บทที่ 138: ความสวยงามและสันติภาพ
หยาเป่าชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองพรายน้ำครามที่ยังนอนหมดสติอยู่บนโซฟา เจ้าผู้ร้ายนี่น่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอ... เฉียวซางเห็นสีหน้าหยาเป่าก็รู้ทันทีว่ามันเริ่มใจอ่อนแล้ว เธอเลยพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "จริงๆแล้วมันอาจจะพยายามเล่นกับแกก็ได้นะ ที่มันพ่นน้ำใส่แกบางทีเพราะมันคงเหงามาก" ผีล่าสมบัต...
