บทที่ 181: ติดจริงๆด้วยสินะ
สนามฝึกซ้อมเงียบสงบลงทันที ไม่มีเสียงใดๆแม้แต่น้อย พุ่มหนามพิษยืนแข็งทื่อ ขนที่เต็มไปด้วยหนามพุ่งตั้งตรง ไม่กล้าขยับเขยื้อนเลยแม้แต่นิดเดียว ตัวต้นเหตุอย่างซือเกาฟงหันหลังเดินออกไปที่ลู่วิ่งทันทีราวกับเมื่อกี้ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แต่เจิ้งกั๋วผิงมือไวเหมือนสายฟ้าฟาดคว้าคอเสื้อเขาไว้ทัน “ฟุ้ง...
