บทที่ 97 ราบรื่นไร้กังวล สมปรารถนาทุกประการ
ดวงอาทิตย์ยามเย็นทอแสงลงบนผิวน้ำ เมื่อมองออกไปเห็นแสงระยิบระยับ ราวกับโปรยผงทองไว้ชั้นหนึ่ง แสงจ้าจนลืมตาไม่ขึ้น บนผิวน้ำอันว่างเปล่า มีเรือประมงไม่กี่ลำแล่นผ่านทะเลทอง พร้อมปลาที่จับได้ไม่มาก ตะโกนขายปลาตัวใหญ่ ตัวละสองอีแปะ มีคนเดินผ่านริมแม่น้ำอย่างรีบร้อน เรียกชาวประมง คุยกันสองสามประโยค โยนเหรี...
