บทที่ 908 ทางลับ

บทที่ 908 ทางลับ

——【สายฟ้าฟาดต่อเนื่อง】!

——【ลูกบอลน้ำแข็ง】!

สายฟ้าอันทรงพลังพุ่งออกจากมือของเรย์ลิน กระแทกใส่ปีกหลังของมังกรแดงในทันที ตามมาด้วยกระแสพลังเย็นเยือกจากเวทน้ำแข็ง

เรย์ลินควบคุมพลังเวทมนตร์อย่างชำนาญ ร่ายเวทมนตร์ที่ทรงพลังโจมตีปีกของมังกรแดงอย่างต่อเนื่อง

——【การกระโดดมิติ】!

ในชั่วพริบตา ร่างของทิฟาปรากฏขึ้นบนหลังของมังกรแดงพร้อมกับดาบโค้งสองเล่มทีใช้ตัดรากฐานของปีกมันอย่างไร้ความปรานี

ด้วยการเสริมพลังจากเวทมนตร์ แม้แต่เกล็ดมังกรที่แข็งแกร่งก็เริ่มร้าวแตก เลือดร้อนๆไหลกระเซ็นออกมา

"พวกเจ้ามนุษย์ต่ำต้อย! เจ้าจะต้องชดใช้!"

มังกรแดงคำรามด้วยความโกรธ พร้อมกับพ่นไฟร้อนแรงออกจากปาก เปลวเพลิงที่สามารถหลอมละลายโลหะได้พุ่งตรงมา

"ถอยออกมา!"

เรย์ลินร่ายเวทสร้างกำแพงน้ำแข็งขึ้นหลายชั้น แม้จะต้านไฟของมังกรได้เพียงไม่กี่วินาที แต่นั่นก็เพียงพอให้เขาพาราฟินียาถอยออกจากโพรงหินได้

กลยุทธ์เริ่มแรกประสบความสำเร็จแล้ว การต่อสู้จนตัวตายกับมังกรในตอนนี้คงไม่ใช่ความคิดที่ดี

มังกรมีปีก หากมันบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ยกเว้นเรย์ลินกับทิฟาแล้ว ไม่มีใครในกลุ่มที่จะต่อสู้กับมันได้

นี่คือเหตุผลที่เรย์ลินเลือกสู้ในถ้ำ เขามุ่งเน้นโจมตีปีกของมังกรเพื่อทำลายความสามารถในการบินของมัน และเมื่อข้อได้เปรียบนี้หายไป เขาจะใช้กำลังคนที่มีค่อยๆ จัดการมัน

"โจมตี! เร็วเข้า!"

เมื่อเรย์ลินและอีกสองคนวิ่งออกมาจากโพรงหิน เฮเลนก็ยิงลูกบอลไฟยักษ์เข้าใส่มังกรแดงในทันที

"พวกเจ้าเป็นใบ้หรืออย่างไร? บุกเข้าไปเดี๋ยวนี้!"

เสียงตะโกนของเรย์ลินดังกึกก้อง ปลุกให้เหล่านักรบระดับสูงที่ตกตะลึงเร่งเข้าโจมตี พวกเขาใช้ดาบยักษ์และอาวุธที่เคลือบด้วยพิษพิเศษ โจมตีใส่มังกรอย่างไม่ยั้ง

"พวกเจ้าจะต้องตาย! ข้าจะฉีกพวกเจ้าเป็นชิ้นๆ!"

ไซฟานเออร์สเทอร์ คำรามลั่น มังกรแดงฟาดหางอย่างรุนแรง เหวี่ยงนักรบหลายคนกระเด็นไปในอากาศ เลือดพุ่งกระจาย ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะตกกระแทกพื้นอย่างไร้ชีวิต

"ตูม!"

มันอ้าปากพ่นไฟรูปกรวยพุ่งออกมา นักรบสิบกว่าคนที่หลบไม่ทันกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที

"พวกมนุษย์โง่เขลา! เจ้าจะต้องชดใช้ความบ้าบิ่นของเจ้า!"

มังกรแดงคำราม ก่อนใช้ปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมคาบนักรบคนหนึ่ง กัดจนร่างเขาแหลกเหลว เสียงกระดูกแตกและเนื้อถูกเคี้ยวบดดังน่าสยดสยอง

นักรบผู้นั้นส่งเสียงกรีดร้องสุดท้าย ขณะที่ครึ่งหนึ่งของร่างยังคงห้อยออกมานอกร่างมังกร

ในที่สุด เหล่านักรบที่เหลือเริ่มตระหนักถึงความจริงเบื้องหน้า พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตระดับตำนาน ความหวาดกลัวเริ่มเข้ามาแทนที่ความกล้าหาญ

นักรบคนหนึ่งส่งเสียงร้องก่อนหันหลังวิ่งหนี

ฉับ!

แสงคมดาบวาบผ่าน หัวของนักรบคนนั้นหลุดจากร่าง ทิฟาปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับร่างที่แผ่พลังอำนาจ

"ตามกฎของกองทัพ ผู้หนีศึกต้องโทษประหาร!"

ใบหน้าของทิฟาเย็นชา เกล็ดเพลิงแปลกประหลาดเริ่มปรากฏบนร่างของเขา พร้อมแสดงถึงพลังอำนาจที่น่ากลัว

"นี่มัน...ผู้มีสายเลือด! ไม่คาดคิดเลยว่าท่านทิฟาจะเป็นผู้มีสายเลือดระดับตำนาน!"

ทิฟาลอยอยู่กลางอากาศ ใบหน้าเยือกเย็นจ้องมองมังกรแดงขนาดมหึมาเบื้องหน้า เขายกมือขึ้น และร่ายเวทมนตร์อันทรงพลังหลายบทพร้อมกัน

——【การปิดกั้นมิติ】!

——【ดูดพลังงาน】!

"ตามคาด! เหล่านักรบอาชีพเหล่านี้ต้องการผู้นำที่แข็งแกร่งเพื่อยืนหยัดต่อสู้!"

เรย์ลินมองทิฟาที่นำเหล่านักรบระยะประชิดเข้าต่อสู้กับมังกรแดง ความสงบนิ่งยังคงแสดงอยู่บนใบหน้าของเขา

"เตรียมตัว! ยิง!"

ภายใต้คำสั่งโดยตรงของเรย์ลิน เหล่านักธนูยิงลูกศรทำลายเวทที่เปี่ยมด้วยพลังเวทมนตร์พุ่งตรงเข้าสู่ร่างของมังกรแดงราวกับสายฝน

ในหมู่ลูกศรเหล่านั้น มีอาวุธทำลายล้างซ่อนอยู่ด้วย!

【ข้อมูลสิ่งแวดล้อมทางกายภาพรอบตัวได้รับการป้อนเข้าสำเร็จ! คำนวณวิถีเส้นทางเสร็จสิ้น!】

เรย์ลินควบคุมหน้าไม้ยักษ์เพียงตัวเดียวที่พวกเขามี พร้อมกับติดตั้งลูกดอกขนาดใหญ่ยาวกว่า 4 เมตร ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเท่ากับแขนมนุษย์

ปัง!

เสียงดังกึกก้องของหน้าไม้ยักษ์ดังกังวานไปทั่ว อาวุธอันทรงพลังพุ่งออกด้วยพลังมหาศาล ลูกดอกพุ่งทะลุผ่านอกของมังกรแดง ทิ้งบาดแผลฉกรรจ์ไว้ เลือดร้อนสีแดงสดไหลรินจนกลายเป็นบึงเลือดใต้ร่าง

"นั่นมัน [ลูกศรพิฆาตมังกร]! เจ้าไปได้แบบพิมพ์ของมันมาจากไหน?"

เสียงของมังกรแดงแฝงไปด้วยความไม่เชื่อ

"มีคนมอบให้" เรย์ลินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย พลางมองหน้าไม้ยักษ์ที่พังทลายโดยไร้ความเสียดาย

อาวุธเหล่านี้เคยถูกเตรียมไว้โดยอสูรกลายพันธุ์ระดับสูง เป็นตัวช่วยสำคัญสำหรับศึกครั้งนี้ แต่ก็มีโอกาสใช้งานได้เพียงครั้งเดียว

มังกรแดงไซฟานเออร์สเทอร์เริ่มสัมผัสได้ถึงลางร้าย มันพยายามดิ้นรน ใช้พลังเวทมนตร์อันแข็งแกร่งโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ด้วยการคุมเกมของทิฟาและการร่ายเวทของเรย์ลิน มันไม่มีช่องทางหลบหนี แม้แต่มิติก็ถูกปิดกั้น

"ปล่อยข้าไป! ไซฟานเออร์สเทอร์ขอสาบานต่อเทพมังกร! ข้าจะยกสมบัติทั้งหมดให้พวกเจ้า และจะไม่แก้แค้นพวกเจ้าอีกตลอดกาล!"

มังกรคำรามขอความเมตตา

"คำสาบานของเผ่ามังกรหรือ?"

เรย์ลินหัวเราะเยาะ ก่อนพุ่งเข้าใส่มังกรพร้อมกับดาบประหารยักษ์ในมือ

"ทิฟา!" เรย์ลินตะโกน

ทิฟาปลดปล่อยพลังโจมตีสุดท้าย พลังกัดกร่อนอันน่าสะพรึงพุ่งเข้าใส่มังกร ทำให้บริเวณอกของมันยุบลงและเน่าเปื่อยในทันที

"ฮ่าห์!"

เรย์ลินแทงดาบประหารยักษ์เข้าไปในบาดแผลที่เกิดจากลูกศรพิฆาตมังกร และฉีกแผลนั้นให้เปิดกว้างขึ้น

——【สายฟ้าฟาดต่อเนื่อง】!

——【ลูกบอลน้ำแข็ง】!

——【เวทแยกสลาย】!

เวทมนตร์ทรงพลังถูกปลดปล่อยเข้าใส่บาดแผลเดิม ทำให้เนื้อรอบๆ แผลกลายเป็นสีดำไหม้ เลือดร้อนจำนวนมากกระเซ็นออกมาราวกับน้ำตก ชโลมร่างของเรย์ลินจนเขาดูเหมือนมนุษย์เปื้อนเลือด

"เผ่ามังกรจะไม่ปล่อยเจ้าไป!"

แสงในดวงตามังกรแดงไซฟานเออร์สเทอร์ค่อยๆ จางหายไป จนในที่สุดมอดดับลง ร่างอันใหญ่โตของมันล้มลงกับพื้นราวกับภูเขาถล่ม ก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนขนาดย่อม

"ไม่ปล่อยข้าไปอย่างนั้นหรือ?" เรย์ลินหัวเราะเยาะ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงพลังอาฆาตที่เหมือนวิญญาณพยาบาทไหลออกมาจากร่างของมังกรแดงและพุ่งเข้าใส่เขา

"นี่คือสิ่งที่เรียกว่าคำสาปล้างแค้นสินะ? ฮึๆ..."

ดวงตาของเรย์ลินแวบประกายลึกลับ ก่อนจะสลายพลังพยาบาทนั้นอย่างหมดจดในชั่วพริบตา

ในเวลาเดียวกัน เลือดมังกรร้อนระอุยังคงอาบรดร่างของเขา เสียงกลไกของชิปดังขึ้นในหัว

【ติ้ง! ร่างกายได้รับการอาบเลือดมังกร! พลังเพิ่มขึ้น 1! ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 2! ได้รับความสามารถ "ผิวหนังต้านทาน" (บางส่วนทับซ้อนกับความสามารถ "ร่างกายสมบูรณ์แบบ" และได้รวมเข้ากันแล้ว)!】

"พลังของเลือดมังกรงั้นหรือ?"

เรย์ลินรู้สึกถึงความร้อนแรงที่แผดเผา แต่ก็แฝงไปด้วยพลังอันเปี่ยมล้น "แม้แต่ [มีดสั้นโลหิตปีศาจ] ก็อาจไม่สามารถดูดซับพลังทั้งหมดนี้ได้"

สำหรับผู้ที่มีพลังต่ำกว่า 5 เลือดมังกรถือเป็นพิษร้ายแรง พลังกัดกร่อนที่ซ่อนอยู่ในเลือดนี้ไม่อาจต้านทานได้เลย แต่สำหรับนักรบขั้นสูง เลือดมังกรสามารถเพิ่มพลังได้อย่างดีหากสามารถทนต่อผลกระทบได้

"เก็บเลือดมังกรไว้ให้เร็วที่สุด! เร็วเข้า!"

เลือดมังกรเป็นวัตถุดิบล้ำค่าของพ่อมด แม้แต่เรย์ลินยังรู้สึกเสียดายที่จะปล่อยให้สูญเปล่า

จากนั้น มังกรแดงขนาดมหึมาเหมือนภูเขาก็ถูกเหล่าลูกน้องของเรย์ลินแยกส่วนอย่างละเอียด เริ่มตั้งแต่การเก็บรวบรวมเลือดมังกร จากนั้นก็ถลกเอาเกล็ดมังกร ซึ่งเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศสำหรับทำเกราะ

กระดูกมังกรและแกนเวทมนตร์ล้ำค่าก็ถูกรวบรวมเช่นกัน

เมื่อพวกเขาพบสมบัติที่มังกรแดงสะสมไว้ในรัง ดวงตาของเหล่าทหารก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น และในที่สุดก็ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี

มังกรมีนิสัยชอบสะสมสิ่งของแวววาว แม้ว่าจะมีส่วนหนึ่งเป็นเพียงควอตซ์หรือแก้ว แต่ก็มีโลหะมีค่าจำนวนมาก รวมถึงวัตถุเวทมนตร์ที่คาดว่าอาจเป็นของผู้โชคร้ายที่ตกเป็นเหยื่อของมัน

"วัสดุจากร่างของมังกรข้าจะเก็บไว้ ส่วนทองคำและเงิน พวกเจ้าจัดการแบ่งกันเอง"

เรย์ลินเก็บวัสดุจากมังกรแดงลงในถุงมิติของเขา โดยไม่สนใจภูเขาทองคำและเหรียญเงินที่กองอยู่ตรงหน้า

คำสั่งนี้ทำให้เหล่าทหารส่งเสียงเชียร์ด้วยความยินดียิ่งขึ้น

ในค่ำคืนหลังจากการล่ามังกรสำเร็จ ทหารจัดงานเฉลิมฉลองอย่างครึกครื้น การได้อยู่ในเหตุการณ์ที่สร้างวีรบุรุษผู้พิชิตมังกรถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา ผู้ที่ได้มีส่วนร่วมยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจ

งานฉลองดำเนินไปจนดึกดื่น ทหารที่ไม่อยู่เวรแทบทุกคนดื่มจนเมามาย

ขณะเดียวกัน เงาร่างไม่กี่ร่างก็แอบย่องกลับเข้าสู่รังมังกรในยามค่ำคืน

"ที่นี่แน่นอนใช่ไหม?"

เรย์ลินลูบผนังสีดำแห่งหนึ่ง รอบตัวมีร่องรอยการต่อสู้อยู่ทั่ว

"ข้ายืนยันได้ว่าประตูทางเข้าสู่ซากโบราณอยู่ที่นี่!"

เฮเลนย่อตัวลงและชี้ไปยังสัญลักษณ์ที่บิดเบี้ยวตรงมุมผนัง

"มรดกของ [อาร์เคนเมจ] ซ่อนอยู่ใต้รังมังกรแดงนี้ นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือการวางแผนกันแน่?"

แสงแห่งการใคร่ครวญปรากฏในดวงตาของเรย์ลิน

เขาปล่อยเปลวเพลิงอาร์เคนจากฝ่ามือ พลังนั้นซึมซับเข้าไปในสัญลักษณ์ที่บิดเบี้ยว

"โครมคราม!"

ทางลับปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาอย่างเงียบงัน แม้จะผ่านมานาน รังมังกรแห่งนี้ก็ยังไม่ได้เปิดเผยทางลับนี้ให้มังกรแดงรับรู้

"นี่น่าจะเป็นเทคโนโลยีการซ้อนทับมิติ"

เรย์ลินพยักหน้าและเดินเข้าไปในทางลับพร้อมกับเฮเลน ส่วนทิฟายังคงอยู่เฝ้าด้านนอก

"พลังของอาร์เคน...แตกต่างจากเวทมนตร์ปกติอย่างไร?"

เรย์ลินพึมพำ ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังขณะที่เขาก้าวเข้าสู่ความลับของซากโบราณนั้น…

...........