บทที่ 405 ทีชาก้า
บทที่ 405 ทีชาก้า เธอยกฝ่ามือที่เลือดโชกชุ่ม เต็มไปด้วยบาดแผลขึ้นสูง โอโคเยมองแหวนวงกลมที่ข้อมือตัวเอง พยายามส่งเสียงเตือนเป็นครั้งสุดท้ายอย่างทุลักทุเล “นานแล้วนะ โอโคเย……” แต่ในวินาทีนั้น เสียงแหบพร่าดังขึ้นพร้อมกับ ฝ่ามือเหี่ยวย่นโผล่มา คว้าแหวนกลไกที่ข้อมือเธอไว้ บีบเบา ๆ เพียงเสี้ยววินาที แหวนแ...
