บทที่ 467: ร่างทองส่องประกาย (ตอนฟรี)

บทที่ 467: ร่างทองส่องประกาย

แม้จะจมอยู่กับการฝึกฝน แต่ซูหนานก็มีความตระหนักรู้ถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาอย่างเฉียบแหลม

เมื่อเกมเชื่อมต่อกับความเป็นจริง เขาก็สังเกตเห็นความโกลาหลโดยทันที

เมื่อมองผ่านเมฆ ทุกสิ่งด้านล่างก็ปรากฏขึ้นในสายตา

เขาเห็นได้ว่ามีปีศาจเดินเพ่นพ่านอยู่ในเมืองที่อยู่ไกลออกไป ทำให้เกิดความโกลาหลไปทั่วทุกแห่ง

วิกฤตครั้งยิ่งใหญ่กำลังเกิดขึ้น ปีศาจเสือระดับลึกลับมาถึงเชิงเขาแล้ว หากไม่มีใครหยุดมันตอนนี้ มันก็คงนำการโจมตีอันเลวร้ายมาสู่เมืองด้านล่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ปีศาจระดับลึกลับขั้นสูงสุด สมบูรณ์แบบ! ฉันจะใช้แกเพื่อทดสอบพลังใหม่ของฉัน และรวบรวมเพลิงธูประหว่างทาง”

ตามที่คาดไว้ เช่นเดียวกับคัมภีร์วงล้อแห่งชีวิต เพียงแค่เข้าสู่ชั้นแรกก็ทำให้เขาได้รับความสามารถอันทรงพลังที่คล้ายกับพลังศักดิ์สิทธิ์

ร่างของเขาสั่นไหว และเขาก็แปลงร่างเป็นนกอินทรีดำอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยังภูเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของวัดเส้าหลิน เตรียมที่จะใช้กลยุทธ์อื่น

ที่เชิงเขา…

ปีศาจเสือค่อยๆ เข้ามาทีละก้าวเหมือนเนินเขาเล็กๆ

ฉีหงจ้องมองปีศาจเสือ เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งสุดท้ายอย่างสิ้นหวัง

ศูนย์บัญชาการใหญ่ได้อนุมัติการใช้อาวุธขนาดใหญ่แล้ว และเขาต้องซื้อเวลาให้เพียงพอ

“คำราม…”

เมื่อเห็นฉีหง ปีศาจเสือก็เปิดปากที่มีเขี้ยวและส่งเสียงคำรามลึกๆ ดูเหมือนจะเป็นการผสมผสานระหว่างความดูถูกและเยาะเย้ย

ในช่วงเวลาต่อมา ร่างของปีศาจเสือก็สั่นไหว และลมก็ปรากฏขึ้นใกล้ๆ ฉีหง

ฉีหงกลั้นหายใจและเตรียมพร้อมสำหรับการเคลื่อนไหวของเขา

ในมือของเขามีระเบิดมือ

เขากำลังรอ รอให้ปีศาจเสือเข้ามาใกล้

ในใจของเขา ปีศาจเสือตัวนี้เป็นของปีศาจสายเวทย์ และเนื้อหนังของมันก็จะต้องเป็นจุดอ่อนของมัน ตราบใดที่เขาสามารถหาโอกาส จับจังหวะได้ถูก และปล่อยให้ระเบิดระเบิดทันทีที่มันถูกขว้างออกไปใต้ตัวปีศาจเสือ มันก็มีโอกาสที่จะทำร้ายมันอย่างรุนแรงได้

“อีกเมตรเดียว! อีกเมตรเดียวเท่านั้น!”

ฉีหงตะโกนในใจ

คราวนี้ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเข้าข้างเขา ปีศาจเสือดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยถึงอันตรายและเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ทันทีที่ปีศาจเสือเข้ามาในระยะที่ฉีหงต้องการ เขาก็ดึงสลักออกจากระเบิดทันที และจับเวลาได้อย่างสมบูรณ์แบบ จากนั้นก็โยนมันออกไปอย่างเด็ดขาด

ระเบิดมือพุ่งไปเป็นเส้นโค้ง ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วในดวงตาของปีศาจเสือ

อย่างไรก็ตาม ปีศาจเสือก็ไม่ได้แสดงเจตนาที่จะหลบเลี่ยงเลย บางทีมันอาจเชื่อว่าของเล่นเล็กๆ นี้ไม่สามารถทำร้ายมันได้

ฉากนี้ทำให้ฉีหงดีใจจนแทบคลั่ง

แต่ในชั่วพริบตา ความสุขของเขาก็สลายไป

ปัง!

ระเบิดมือระเบิดออก ทำลายพื้นที่ใกล้ร่างของปีศาจเสือได้สำเร็จ ส่งผลให้สะเก็ดระเบิดกระจายไปทุกทิศทุกทาง

อย่างไรก็ตาม เมื่อฝุ่นจางลง ปีศาจเสือก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ความเสียหายจากระเบิดมือไม่ได้สร้างบาดแผลร้ายแรงใดๆ ให้กับมันเลย ในทางกลับกัน การโจมตีนี้กลับทำให้ปีศาจเสือโกรธมากขึ้นแทน

“โฮกกก!”

ปีศาจเสือคำราม และลูกไฟขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าหาฉีหง

“ตายแน่กู!”

ฉีหงกรีดร้องในใจ เมื่อถึงคราวแห่งความเป็นความตาย เขาก็พยายามหนีสุดชีวิต

ลูกไฟตกลงมา พลังทำลายล้างของมันเหนือกว่าระเบิดมือมาก แข็งแกร่งกว่าถึงร้อยเท่า

พลังที่น่าสะพรึงกลัวทิ้งหลุมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายสิบเมตรไว้เบื้องหลัง และเศษซากก็เต็มท้องฟ้า

ในวินาทีสุดท้าย ฉีหงก็หนีออกจากจุดศูนย์กลางของการโจมตี โดยถูกสะเก็ดลูกไฟโจมตีเท่านั้น

แต่แม้กระทั่งสะเก็ดลูกไฟก็ยังทำให้เขากระเด็นออกไปได้ ในที่สุดเขาก็ตกลงสู่พื้นอย่างแรง ครึ่งหนึ่งของร่างกายเขาจมอยู่ในซากปรักหักพัง ไอออกมาเป็นเลือดสดๆ

“ฉันล้มเหลว…”

ใบหน้าของฉีหงซีดลง เขาต้องการยืนขึ้นและสู้ต่อ แต่ร่างกายของเขาไม่ยอมฟังคำสั่งอีกต่อไป เขารู้ว่าเขาพ่ายแพ้แล้ว รู้สึกถึงความหนักหน่วงที่ไม่เคยมีมาก่อนบนเปลือกตาทั้งสองข้าง เขาไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นที่จะปิดตาทั้งสองข้างลงได้

ทันใดนั้น ก็มีบางสิ่งบางอย่างสะดุดหางตาของเขาเข้า และเขาก็ไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงสว่างสามดวงพุ่งผ่านขอบฟ้าด้วยความเร็วสูง โดยพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของเขาอย่างรวดเร็ว

มันคือการโจมตีด้วยขีปนาวุธ!

“มันมาแล้ว! มันมาแล้ว!”

ดวงตาของฉีหงสว่างขึ้น และความคาดหวังก็ปรากฎเต็มไปทั่วใบหน้าของเขาในขณะที่เขามองไปที่เส้นแสงที่กำลังใกล้เข้ามา

“นั่นคือ… ขีปนาวุธหรอ?”

“เยี่ยมมาก ในที่สุดมันก็มา!”

ในระยะไกล ผู้เล่นบางคนที่กำลังหลบหนีเองก็สังเกตเห็นความผิดปกติบนท้องฟ้าเช่นกัน พวกเขาหยุดนิ่งและสังเกตด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เส้นแสงพุ่งทะลุท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความเร็วที่ไม่อาจจินตนาการได้ และภายในลมหายใจเดียว พวกมันก็ร่วงลงมา

บู้มมมม!

เสียงระเบิดที่ดังสนั่นสามครั้งสั่นสะเทือนอากาศเหมือนฟ้าร้อง พร้อมกับไฟที่ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้าและแรงกระแทกที่สะเทือนโลก

“ปีศาจตายแล้วหรอ?”

ทุกคนมองไปยังจุดที่แสงไฟตกลงมา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวัง

หลายคนอยู่ไกล แต่ก็มองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น พวกเขาสามารถอธิษฐานได้เพียงในความเงียบเท่านั้น

น่าเสียดายที่คำอธิษฐานของพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีผล

“โฮกกกก…”

เสียงคำรามของเสือโคร่งดังสนั่น เต็มไปด้วยความโกรธ ทำลายความคาดหวังของทุกคน

“มันฆ่าปีศาจไม่ได้หรอ?”

“นี่คือพลังของปีศาจระดับลึกลับหรอ แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

หลังจากช่วงเวลาสั้นๆ แห่งความตกใจ ฝูงชนก็วิ่งหนีเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ในสายตาของพวกเขา เว้นแต่เจ้าหน้าที่จะใช้อาวุธนิวเคลียร์ที่ทรงพลังกว่านั้น ปีศาจเสือก็จะไม่สามารถถูกฆ่าได้

แต่หากใช้อาวุธนิวเคลียร์ ผู้ที่เหลืออยู่ในพื้นที่ก็จะต้องทนทุกข์เช่นกัน

ฉีหงจ้องไปที่เงาปีศาจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ในความเห็นของเขา แม้ว่าขนของปีศาจเสือจะไหม้เกรียมเป็นสีดำเป็นหย่อมใหญ่ และร่างกายขนาดใหญ่ของมันจะมีบาดแผลกระจัดกระจาย แต่มันก็ยังห่างไกลจากการบาดเจ็บสาหัสหรือถึงแก่ชีวิต

สิ่งที่ทำให้เขาสิ้นหวังอย่างแท้จริงก็คือความจริงที่ว่าบาดแผลบนร่างกายของปีศาจเสือยังกำลังรักษาตัวอย่างรวดเร็วด้วย!

ด้วยความสิ้นหวังและความไม่เต็มใจในใจของเขา ฉีหงจึงหลับตาลง แต่ทันใดนั้น เมื่อเขาหลับตาลง เขาก็เห็นเส้นแสงสีทองพุ่งเข้ามาอีก

“คราวนี้อะไรอีก?”