บทที่ 297 เจ้าหญิงที่ถูกลักพาตัว
เมื่อเวย์นได้ยินคำพูดของเกรอลท์ เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย ท่าทางที่เคยดูสบาย ๆ หายไปชั่วขณะ เนื่องจากเขานึกไม่ออกว่าเจ้าหญิงพาวิต้าคือใคร
ผ่านไปกว่าสิบวินาที เขาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าคนที่เกรอลท์พูดถึงคือแม่ของซิริ เจ้าหญิงแสนซื่อแห่งซินทราที่เคยสร้างความตื่นเต้นในอดีต
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เวย์นไม่ได้ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับซิริมากนัก มีเพียงข่าวลือว่า หลังจากที่โดนี่ ชายผู้มีรูปลักษณ์เหมือนเม่นหายตัวไป การแต่งงานระหว่างพาวิต้าและโดนี่ก็ยังดำเนินต่อไปตามคำสั่งของราชินีคาลันเธ โดยราชินีได้หาคนมาแทนตัวโดนี่เพื่อให้พิธีสำเร็จลุล่วง
หลังจากพิธีสิ้นสุดลง เจ้าหญิงพาวิต้าก็ไม่ได้รับสิทธิ์ในการสืบทอดบัลลังก์ซินทรา อาณาจักรที่สร้างพันธมิตรกับเกาะสเกลลิเกและกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วภายใต้การปกครองของราชินีคาลันเธ ด้วยการสนับสนุนจากเกาะแห่งนี้
ข่าวเหล่านี้ เวย์นได้มาจากหญิงนักเวทที่รู้เรื่องราวลึกซึ้ง และบางส่วนมาจากซีลอันนา ทาสสาวผู้ซื่อสัตย์ของเขา
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซีลอันนาได้อุทิศตัวเองให้กับสมาคมการค้าเวย์นอย่างเต็มที่ เธอกลายเป็นที่รู้จักในวงการการค้าของแดนเหนือจนได้รับฉายาว่า "ราชินีแห่งการค้า" ด้วยลักษณะเด่นที่ใช้เงินแก้ปัญหาโดยไม่ลังเล เธอใช้จ่ายเป็นพันหรือหมื่นเหรียญทองอย่างง่ายดาย ทำให้หลายชนชั้นสูงยังต้องให้ความเคารพต่อเธอ
ในฐานะลูกสาวอดีตดยุค ซีลอันนาไม่เพียงมีการศึกษาและปัญญาที่ยอดเยี่ยม แต่ยังมีความทะเยอทะยานอย่างมาก หลังจากเรียนรู้เคล็ดลับการค้าจากเวย์น เธอได้พัฒนาความสามารถทางการค้าจนสามารถทำให้สมาคมการค้าเวย์นเติบโตแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
แต่สิ่งที่ไม่มีใครรู้คือ หญิงสาวที่ยิ่งใหญ่ในวงการการค้าคนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเวย์นแล้ว เธอกลับเป็นเพียงทาสสาวผู้นอบน้อมที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อจะมีทายาทให้เวย์น หวังเพียงจะมั่นคงในฐานะของตน
หลังจากนึกถึงข้อมูลเกี่ยวกับซินทราที่เขารู้จัก เวย์นก็โบกมือให้ลูกน้องออกจากห้องประชุมชั่วคราว ก่อนจะถามเกรอลท์ว่า
“ข้าจำได้ว่าผู้หญิงที่เป็นชะตากรรมของเจ้าชื่อซิริใช่ไหม? ตอนนี้เธอน่าจะอายุสี่ขวบแล้ว ถามหน่อยว่าเจ้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
เกรอลท์ส่ายหน้าเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึมก่อนตอบว่า
“ไม่มีปัญหา ซิริอยู่ในความดูแลอย่างใกล้ชิดของราชินีคาลันเธ มีทหารคุ้มกันเธอแทบจะตลอดเวลา”
“ราชินีคาลันเธฟังคำแนะนำของเจ้าในอดีตเป็นอย่างดี ตอนนี้ในราชสำนักซินทรามีการเชิญนักเวทมาสองคน เพื่อทำหน้าที่ที่ปรึกษาและดูแลความปลอดภัยของราชวงศ์”
“แต่ช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เนื่องจากสถานการณ์ในแดนเหนือเริ่มวุ่นวาย ราชินีจึงตั้งใจจะจัดหาคู่ครองใหม่ให้เจ้าหญิงพาวิต้า เพื่อสร้างพันธมิตรที่มั่นคงกับอาณาจักรวิเดน”
“พาวิต้าถูกส่งตัวเป็นผู้แทนไปที่อาณาจักรวิเดน แต่ไม่กี่วันก่อนออกเดินทาง เธอกลับหายตัวไปอย่างลึกลับ”
“ในตอนแรก ราชินีคาลันเธคิดว่าเธอหนีการแต่งงานไป จึงส่งนักเวทและนักสืบไปตามหา แต่พวกเขากลับสรุปว่า เธอถูกลักพาตัวไป”
เกรอลท์พูดพลางเผยรอยยิ้มขมขื่น ก่อนจะกล่าวกับเวย์นว่า
“เจ้าเองก็น่าจะเข้าใจดี เวย์น”
“หากไม่มีทางเลือก ราชินีคงไม่ส่งคนมาขอให้ข้ารับงานนี้หรอก เธอกังวลว่าข้าอาจพาหลานสาวของเธอหนีไปเสียอีก”
เวย์นพยักหน้าเห็นด้วย เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเขา ตั้งแต่ซิริถูกกำหนดให้เป็นชะตากรรมของเกรอลท์ ราชสำนักซินทราก็ไม่ค่อยต้อนรับนักล่าปีศาจ โดยเฉพาะไวท์วูล์ฟอย่างเกรอลท์
แม้จะไม่มีการประกาศเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ แต่หลายคนที่รู้เบื้องลึกก็เข้าใจดีว่า โอกาสที่นักล่าปีศาจจะได้รับคำเชิญไปทำงานในซินทรานั้นแทบไม่มี
“แล้วเจ้าจะทำยังไง เกรอลท์ เจ้าจะรับงานนี้หรือเปล่า?”
เวย์นถาม เกรอลท์ลูบคางเบา ๆ ตรงรอยแผลเป็นที่ยืดยาวมาถึงมุมปาก ทำให้ใบหน้าของเขาดูน่ากลัวมากขึ้น
รอยแผลที่ปรากฏบนคางของเกรอลท์นั้นเกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน ในตอนที่มาร์กาเร็ตช่วยชีวิตเขากลับมาจากประตูแห่งความตาย นอกจากแผลนี้แล้ว บนหน้าอกและหลังของเขายังเต็มไปด้วยรอยแผลอีกนับสิบ ซึ่งล้วนเป็นผลงานของเหล่านักรบมนุษย์ตกต่ำ นั่นเป็นช่วงเวลาที่เขาเข้าใกล้ความตายมากที่สุดในชีวิต
“เอาจริง ๆ ข้าไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งเรื่องนี้เท่าไหร่ เวย์น” เกรอลท์กล่าว
“แต่เจ้าก็รู้นี่นา เยนนิเฟอร์อยากมีลูกมาก ตั้งแต่เธอเริ่มบูชาเทพีแห่งทะเลสาบ เธอก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากกว่าข้าเสียอีก”
“ครั้งนี้ก็เช่นกัน เธอเป็นคนได้รับข่าวนี้ก่อน และส่งข้อความบอกข้าให้รับรู้”
“เยนนิเฟอร์เตรียมตัวออกเดินทางวันนี้แล้ว เธอเลยให้ข้ามาบอกเจ้า”
เวย์นพยักหน้าอย่างเข้าใจ ไม่ได้แสดงความแปลกใจแต่อย่างใด
หลังจากเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน เยนนิเฟอร์ได้เข้าร่วมสมาคมนักล่าปีศาจในฐานะสมาชิกพิเศษ แม้เธอจะไม่ใช่สมาชิกเต็มตัว แต่เธอรับหน้าที่เป็นรองอาจารย์ใหญ่และอาจารย์ประจำในโรงเรียนเวทมนตร์ที่ทริสเพิ่งก่อตั้งขึ้น
แม้ทริสจะดำรงตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ แต่เพราะเธอต้องรับผิดชอบงานอื่นอีกมากมาย การบริหารโรงเรียนที่ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นและมีนักเรียนเพียงสิบกว่าคนจึงตกเป็นภาระของเยนนิเฟอร์เกือบทั้งหมด
เวย์นให้ความเคารพต่อเยนนิเฟอร์ในฐานะผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดกัน เขามอบอิสระและทรัพยากรอย่างเต็มที่เพื่อสนับสนุนเธอ โดยไม่มีข้อจำกัดใด ๆ
ด้านนักล่าปีศาจเอง โรงเรียนสำหรับนักล่าปีศาจอย่างเป็นทางการก็ถูกสร้างขึ้นเสร็จสิ้นแล้ว ปัจจุบันมีทั้งหมดสามสำนัก ได้แก่ สำนักหมาป่า สำนักอสรพิษ และสำนักสิงโตปีกอินทรี
นักเรียนทุกคนจะได้รับการฝึกอบรมพื้นฐานร่วมกันจนถึงอายุสิบปี ก่อนจะเลือกสำนักที่เหมาะสมกับพรสวรรค์และความชอบของตน บางคนที่ไม่ผ่านเกณฑ์จะถูกคัดออกและหางานอื่นให้ทำแทน
ที่เคียร์มอร์เฮน อาชีพนักล่าปีศาจไม่ใช่สิ่งต่ำต้อยอีกต่อไป แต่เป็นอาชีพที่สงวนไว้สำหรับผู้ที่มีพรสวรรค์และความสามารถที่แท้จริง
เพราะสงครามในอาณาจักรโควเวียร์ทำให้มีเด็กกำพร้าเพิ่มมากขึ้น โรงเรียนทั้งสามแห่งจึงมีนักเรียนเกินกว่า 50 คน แม้ว่าครึ่งหนึ่งอาจจะเรียนจบได้สำเร็จ แต่การมีนักเรียนจำนวนมากขนาดนี้ก็ถือเป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจ ทั้งสำหรับเวเซอร์เมียร์แห่งสำนักหมาป่า เรโซแห่งสำนักอสรพิษ และจอร์จแห่งสำนักสิงโตปีกอินทรี
ในช่วงที่ผ่านมา เกรอลท์ซึ่งอยู่ระหว่างพักฟื้นก็มีส่วนช่วยดูแลสำนักหมาป่า ครั้งนี้เขามาหาเวย์นเพื่อพูดคุยเรื่องเจ้าหญิงพาวิต้าเป็นพิเศษ เนื่องจากต้องการลางานเพื่อออกเดินทางจากเคียร์มอร์เฮนชั่วคราว
เวย์นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลูบคางพลางกล่าวว่า
“ข้าเองก็สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน เอาแบบนี้ละกัน”
“เจ้ากับเยนนิเฟอร์ไปสำรวจสถานการณ์ก่อน และจัดการข้อมูลที่จำเป็นให้ชัดเจน”
“อีกสามวัน ข้าจะจัดการธุระในสมาคมให้เรียบร้อย แล้วจะพาคนของข้าไปสมทบกับพวกเจ้าที่ซินทรา”
(จบบท)###
