึงตึงตึงตึง!!!
คนสองคนที่แบกรับพลังเวทมหาศาลกำลังวิ่งเข้ามาที่นี่อย่างรวดเร็ว
พวกเขาเคลื่อนที่เร็วมากจนระยะห่างลดลงเรื่อยๆ
ตึงตึงตึงตึงตึง!!!
"อะ... อะไรน่ะ?! เอ๊ะ!! ฮั... ฮันเตอร์แพ็คกึนแท!!"
ฮันเตอร์ชอนอักตกใจในตอนแรก แต่พอเห็นแพ็คกึนแทที่วิ่งมาแต่ไกลก็ยิ้มกว้าง
ตรงกันข้ามกับพวกเขา ฮันเตอร์ทีม 4 กลับทำหน้าเคร่งเครียด
"ฮั.. ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชาง..?!"
ฮันเตอร์ทีมชนชั้นสูงและฮันเตอร์ทีม 4 มองซ็องฮยอนชางที่กำลังหนีมาอย่างทุลักทุเลด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือด
