บทที่ 248 นางใจดีเกินไปหรือเปล่า
มารหลงหลี่ซิงจ้องมองจินเป่าเอ๋อด้วยดวงตาที่ดูสว่างไสว แม้อยู่ในความมืดก็ยังคงสงบนิ่งและอ่อนโยน… เขาเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อืม… ข้ารู้แล้ว” น้ำเสียงนั้นช่างเต็มไปด้วยความว่าง่าย ฟังดูอ่อนโยน ต่างจากท่าทางคลุ้มคลั่งเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง! จินเป่าเอ๋อหันมามองเขา ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ นางต้องยอ...
