บทที่ 168 เหยียบมหาจักรพรรดิจนสิ้นชีพ ผู้แข็งแกร่งไร้วันดับสูญ
ร่างยักษ์สูงตระหง่านจนมองไม่เห็นสุดปลาย ด้านบนตั้งแต่ช่วงเอวล้วนซ่อนอยู่ในหมู่เมฆ ราวกับยืนหยัดเชื่อมระหว่างฟ้าดิน จ้าวซื่อสงเคยเห็นภาพนี้มาก่อน—ในฝันอันเลวร้ายที่ทำให้เขาสะดุ้งตื่นพร้อมเหงื่อโชกเต็มตัว เขายกมือขึ้น ตบใบหน้าตัวเองอย่างแรง เพี๊ยะ!
