ตอนที่ 190
ตอนที่ 190
ท่ามกลางเสียงหยอกล้อกัน ทีมก็เดินไปทางเหนือ เตรียมเคลียร์มอนสเตอร์ทางนั้น
พอได้อาวุธใหม่ เหลียงเมี่ยวหลิงก็ดูตื่นเต้นมาก
พอเห็นมอนสเตอร์ ก็จะพุ่งเข้าไปฆ่า ลืม “ความระมัดระวัง” กับ “ทดสอบความสามารถมอนสเตอร์” ที่เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ไปเลย
แต่โชคดีที่ตลอดทางไม่เจอมอนสเตอร์ระดับสูงตัวสีเขียวที่แข็งแกร่ง เทียนเต๋าก็เลยขี้เกียจไปว่าเธอ
มีเหลียงเมี่ยวหลิงเป็นตัวอย่าง หลี่เม่ยเม่ยก็เลยไม่รอช้าและสงวนท่าทีเหมือนเคย
ร่วมมือกับเหลียงเมี่ยวหลิงฆ่ามอนสเตอร์
เถียนเสี่ยวกับลั่วชิงฮวนดู ยังยุให้ทั้งสองคนแข่งกัน ต้องตัดสินให้ได้ว่าใครชนะ
เทียนเต๋าก็เลยไม่ต้องทำอะไร
มอนสเตอร์ที่เจอระหว่างทาง ยังไม่ทันถึงตาเขา ก็ถูกเหลียงเมี่ยวหลิงกับหลี่เม่ยเม่ยแย่งฆ่าไปหมดแล้ว
แต่แบบนี้ก็ดี ประหยัดแรงไว้รับมือมอนสเตอร์ตัวสีเขียว
กำลังคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงร้องมาจากข้างหน้า
“มีตัวสีเขียว!”
เทียนเต๋ามองไป ก็เห็นมอนสเตอร์กลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นไม่ไกล
ตรงกลางมอนสเตอร์กลุ่มนั้น มีมอนสเตอร์ตัวสีเขียวนั่งอยู่
ใช่ นั่งอยู่!
มอนสเตอร์ตัวสีเขียวนั่นไม่ได้หลบอยู่ในฝูงมอนสเตอร์ แต่นั่งอยู่บนหัวมนุษย์วัวตัวใหญ่ เอาขาพาดไว้บนเขา ดูเหมือนมอนสเตอร์ที่กำลังเลี้ยงวัว
“กลับมาก่อน!”
พอเห็นมอนสเตอร์ตัวสีเขียว เทียนเต๋าก็รีบสั่งทันที
มอนสเตอร์ตัวนี้ ดูต่างจากมอนสเตอร์ตัวสีเขียวที่เคยเจอ บางทีอาจจะมีความสามารถที่แปลกประหลาดกว่า
พอได้ยินคำสั่ง เหลียงเมี่ยวหลิงกับหลี่เม่ยเม่ยก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเล
แต่มอนสเตอร์พวกนั้นไม่ยอมปล่อย รีบพุ่งเข้ามาหา
“จะทำยังไงดี?”
เห็นดังนั้น ลั่วชิงฮวนก็ถามโดยไม่รู้ตัว
“เพิ่มบัฟให้พวกเธอก่อน” เทียนเต๋าครุ่นคิด
ยังไงก็ต้องเพิ่มบัฟก่อน ถึงจะสู้ได้
พูดจบ ลั่วชิงฮวนกับเถียนเสี่ยวก็ขยับพร้อมกัน
ไม่นาน ก็มีแสงหลายสายลงไปที่ตัวทุกคน ขณะเดียวกัน ก็มีพลังสีเขียวเพิ่มขึ้นมาบนหัวของทุกคน
พอเพิ่มบัฟเสร็จ เทียนเต๋าก็กะจะไปลองเชิง แต่ยังไม่ทันเดินไป มอนสเตอร์ตัวสีเขียวฝั่งตรงข้ามก็ขยับ
เห็นมันอ้าปากกว้าง แล้วสูดลมหายใจเข้าไป
ฟิ้วๆๆ!
บัฟที่เพิ่งเพิ่มให้ทุกคน ก็กลายเป็นของมอนสเตอร์ตัวสีเขียว
พลังสีเขียวทั้งห้าอัน ลอยอยู่บนหัวมัน เหมือนกำลังเยาะเย้ยพวกเขา
เห็นดังนั้น ลั่วชิงฮวนกับเถียนเสี่ยวก็ตกใจ
“บัฟของพวกเรา... ทำไมกลายเป็นของมัน?”
แต่เทียนเต๋าไม่ตกใจ กลับหัวเราะออกมา
“นี่คือความสามารถพิเศษของมันเหรอ?”
ถ้าแค่แบบนี้ ก็ง่ายมาก
แค่บัฟเอง ถึงจะให้มันไปหมด เทียนเต๋าก็ไม่กลัว
“อาจจะใช่”
หลี่เม่ยเม่ยที่เพิ่งกลับมา ยังไม่ทันได้พักก็พูด
“จะให้ฉันไปลองเชิงไหม?” เหลียงเมี่ยวหลิงอาสา
“ฉันไปเอง”
เทียนเต๋าครุ่นคิด หยิบกระบองวิเศษออกมาฟาด
ชั่วพริบตา ดาบแสงก็พุ่งออกไป
ดาบแสงเร็วมาก พุ่งตรงไปที่มอนสเตอร์ตัวสีเขียว
ตอนแรกมันยังทำท่าดีใจ พอเห็นดาบแสงพุ่งเข้ามา ก็ไม่ทันแล้ว
ในช่วงเวลาคับขัน มนุษย์วัวที่อยู่ข้างใต้มอนสเตอร์ตัวสีเขียวก็เงยหน้าขึ้น ใช้เขาที่แข็งแกร่งรับดาบแสง
ฉึก!
ดาบแสงตัดเขาของมนุษย์วัวข้างหนึ่งขาด แต่ก็สลายไป ไม่ได้ทำร้ายมอนสเตอร์ตัวสีเขียวที่อยู่ข้างใต้
ถึงจะเป็นแบบนั้น มอนสเตอร์ตัวสีเขียวก็ตกใจ กระโดดด่า
“บลาๆๆ...”
ทุกคนฟังไม่ออกว่ามันพูดอะไร แต่เทียนเต๋ากลับหัวเราะออกมา
“ตัวตลก! หมอนี่คงมีดีแค่นี้แหละ”
“เธอหมายความว่า... มันดูดได้แค่บัฟหรอ?” เหลียงเมี่ยวหลิงรีบถาม
“น่าจะใช่”
เทียนเต๋าพยักหน้า พูดอย่างมั่นใจ “มอนสเตอร์ตัวสีเขียวแต่ละตัว ก็มีความสามารถพิเศษต่างกัน ความสามารถของตัวนี้ ก็น่าจะเป็นการดูดบัฟ”
“งั้นให้ฉันจัดการเอง”
เหลียงเมี่ยวหลิงขยับนิ้ว พูดอย่างมั่นใจ “ฉันจะจัดการมันเอง!”
“เชิญเลย!”
เทียนเต๋าพยักหน้า
ชั่วพริบตา เหลียงเมี่ยวหลิงก็พุ่งออกไป
“ฮ่า!”
ได้ยินเธอตะโกน หอกระดับมหากาพย์ในมือก็มีเปลวไฟลุกโชน จากนั้นเธอก็กลายเป็นดาวตก
พุ่งเข้าใส่ฝูงมอนสเตอร์!
“จี๊ดๆ!”
มอนสเตอร์ตัวสีเขียวที่กำลังกระโดดด่าก็รีบร้อน
รีบบอกให้มนุษย์วัวที่อยู่ข้างใต้รับมือ ป้องกันการพุ่งชนของเหลียงเมี่ยวหลิง
แต่น่าเสียดายที่ มนุษย์วัวพวกนี้ดูเหมือนจะไม่ฉลาด กว่าจะรู้สึกตัว หอกของเหลียงเมี่ยวหลิงก็มาถึงแล้ว
ตูม!
หอกพุ่งเข้าใส่ เกิดเปลวไฟลุกท่วมในฝูงมอนสเตอร์
มอนสเตอร์ทั้งหมดถูกล้อมด้วยเปลวไฟ เริ่มวุ่นวาย มอนสเตอร์ตัวสีเขียวที่นั่งอยู่บนหัวมนุษย์วัว ก็ถูกมนุษย์วัวที่ตกใจเหวี่ยงลงมา เกือบโดนมนุษย์หมูเหยียบตาย
หลี่เม่ยเม่ยที่อยู่ไม่ไกลเห็นดังนั้นก็รีบร่ายเวทย์
ชั่วพริบตา ลูกไฟขนาดเท่าโอ่งน้ำก็ตกลงมาจากฟ้า พุ่งเข้าใส่ฝูงมอนสเตอร์
ตูม! ตูม! ตูม!
ลูกไฟระเบิดต่อเนื่อง มอนสเตอร์ทั้งหมดก็ถูกกำจัด
แค่หนึ่งนาที มอนสเตอร์ทั้งหมดก็กลายเป็นแสงสีขาว
เห็นดังนั้น เถียนเสี่ยวที่อยู่ข้างหลังเทียนเต๋าก็เบะปาก
“ดูเหมือนจะไม่ยากเท่าไหร่นี่นา มอนสเตอร์ตัวนี้ก็รังแกแต่พวกเราซัพพอร์ต...”
“ก็จริงที่มันจ้องเล่นงานซัพพอร์ต”
เทียนเต๋าพยักหน้าเห็นด้วย “แต่มอนสเตอร์ตัวสีเขียวสองตัวก่อนหน้านี้ ก็จ้องเล่นงานอาชีพอื่น ถือว่าหายกันแล้วล่ะ”
“ก็ได้” เถียนเสี่ยวพยักหน้า
จริงๆ แล้ว มอนสเตอร์ตัวสีเขียวสองตัวก่อนหน้านี้ ก็มีอาชีพที่มันจ้องเล่นงาน
อย่างเช่นตัวแรกที่ใช้โซ่ ก็จ้องเล่นงานสายโจมตีระยะประชิด
ตัวที่สองที่ใช้ “สะท้อนเวทย์” ก็จ้องเล่นงานนักเวทย์สายโจมตีระยะไกล
ตัวที่สามจ้องเล่นงานซัพพอร์ตก็ไม่แปลก
“แล้วตัวต่อไปจะเป็นอะไร?” ลั่วชิงฮวนถามอย่างสงสัย
“ใครจะรู้ เดี๋ยวก็เห็นเอง”
เทียนเต๋าไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจน แต่ในใจก็พอจะเดาได้
ไม่นาน เหลียงเมี่ยวหลิงกับหลี่เม่ยเม่ยก็กลับมา
พอเจอหน้า เหลียงเมี่ยวหลิงก็โยนของบางอย่างมาให้
เถียนเสี่ยวมองเห็นว่าเป็นอุปกรณ์ระดับมหากาพย์สีแดง
แต่เธอไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะโยนของสิ่งนี้มาให้เธอ
“ของเธอ” เหลียงเมี่ยวหลิงพูด
“หา? ให้ฉัน?”
เถียนเสี่ยวอึ้งไป
“ก็มีแต่เธอที่ใช้ได้” เหลียงเมี่ยวหลิงเบะปาก
“จริงเหรอ?”
เถียนเสี่ยวอึ้งอีกครั้ง จากนั้นก็ก้มดูค่าสถานะของอุปกรณ์
สักพัก เธอก็เงยหน้าขึ้น พูดว่า “ขอบคุณนะ!”
พูดจบ เธอก็แชร์ค่าสถานะของอุปกรณ์ให้ทุกคนดู
เป็นอาวุธสำหรับฮีลเลอร์จริงๆ
