บทที่ 18: ความชำนาญ
การได้เปรียบเสียเปรียบในแต่ละประเภทหรือการชนะทางเป็นข้อมูลสามัญ เฉินถงถงเองก็รู้เรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องจริงที่เขาไม่เคยต่อสู้กับสัตว์อสูรประเภทไฟมาก่อน ท้ายที่สุดแล้ว ทั่วทั้งโรงเรียน มีผู้กล้าหาญเพียงสองคนเท่านั้นที่กล้าทำสัญญากับสัตว์อสูรประเภทไฟเป็นตัวแรกของพวกเขา
แถมทั้งคู่ยังอยู่ปีที่ 2 ซึ่งคนละระดับชั้นกับเขา
“แค่การชนะทางสร้างข้อได้เปรียบมากมายขนาดนี้จริงๆเหรอ?” เฉินถงถงรู้สึกหดหู่ในใจ
เขาส่งเงินไปขณะที่ยังไม่ค่อยมีสติ เขาไม่ได้สังเกตุเลยด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายออกไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีตอนที่เจียงหลิวเข้ามาตบไหล่เขา
“ทำไมนายถึงไม่เลือกโอนจ่ายกันห๊ะ? ถ้านายทำแบบนั้นนายจะได้แบ่งข้อมูลติดต่อของเธอมาให้ฉันได้ไง”
เฉินถงถง: "…ไปให้พ้น!"
หลังจากที่เฉียวซางหาคู่ต่อสู้ต่อและเสร็จสิ้นการต่อสู้ครั้งที่สาม แม่ของเธอก็โทรมาหาพอดี
“ทำไมลูกยังไม่กลับบ้าน?”
เฉียวซางตรวจสอบเวลา: 18:17 น.
โรงเรียนมัธยมต้นเหวินเฉิงเลิกเรียนเวลา 17.00 น. บ้านของเธออยู่ใกล้กับโรงเรียน ใช้เวลานั่งรถประจำทางเพียงสิบนาที แม้ว่าเธอจะเดินเตาะแตะ แต่เธอก็ควรถึงบ้านก่อน 17.30 น.
“หนูพาสุนัขเขี้ยวเพลิงออกมาฝึก” เฉียวซางตอบ
อีกด้านหนึ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่แม่ของเธอจะพูดว่า "รีบกลับบ้าน กับข้าวเริ่มเย็นแล้วเนี่ย"
"ได้ค่ะแม่"
หลังจากวางสายแล้ว เฉียวซางก็ฉีกกระดาษที่ติดอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอออก
เธอไม่พอใจกับผลลัพธ์ของวันนี้ ช่วงเวลานาทีทองหลังเลิกโรงเรียนเลิกนั้นสั้นมาก หลังจากสู้ได้เพียงสามครั้ง นักเรียนส่วนมากก็หายไปกันหมดแล้ว
ช้าเกินไป
เฉียวซางตระหนักว่าการซุ่มรอที่โรงเรียนอื่นไม่ใช่กลยุทธ์ที่ดี
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็มุ่งความสนใจไปที่ตำราอสูร
ชื่อ: สุนัขเขี้ยวเพลิง*
คุณสมบัติ: ไฟ
ระดับ: ระดับเริ่มต้น (115/1000) +
ทักษะ: กัด (ขั้นต้น 74/100) +, พุ่งเข้าชน (ขั้นกลาง 138/500) +, เขี้ยวเพลิง (ขั้นต้น 5/100) +, เพลิงปะทุ (ขั้นต้น 5/100) +
คะแนน: 55
ค่าทักษะทั้งหมดเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ทำไมคะแนนรวมถึงหารสามไม่ลงตัว?
เป็นไปได้ไหมที่คู่ต่อสู้แต่ละคนจะให้คะแนนต่างกันออกไป?
วันนี้เธอได้ต่อสู้มาแล้วสามครั้ง: ต่อสู้กับพิราบอวบ หนอนฝ้าย และจิ้งจอกหางทะเลทรายขาว ซึ่งเป็นสัตว์อสูรระดับเริ่มต้นทั้งหมด
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ ไม่เหมือนกับหนอนฝ้ายที่ถูกจัดการในการโจมตีครั้งเดียว คู่ต่อสู้อีกสองตัวที่เหลือสู้กันสองสามยก
หนอนฝ้ายได้คะแนนน้อยกว่าปกติรึเปล่านะ?
เมื่อลองดูข้อมูล ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวเฉียวเซียว
“สุนัขเขี้ยวเพลิง ใช้เขี้ยวเพลิง” เฉียวซางสั่ง
"ย่าห์"
สุนัขเขี้ยวเพลิงไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเธอ แต่มันใช้เขี้ยวเพลิงอย่างเชื่อฟัง เนื่องจากไม่มีเป้าหมาย ทักษะจึงกระจายตัวและจางหายไปอย่างรวดเร็ว
เฉียวซาง ตรวจสอบตำราอสูรอีกครั้ง
ชื่อ: สุนัขเขี้ยวเพลิง*
คุณสมบัติ: ไฟ
ระดับ: ระดับเริ่มต้น (115/1000) +
ทักษะ: กัด (ขั้นต้น 73/100) +, ชาร์จ (ขั้นกลาง 135/500) +, เขี้ยวเพลิง (ขั้นต้น 6/100) +, เพลิงปะทุ (ขั้นต้น 3/100) +
คะแนน: 55
ความชำนาญของเขี้ยวเพลิงเพิ่มขึ้น!
นั่นหมายถึงต่อให้ไม่มีเป้าหมายความชำนาญของทักษะก็ยังเพิ่มขึ้นได้!
เธอเข้าใจผิดไปก่อนหน้านี้ แท้จริงแล้วการเพิ่มของความชำนาญทักษะขอแค่ฝึกใช้ความชำนาญก็เพิ่มขึ้นแล้ว
แต่ว่าหากการใช้ทักษะเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้ความชำนาญเพิ่มขึ้นแล้ว ไม่ใช่ว่าสัตว์อสูรจำนวนมากก็จะชำนาญทักษะเหมือนกันหมดเหรอ?
เฉียวซางไม่รู้้ว่าหลักการของคนอื่นเป็นยังไง แต่สัตว์อสูรของเธอขอแค่ใช้ทักษะครั้งเดียวค่่าความชำนาญก็เพิ่มขึ้นแล้ว
เพื่อทดสอบทฤษฎีของตัวเอง เฉียวซางก็ออกคำสั่งอีกครั้ง
หลังจากเสร็จสิ้น ค่าความชำนาญของเขี้ยวเพลิงก็ขึ้นจาก 6 เป็น 7 ตามที่เธอคาดไว้
เฉียวซางหยุดชั่วครู่แล้วตัดสินใจว่าวันนี้จะให้สุนัขเขี้ยวเพลิงใช้เขี้ยวเพลิงต่อเนื่องกันไปเลยร้อยครั้ง
สุนัขเขี้ยวเพลิงพยักหน้า แววตามุ่งมั่นที่จะแข็งแกร่งขึ้น
แต่ความจริงมันช่างเปราะบาง หลังจากใช้เขี้ยวเพลิงไปสี่ครั้ง สุนัขเขี้ยวเพลิงก็ล้มตัวลงนอนนาบพื้นพร้อมหายใจอย่างเหนื่อยหอบ
ค่าความชำนาญของเขี้ยวเพลิงหยุดอยู่ที่เลข 10
การใช้ทักษะต้องใช้พลังในร่างกาย ในสภาพปัจจุบันสุนัขเขี้ยวเพลิงของเธอใช้ติดต่อกันได้มากสุดแค่สี่ครั้งเท่านั้น
สุนัขเขี้ยวเพลิงได้ต่อสู้ถึงสามครั้งในวันนี้ ไม่แปลกที่พลังของมันจะเหลือน้อยกว่าปกติ
เฉียวซางประเมิน หากพักผ่อนเต็มที่ สุนัขเขี้ยวเพลิงอาจใช้เขี้ยวเพลิงได้ประมาณสิบครั้งติดต่อกันโดยไม่มีปัญหา
หากพวกเขาฝึกฝนสิบครั้งในตอนเช้าและสิบครั้งในตอนเย็น ทักษะเขี้ยวเพลิงจะเข้าถึงความชำนาญขั้นกลางได้ภายในห้าวัน!
ทักษะของสัตว์อสูรสามารถพัฒนาตั้งแต่ขั้นต้นไปจนถึงขั้นกลางได้เร็วขนาดนี้จริงๆเหรอ?
เฉียวซางพยายามใช้หัวที่มีความรู้อันน้อยนิดของเธอคิด
ไม่มีทาง
แม้แต่ทักษะระดับต่ำก็ใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนในการฝึกฝนทุกวันเพื่อพัฒนาจากขั้นต้นไปสู่ขั้นกลาง
ในระดับขั้นถัดไปหรือขั้นสูงจะใช้เวลาอย่างน้อยหกเดือนในการฝึก แลกกับพลังของทักษะที่จะพุ่งขึ้นหลายเท่าตัว
เขี้ยวเพลิงเป็นทักษะระดับกลาง และการพัฒนาจากขั้นต้นไปสู่ขั้นกลางมักจะใช้เวลาประมาณห้าถึงเจ็ดเดือน
แต่สุนัขเขี้ยวเพลิงของเธอสามารถทำได้ภายในห้าวัน
นี่มันสูตรโกงชัดๆ!
ด้วยความสามารถนี้ เป้าหมายในการสอบเข้าโรงเรียนมัธยมเซินซุ่ยใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
เมื่อถึงเวลานัดสอบ เธอจะมีทักษะทั้งหมดในขั้นกลาง—แล้วพวกเขาจะเอาชนะเธอได้อย่างไร?
เมื่อถึงเวลานั้น...
"ย่าห์!"
หางสีแดงของสุนัขเขี้ยวเพลิงสะบัดเฉียวซางออกจากฝันกลางวัน
เฉียวซางกลับมาได้สติ เห็นว่าหลายคนกำลังแอบมองมาทางเธอ เด็กสาวจึงรีบปรับสีหน้า
ขณะที่เธอปล่อยใจไปกับความคิด เธอเผลอยิ้มกว้างขึ้นกว่าปกติ...
“อะแฮ่ม กลับบ้านกันเถอะ” เฉียวซางพูดพร้อมกับอุ้มสุนัขเขี้ยวเพลิงไว้ในอ้อมกอด
“ย่าห์!”
สุนัขเขี้ยวเพลิงชี้อุ้งเท้าเล็กๆ ของมันไปทางแผงเนื้อแกะย่างที่อยู่ไม่ไกล
เฉียวซางเหลือบไปมองแผงลอยและหิวขึ้นมาทันที กลิ่นยี่หร่าหอมฉุยใช้ลูกเตะสลาตันเข้าที่ปลายจมูกของเธออย่างแรง
“ไม่ได้ ไม่ได้ แม่เตรียมอาหารเย็นไว้ให้แล้ว” เฉียวซางปฏิเสธสิ่งเย้ายวนและหันหน้าหนี
“ย่าห์…” สุนัขเขี้ยวเพลิงเงยหน้า เล่นหูเล่นตา มารยาสามร้อยเล่มเกวียน ออดอ้อนเธอทุกหนทาง
เจ้าลูกหมานี่เริ่มรู้จักวิธีอ้อนคนแล้ว...
“ให้แค่สองอันนะ” เฉียวซางยอมจำนนอย่างง่ายดาย
สุนัขเขี้ยวเพลิงพยักหน้าอย่างมีความสุข
ที่แผงลอยขายเนื้อแกะย่างเสียบไม้
“เอ้า หนูยังไม่กลับบ้านเหรอ” คุณป้าเจ้าของร้านจำเธอได้ทันที
"ค่ะ" เฉียวซางตอบพร้อมสูดกลิ่นหอมของเนื้อย่าง
“คุณป้าค่ะ ฉันจะเอาเนื้อแกะ 20 ไม้”
ในท้ายที่สุด เฉียวซางกินเนื้อแกะไปห้าไม้ และสุนัขเขี้ยวเพลิงก็กินไปสิบห้าไม้
ระหว่างทางกลับบ้าน เฉียวซางสั่งอย่างจริงจังว่า "ตอนเรากลับถึงบ้าน แกต้องแกล้งทำเป็นหิวและกินข้าวให้หมดนะ เข้าใจไหม?"
"ย่าห์"
สุนัขเขี้ยวเพลิงพ่นสีหน้าอิ่มเอมออกมาเป็นการตอบสนอง
เฉียวซาง: "..."
เธอปลอบใจตัวเอง โดยคิดว่าต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อกลับบ้านจากป้ายรถประจำทางใกล้กับโรงเรียนฝึกอสูรฮันกังที่ 37 ถึงตอนนั้นแล้วอาหารน่าจะย่อย…
สัตว์อสูรสามารถกินอาหารของมนุษย์ได้ แต่เพื่อการเจริญเติบโตและโภชนาการที่เหมาะสม พวกมันจำเป็นต้องกินอาหารที่พลังงานสูงซึ่งได้รับการผลิตมาเป็นพิเศษ
อาหารสัตว์อสูรที่บ้านถูกเตรียมโดยแม่ของเธอ ซึ่งใช้เวลามากในการทำมัน
ถ้าเกิดสุนัขเขี้ยวเพลิงไม่สามารถกินอาหารที่แม่เธอทำเองกับมือ เพราะว่าอิ่มจากเนื้อแกะย่างแล้วล่ะก็…
เฉียวซางส่ายหัว เลิกคิดเกี่ยวกับมัน
การนั่งรถไฟใต้ดินจะพาเธอกลับบ้านภายในสิบนาที แต่เพื่อให้ย่อยอาหารเธอจะนั่งรถประจำทางแทน
บนรถประจำทางหมายเลข 66 อาจเนื่องมาจากความเหนื่อยล้าและท้องที่อิ่มแปล้ สุนัขเขี้ยวเพลิงนอนนิ่งอยู่ข้างๆหน้าต่างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สายตาจับจ้องทิวทัศน์ที่ผ่านไปมา
