บทที่ 49 ตระกูลฉีที่แข็งแกร่ง

บทที่ 49 ตระกูลฉีที่แข็งแกร่ง

ฉีหงกั๋วเดินออกมา "ทผู้เฒ่าหาน หานม่อกับคุณชายกู่เซ็นสัญญาชีวิตและความตาย พวกท่านทำแบบนี้ไม่ถูกต้องไม่ใช่หรือ?"

ผู่เฒ่าหานหรี่ตา "ประมุขตระกูลฉี ท่านอยากจะยุ่งเรื่องนี้?"

เขาปล่อยกลิ่นอายของระดับว่างเปล่าขั้นกลางออกมา กดดันทุกคน เต็มไปด้วยการข่มขู่

ถึงฉีหงกั๋วจะเพิ่งทะลวงไปยังระดับว่างเปล่า แต่เขาก็ไม่กลัว "ตามที่ตกลงกันไว้ ถ้าคุณชายกู่ชนะ เขาก็คือลูกเขยของตระกูลฉีข้า เรื่องของเขา ข้าจะไม่สนใจได้ยังไง ถูกต้องไหม?"

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกตะลึง!

กู่เสวียนเฉินก็มีพรสวรรค์อยู่บ้าง แต่ตระกูลฉีจะทำลายความสัมพันธ์กับตระกูลหานเพื่อเขา มันคุ้มค่าหรือ?

จากนั้นฉีหงกั๋วก็พูดกับบิดามารดาของกู่เสวียนเฉิน "ท่านทั้งสองไม่ต้องห่วง มีตระกูลฉีข้าอยู่ ใครก็ทำร้ายคุณชายกู่ไม่ได้!"

"ฉี... ท่านประมุขตระกูลฉี ขอบคุณ ขอบคุณ..."

คนทั้งสองที่สิ้นหวังแล้ว ไม่คิดว่าเรื่องจะพลิกผัน รีบคำนับขอบคุณ ทำให้ฉีหงกั๋วรีบคืนคำนับ

ผู่เฒ่าหานพูดอย่างเย็นชา "เขายังไม่ได้แต่งงานกับจื่อเยียน และยังไม่ใช่คนของตระกูลฉี ถ้าตระกูลฉีจะยุ่งเรื่องนี้ ก็อย่าหาว่าตระกูลหานข้าไม่เกรงใจ!"

ถึงจะไม่อยากสู้กับตระกูลฉี โดยเฉพาะตระกูลฉีที่เพิ่งมีปรมาจารย์โอสถระดับห้าและผู้แข็งแกร่งขอบเขตว่างเปล่าเพิ่มขึ้นมา แต่ตระกูลหานไม่มีทางถอย มิเช่นนั้นก็จะไม่มีที่ยืนในแคว้นว่านกู่

และผู่เฒ่าหานก็มั่นใจว่า ตระกูลฉีคงไม่สู้เพื่อกู่เสวียนเฉินขนาดนั้น

"งั้นเจ้าก็ไม่ต้องเกรงใจหรอก"

โอกาสแสดงตัวต่อหน้าคุณชายกู่แบบนี้ ฉีหงกั๋วจะพลาดได้ยังไง เขายังแอบขอบคุณผู่เฒ่าหานที่ร่วมมือด้วยซ้ำ!

ตะโกนเสร็จ ก็มีผู้อาวุโสก็หลายคนของตระกูลฉีเดินออกมา กลิ่นอายของพวกเขาทรงพลัง ถึงจะสู้ผู่เฒ่าหานไม่ได้ แต่พวกเขาก็คือผู้แข็งแกร่งขอบเขตว่างเปล่าจริงๆ

"พวก... พวกเจ้า..."

เห็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตว่างเปล่ามากมายโผล่ออกมาจากตระกูลฉี ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็เปลี่ยนสีหน้า ใครจะไปคิดว่าพลังของตระกูลฉีจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?

ผู่เฒ่าหานหน้ามืดมนทันที!

สักพักก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ตระกูลฉีพวกเจ้า ไม่สนใจกฎของแคว้นว่านกู่หรือ?"

"เขาใช้ตัวตนของประมุขน้อยนิกายเซียวเหยาเซ็นสัญญาชีวิตและความตายกับม่อเอ๋อร์ แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ใช่ประมุขน้อยนิกายเซียวเหยา สัญญานั้นเป็นโมฆะ นั่นคือการฆ่าคนโดยไม่มีเหตุผล!"

เห็นคนของตระกูลฉีมากมายขนาดนี้ ผู่เฒ่าหานที่ไม่อยากสู้จริงๆ จึงได้แต่พูดเหตุผลกับตระกูลฉี

"ใครกล้าทำร้ายประมุขน้อยของพวกเรา?"

"ประมุขน้อยของนิกายเซียวเหยาพวกเรา เป็นคนที่ตระกูลหานเล็กๆ อย่างพวกเจ้าจะทำร้ายได้หรือ?"

ในตอนนั้น ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น หูไห่เฉวียน ฉื่อหั่ว โม่เหอ และคนสำคัญคนอื่นๆ ของนิกายเซียวเหยาก็เดินเข้ามา

ตามคำสั่งของกู่เสวียนเฉิน หลังจากจัดการเรื่องของลัทธิเพลิงพิโรธเสร็จ พวกเขาก็มาที่แคว้นว่านกู่ทันที

พึ่งมาถึง ก็ได้ยินว่าท่านบรรพชนแสร้งเป็นประมุขน้อยของนิกายเซียวเหยา เพื่อต้องการแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉี ถึงทุกคนจะไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งของท่านบรรพชน แต่พวกเขาก็ยังรีบมา

ในเมื่อท่านบรรพชนแสร้งเป็นประมุขน้อย พวกเขาก็ไม่กล้าเปิดโปง!

"คารวะท่านประมุขน้อย!"

"คารวะท่านประมุขน้อย!"

ทุกคนมาถึง ก็คำนับอย่างสุภาพ

"คารวะคุณชายกู่!"

คนที่มากับนิกายเซียวเหยาคือฉีหมิงที่เพิ่งทะลวงไปยังปรมาจารย์โอสถระดับห้า!

ฉีหงกั๋วมองฉีหมิงด้วยความประหลาดใจ "พี่ใหญ่ ท่านรู้... รู้จักคุณชายกู่..."

ตอนนี้เขาเหมือนจะเข้าใจแล้วว่า ทำไมพี่ใหญ่ถึงทะลวงไปยังปรมาจารย์โอสถระดับห้ากะทันหัน!

ผู่เฒ่าหานก็เปลี่ยนสีหน้า "ฉีหมิง หรือว่าวันนี้เจ้าก็จะมาช่วยเขา?"

ทุกคนรู้ว่า ในบรรดาคนรุ่นเดียวกันของตระกูลฉี คนที่มีอำนาจมากที่สุดไม่ใช่ประมุขตระกูล แต่เป็นพี่ใหญ่ฉีหมิง!

"ช่วย?  ตระกูลหานพวกเจ้ามีคุณสมบัติหรือ?" ฉีหมิงแค่นเสียง หันไปคำนับกู่เสวียนเฉิน "คุณชายกู่ คนพวกนี้จะฆ่าหรือจะปล่อยไป?"

อะ... อะไรนะ?

เมื่อกี้ฉีหงกั๋วแค่บอกว่าตระกูลฉีจะปกป้องกู่เสวียนเฉิน ตอนนี้ฉีหมิงกลับไม่สนใจท่าทีของตระกูลหาน ราวกับว่าแค่กู่เสวียนเฉินพยักหน้า เขาก็จะประกาศสงครามกับตระกูลหานทันที!

"พวกเราไป!"

เห็นได้ชัดว่าผู่เฒ่าหานก็รู้ว่ากู่เสวียนเฉินต้องมีอะไรที่ตนเองไม่รู้ วันนี้ต่อให้หน้าทนต่อไป ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร!

"หยุด!  คุณชายกู่ยังไม่ได้พูด พวกเจ้าไปไหนไม่ได้!"

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องจะจบลงแค่นี้ ฉีหมิงกลับแค่นเสียง ส่งสายตา คนของตระกูลฉีก็ขวางทางของคนตระกูลหาน

กู่เสวียนเฉินพูด "ปล่อยพวกเขาไปเถอะ"

กู่เสวียนเฉินที่เพิ่งได้พบกับบิดามารดา จะมีอารมณ์มายุ่งกับตระกูลหานอีกหรือ?  แถมด้วยนิสัยของกู่เสวียนเฉิน เขาก็ไม่อยากให้คนอื่นมาจัดการเรื่องของตนเอง

"รับทราบ คุณชายกู่!"

คนของตระกูลฉีหลบทาง คนของตระกูลหานก็จากไป ทุกคนมองกู่เสวียนเฉินด้วยสายตาที่แปลกประหลาดมากขึ้น

ทุกคนเห็นความต่ำต้อยและความเคารพของฉีหมิงต่อหน้ากู่เสวียนเฉิน กู่เสวียนเฉินผู้นี้คือใครกันแน่? ถึงได้ทำให้ปรมาจารย์โอสถระดับห้าปฏิบัติต่อเขาแบบนี้?

หลงหย่งอี้จ้องมองกู่เสวียนเฉิน เขาอยากจะพาหลงซื่อเหนียงไป แต่นึกถึงท่าทีของตระกูลฉีเมื่อกี้ เขาก็หุบปาก และเดินตามตระกูลหานออกไป

"ขอบคุณ... ขอบคุณพวกท่านมาก!"

เห็นว่าเรื่องวุ่นวายนี้จบลงด้วยความช่วยเหลือของตระกูลฉี กู่เฉียนหัวก็รีบคำนับขอบคุณ

คนของตระกูลฉีเห็นท่าทางน้จึงรู้สึกปวดหัวมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดความจริง

"เอ่อ… คุณชายกู่กับพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจ ท่านพาคุณชายกู่ไปที่สวนด้านหลังเพื่อเตรียมตัวก่อนเถอะ เดี๋ยวงานแต่งงานก็จะเริ่มแล้ว"

"ใช่... ใช่..."

กู่เฉียนหัวและหลงซื่อเหนียงที่เห็นว่าบุตรชายมีอนาคตที่ดี ก็ดีใจมาก พากู่เสวียนเฉินไปที่สวนด้านหลังทันที

ถึงกู่เสวียนเฉินจะแปลกใจว่าทำไมคนของนิกายเซียวเหยาถึงมาที่นี่ แต่ได้พบกับบิดามารดาแล้ว เขาก็มีเรื่องจะพูดมากมาย จึงได้แต่รอถามพวกเขาในภายหลัง

เมื่อเข้าไปในสวนหลัง กู่เฉียนหัวก็รีบพูด "เสวียนเฉิน รีบเปลี่ยนชุดเจ้าบ่าวเถอะ ไม่งั้นจะไม่ทันเวลา คุณหนูจื่อเยียนจะไม่พอใจ"

กู่เสวียนเฉินยิ้ม "ท่านพ่อ ท่านคิดมากไปแล้ว ข้าแค่เห็นว่าฉีจื่อเยียนเคยช่วยชีวิตท่าน จึงยอมลงมือช่วยนางจัดการหานม่อ ข้าไม่ได้จะแต่งงานกับนางจริงๆ หรอก"

"เหลวไหล!  ถ้าไม่ใช่แต่งงานจริงๆ ตระกูลฉีจะเชิญคนมากมายมาแสร้งเป็นคนของนิกายเซียวเหยา เพื่อยืนยันตัวตนของประมุขน้อยหรือ?"

"ถ้าไม่ใช่แต่งงานจริงๆ ตระกูลฉีจะทำลายความสัมพันธ์กับตระกูลหานเพื่อเจ้าหรือไง?"

"เสวียนเฉิน ถึงจะเป็นการแต่งงานเข้าตระกูลอื่น แต่บิดาเคยเจอคุณหนูจื่อเยียนแล้ว นางเป็นคนดี จะไม่ทำกับเจ้าเหมือนลั่วเซิ่งเสวี่ยแน่นอน!"

กู่เฉียนหัวพูดไป ก็หยิบชุดเจ้าบ่าวออกมา

กู่เสวียนเฉินขัดไม่ได้ จึงได้แต่เปลี่ยนชุดเจ้าบ่าว ยังไงเดี๋ยวฉีจื่อเยียนก็จะบอกว่าจะยกเลิกงานแต่งงานอยู่ดีเอง

"พี่ใหญ่ คุณชายกู่ท่านนี้คือใครกันแน่... ทำไมท่านถึงรู้จักท่าน?"

อีกด้านหนึ่ง ผู้อาวุโสก็หลายคนของตระกูลฉีและฉีจื่อเยียนต่างก็ถามฉีหมิง