บทที่ 2284: บรรพบุรุษห้าตระกูล! ขอร้อง! (3) (ตอนฟรี)
บทที่ 2284: บรรพบุรุษห้าตระกูล! ขอร้อง! (3) (ตอนฟรี)
“คุณแจ้งเรื่องนี้ให้ผมทราบเพื่ออะไร” หวังเต็งมองดูพวกเขาและถาม
“พวกเราต้องการขอความช่วยเหลือจากเธอ” เหิงจางชวน อี้ซางไป๋และคนอื่นๆ มองหน้ากันแล้วพูด
“ขอความช่วยเหลือแบบไหน” หวังเต็งถามอย่างใจเย็น
“มีเพียงนักสู้ระดับจักรวาลเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่สุสานบรรพบุรุษเพื่อรับมรดกได้ หากอีกฝ่ายต้องการเข้าไป พวกเขาก็จะส่งอัจฉริยะระดับจักรวาลมาอย่างไม่ต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม อัจฉริยะของเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอัจฉริยะของตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซาน ดังนั้น เราจึงอยากขอให้เธอเข้าไปในดินแดนบรรพบุรุษกับเรา เพื่อคุ้มกันและปกป้องคนอื่นๆ” อี้จางไป๋อธิบาย
“คุ้มกันและปกป้อง?” หวังเต็งพูดไม่ออก
นี่ไม่ใช่แค่งานบอดี้การ์ดหรอ?
เขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะขอให้เขาไปเป็นบอดี้การ์ด เขาสงสัยว่าพวกเขาคาดหวังในตัวเขามากไปหรือประเมินเขาต่ำไป
“แน่นอนว่าเราจะไม่ยอมให้เธอช่วยเราฟรีๆ” อี้จางไป๋พูดต่อ “ภายในดินแดนสุสานบรรพบุรุษของเรา มีมรดกตกทอดอยู่บ้าง หากเธอได้รับมัน พวกมันก็จะเป็นของเธอ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโชคของเธอ”
“นอกจากนี้ เธอไม่ต้องการตราห้าสุสานหรอ? ตราบใดที่เธอนำเหิงจางโม่ กุ่ยจางหยาน หยุนจางเซียวและคนอื่นๆ ออกมาอย่างปลอดภัยได้ เราก็จะให้ตราที่เหลือแก่เธอ ในอนาคต เธอจะเป็นแขกที่เคารพนับถือที่สุดของสุสานห้าดาวของเรา” เหิงจางชวนกล่าว
หวังเต็งรู้สึกถูกล่อลวง
พูดตามตรง พวกเขาเสนอให้เขามากทีเดียว!
ความจริงใจของพวกเขาชัดเจน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถตกลงที่จะช่วยพวกเขาได้ง่ายๆ ยิ่งกว่านั้น คู่ต่อสู้อาจเป็นอัจฉริยะของตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซาน ซึ่งอาจแข็งแกร่งกว่าชายหนุ่มเขาดำด้วยซ้ำ นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย
“อะแฮ่ม เอาล่ะ…” หวังเต็งกระแอมในลำคอด้วยท่าทางที่กังวลเล็กน้อย
“พ่อหนุ่ม ถ้าเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ก็โปรดพูดออกมา” เหิงจางชวนกล่าว
“คู่ต่อสู้น่าจะเป็นอัจฉริยะของตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซาน หากผมดำเนินการอีกครั้ง ผมกลัวว่ามันจะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองมากเกินไป” หวังเต็งแสร้งทำเป็นลังเล
“ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ แต่เธอทำให้พวกเขาขุ่นเคืองมาก่อนแล้ว และยังขัดขวางแผนของพวกเขาอีกด้วย หากการเดาของฉันถูกต้อง ตามสไตล์ของราชวงศ์เฮ่ยซาน พวกเขาก็คงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ” เหิงจางชวนอธิบาย
“อืม ในกรณีนั้น ผมคิดว่าผมยิ่งควรรีบวิ่งหนีนะ” หวังเต็งพูดด้วยท่าทางเขินอาย
“…” เหิงจางโม่และคนอื่นๆ พูดไม่ออก
ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นแบบนี้เมื่อตอนเขาต่อสู้กับนายน้อยของกลุ่มโจรสลัดอวกาศกะโหลกดำก่อนหน้านี้
เมื่อเห็นรูปร่างของเขา อี้จางซินและโชวจางไฉ่หยุนก็รู้สึกพูดไม่ออกเช่นกัน พวกเธอไม่เชื่อว่าเขาเกรงกลัวปัญหา
“เอาอย่างนี้ดีไหม เราจะเพิ่มเหรียญโกลาหลอีกเหรียญด้วย เธอคิดยังไง นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดของเรา หากเธอยังไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายนี้อีก เราก็จะไม่รั้งเธอไว้” เหิงจางโม่ส่ายหัวและพูดว่า “หากเธอไม่อยากเดินในน้ำโคลนนี้ เราก็จะไม่บังคับเธอ”
“อนิจจา ลืมมันไปซะ! ลืมมันไปซะ! เนื่องจากผมทำให้ราชวงศ์เฮ่ยซานขุ่นเคืองไปแล้ว ผมจึงทำได้แค่ยืนอยู่บนแนวรบเดียวกันกับสุสานห้าดาวเท่านั้น ไม่ต้องกังวล ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือพวกเขาเอง” หวังเต็งถอนหายใจราวกับว่ากำลังผ่านกระบวนการคิดที่ซับซ้อนอย่างยิ่งก่อนจะตัดสินใจ เขากัดฟันและพูดว่า “โปรดอย่าเข้าใจผิด มันไม่ใช่เพราะเหรียญโกลาหล แต่มันเป็นเพราะว่าผมไม่มีทางออก”
มุมปากของเหิงจางโม่และคนอื่นๆ กระตุก
ใครจะเชื่อเขา?
“พ่อหนุ่ม เรายินดีที่เธอเต็มใจช่วย” อี้จางไป๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ผมทำได้แค่ทำให้ดีที่สุด” หวังเต็งกล่าว “ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าผมจะเอาชนะเหล่าอัจฉริยะของตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซานได้อย่างแน่นอน”
“แค่พยายามให้ดีที่สุดก็พอแล้ว!” เหิงจางโม่กล่าว
เขายังรู้ด้วยว่าเรื่องนี้ไม่สามารถบังคับได้ นักสู้ที่มีความสามารถที่สามารถต่อกรกับอัจฉริยะของตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซานเช่นหวังเต็งนั้นหายากเกินไป การพบใครสักคนก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว
“ทำไมตัวแทนจากสมาคมอนุญาโตตุลาการของสถาบันถึงยังไม่มาถึงอีก ถ้าเขามา เราก็จะจัดการกับสถานการณ์ได้อย่างมั่นใจมากขึ้น ถ้าตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซานต้องการครอบงำคนรุ่นใหม่ของสุสานห้าดาวของเรา พวกเขาก็ควรจะต้องจ่ายราคาบางอย่าง” กุ่ยจางเฟิงกล่าวขึ้นอย่างกะทันหัน
“ในฐานะสมาชิกสภาของสถาบันดาวฤกษ์ เขาไม่จำเป็นต้องกลัวตระกูลราชวงศ์เฮ่ยซาน” อี้จางไป๋พยักหน้า
“แม้ว่าเขาจะมา เขาก็อาจจะไม่สามารถเข้าสู่สุสานห้าดาวได้” โชวจางเหลียวถอนหายใจ
เหิงจางโม่ อี้จางไป๋และคนอื่นๆ ไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่งพวกเขาจะตั้งตารอการมาถึงของสมาชิกสภาคนนั้น มันเป็นการพลิกผันของโชคชะตาอย่างแท้จริง
โดยไม่ได้ตั้งใจ คำพูดนี้ก็อาจมีความหมายสำคัญ เพราะเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา หวังเต็งก็มีความคิดที่น่าสนใจขึ้นมาในใจทันที
