บทที่ 253 อาณาเขตของคนในชุดคลุม
แต่เดี๋ยวก่อน…เขาจำได้ว่า มังกรขาวตนนั้นมีพลังแค่ขั้นปลายระดับหลุดพ้นเท่านั้น! แล้วนี่ผ่านมาแค่ไม่นาน นางกลับทะลุถึงระดับเซียนแห่งสวรรค์ได้อย่างนั้นหรือ!
เผ่ามารมักระบุตัวตนของคนจากพลังและรัศมีที่แผ่ออกมา นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถจำนางได้ตั้งแต่ครั้งก่อนและในครั้งนี้ แต่ตอนนี้…
อืม จู่ๆเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ใบหน้าภายใต้ชุดคลุมฉายแววไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาสีดำสนิทหันไปมองยังชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายจินเป่าเอ๋อ
เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสั่นและตกใจ “เจ้า… เจ้าไม่ใช่เผ่ามังกรงั้นหรือ! ทำไมถึงมาอยู่กับอดีตมารเทพได้”
ในสงครามครั้งนั้น เผ่ามารได้ฆ่ามังกรไปหลายร้อยตัว และกัดกินพวกมันอย่างโหดเหี้ยมจนเกิดความแค้นลึกซึ้งระหว่างเผ่ามารและเผ่ามังกร!
แต่ตอนนี้พวกเขากลับดูสงบสุขต่อกันแบบนี้ ถ้าเป็นเช่นนี้…สิ่งที่พวกเขาเคยวางแผนเอาไว้ก่อนหน้านี้ยังจะมีความหมายอะไรอีก
จินเป่าเอ๋อพยักหน้าเล็กน้อย สายตาเย็นเยียบ น้ำเสียงของนางเย็นชาและน่ากลัว
“อยากรู้หรือ ฮึ! ตายแล้วเจ้าจะได้รู้เอง!”
ทันทีที่เสียงของนางดังขึ้น ร่างของนางก็หายวับไปจากจุดเดิม ดาบยาวในมือพุ่งลงมาด้วยความเร็วสูง ปักทะลุร่างของชายในชุดคลุมอย่างรุนแรง!
เสียง "ซ่า ซ่า" ดังขึ้นราวกับหมอกดำบนตัวเขาถูกไฟลวก ร่างของชายในชุดคลุมไม่มีโอกาสตอบสนอง ส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนจะสลายหายไปในที่สุด!
เมื่อคนแรกถูกกำจัดลงด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน คนในชุดคลุมที่เหลือต่างก็ตื่นตระหนก พวกมันหันหลังแล้วพยายามวิ่งเข้าไปในโพรงที่อยู่เบื้องหน้าอย่างเร่งรีบ!
จินเป่าเอ๋อย่อมไม่ยอมปล่อยพวกมันหนีไปได้ การปรากฏตัวของนางกับมารหลงหลี่ซิงได้ถูกเปิดเผยแล้ว จะปล่อยให้พวกมันหนีไปแจ้งข่าวไม่ได้เด็ดขาด!
เพียงแค่ความคิดหนึ่งแวบเข้ามา พลังบางอย่างก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของนาง ปากโพรงถูกแช่แข็งทันที น้ำแข็งสีขาวกระจายตัวอย่างรวดเร็วจนปิดทางออกทั้งหมด!
คนในชุดคลุมบางส่วนที่วิ่งไม่ทันถึงกับชนเข้าไปในกำแพงน้ำแข็งจนเกิดเสียงดังลั่น
“ปัง! ปัง! ปัง!”
ไม่ทันที่พวกมันจะตั้งตัว แสงสีขาววาบผ่านอย่างรวดเร็ว คนในชุดคลุมทีละคนถูกกำจัดหายไปในพริบตา แม้ไม่มีโอกาสจะส่งเสียงร้องโหยหวน
จินเป่าเอ๋อปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของพวกมัน ราวกับเงาที่เคลื่อนไหวรวดเร็วจนมองไม่ทัน
ดาบยาวที่เปล่งประกายแสงสีเงินบริสุทธิ์ในมือของนางเหวี่ยงไปโดยไม่ลังเล
ทุกการเคลื่อนไหวรวดเร็วและเฉียบคมจนไม่มีใครหนีพ้น พลังมารที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นปัญหาของแดนสวรรค์ทั้งมวล บัดนี้กลับถูกนางจัดการได้ง่ายราวกับหั่นผัก!
เพียงชั่วพริบตาเดียว คนในชุดคลุมเหลือเพียงคนเดียวเท่านั้น
ชายในชุดคลุมคนนั้นดูเหมือนจะไม่อยากเชื่อว่าในเวลาเพียงสองเดือน จินเป่าเอ๋อจะเติบโตจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้
แม้เขาเองจะมีพลังระดับราชาแห่งสวรรค์ แต่กลับไม่อาจต้านทานนางได้เลย…
จู่ๆดวงตาของเขาเปล่งประกายราวกับนึกแผนบางอย่างออก ความโหดเหี้ยมแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา ความมั่นใจและเจตนาฆ่าฟัน ปรากฏขึ้นในสายตาที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุม!
จินเป่าเอ๋อไม่รอช้า ใช้ดาบยาวในมือพุ่งตรงไปหาชายในชุดคลุมคนสุดท้ายอย่างไร้ความลังเล ตอนนี้นางไม่คิดว่าจะถามอะไรจากเขาได้อีกแล้ว…
แต่ในขณะที่ดาบของนางอยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งเมตร ทุกสิ่งรอบตัวพลันมืดมิดลง โลกทั้งใบถูกกลืนเข้าสู่ความมืดสนิท ร่างของชายในชุดคลุมหายวับไปในทันที…
มือที่จับดาบของนางรู้สึกว่างเปล่า นางก้มลงมองโดยอัตโนมัติ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ดาบที่อยู่ในมือหายไป!
ในตอนนั้นเอง พลังงานอันตรายที่น่าหวาดกลัวพุ่งเข้ามาจากทางด้านหลัง นางหน้าถอดสี รีบหมุนตัวและถอยออกไปโดยไม่คิดอะไรอีก!
แม้จะเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาที แต่ก็เพียงพอให้นางสัมผัสถึงรูปร่างของสิ่งที่พุ่งเข้ามา มันมีลักษณะคมโค้งอย่างผิดธรรมชาติ ปลายแหลมคม เปี่ยมไปด้วยพลังมารอันชั่วร้ายและกลิ่นอายที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง…
แน่นอน…มันเป็นฝีมือของชายในชุดคลุมนั่นเอง!
เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีศัตรูซ่อนตัวอีก นางค่อยๆตั้งสติ ดวงตาของนางเปล่งประกายเย็นเยียบ แม้โลกตรงหน้าจะมืดมิด แต่นางไม่กลัว!
“ชิ้ว ชิ้ว ชิ้ว!”
เสียงคมมีดแหวกอากาศดังขึ้นรอบตัวนาง การโจมตีอันรวดเร็วและรุนแรงของชายในชุดคลุมเริ่มต้นขึ้น…
ทันทีที่เสียงแหวกอากาศดังขึ้น ใบมีดมารสามเล่ม ก็พุ่งเข้ามาจากสามทิศทางเบื้องหน้า ตั้งใจตัดทางหลบหนีของนางโดยสิ้นเชิง!
แม้ในความมืดนางจะมองไม่เห็น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้ยินเสียง!
ในจังหวะที่ใบมีดมารกำลังจะถึงตัว นางใช้แรงเพียงเล็กน้อย ร่างของนางก็หายวับไปปรากฏในอีกตำแหน่งหนึ่งทันที
ใบมีดพุ่งผ่านจุดที่นางเคยยืนและตกลงบนพื้นอย่างไร้เสียง ก่อนจะสลายหายไป…
จินเป่าเอ๋อชะงักเล็กน้อยและตระหนักถึงสถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว!
หัวหน้ามารคนนั้นเป็นถึงผู้บำเพ็ญเซียนระดับราชาสวรรค์ ย่อมต้องมีอาณาเขตของตัวเอง
ดังนั้นเมื่อนางพยายามเข้าใกล้ เขาคงเปิดอาณาเขตในทันที นั่นจึงเป็นเหตุผลที่จั่นหุน ดาบในมือของนางหายไปอย่างกะทันหัน!
เมื่อคิดได้ดังนั้น นางหลับตาลงช้าๆซ่อนลมหายใจของตัวเองให้จางหาย ปล่อยให้ใบมีดมารพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง ขณะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ดูเหมือนจะเสียเปรียบแต่แท้จริงแล้วนางกำลังจับตำแหน่งของอีกฝ่ายอยู่!
ไม่นานนางก็สังเกตเห็นความผิดปกติ!
ในตอนที่ใบมีดมารพุ่งออกมา จะมีคลื่นพลังมารจางๆแผ่ออกมาพร้อมกัน…
และเมื่อมีใบมีดมารหลายสิบเล่มพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน และเฉียดผ่านขาของนางไป นางก็สัมผัสได้ว่าคลื่นพลังมารนั้นอยู่ใกล้ตัวนางที่สุด!
จินเป่าเอ๋อลืมตาขึ้นทันที ดวงตาสว่างวาบด้วยแสงอันน่าตื่นตะลึง ก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว มือขวาของนางเหวี่ยงดาบฟันทะลุพื้นดินทันที!
“อ๊าก!!”
แสงสีชมพูอ่อนบริสุทธิ์ในมือของนางพลันเปล่งประกายเจิดจ้า ส่องสว่างไปทั่วทั้งอาณาเขต
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ขณะที่โลกอันมืดมิดรอบตัวเริ่มแตกสลาย!
เมื่อสติของนางกลับคืนมา นางยังอยู่ในท่าทางที่ดาบปักลงบนพื้นดิน ส่วนชายในชุดคลุมที่เคยยืนอยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตร ตอนนี้นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น แสงสีชมพูอ่อนกำลังแผดเผาร่างของเขาอย่างช้าๆ ก่อนจะสลายไปในที่สุด!
มารหลงหลี่ซิงยืนมองอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แต่แววตาสีม่วงลึกฉายประกายเล็กน้อย ความรู้สึกชื่นชมผุดขึ้นในใจโดยไม่รู้ตัว
ในฐานะผู้บำเพ็ญเซียนระดับสูงสุด เขาเห็นชัดเจนว่าอาณาเขตของมารถูกเปิดใช้งานตั้งแต่แรก แต่เขาเลือกที่จะไม่เตือนนาง เพราะเขารู้ว่าผู้บำเพ็ญเซียนไม่สามารถเติบโตได้หากไม่ผ่านการขัดเกลา แม้นางจะอายุยังน้อย แต่ก็บรรลุถึงระดับเซียนแห่งสวรรค์ได้แล้ว สิ่งที่นางต้องการที่สุดคือประสบการณ์จริง!
เขาไม่ได้คาดคิดว่ามารที่มีระดับสูงกว่านางถึงห้าขั้นและยังใช้อาณาเขตเข้าช่วย กลับสามารถคุมนางได้เพียงไม่ถึงสามนาที…
การโต้กลับของนางราบรื่นอย่างน่าทึ่ง นางไม่แม้แต่จะหอบหายใจให้เสียจังหวะ!
นี่เป็นผลจากพลังที่นางครอบครอง หรือว่านางจะมีพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่ในตัวเองอยู่แล้ว
จินเป่าเอ๋อไม่ได้คิดซับซ้อนเช่นนั้น หลังจากกำจัดศัตรูได้ แสงสีชมพูอ่อนในมือของนางก็หายไป นางดึงดาบจั่นหุนกลับมา ก่อนจะตั้งท่าจะพูดอะไรบางอย่าง…
ทันทีที่รู้สึกถึงบางสิ่งผิดปกติ ใบหน้าของจินเป่าเอ๋อเปลี่ยนไปในพริบตา นางไม่ลังเลที่จะพุ่งตัวหลบไปด้านข้างทันที!
วินาทีถัดมา!
“โครม!”
ชั้นน้ำแข็งหนาบนปากโพรงด้านหลังระเบิดเสียงดังสนั่น โพรงอื่นๆ รอบๆก็เช่นเดียวกัน! ทั้งสุสานใต้ดินเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง…
จินเป่าเอ๋อเพิ่งยืนตั้งหลักได้ นางหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว
ภาพที่ปรากฏคือ พลังมารสีดำมหาศาล พวยพุ่งออกมาจากปากโพรงอย่างรุนแรง พร้อมกับแรงกระแทกที่แผ่กระจายออกไปราวกับคลื่นพายุ
โพรงหลายแห่งปลดปล่อยพลังมารออกมาพร้อมกัน ราวกับว่ามีการปลดล็อกข้อจำกัดบางอย่าง และกระบวนการนี้ไม่สามารถหยุดยั้งได้!
ในตอนนั้นเอง สีหน้าของมารหลงหลี่ซิง ที่เคยนิ่งสงบกลับเปลี่ยนเป็นจริงจัง ดวงตาสีม่วงเข้มของเขาฉายแววตึงเครียด เขาไม่สามารถปิดบังความตกใจในใจได้อีกต่อไป
เขาจ้องมองพลังมารสีดำที่ทะลักออกมาสักพัก ก่อนที่คิ้วจะขมวดแน่น ราวกับนึกถึงบางสิ่งที่น่าตกใจได้!
“ไม่ได้การแล้ว!”
มารหลงหลีซิงรีบพุ่งตัวไปคว้าจินเป่าเอ๋อไว้ในอ้อมแขนทันทีโดยไม่พูดอะไร เขาหันหลังและพุ่งตรงไปยังทางออกด้านบนอย่างรวดเร็ว!
อย่างไรก็ตาม บันไดทางออกที่เคยเปิดโล่งกลับถูกปกคลุมด้วยหมอกดำหนาทึบซึ่งวนเวียนอย่างดุดัน ราวกับต้องการปิดกั้นพวกเขาไม่ให้หลบหนีออกไปได้!
