บทที่ 685: ข้อความจากโทนี่ (ตอนพิเศษ)

จอห์น วิคขับรถมาถึงที่เกิดเหตุ และเมื่อชาร์ลส์ ดอยล์ลงจากรถ นักข่าวก็ล้อมรอบเขา

"คุณเทพเจ้านินจา คุณมายืนยันการเสียชีวิตของเพื่อนคุณ โทนี่ สตาร์คหรือเปล่า?"

"คุณคิดอย่างไรกับการโจมตีครั้งนี้?"

นักข่าวรวมตัวรอบชาร์ลส์ ดอยล์ ถ่ายภาพแฟลชและกดชัตเตอร์ซ้ำๆ

ความวุ่นวายดึงดูดความสนใจของเพพเพอร์ พอตต์ และเมื่อเห็นชาร์ลส์ ดอยล์มาถึง เธอถอนหายใจโล่งอก

เผชิญหน้ากับนักข่าวที่รวมตัวกัน ชาร์ลส์ ดอยล์หยิบไมโครโฟนและพูดว่า

"พวกเราไม่กลัวการโจมตีใดๆ!"

"การโจมตีโทนี่ สตาร์คจะไม่ทำให้เขาล้มลง"

นักข่าวแทรก "แต่เขาหายตัวไปนานแล้ว เขาน่าจะตายแล้ว"

ชาร์ลส์ ดอยล์มองนักข่าวและพูดอย่างใจเย็น "เขาคือไอรอนแมน!"

พูดจบ ชาร์ลส์คืนไมโครโฟนและเดินไปหาเพพเพอร์ พอตต์

เห็นชาร์ลส์ เพพเพอร์ พอตต์รีบวิ่งเข้าไปกอดเขา พูดว่า "โทนี่ เขา...หายตัวไป"

ชาร์ลส์กอดปลอบเพพเพอร์และพูดว่า "ไม่ต้องกังวล โทนี่จะไม่เป็นไร"

มายา แฮนเซนชำเลืองมองเพพเพอร์ พอตต์และชาร์ลส์ ดอยล์แต่ไม่พูดอะไร

ในตอนนั้น คันคุโร่กระโดดจากทะเล ลงจอดตรงหน้ากลุ่ม เขาทักทาย "ท่านซึนาเดะ ท่านจิไรยะ ท่านชาร์ลส์"

ชาร์ลส์พยักหน้า "คันคุโร่ นายมาด้วยหรอ"

คันคุโร่พยักหน้าตอบ ส่งหมวกไอรอนแมนให้เพพเพอร์ พอตต์และพูดว่า "ผมค้นหาใต้น้ำและยืนยันได้ว่าคุณสตาร์คไม่ได้อยู่ที่นั่น"

"เขาต้องออกจากที่นี่ไปแล้ว"

ได้ยินแบบนี้ เพพเพอร์ พอตต์ถอนหายใจโล่งอกแต่ยังถาม "เขาจะไปไหนได้โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้?"

ชาร์ลส์จึงพูดว่า "อย่างน้อยเราก็แน่ใจได้ว่าเขามีชีวิตอยู่"

"ถ้าจำเป็น ผมจะเข้าไปจัดการเอง"

เพพเพอร์ พอตต์มองชาร์ลส์และพูดว่า "ฉันฝากด้วยนะ"

ในตอนนั้น หมวกไอรอนแมนที่คันคุโร่ให้เพพเพอร์ พอตต์เริ่มกะพริบสีแดง เห็นแบบนี้ เพพเพอร์คิดสักครู่แล้วสวมหมวกบนศีรษะ

"เซิร์ฟเวอร์ความปลอดภัยสตาร์ค ยืนยันตัวตนสำเร็จ"

จากนั้นหมวกเล่นข้อความจากโทนี่ ได้ยินคำพูดของเขา รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเพพเพอร์ และเธอรู้สึกโล่งใจมาก

หลังฟังข้อความ เพพเพอร์ถอดหมวกและพูดกับชาร์ลส์และคนอื่นๆ "โทนี่มีชีวิตอยู่ เขาเพิ่งฝากข้อความผ่านระบบรักษาความปลอดภัย"

"เขาบอกว่าจะต้องตามหาตัวการให้เจอ"

ได้ยินแบบนี้ คันคุโร่และจิไรยะก็ถอนหายใจโล่งอก

หลังยืนยันความปลอดภัยของโทนี่แล้ว ชาร์ลส์คิดสักครู่แล้วพูดว่า "เพพเพอร์ มากับพวกเรา"

"เราไม่แน่ใจว่าแมนดารินจะใช้วิธีรุนแรงมากขึ้นหรือไม่เมื่อรู้ว่าโทนี่ยังมีชีวิตอยู่ อยู่ที่ฐานผมปลอดภัยกว่า"

"พักที่นั่นก่อน และกลับมาเจอโทนี่หลังจากตัวการถูกจัดการแล้ว"

ได้ยินข้อเสนอของชาร์ลส์ เพพเพอร์ พอตต์พยักหน้า เธอเป็นจุดอ่อนของโทนี่ และถ้าศัตรูรู้ว่าโทนี่ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาอาจจับตัวเธอเพื่อข่มขู่เขา

ถ้าพวกเขากล้าใช้เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธระเบิดวิลล่าของโทนี่ในนิวยอร์ก ก็คงไม่มีอะไรที่พวกเขากลัว

"ตกลง ฉันคงต้องรบกวนคุณแล้ว"

"และฉันคิดว่าโทนี่อาจต้องการความช่วยเหลือ เขาอยากสืบเรื่องนี้คนเดียว ฉันเป็นห่วง"

จิไรยะอาสา "ไม่ต้องห่วงผมจัดการเอง ผมจะหาโทนี่และช่วยเขาจัดการแมนดารินซะ"

คันคุโร่เสริม "และผมด้วย ผมอยากช่วยคุณสตาร์คด้วย"

เห็นจิไรยะและคันคุโร่เสนอตัวช่วย เพพเพอร์ พอตต์รู้สึกโล่งใจแต่ยังพูดกับคันคุโร่ว่า "คันคุโร่ นายยังเป็นเด็ก นี่ไม่ใช่เรื่องที่นายควรเข้าไปยุ่ง"

เพพเพอร์ พอตต์รู้ว่าคันคุโร่อายุแค่ 15 ปี จึงปฏิบัติกับเขาเหมือนเด็ก แม้เขาจะมีพละกำลังมากและสามารถต่อสู้กับโทนี่ได้อย่างสูสีด้วยหุ่นเชิด แต่เธอก็ยังไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่ง

คันคุโร่ยืนกราน "ไม่ ผมแข็งแกร่งและทำภารกิจสำเร็จมามากมาย"

เห็นเพพเพอร์กำลังจะพูดอีก ชาร์ลส์จึงแทรก "คันคุโร่เป็นนินจาแล้ว ให้เขาไปเถอะ"

"จิไรยะ คันคุโร่ ฉันขอฝากเรื่องของโทนี่ไว้กับพวกนาย"

"ปกป้องเขาและจับตัวการมาให้ได้"

"ครับ!"

จากนั้นชาร์ลส์หันไปหาเพพเพอร์ พอตต์ "ไปกันเถอะ กลับไปที่ฐาน"

คันคุโร่และจิไรยะอยู่ที่นั่นต่อ ขณะที่ชาร์ลส์ ซึนาเดะ เพพเพอร์ พอตต์ และมายา แฮนเซนขึ้นรถ โดยมีจอห์น วิคขับพาพวกเขาไปยังฐาน

ในรถ ผู้หญิงสามคนนั่งเบาะหลัง ส่วนชาร์ลส์นั่งเบาะหน้าข้างคนขับ

เพพเพอร์ พอตต์มองมายา แฮนเซนและถาม "เรื่องด่วนที่คุณต้องคุยกับโทนี่คืออะไรกันแน่?"

มายา แฮนเซนรู้สึกจนปัญญา แต่แรกเธอคิดว่าจะมีโอกาสเข้าหาโทนี่และให้เขาช่วยแก้ปัญหาไวรัสเอ็กซ์ทรีมิส

ต่อมาเธอวางแผนจะใช้แฟนสาวของโทนี่ทำให้เขาช่วยแก้ปัญหาไวรัส แต่ตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปฐานของชาร์ลส์ เธอสงสัยว่าจะมีโอกาสให้คิลเลียนจับตัวเพพเพอร์ พอตต์ไหม

หลังจากสิ้นหวังชั่วขณะ มายา แฮนเซนก็ยังพูดว่า "ฉันสงสัยว่าเจ้านายของฉันทำงานให้แมนดาริน"

"ถ้าคุณยังอยากรู้เพิ่มเติม ฉันขอแนะนำให้รอจนกว่าเราจะอยู่ในที่ปลอดภัย ฉันจะอธิบายทุกอย่างโดยละเอียด"

เพพเพอร์ พอตต์แปลกใจ "เจ้านายของคุณทำงานให้แมนดารินงั้นเหรอ? แต่โทนี่บอกว่าคุณเป็นนักพฤกษศาสตร์นี่"

มายา แฮนเซนพยักหน้า "พูดแบบนั้นก็ได้ แต่จริงๆ แล้วฉันเป็นนักเขียนรหัสพันธุกรรมดีเอ็นเอ"

"ทีมงาน 40 คน ส่วนหนึ่งของคลังสมองเอกชน"

"แต่คุณจะเรียกฉันว่านักพฤกษศาสตร์ก็ได้"

เพพเพอร์ พอตต์ถาม "เจ้านายของคุณชื่ออะไร?"

"อัลดริช คิลเลียน"

ชาร์ลส์นั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ เผยรอยยิ้มเล็กน้อย

มายา แฮนเซน เมื่อคุณมาถึงฐานผม ในฐานะผู้เชี่ยวชาญไวรัสเอ็กซ์ทรีมิส คุณจะไม่มีโอกาสได้ออกไป

ส่วนเรื่องที่เพพเพอร์ พอตต์พลาดการแสดงดอกไม้ไฟของโทนี่ ชาร์ลส์ไม่ได้กังวลเลย

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]