บทที่ 60 เจ้าหญิงกับความฝัน
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 60 เจ้าหญิงกับความฝัน
การมาถึงของศาสตราจารย์สวี่หยุน ทำให้บรรยากาศในงานคึกคักขึ้นมาทันที
ตัวเอกมาถึงแล้ว งานฉลองความสำเร็จจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
จ้าวอิงจวิ้นตั้งใจจะให้ศาสตราจารย์สวี่หยุนกล่าวสุนทรพจน์สักเล็กน้อย แต่สวี่หยุนปฏิเสธด้วยความสุภาพ
ดังนั้น จ้าวอิงจวิ้นจึงขึ้นเวทีกล่าวเปิดงานเอง เล่าถึงยอดขายและผลงานอันน่าทึ่งของแบรนด์ใหม่ ไรน์ พร้อมกล่าวขอบคุณความทุ่มเทของพนักงานทุกคนในบริษัท
“ความสำเร็จของบริษัท MX ในวันนี้ และการเปิดตัวที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงามของแบรนด์ใหม่ ไรน์เกิดขึ้นไม่ได้เลยหากปราศจากความทุ่มเทของพนักงานทุกคน แต่ถ้าจะพูดถึงคนที่ควรได้รับการขอบคุณมากที่สุด… ฉันเชื่อว่าทุกคนต่างก็คิดคำตอบเดียวกันอยู่ในใจอยู่แล้ว”
หลังจากจ้าวอิงจวิ้นพูดจบประโยคนี้
เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งห้องอีกครั้ง
สายตาของทุกคนต่างหันไปยังหลินเสวียนพร้อมกัน เปี่ยมไปด้วยความยอมรับและชื่นชม
ทุกคนต่างรู้ดี
หากปราศจากหลินเสวียน จะมีงานฉลองความสำเร็จในวันนี้ได้อย่างไร?
ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบแมวไรน์ หรือการได้รับอนุญาตจากศาสตราจารย์สวี่หยุน คุณูปการของหลินเสวียนที่มีต่อบริษัท MX นั้นเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทุกคน
ตอนนี้พนักงานทุกคนในบริษัทต่างก็มองหลินเสวียนเป็น “รองผู้จัดการ” ไปแล้ว ยิ่งกว่านั้น การปรับเปลี่ยนครั้งนี้ยังมีหลายคนที่รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมแทนหลินเสวียน คิดว่าการเลื่อนตำแหน่งของจ้าวอิงจวิ้นต่อหลินเสวียนยังระมัดระวังเกินไป ควรจะเลื่อนขึ้นเป็นรองผู้จัดการไปเลยดีกว่า
เสียงปรบมือสงบลง……
จ้าวอิงจวิ้นชี้มือไปทางหลินเสวียน:
“ต่อจากนี้ เชิญคุณหลิน หัวหน้าทีม ขึ้นเวที กล่าวคำอวยพรปีใหม่ให้กับทุกคนด้วยค่ะ”
……
ท่ามกลางเสียงปรบมือและเสียงโห่ร้อง หลินเสวียนยิ้มแล้วเดินขึ้นเวที รับไมโครโฟน:
“ขอบคุณผู้บริหารและเพื่อนร่วมงานทุกท่านที่ให้การยอมรับครับ ก่อนอื่นเลย ผมต้องขอชี้แจงว่า……ความสำเร็จของแบรนด์ไรน์เป็นของทุกคน ไม่มีใครทำได้มากกว่าหรือทำได้น้อยกว่าใคร ผมและทุกคนที่นี่ ก็แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่านั้นเองครับ”
“และก็เพราะเราทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี แบรนด์ใหม่ไรน์ของเราถึงได้ประสบความสำเร็จตั้งแต่เริ่มต้น ประสบความสำเร็จอย่างงดงามขนาดนี้ ดังนั้น……เราทุกคนต่างก็เป็นวีรบุรุษของงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จในวันนี้!”
“ปี 2022 กำลังจะสิ้นสุดลง ในปีนี้……”
เพราะประสบการณ์การเป็นพิธีกรในมหาวิทยาลัยมาหลายปี หลินเสวียนจึงมีลีลาการพูดที่มั่นคง ยิ่งกับเสียงพูดที่ฝึกฝนมาเป็นพิเศษ ทุกคนจึงตั้งใจฟัง และซาบซึ้งไปกับคำพูดของเธอ
เมื่อหลินเสวียนกล่าวคำอวยพรปีใหม่จบลง
เสียงปรบมือที่ดังสนั่นทั่วทั้งห้องโถงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
ถ้อยคำเหล่านั้นสะท้อนความชื่นชมและเคารพนับถือที่ทุกคนมีต่อหัวหน้าทีมหนุ่ม ผู้เป็นดาวรุ่งอนาคตไกลที่สุดของบริษัท
ต่อจากนี้คือช่วงเวลาแห่งงานเลี้ยงอาหารค่ำ
อาหารทะเลหายากนานาชนิด อาหารเลิศรส และขนมหวานหลากหลาย ถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยสวยงามบนโต๊ะยาวสองข้าง
ความหรูหราอลังการ... ทำให้เสียงฮือฮาในงานดังเป็นระลอก
อย่างหอยเป๋าฮื้อหรือกุ้งล็อบสเตอร์ ในงานเลี้ยงของวิคตอเรียคลับ นับเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อยเบา ๆ เท่านั้น วัตถุดิบชั้นยอดอีกมากมายที่บอกชื่อไม่ถูก ผ่านฝีมือการปรุงแต่งจากเชฟระดับโลก ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย
……
ศาสตราจารย์สวี่หยุนแม้ไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศเช่นนี้ แต่ความสุขนั้นติดต่อกันได้ง่าย ๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ดื่มไปหลายแก้ว
ยิ่งไปกว่านั้น สวี่หยุนประสบความสำเร็จในการวิจัย จึงรู้สึกโล่งใจมาก
ด้วยเหตุนี้เขาจึงเข้ากับบรรยากาศแห่งความสุขได้รวดเร็ว และสนทนากับหลินเสวียนอย่างสนุกสนานถึงเรื่องราวในวัยหนุ่ม
หลังจากเริ่มรับประทานอาหารได้ไม่นาน เกาหยางก็มาถึงอย่างช้า ๆ
“ว่าไง!”
หลังจากทักทายหลินเสวียนอย่างเร่งรีบ เกาหยางก็ตรงไปที่กุ้งล็อบสเตอร์ทันที
เขาได้วางแผนการกินบุฟเฟ่ต์อย่างรอบคอบ เพื่อให้คุ้มค่ากับพื้นที่ในกระเพาะอาหารและได้ลิ้มลองรสชาติอาหารอย่างเต็มที่
“ฉันแอบเอาไวน์แดงไปสองขวดได้มั้ย?”
เกาหยางถือขาปูอยู่ แล้วกระซิบถามหลินเสวียน
“……ถ้าแกทำเป็นไม่รู้จักฉัน อยากทำอะไรก็เชิญเลย”
หลินเสวียนตอบตรง ๆ
“ถ้าถูกจับได้อย่าเอาฉันไปเกี่ยวข้องด้วยล่ะ”
“แต่ฉันเพิ่งบอกน้องพนักงานต้อนรับของบริษัทแกไปแล้วนะว่าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน!” เกาหยางพูดพลางดูดกินเนื้อกุ้งมังกร
“เราสองคนยังแอดวีแชทกันด้วยนะ แต่เธอดูจะสนใจแกมากกว่า ยังถามฉันด้วยว่าแกมีแฟนหรือเปล่า”
“งั้นก็ทำตัวให้เรียบร้อยหน่อย อย่าทำให้ฉันเสียหน้า”
จู่ ๆ ในจังหวะนั้น หัวหน้าฝ่ายการตลาด คุณหวัง วิ่งมาหาจ้าวอิงจวิ้นที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า: “คุณจ้าวครับ! รถของประธานฉู่ซานเหอมาถึงแล้วครับ! เข้าประตูมาแล้ว!” เสียงของเขาค่อนข้างดัง ชายหญิงที่อยู่รอบ ๆ เมื่อได้ยินชื่อฉู่ ซานเหอต่างเงียบลงทันที……
ชื่อของฉู่ซานเหอ เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในเมืองตงไห่ แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีใครไม่รู้จัก แต่โอกาสที่ใครจะได้เห็นตัวจริงนั้นน้อยมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนธรรมดา อาจจะไม่มีโอกาสได้แม้แต่เพียงแค่เดินสวนทางกับเขาก็เป็นได้ ดังนั้นทุกคนจึงต่างช่วยกันเว้นทางเดินตรงกลางไว้ ต่างตั้งตารอการมาถึงของฉู่ ซานเหอ อยากเห็นหน้าตาของเขาสักครั้ง
ในที่สุด…… ประตูห้องจัดงานก็ถูกเปิดออกโดยพนักงานเสิร์ฟ เสียงหัวเราะที่ดังสนั่นและหนักแน่นดังลั่นมาก่อน——
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ……ขอแสดงความยินดี! ขอแสดงความยินดีกับทุกท่าน! สุขสันต์ปีใหม่!” ฉู่ ซานเหอ สวมสูทสีขาว ทำให้รูปร่างสูงใหญ่ของเขาดูสง่างามยิ่งขึ้น เขาชูมือทักทายผู้คนทั้งสองข้างทางด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แววตาเปี่ยมด้วยความยินดี ก้าวเดินเข้ามาตรงกลางห้องทีละก้าว และเบื้องหลังเขา…… ร่างเล็ก ๆ ก็โบกมือทักทายผู้คนทั้งสองข้างทางด้วยรอยยิ้มที่สุภาพเช่นกัน
เธอสวมชุดเดรสยาวสีครีมอ่อนนุ่ม ผมสีน้ำตาลอมแดงยาวสลวยรวบตึงไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นลำคอขาวเนียนและกรามที่สวยงามราวแกะสลัก
นอกจากริมฝีปากสีแดงสดและฟันขาวเรียงสวยแล้ว ก็ไม่มีเครื่องสำอางใด ๆ เพิ่มเติม ใบหน้างดงามราวได้รับพรจากสวรรค์ เพียงรอยยิ้มอ่อนหวานก็งดงามกว่าการแต่งหน้าจัดเต็มใด ๆ
เธอก้าวตามหลังพ่อไปพลาง โบกมือทักทายผู้คนที่อยู่สองข้างทางพลาง ดวงตาสวยหวานเป็นประกาย โค้งเป็นเสี้ยววงเดือนน่ารัก รอยบุ๋มเล็ก ๆ ที่แก้มปรากฏขึ้นเป็นระยะ ๆ ชวนมองเหลือเกิน
และไฝเล็ก ๆ ที่หางตาซ้าย ยิ่งทำให้ใบหน้าที่งดงามอยู่แล้วดูโดดเด่นสะดุดตาขึ้นไปอีก
ชั่วขณะนั้น
หลินเสวียนกลั้นหายใจ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง!
ซีซี
นั่นชัดเจนเลยว่าคือซีซี!
สีผมทรงผม ดวงตาที่โค้งงอน ท่าทางและอิริยาบถ แม้กระทั่งรอยยิ้มที่หันกลับมามอง ความอรชรน่ารัก รวมถึงรอยบุ๋มที่แก้มและไฝที่หางตา ก็เหมือนกันหมด!
เขาเข้าใจเสียที...
ทำไมจ้าวอิงจวิ้นถึงได้แค่เหลือบมองภาพร่างของซีซี ก็พูดออกมาทันทีว่าภาพวาดนั้นคือฉู่อันฉิง...
เพราะสองสาวคนนี้เหมือนกันมากเกินไป!
ไม่
ไม่ใช่แค่เหมือน ไม่ใช่แค่คล้ายคลึง
แต่คือ【เหมือนกันเป๊ะ!】
ฉู่อันฉิงที่กำลังเดินเข้ามาตรงนี้ และซีซีในความฝันที่หันกลับมามอง ไม่มีความแตกต่างกันเลยแม้แต่น้อย!
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
บนโลกใบนี้ เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนสองคนเหมือนกันราวกับคัดลอกมา ยิ่งกว่านั้นยังห่างกันถึง 600 ปี!
ทันใดนั้น เสียงต่าง ๆ มากมายกวนอยู่ในหัวของหลินเสวียน ปั่นป่วนสับสนอลหม่าน——
“คุณหลิน คุณแน่ใจหรือไม่ว่าคุณแยกแยะความเป็นจริงและความฝันออกจากกันได้?”
“ซีซี เรียกฉันว่าซีซีก็ได้”
“คุณวาด…ไม่ใช่ลูกสาวของฉู่ซานเหอ…แต่เป็นฉู่อันฉิงเหรอ?”
“โกหก”
“คุณรู้ไหม…ผลข้างเคียงที่ร้ายแรงที่สุดของการจำศีลคืออะไร?”
“ถึงตอนนั้น คุณจะแยกแยะความจริงกับความฝันไม่ออกอย่างสิ้นเชิง”
……
แสงไฟสว่างจ้าสาดส่องทั่วห้องโถง สายตาของหลินเสวียนดูลอยล่อง เขามองหญิงสาวที่เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มน่ารัก สายตาของทั้งคู่สบกัน ฉู่อันฉิงโบกมือให้เขา… เผยให้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ
