บทที่ 924 พ่อมดแห่งสายเลือดมังกร
บทที่ 924 พ่อมดแห่งสายเลือดมังกร
พื้นที่ทะเลลึก สำหรับเหล่าลูกเรือมากมาย มันคือสถานที่น่าสะพรึงกลัวที่ไม่ต่างอะไรจากนรกหรือหุบเหวอันมืดมิด
ใต้พื้นน้ำสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ อาจมีสัตว์ทะเลรูปร่างประหลาดมากมายซ่อนตัวอยู่ เฝ้าจับจ้องเรือบนผืนน้ำอย่างโลภ หรืออาจหมายถึงชีวิตที่อยู่บนเรือนั้น!
หากต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ทะเลเหล่านี้ในยามที่เรืออับปาง โอกาสรอดแทบเป็นศูนย์
สำหรับเหล่ากะลาสีแล้ว ผู้ใดสามารถพิชิตทะเลลึกได้ ย่อมถือเป็นบุคคลผู้ทรงพลังที่น่าเกรงขามอย่างแท้จริง!
ยามค่ำคืนเริ่มล่วงลึก ผิวน้ำทะเลที่มืดมิดเหมือนสัตว์ร้ายอ้าปากกว้างรอเวลาจู่โจมทุกสิ่งอย่าง
ทว่า ในขณะนั้น ขบวนเรือโจรสลัดขนาดใหญ่ได้ทำลายความเงียบสงบลงอย่างสิ้นเชิง ล่องเรือไปบนทะเลลึกด้วยพลังอันน่าเกรงขามแห่งผู้พิชิต
บนเรือเกราะเวทมนตร์ลำใหญ่ที่สุด ธงสีแดงสดโดดเด่นปลิวไสว
ธงที่ดูราวกับย้อมด้วยเลือดมีสัญลักษณ์รูปกะโหลกและมีดสั้น มันคือเรื่องเล่าอันน่าสะพรึงบนทะเลนอกเขตแดนบราเซส!
"กลุ่มโจรสลัดเสือสีชาด" พวกเขาคือกลุ่มโจรสลัดผู้ทำลายกลุ่มฉลามเสือและกะโหลกดำจนสิ้นซาก ผงาดขึ้นเป็นเจ้าแห่งน่านน้ำ
ในเรื่องเล่า หัวหน้าของเสือสีชาด “แม่มดสีชาด” คือปีศาจจากหุบเหวลึก นางอาบเลือดคนเป็นทุกวัน และกินหัวใจที่ยังเต้นสามดวงเพื่อรักษาพลังและความงาม
ชื่อเสียงของแม่มดสีชาดแพร่กระจายไปถึงแผ่นดินใหญ่ และกลายเป็นคำที่ทำให้เด็กหยุดร้องไห้ยามค่ำคืน
ในเวลานี้เอง แม่มดสีชาดผู้มีชื่อเสียงอันน่าสะพรึงได้มาปรากฏตัวบนดาดฟ้าเรือ นางมองไปยังขอบฟ้าด้วยสายตาที่มีความคาดหวังเล็กน้อย
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ อีซาเบล!”
ร่างหนึ่งในชุดดำดุจเหยี่ยวกลางคืนโฉบลงมาจากฟากฟ้า ปลุกกระแสลมรุนแรง
เรย์ลินยิ้มทักทาย “ดูเหมือนเจ้าจะเปลี่ยนไปหลายอย่าง แต่ก็ยังเหมือนเดิมในบางมุม”
“คิดถึงข้าเอาป่านนี้เลยหรือ! สี่ปีเต็มเชียวนะ!!!”
อีซาเบลกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ทว่าดวงตาของนางกลับดูเหมือนมีน้ำตาเอ่อคลอ
จากนั้น นางหันไปตะโกนใส่ลูกเรือโจรสลัดที่ถูกปลุกให้ตกใจ “ออกมาทำไม! นี่ไม่ใช่การโจมตี! กลับไปซะทุกคน! ถ้าไม่อยากถูกแขวนคาบนเสาธงสามวัน แล้วโดนข้าตัด...ไว้แกล้มเหล้า!”
เห็นได้ชัดว่าอีซาเบลมีอำนาจและได้รับความเคารพอย่างสูง เพราะหลังจากนางตะโกน เสียงปิดประตูและหน้าต่างก็ดังขึ้นทันที
“เฮ้อ... เจ้าไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ!”
เรย์ลินยิ้มพร้อมลูบจมูกเบาๆ สังเกตเห็นว่าอีซาเบลยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ผมยาวสีทองของนางสั้นลงมาก ปิดหน้าผากบางส่วน
“ท่านครับ!” “ท่านครับ!”
หัวหน้ากลุ่มโจรอีกสองสามคนมาถึงดาดฟ้าใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“อืม! คาเรน! โรบินฮัน! โรแนลด์! พวกเจ้ายังสบายดีหรือไม่?” เรย์ลินเรียกชื่อพวกเขาทีละคน
“ด้วยพระเจ้า ทุกอย่างยังไปได้ดี!” โรบินฮันซึ่งเดิมเป็นทหารยามของตระกูลเรย์ลินกล่าวขึ้นก่อน
“ดีมาก! เราจะประชุมกันในภายหลัง”
อีซาเบลส่งพวกหัวหน้ากลุ่มคนอื่นออกไปอย่างไม่ใยดี จากนั้นจ้องมองเรย์ลินจนเขารู้สึกหวาดหวั่น
“ของขวัญของข้าเล่า?”
“นี่ใช่ไหม?” เรย์ลินยิ้มเจื่อนก่อนหยิบ “ดาบยาวมังกรแดง” ออกมา “ข้าคิดว่ามันเหมาะกับเจ้า ข้าบอกไว้แล้วในข้อความ...”
โครม!
อีซาเบลไม่ได้ฟังคำพูดใดๆ นางจ้องดาบที่มีปลอกดาบสีแดงเป็นประกายด้วยสายตาเปี่ยมความหลงใหลตั้งแต่แรกเห็น
จากนั้น อีซาเบลแทบจะฉวยดาบยาวออกจากมือของเรย์ลินด้วยความดุดัน และชักมันออกมาทันที
“โฮ่โฮ่!!” พลังอำนาจของมังกรที่แผ่ออกมาเบาๆ ปรากฏเสียงคำรามและโกรธเกรี้ยวของมังกรแฝงอยู่ ใบดาบเปล่งประกายแสงสีแดงที่มีเปลวไฟลุกวาบ
“ระดับตำนาน! ของระดับตำนานที่ผ่านการเสริมพลังเวทอย่างประณีต!”
อีซาเบล ผู้มีประสบการณ์โจรสลัดมานานหลายปี มองออกได้ในทันที
“เป็นอย่างไรบ้าง? ชอบไหม?” เรย์ลินถาม
“มันเป็นของข้าแล้ว!” คำถามนี้ไม่จำเป็นต้องตอบ เพียงแค่ดูสีหน้าของอีซาเบลก็รู้คำตอบ
“อืม ถ้าเจ้าชอบก็ดีแล้ว นอกจากนี้ เรายังมีเรื่องต้องคุยกัน ไปที่ห้องของเจ้าไหม?”
เรย์ลินเสนอ พลางสังเกตเห็นสีแดงระเรื่อบนใบหน้าของอีซาเบล เขาอดไม่ได้ที่จะลูบจมูกอย่างเขินอาย รู้สึกเหมือนพูดอะไรเกินเลยไป
แต่ในที่สุด อีซาเบลก็ยอมพาเรย์ลินไปยังห้องพักของเธอ
ภายในห้องตกแต่งด้วยม่านเตียงสีชมพูอ่อนและมุ้งโปร่งบาง พรมแดงสด และงานศิลปะหลากหลายรูปแบบที่ผสมผสานกันได้อย่างแปลกตา สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าที่อีซาเบลปล้นมา
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเครื่องหอมคลุ้งอยู่ในอากาศ เพื่อกลบกลิ่นอันไม่พึงประสงค์จากการใช้ชีวิตบนเรือเป็นเวลานาน
เห็นได้ชัดว่า ผู้หญิงนั้นมีความใส่ใจในรายละเอียดมากกว่าผู้ชาย
“ที่จริง ข้ามาครั้งนี้เพื่อแก้ปัญหากลุ่มโจรสลัดคนเถื่อนให้จบสิ้น โอเกอร์เดอร์และติเลินดูเหมือนจะไม่สงบมาสักพักแล้ว…”
เรย์ลินจ้องมองอีซาเบลด้วยสายตาจริงจัง “แต่ดูเหมือนว่า นอกเหนือจากโจรสลัดคนเถื่อน เรายังมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องจัดการ…”
เขาก้าวเข้าไปใกล้ และลูบปลายผมของอีซาเบลเบาๆ
ที่ข้างหน้าผากของหญิงสาว ปรากฏเกล็ดประหลาดสองสามแผ่น
“ระดับการกลายพันธุ์ปีศาจมาถึงขั้นนี้แล้วหรือ?” เรย์ลินขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่ต้องลำบากไปหรอก ความจริง ข้ารู้สึกถึงเสียงเรียกจากหุบเหวลึกมากขึ้นทุกวัน และอาจตกลงไปในสักวัน…”
อีซาเบลแสดงสีหน้าแข็งแกร่ง
“ข้าก็คิดเช่นนั้น! แต่ยังมีทางแก้ไข!”
เรย์ลินลูบคาง พลางสังเกตเห็นแววตาแห่งความหวังในดวงตาของอีซาเบล
“เจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่?” เรย์ลินถามด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“หากข้าไม่เชื่อเจ้า แล้วข้าจะเชื่อใคร?” อีซาเบลก้มหน้าลง
“ดี!” เรย์ลินดีดนิ้ว เกิดเขตแดนเวทปรากฏขึ้นโดยไร้เสียง
“ข้าต้องการให้เจ้าร่วมมือกับข้าเต็มที่ ทำทุกอย่างตามที่ข้าสั่ง เข้าใจหรือไม่?” เรย์ลินกล่าวอย่างจริงจัง พร้อมหยิบหลอดทดลองบรรจุของเหลวสีทองแดงขึ้นมา
“อืม!” อีซาเบลพยักหน้าเบาๆ ใบหน้าแดงระเรื่อโดยไม่ทราบสาเหตุ
…
ยามเช้า พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก ทาบแสงสีทองเป็นลวดลายเกล็ดปลาบนผืนน้ำทะเล
“รู้สึกอย่างไรบ้าง?” เรย์ลินที่ดูเหนื่อยล้าถาม แต่ดวงตาของเขายังคงเปล่งประกาย
“ข้ารู้สึก…ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อน!” อีซาเบลลูบหน้าผากตนเอง เกล็ดแปลกประหลาดหายไปหมดแล้ว ผมสั้นสีทองกลับกลายเป็นสีแดงเพลิง
“ดีที่เจ้าไม่เลือกขายวิญญาณ มันเป็นเพียงมลภาวะจากการกลายพันธุ์ปีศาจที่สามารถกลบเกลื่อนและปรับสมดุลได้ด้วยพลังสายเลือดที่แข็งแกร่งกว่า…”
เรย์ลินกล่าวประเมิน
“ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถดัดแปลงพลังสายเลือดได้!” อีซาเบลมองเรย์ลิน แล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนจนอดก้มหน้าด้วยความเขินอายไม่ได้
“มันไม่ใช่แค่พลังสายเลือด แต่ข้าคือพ่อมดแห่งสายเลือดมังกร!” เรย์ลินแก้คำเรียก
“พ่อมดย์แห่งสายเลือด?” อีซาเบลทวนคำ “ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน…”
“ข้าได้ผสมผสานสายเลือดของมังกรแดงระดับตำนานเข้ากับร่างกายของเจ้า จากนี้ไป เจ้าจะสามารถควบคุมพลังของมังกรแดง และปลุกความสามารถที่คล้ายเวทมนตร์ได้!”
เรย์ลินไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก เพียงยื่นตำราเทคนิคการฝึกสมาธิให้กับอีซาเบล พร้อมกล่าวว่า “นี่คือตำรา พลังเทพแห่งราชามังกร เจ้าอาจลองฝึกดูในภายหลัง จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง…”
“พลังเทพแห่งราชามังกร? คนที่มีพลังสายเลือด… อ้อ ไม่สิ! พ่อมดสายเลือดยังต้องฝึกสมาธิด้วยหรือ?”
อีซาเบลถามด้วยความสงสัย
“แน่นอน!” เรย์ลินตอบอย่างจริงจังพร้อมพยักหน้า
ตำรา พลังเทพแห่งราชามังกร นี้ ไม่ใช่ตำราขั้นสูงที่เรย์ลินเคยได้มาจากดินแดนอันมืดมิด แต่เป็นตำราที่มีการเพิ่มเติมเนื้อหาใหม่ๆ ลงไป
รายละเอียดนั้นมาจากข้อมูลที่เขาค้นพบในซากโบราณของพวก อาร์เคนเมจ และใช้ชิปของเขาเพื่อผสานสองตำราเข้าด้วยกัน
กล่าวได้ว่า ด้วยการฝึกสมาธิร่วมกับการปรับแต่งสายเลือด ตอนนี้อีซาเบลมีศักยภาพที่เหนือกว่าผู้มีพลังสายเลือดทั่วไปไปอีกขั้น!
นอกจากนี้ พลังของสายเลือดมังกรแดงระดับตำนานยังเพียงพอที่จะกดข่มมลพิษจากปีศาจได้อีกนาน
“เอาล่ะ! ไปพบลูกเรือที่น่ารักของเจ้ากันเถอะ!”
เรย์ลินลุกขึ้น อีซาเบลตามเขาออกมาโดยไม่รีรอ สำหรับผู้มีพลังระดับสูงอย่างพวกเขา การไม่พักผ่อนทั้งคืนเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
เมื่อเปิดประตูห้องและมายังดาดฟ้า อีซาเบลสังเกตเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มจากโรบินฮันและคาเรนที่จ้องมองมา
ดูเหมือนข่าวที่เรย์ลินอยู่ในห้องของอีซาเบลตลอดทั้งคืนจะกระจายไปทั่ว และจุดประกายจินตนาการมากมาย
อย่างไรก็ตาม อีซาเบลกลับไม่โกรธเคือง กลับมีความยินดีเล็กน้อยในใจ แต่ยังคงแสดงสีหน้าราวกับน้ำแข็ง และมองคนเหล่านั้นด้วยสายตาเย็นชา
“เอาล่ะ! มีหลายเรื่องที่เราต้องพูดคุยกัน ไปรับประทานอาหารเช้าพร้อมคุยกันดีกว่า!”
เรย์ลินไม่ได้สนใจกับข่าวลือที่แพร่กระจาย เขาโบกมืออย่างสง่าผ่าเผย ก่อนนำคนอื่นๆ ไปยังห้องอาหาร
ในระหว่างมื้ออาหาร เรย์ลินใช้โอกาสนี้เพื่อทำความรู้จักกับหัวหน้ากลุ่มของอีซาเบลอีกครั้ง
บางคนเขารู้จักดีอยู่แล้ว ขณะที่บางคนเขาไม่เคยพบหน้า น่าจะเป็นผู้ที่เข้าร่วมกลุ่มในภายหลัง
“ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กลุ่มเสือสีชาดพัฒนาไปได้ดี โดยเฉพาะหลังจากที่กองทัพเรือของอาณาจักรถอนตัวไป ตอนนี้ไม่มีอำนาจใดในน่านน้ำต่างแดนที่กล้าต่อต้านเราอีกแล้ว…”
อีซาเบลกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “ตอนนี้เรามีเรือรบขนาดใหญ่ถึงยี่สิบลำ และลูกเรือกว่า 1,500 คน…”
“อืม! ยอดเยี่ยมมาก!”
เรย์ลินรับฟังอย่างตั้งใจ ทำให้เขาเข้าใจถึงพัฒนาการของกลุ่มโจรสลัดเสือสีชาดในช่วงที่ผ่านมา
“แล้วกลุ่มโจรสลัดคนเถื่อนล่ะ?”
เมื่อเรย์ลินเอ่ยถึงเรื่องนี้ สีหน้าของอีซาเบลก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที..
...........