บทที่ 31 อวดความรัก ตายไว!

โจรทั้งกลุ่มถูกใส่กุญแจมือ ถูกกดขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เป่ยเฟิงในฐานะบุคคลอันตรายย่อมหนีไม่พ้น ต้องขึ้นเฮลิคอปเตอร์ด้วย ต่างกันแค่ไม่ถูกใส่กุญแจมือ ผู้โดยสารที่เหลือมีตำรวจคอมมานโดสองสามนายคุ้มกันกลับไป

"ชื่อ"

ในห้องสอบสวน ตำรวจพูดเสียงเย็นกับเป่ยเฟิง

"เป่ยเฟิง"

เป่ยเฟิงตอบอย่างใจลอย

"ตัวเองฆ่าคนไปสองคน แม้พวกเขาจะสมควรตาย..."

เป่ยเฟิงคิดเงียบๆ

ถามอยู่ครึ่งวัน บวกกับผู้โดยสารบนรถช่วยเป็นพยาน เป่ยเฟิงได้รับการยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ พร้อมเงินรางวัล 130,000 หยวน แต่ต้องรออีกสักพักถึงจะได้รับเงิน

ออกจากสถานีตำรวจ เป่ยเฟิงรู้สึกเหมือนผ่านมาชั่วชีวิต

"จับตาคนนี้ไว้ ฉันว่าเขาไม่ธรรมดา!"

ตำรวจคนหนึ่งสั่งลูกน้อง

"หัวหน้า แม้คนนี้จะฆ่าคนเพื่อป้องกันตัว ต้องเฝ้าดูสักพัก แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกตินี่ครับ?"

ตำรวจคนหนึ่งถามอย่างงุนงง

"แกไม่รู้สึกว่าเขาใจเย็นเกินไปหรือไง? แล้วโจรที่ตายคนหนึ่งหัวบุบลึกเข้าไป ต้องใช้แรงขนาดไหนถึงจะทำได้? คนในที่เกิดเหตุไม่มีใครเห็นเลยว่าโจรคนนี้ตายยังไง"

หนานซิน จากแผนกคดีร้ายแรงวิเคราะห์ให้คนอื่นฟัง

"งั้นทำไมเราไม่จับตัวไปเลยล่ะครับ?"

คนหนึ่งถามอย่างงุนงง

"จับยังไง? เขาประวัติสะอาด ไม่มีคดีติดตัว แถมครั้งนี้ยังช่วยเราจับคดีใหญ่ ได้แต่เฝ้าดูใกล้ๆ"

หนานซินพูดจบก็เดินจากไป ทิ้งคนอื่นไว้กับความครุ่นคิด

เป่ยเฟิงหาโรงแรมเข้าพัก นอนบนเตียงแต่หลับไม่ลง

พอหลับตา ภาพคนตายทั้งสองก็ลอยมาตรงหน้า

"เปลี่ยนไปจริงๆ"

เป่ยเฟิงเย็นชา ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เจอเรื่องแบบนี้ ตัวเองคงยอมๆ ไม่กล้าขัดขืน

แต่ตอนนี้ตัวเองกลับลุกขึ้นสู้ แค่ไม่อยากฝากความปลอดภัยไว้กับโจรที่อาจจะใจดี

กลุ้มใจอยู่ทั้งคืน สุดท้ายก็หลับไปอย่างงัวเงีย

วันรุ่งขึ้นเป่ยเฟิงตื่นตรงเวลา กลายเป็นนิสัยไปแล้ว

เปิดหน้าต่าง เริ่มฝึกฝน นี่กลายเป็นบทเรียนที่ขาดไม่ได้ของเป่ยเฟิง

อาจเป็นเพราะจิตใจเปลี่ยนไป เป่ยเฟิงมั่นใจมากขึ้น ฝึกวิธีหายใจแสงสว่างก็รู้สึกชำนาญขึ้นไม่น้อย

แต่หอกจ้าวแห่งน้ำแข็งในร่างทำให้การเคลื่อนไหวของเป่ยเฟิงแข็งทื่อไปบ้าง

"ครืนๆ!"

เสียงดังราวฟ้าร้องส่งมาจากในร่าง กล้ามเนื้อทั้งตัวกระเพื่อมราวคลื่น

สองพลังปะทะกัน ไม่มีใครยอมอ่อนข้อ ความรู้สึกร้อนเย็นสลับกันนี้ช่างสุดจะบรรยาย

เย็นจนกระดูก ร้อนจนเนื้อไหม้

เซลล์ทั้งร่างถูกทำลายและเกิดใหม่ในความเย็นและร้อน แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!

ครบสามสิบหกรอบ แสงหายไป หอกจ้าวแห่งน้ำแข็งก็สงบลง

ตาเป่ยเฟิงวาบขึ้นแวบหนึ่ง แล้วก็หายไป

คราบดำมันส่งกลิ่นเหม็นออกมาจากร่าง เป่ยเฟิงรีบไปอาบน้ำ

เป่ยเฟิง มนุษย์

พลังกาย 15

ความเร็ว 14

จิตใจ 17

วิชา: วิธีหายใจแสงสว่าง ขั้นชำนาญ

อาวุธ: หอกจ้าวแห่งน้ำแข็ง (ของวิเศษระดับ 2)

นักตกปลาระดับ 1 ประสบการณ์ปัจจุบัน 1800/10000

"ไม่คิดว่าความเย็นจากหอกจ้าวแห่งน้ำแข็งจะเกื้อหนุนกับวิธีหายใจแสงสว่าง คราวนี้พัฒนาขึ้นมากจริงๆ!"

เป่ยเฟิงพูดกับตัวเอง แม้วิธีหายใจแสงสว่างจะวิเศษ แต่หอกจ้าวแห่งน้ำแข็งก็มีผลมาก

พูดได้ว่าสองอย่างรวมกันไม่ใช่แค่หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสองแน่นอน!

มองกระจกเห็นผิวขาว รูปร่างมีเส้นสาย หน้าท้องมีกล้ามท้องแปดก้อนนูนขึ้นมา เป่ยเฟิงพอใจมาก

"แม้ตอนนี้จะดูเหมือนหนุ่มหน้าหวาน แต่ก็ยังดีกว่าคนป่วยโรคปอดแต่ก่อน!"

เป่ยเฟิงกำมือ รู้สึกดีที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา!

ตอนนี้สมรรถภาพของตนเกินค่าเฉลี่ยคนปกติไปไกล หมัดเตะแต่ละที มีพลังสามสี่ร้อยกิโลกรัม!

เป่ยเฟิงนอนบนเตียงดูทีวี เมืองใหญ่ไม่เคยหลับ แต่เช้าเปิดร้านช้า

ตอนนี้แค่ตีห้ากว่า บนถนนแทบไม่มีคนเดิน แม้แต่รถก็มีน้อยมาก

เก้าโมง เป่ยเฟิงแต่งตัวลุกจากเตียง กินอาหารเช้าที่แผงข้างทาง ซื้อซองอั่งเปาหนึ่งซอง

งานแต่งเป็นพรุ่งนี้ วันนี้เป่ยเฟิงมีเวลาว่างจัดการได้

แต่เดินบนถนนเกาหัวแกรก เป่ยเฟิงพบอย่างน่าเศร้าว่าตัวเองไม่มีที่ไหนให้ไป

"ตั๋วหนังหนึ่งใบ ป๊อปคอร์นหนึ่งถัง โค้กแก้วใหญ่หนึ่งแก้ว"

คิดไปคิดมา เป่ยเฟิงตัดสินใจไปดูหนังฆ่าเวลา

สาวเคาน์เตอร์มองเป่ยเฟิงแปลกๆ ปกติคนมาดูหนังมักเป็นคู่รัก ไม่ก็เพื่อนสามสี่คน คนมาคนเดียวนี่หายาก

เป่ยเฟิงเข้าโรงหนัง หาที่นั่งของตัวเองนั่งลง

ข้างๆ เป็นชายหนึ่งหญิงสอง ชายใส่สูทตัวหนึ่ง สวมนาฬิกา Longines ราคาประมาณสามหมื่นหยวน ท่าทางเป็นคนประสบความสำเร็จ สาวสองคนก็สวยหาดูยาก ทำเอาคนอื่นอิจฉา

สาวที่นั่งข้างเป่ยเฟิงน่าจะเป็นแฟนชายคนนั้น ท่าทางออดอ้อน เต็มไปด้วยความอ่อนช้อยแบบสาวเจียงหนาน

เป่ยเฟิงมองแวบเดียวก็ไม่สนใจอีก ตั้งใจดูหนัง

หนังฉายไปครึ่งทาง สาวที่นั่งติดเป่ยเฟิงออกไป คงไปห้องน้ำ

"ที่รัก พวกเธอเป็นยังไงบ้าง?" ตอนนั้นสาวข้างชายคนนั้นโน้มตัวพิงเขาพูดเบาๆ

"ไม่ต้องห่วง เธอหลอกง่ายจะตาย อีกไม่กี่วันฉันจะแกล้งบอกว่าธุรกิจมีปัญหา ยืมเงินเธอ" ชายพูดอย่างภูมิใจ

"ระวังหน่อย อย่าให้เธอจับได้" ชายมองรอบๆ เห็นไม่มีใครสนใจถึงโล่งใจ

"แม่ง! กล้ามาอวดความรักต่อหน้าหมาโสด แกตายแน่!" ที่ไหนได้ เป่ยเฟิงได้ยินหมด ลุงทนได้แต่ป้าทนไม่ได้นะ ตัวเองยังโสด ยังต้องไปงานแต่งแฟนเก่า

แกหน้าตาแย่แบบนี้ ยังจะคิดควงสองคนอีก?

เป่ยเฟิงสนใจขึ้นมา เดินออกจากโรงหนังรอที่ประตู

"นี่ คนสวยๆ ผมนั่งข้างคุณเมื่อกี้ ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนคุณใช่ไหม?" เป่ยเฟิงตาวาว เดินไปถามสาวคนนั้น

"ใช่ เขาเป็นแฟนฉัน มีอะไรเหรอ?" พูดจบสาวก็มองเป่ยเฟิงอย่างระแวง

"เมื่อกี้คุณออกไป พวกเขาสองคนก็มีอะไรกัน ผมได้ยินผู้ชายคนนั้นบอกว่าอีกไม่กี่วันจะแกล้งบอกว่าธุรกิจติดขัดมาขอยืมเงินคุณ จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ"

เป่ยเฟิงพูดจบก็เดินจากไป ทิ้งสาวคนนั้นไว้กับสีหน้าซีดขาว

"อืม ความรู้สึกทำความดีไม่เลว" เป่ยเฟิงไม่ยอมรับหรอกว่าตัวเองแค้นที่โดนอวดความรักใส่หน้าเลยแก้แค้น

(จบบทที่ 31)