บทที่ 1180: เพื่อนร่วมทีมตัวแสบ, ความโกลาหลของการอัพเกรด
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 1180: เพื่อนร่วมทีมตัวแสบ, ความโกลาหลของการอัพเกรด
ความสะดวกสบายของเรือโปเกมอนทำให้ไม่จำเป็นต้องใช้คนมากในการควบคุม โซลีแทร์เป็นคนคัดท้าย สปีดวาดเส้นทางเดินเรือ ในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่เป็นผู้สังเกตการณ์และต้นหน ทั้งสองคนทำให้เรือแล่นไปอย่างราบรื่น
กระแสน้ำเชี่ยวกรากนอกวาโนะคุนิ ไม่ได้สร้างภัยคุกคามใด ๆ ให้กับเรือโปเกมอน และภายในวาโนะคุนิก็ไม่มีไคโดมาคุกคามความปลอดภัยของเธอ
"เฮ้อ เรียบร้อย อีกนานไหมกว่าการแข่งขันประลองวัวกระทิงจะเริ่ม?"
"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณหนู ยังมีเวลาเหลือเฟือ ทันแน่นอนค่ะ"
ในครัวของเรือ มิเซอก้ากำลังง่วนอยู่กับการทำขนมหวาน รอบ ๆ ยังมองเห็นแขนของโรบินจำนวนมากคอยส่งของให้เธอ
"พี่โรบิน เมล็ดกาแฟที่พี่ชอบอยู่บนชั้นบนสุด ขวดที่เจ็ดนับจากซ้าย รบกวนหยิบให้หน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เมื่อเทียบกับการต่อสู้แล้ว ผลปีศาจฮานะ ฮานะ โนะ มิ แสดงให้เห็นถึงความสะดวกสบายในชีวิตมากกว่า
กาแฟ น้ำแข็งใส มันฝรั่งทอด เครื่องดื่มและขนมบางชนิดปรากฏขึ้นบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว
คุซันและโรบินต่างก็มีความสามารถในการทำอาหารเอง แต่เมื่อมีพ่อครัวอยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องท้าทายความเป็นมืออาชีพ
"พี่โรบิน ต้องการเพิ่มส่วนผสมอะไรไหมคะ?"
"ไม่เป็นไร แบบธรรมดาก็พอ แต่นี่เธอทำโจ๊กเหรอ?"
นมของมิลค์แทงค์ถูกมิเซอก้านำไปอุ่นบนเตา ใบของผลไม้ชนิดหนึ่งที่ใช้แทนใบชาถูกใส่ลงไป หลังจากต้มเดือดแล้วก็กรองกากออก ใช้ตู้เย็นโรตอมทำให้เย็นลงในทันที ชาใส่นมธรรมดา ๆ ก็เสร็จเรียบร้อย
แต่ถ้าจะบอกว่ากาแฟของโรบินเป็นแบบเรียบง่าย ชานมแก้วนี้ก็เป็นแบบใหม่ มีการเพิ่มส่วนผสมมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ส่วนผสมของน้ำแข็งใสในมือของคุซันก็ยังไม่มากเท่านี้
เครื่องดื่มธรรมดา ๆ กลายเป็นโจ๊กไปซะแล้ว
"คุณยามาโตะชอบแบบนี้ค่ะ ฉันก็เลยทำแบบนี้"
ในฐานะพ่อครัว มิเซอก้าไม่มีความคิดเห็นอะไรเป็นพิเศษ จะไม่ยืนกรานว่าต้องทำตามสูตรอาหาร คุณหนูของเธอชอบอะไรเธอก็ทำอย่างนั้น
เมื่อไม่กี่ปีก่อน มิเซอก้าและคนอื่น ๆ ยังคงเรียกยามาโตะว่า ท่านโอนิฮิเมะ แต่เมื่อความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากขึ้น คำเรียกขานนี้ก็เปลี่ยนเป็นคุณหนู ตามตรรกะของวาโนะคุนิ ตอนนี้พวกเธอทั้งสามก็ถูกยามาโตะมองว่าเป็นเหมือนข้ารับใช้แล้ว
โดยรวมแล้วการเดินเรือค่อนข้างน่าเบื่อ โรบินกำลังเขียนหนังสือ เพจวันกำลังตกปลา ส่วนอุลติก็กำลังวิ่งเล่นไปทั่วเรือกับยามาโตะ เรียกง่าย ๆ ว่ากำลังก่อกวน
หลังจากนั้นไม่นาน คุซันก็เป็นคนแรกที่ออกจากเรือโปเกมอน ต่อไปพวกเขาจะไม่ได้ไปทางเดียวกัน
"อย่าลืมเอารถจักรยานกลับมาด้วยล่ะ! นั่นยืมไปนะ ห้ามทำพังเด็ดขาด!"
เรือโปเกมอนมีลักษณะเหมือนเรือท่องเที่ยวมากกว่าเรือโจรสลัด บนเรือสามารถพบสิ่งของแปลก ๆ มากมาย
แม้แต่คุซันก็ไม่คิดว่า ในโกดังของเรือจะมีจักรยานอยู่ด้วย แม้ว่าจะเป็นจักรยานสำหรับผู้หญิง แต่ก็ช่วยชดเชยที่เขาไม่ได้นำพาหนะติดตัวออกมา
"อารารา ฉันรู้แล้ว แต่ทำไมจักรยานคันนี้ถึงชื่อซาโด แล้วก็มีฟังก์ชั่นแปลก ๆ แบบนี้ด้วย?"
ในขณะที่ปรับความสูงของเบาะจักรยาน คุซันก็เห็นคู่มือ
【จักรยานซาโดมีความเร็วคงที่ สมดุลดี สามารถปีนหน้าผา กระโดดกลางอากาศ และการเคลื่อนไหวที่ยากลำบากอื่น ๆ ได้】
นี่ไม่ใช่จักรยานสำหรับการเดินทาง แต่เป็นจักรยานสำหรับแสดงผาดโผนมากกว่า
"ฉันไม่รู้ ตอนนั้นพ่อบุญธรรมก็จัดมาให้แบบนี้สองคัน บางทีนายอาจจะลองคันนู้นดูก็ได้นะ คันที่ชื่อวินด์สปีด?"
"ช่างเถอะ คันนั้นมันเล็กไปหน่อย เอาคันนี้แหละ"
จักรยานทั้งสองคันนี้สร้างขึ้นตามโครงสร้างร่างกายของยามาโตะ ไม่งั้นต่อให้ปรับเบาะสูงสุดคุซันก็ใช้ไม่ได้ โครงสร้างของจักรยานวินด์สปีดนั้นเพรียวบางกว่า คุซันไม่ชินกับแบบนั้นจริง ๆ
หลังจากรับรองว่าจะเอารถจักรยานกลับมา คุซันก็สร้างถนนน้ำแข็งบนทะเล แล้วปั่นออกไปยังที่ไกล ๆ
จนกระทั่งร่างของคุซันหายไปในเส้นขอบฟ้า อุลติก็ถามขึ้นมา
"เธอปล่อยให้หมอนั่นไปแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? เขาน่ะอดีตพลเรือเอกนะ แถมยังอยู่ที่เกาะโอนิงะชิมะนานขนาดนั้น ถ้าเกิดเขาแอบไปฟ้องล่ะ?"
"ช่างเถอะ คนที่ดึงดูดความสนใจของพ่อไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน บางทีแบบนี้อาจจะดีกว่า พ่อบ้า ๆ นั่นอาจจะโมโหแล้วตามไปฆ่าคุซันเอง แบบนี้ฉันก็สบายไปพักนึง"
หลังจากแผนการตัวแทนน้ำแข็งล้มเหลว ความสนใจของยามาโตะที่มีต่อคุซันก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ถ้าคุซันทำแบบนั้นจริง ๆ เธอยังอาจจะดีใจด้วยซ้ำ
"ไม่สิ ถ้าเป็นแบบนั้น คนที่โกรธน่าจะเป็นท่านอาร์เซอุสมากกว่า เพราะท่านเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด"
คุซันก็เป็นคนที่เธอพามาเอง ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริง ๆ ท่านอาร์เซอุสอาจจะไม่มาจัดการด้วยตัวเอง แต่เป็นไปได้มากว่าจะไม่สนใจคุณไคโดอีกต่อไป ถ้าเป็นแบบนั้น เอ่อ เธอก็น่าจะรู้นะ"
โรบินไม่ลังเลที่จะทำลายจินตนาการของยามาโตะ และอธิบายสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นให้เธอฟัง
"ดังนั้น ต่อให้เขาสร้างปัญหาขึ้นมาจริง ๆ เธอก็ต้องจัดการเขาด้วยตัวเอง ไม่งั้น ปัญหาของเธออาจจะใหญ่กว่านี้นะ
แน่นอน ต่อให้เธอจัดการคุซันได้เอง บางอย่างก็หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี"
"ฉันว่า เรื่องนิสัยใจคอของหมอนั่นน่าจะเชื่อถือได้นะ เขายังไม่เอาสัตว์เลี้ยงออกไปจากวาโนะคุนิเลย"
ถึงจะเป็นประโยคบอกเล่า แต่ในน้ำเสียงของยามาโตะก็มีความไม่มั่นใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้นาน เมื่อการเดินทางดำเนินต่อไป เธอก็ลืมเรื่องนี้ไปอย่างรวดเร็ว
วันที่ของการแข่งขันใกล้เข้ามาทุกที ภายในเดรสโรซ่า สมาชิกของตระกูลดองกี้โฮเต้ก็ยุ่งกันมากขึ้น
"โดฟลามิงโก้ เราทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ มันมีประโยชน์จริง ๆ เหรอ? แบ่งผลปีศาจให้สมาชิกในครอบครัว หรือแอบขายให้กับกลุ่มร้อยอสูรไม่ดีกว่าเหรอ?"
เทรโบลไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของโดฟลามิงโก้ แค่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น
"เทรโบล อย่ามองแค่ผลประโยชน์ตรงหน้า นายก็เห็นยอดสั่งซื้ออาวุธช่วงนี้แล้ว มันเพิ่มขึ้นหลายเท่าเลยนะ
ความวุ่นวายก่อให้เกิดสงคราม ความสามารถของพวกหน้าใหม่มีจำกัด มีแต่พวกสัตว์ประหลาดในโลกใหม่เท่านั้นที่ต้องลงมืออย่างจริงจัง ถึงจะทำให้ทะเลปั่นป่วนมากขึ้น อาวุธถึงจะขายได้ดีขึ้น
อยากให้พวกสัตว์ประหลาดพวกนั้นขยับ ก็ต้องมีเหยื่อล่อที่น่าสนใจพอ ผลสั่นสะเทือนก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
เทียบกับผลประโยชน์ที่ได้รับโดยตรงแล้ว แบบนี้ถึงจะได้ผลประโยชน์มากกว่า"
ยอดขายช่วงนี้ทำให้โดฟลามิงโก้พอใจมาก บวกกับคนงานของเล่นที่จะมาเติมเต็มในภายหลัง ไม่ว่าผลสั่นสะเทือนจะตกเป็นของใคร เขาก็ไม่ขาดทุน
แต่หลาย ๆ อย่างก็ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เขาคิด ในขณะที่เขากำลังจินตนาการถึงอนาคตอย่างมั่นใจ ก็มีข่าวร้ายมาจากพังค์ ฮาซาร์ดครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากที่ชูการ์กับไทเกอร์ไปพังค์ฮาซาร์ดครั้งหนึ่ง โดฟลามิงโก้ก็ไม่ได้ส่งคนไปทดลองที่นั่นอย่างเปิดเผยอีก แค่ส่งเสบียงไปเป็นระยะ
แต่ซีซาร์ยังมีชีวิตอยู่ เขาไม่ได้หยุดการทดลองเพียงเพราะเด็ก ๆ ถูกพาตัวไป แม้ว่าจะคิดว่าการทดลองจะไม่สำเร็จ แต่ก็ยังคงทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่
ในทะเลแห่งนี้ การลักพาตัวเด็กสักสองสามคนไม่ใช่เรื่องยาก มีซีซาร์เป็นแหล่งที่มา ไม่นานพังค์ ฮาซาร์ดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
และหลังจากที่สโมคเกอร์ส่งเด็ก ๆ กลับบ้านเกิดหมดแล้ว เขาก็ไม่ได้ทำตามคำสั่งของเวอร์โก้ แต่กลับสืบสวนเรื่องนี้ต่อไป และในที่สุดก็ตามรอยมาถึงพังค์ ฮาซาร์ด
กลุ่มหมวกฟางที่เพิ่งมาถึงโลกใหม่ ก็มาถึงพังค์ ฮาซาร์ดเพราะลูฟี่เช่นกัน
ภายใต้แผนการของลอว์ หลายฝ่ายได้เปิดฉากต่อสู้กันอย่างดุเดือด ลอว์ก็จัดการศัตรูคนแรกของเขา เวอร์โก้ และแย่งชิงสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งมาจากโมเน่ต์
ในตอนนี้ โมเน่ต์กำลังติดต่อกับโดฟลามิงโก้
"คุณโดฟลามิงโก้ ขอโทษค่ะ ตอนที่เกิดความวุ่นวาย ฉันได้ขั้นตอนสุดท้ายของ SAD มาแล้ว แต่ แต่ลอว์ก็ปรากฏตัวขึ้นมา แล้วแย่งมันไป"
"อะไรนะ?"
"กุญแจสำคัญในการผลิต SAD รวมถึงซีซาร์ตอนนี้ตกอยู่ในมือของลอว์แล้ว"
"โมเน่ต์ เรื่องนี้เป็นความประมาทของฉัน แต่ตอนนี้มีเรื่องสำคัญมากที่ต้องให้เธอทำ ที่พังค์ ฮาซาร์ดจริง ๆ แล้วยังมีอาวุธที่น่ากลัวอยู่ แค่จุดชนวนมัน นอกจากซีซาร์แล้วจะไม่มีใครรอดชีวิตเลย"
โดฟลามิงโก้ให้ความสำคัญกับสมาชิกในครอบครัวของเขา และไม่รังเกียจที่จะเสียสละสมาชิกในครอบครัวบางคนในช่วงเวลาสำคัญ เมื่อได้ยินคำพูดของโดฟลามิงโก้ โมเน่ต์ก็ไม่ได้โต้แย้ง
"คุณโดฟลามิงโก้ ฉันกำลังจะทำแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ"
แต่แผนของโดฟลามิงโก้ก็ยังไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น ด้วยความร่วมมือของซีซาร์เพื่อนร่วมทีมตัวแสบ โมเน่ต์ไม่สามารถกดปุ่มระเบิดได้ ก็เสียชีวิตเพราะหัวใจแตกสลาย
โดฟลามิงโก้ก็รีบไปที่พังค์ ฮาซาร์ดโดยเร็วที่สุด
ก่อนหน้านี้ โดฟลามิงโก้ส่งเบบี้ 5 และบัฟฟาโล่ไปเดรสโรซ่า ทั้งคู่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ร่างกายถูกตัดแยกออกจากหัวโดยพลังของลอว์ อาจเป็นเพราะเคยใช้ชีวิตด้วยกันในวัยเด็ก หรืออาจเป็นเพราะแผนการในอนาคตของเขา ลอว์จึงไม่ได้ฆ่าพวกเขา
แต่กลับเจรจากับโดฟลามิงโก้ต่อหน้าพวกเขา
"โดฟลามิงโก้ มาทำข้อตกลงกันเถอะ"
"ลอว์ ฉันแนะนำให้แกใจเย็น ๆ หน่อย เป็นแค่เด็กน้อยอย่าทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน? อย่าทำให้ฉันโมโหจริง ๆ ล่ะ"
"หึ ตำแหน่งการค้าของแกในโลกใต้ดินขึ้นอยู่กับกลุ่มร้อยอสูร SMILE เป็นสินค้าสำคัญของแก
และ SAD ก็เป็นวัตถุดิบสำคัญของมัน ตอนนี้ซีซาร์อยู่ในมือฉัน ขั้นตอนการผลิต SAD ที่โมเน่ต์ยังไม่ได้ส่งมอบให้แกก็อยู่ในมือฉันแล้ว
โดฟลามิงโก้ ข่าวการทำลายโรงงานพังค์ ฮาซาร์ดปิดไม่มิดหรอก แกคิดว่าถ้าไคโดรู้ว่าแกเสียทั้งโรงงานและนักวิจัยไปแล้ว ส่วนสูตรก็อยู่ในมือฉัน เขาจะเปลี่ยนหุ้นส่วนไหม? "
"ลอว์ แกรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่? แกคิดว่าแบบนี้จะเข้ามาแทนที่ฉันได้เหรอ?!"
"ทำไมจะไม่ได้? แกก็ใช้วิธีแบบนี้จัดการตัวแทนจำหน่ายคนก่อน ถึงได้ตำแหน่งนี้มาไม่ใช่เหรอ? การค้าในโลกใต้ดินดูกันที่ผลประโยชน์ สิ่งที่แกทำได้ ฉันก็ทำได้ แล้วทำไมฉันจะแทนที่แกไม่ได้?"
ลอว์คิดว่าตัวเองจับจุดอ่อนสำคัญของโดฟลามิงโก้ได้แล้ว แต่เขาลืมไปว่า เขาไม่สามารถลอกเลียนแบบฐานะอดีตชนชั้นสูงของโดฟลามิงโก้ได้ และเขาก็ไม่รู้ความลับระหว่างโดฟลามิงโก้กับควีน
ผลปีศาจเทียมเป็นแค่สินค้ากึ่งสำเร็จรูป พวกที่สมบูรณ์แบบได้มาจากการแปรรูปของกลุ่มร้อยอสูร
เทียบกับ SAD แล้ว เครือข่ายความสัมพันธ์และช่องทางการค้าในโลกใต้ดินที่โดฟลามิงโก้สั่งสมมาหลายปีนั้นสำคัญกว่า แต่โดฟลามิงโก้ก็ไม่ได้ตั้งใจจะยอมแพ้ข้อได้เปรียบของ SAD โดยตรง
และลอว์ก็แสดงเจตนาของเขาอย่างชัดเจนแล้ว โดฟลามิงโก้ก็จะไม่ปล่อยให้ลอว์ที่กินผลโอเปะ โอเปะเป็นแบบนี้ต่อไป เขาแสร้งทำเป็นถูกคุกคามแล้วคุยกับลอว์
"แกอยากให้ฉันทำยังไง?"
"ฉันต้องการให้แกประกาศสละตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดลงหนังสือพิมพ์ กำหนดเวลาภายในวันพรุ่งนี้"
โดฟลามิงโก้มีความลับที่ลอว์ไม่รู้ ลอว์ก็มีความคิดที่โดฟลามิงโก้ไม่รู้เช่นกัน
เขาไม่เคยคิดจะแทนที่โดฟลามิงโก้เป็นลูกน้องของกลุ่มร้อยอสูร เขาแค่อยากจะฆ่าโดฟลามิงโก้เพื่อแก้แค้นเท่านั้น ทุกสิ่งที่เขาทำ ก็เพื่อบั่นทอนผู้สนับสนุนทั้งในบนดินและโลกใต้ดินของโดฟลามิงโก้
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
