ตอนที่ 95

ตอนที่ 95

กระแสข่าวยังคงถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ความสนใจในตัวหลี่เหิงเพิ่งจะซาลงไป ก็มีข่าวใหม่ผุดขึ้นมาอีก สร้างความฮือฮาให้กับชาวเน็ต

“อาจารย์หลิว ได้เห็นหมอหลี่ใช้การฝังเข็มรักษามะเร็ง เขาบอกว่า แพทย์แผนจีนคือความหวังของมวลมนุษยชาติ และหวังว่าทุกคนจะหันมาสนใจแพทย์แผนจีน เพื่อประโยชน์สุขของคนทั้งโลก”

ชาวเน็ตพากันแสดงความคิดเห็นอย่างดุเดือด

“หมอเทวดาหลี่ คือใคร?”

“พวกเอ็งเป็นมนุษย์ต่างดาวกันรึไง?”

“หมอเทวดาหลี่ รักษามะเร็งได้จริงๆ เหรอ? ลูกสาวฉันก็เป็นมะเร็ง รอดแล้วเหรอเนี่ย?”

“โรคเอดส์ รักษาได้ไหม?”

“พวกมโน เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ต่อให้รักษาได้ เขาก็ไม่มารักษาให้พวกเอ็งหรอก”

“หมอเทวดาหลี่ บอกว่าจะเปิดรับศิษย์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังไม่มีข่าว?”

“เขาบอกว่าจะประกาศในเว็บ ใจเย็นๆ รอหน่อย”

“ฉันจะไปซ่างตู ไปสมัครเป็นศิษย์!”

“ฉันว่ายุคสมัยใหม่กำลังจะมาถึงแล้วล่ะ”

โลกออนไลน์เต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่หลี่เหิงกลับสงบนิ่ง หลังจากที่เขารักษาแม่ของลั่วลั่วหยาเสร็จ ก็มีเสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นในหัว หลี่เหิงเปิดดูบันทึกของระบบ

[ติ๊ง! ท่านรักษาคนไข้มะเร็งหลอดอาหารระยะสุดท้ายได้สำเร็จ ทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้น 500 แต้ม!]

รักษาคนไข้มะเร็งแค่คนเดียว ได้ทักษะเพิ่ม 500 แต้ม เทียบเท่ากับการฝังเข็มให้คนไข้ทั่วไปหลายสิบคน

หลี่เหิงไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนบ่ายเขาก็ไปที่คลินิก แต่ไม่ได้รับคนไข้ใหม่ เขาฝังเข็มให้คนไข้เดิม แล้วก็ประกาศว่าเขาจะหยุดงาน ทุกคนไม่มีใครว่าอะไร เพราะรู้ว่าหลี่เหิงไม่ได้นอนมาทั้งคืน หลี่เหิงรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เพราะใช้ทักษะการมองเห็นมากเกินไป แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คุ้มค่า ทักษะการมองเห็นเพิ่มขึ้นหลายร้อยแต้ม พลังในการรักษาก็เพิ่มขึ้น 5-6 เท่า

พอกลับถึงบ้าน หลี่เหิงก็นอนลงบนเตียง แต่ก็นอนไม่หลับ วันนี้เกิดเรื่องเยอะแยะมากมาย ภาพของคนไข้ลอยวนอยู่ในหัวของเขา

“ตอนนี้ตรวจโรคเสร็จแล้ว กลับบ้านไปตรวจร่างกายให้พ่อแม่และญาติๆ ให้ทุกคนแข็งแรง แล้วค่อยกลับมารับศิษย์”

“หลังจากรับศิษย์แล้ว ก็จะได้วางมือ อยู่เบื้องหลังสักที”

“แต่ก่อนจะกลับบ้าน ต้องจัดการกับกลุ่มซิงไห่ก่อน” หลี่เหิงคิดอย่างมาดร้าย

หลี่เหิงนอนไม่หลับทั้งคืน พอเช้าเขาก็ไปที่ร้าน เขาโทรหาจางอวี้ฉี คุยกันอยู่หนึ่งชั่วโมง หลี่เหิงสั่งให้จางอวี้ฉีเปิดสาขา และใช้พลังของโลกออนไลน์กำจัดกลุ่มซิงไห่ให้สิ้นซาก ด้วยอิทธิพลของเขาในตอนนี้ จะจัดการกับกลุ่มซิงไห่ก็แค่กระดิกนิ้ว จะมีคนมากมายพร้อมที่จะช่วยเขา แต่เขาไม่อยากออกหน้า จึงให้จางอวี้ฉี ศิษย์เอก จัดการแทน

หลังจากนั้น หลี่เหิงก็ไปที่คลินิก รักษาคนไข้ที่เหลือทั้งหมด

[ติ๊ง! ท่านรักษาคนไข้โรคอัลไซเมอร์ระยะสุดท้ายได้สำเร็จ ทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้น 500 แต้ม!]

[ติ๊ง! ท่านรักษาคนไข้โรคเบาหวานระยะกลางได้สำเร็จ ทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้น 200 แต้ม!]

[ติ๊ง! ท่านรักษาคนไข้โรคตับแข็งระยะเริ่มต้นได้สำเร็จ ทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้น 100 แต้ม!]

[ติ๊ง! ท่านรักษาคนไข้โรคด่างขาวได้สำเร็จ ทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้น 300 แต้ม!]

[ติ๊ง!...]

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นไม่หยุด

หลี่เหิงเช็คดู พบว่าวันนี้เขาได้รับทักษะวิชาแพทย์เพิ่มขึ้นมากกว่า 3,000 แต้ม! ถ้าวันๆ หนึ่งเขาได้รับทักษะเพิ่มขึ้นขนาดนี้ อีกไม่นานวิชาแพทย์ของเขาก็คงจะเลื่อนระดับขึ้นอีก

หลี่เหิงขับรถกลับบ้านเกิด เขาเป็นห่วงพ่อ เพราะพ่อเป็นคนบ้างาน อาจจะมีโรคภัยไข้เจ็บ ส่วนแม่ ถึงจะไม่มีโรคอะไรหนักๆ แต่ก็มีโรคเล็กๆ น้อยๆ กวนใจอยู่เรื่อย

[ติ๊ง! ท่านขับรถ 168 กิโลเมตร ทักษะการขับขี่ระดับ 3 เพิ่มขึ้น 168 แต้ม!]

[ติ๊ง! ทักษะการขับขี่เลื่อนเป็นระดับ 4! ความแข็งแกร่ง +1 ความคล่องตัว +2 โครงสร้าง +1!]

[ติ๊ง! ร่างกายของท่านฟื้นฟูจากความเหนื่อยล้าจากการขับรถแล้ว]

ทักษะการขับขี่ของเขาเลื่อนระดับขึ้น! หลี่เหิงได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการขับขี่มากมาย แต่ด้วยพลังจิตของเขา ก็สามารถซึมซับข้อมูลเหล่านั้นได้ในพริบตา ทักษะการขับขี่ระดับ 4 ไม่เพียงแต่ทำให้เขาขับรถได้เก่งขึ้น แต่ยังขยายขอบเขตของทักษะ จากเดิมที่ขับได้แค่รถยนต์ จักรยาน เครื่องบิน ตอนนี้เขายังสามารถขับขี่สัตว์ และพาหนะอื่นๆ ได้อีกด้วย พูดง่ายๆ ก็คือ ตอนนี้เขาขี่ม้าเป็นแล้ว!

หลี่เหิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินขึ้นบันไดบ้าน พ่อแม่ของเขารู้ว่าเขาจะกลับมา จึงนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น หลี่เหิงเปิดประตูเข้าไป

“พ่อ แม่ ผมกลับมาแล้ว”

“ช่วงนี้แกดังใหญ่เลยนะ แม่ตกใจหมด นอนไม่หลับเลย” หลี่เหอ พ่อของเขาพูด

“ผมดัง แต่ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมายนะครับ” หลี่เหิงพูด

“แกไปเรียนวิชาแพทย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมพ่อแม่ไม่รู้เรื่อง?” หลี่เหอถามอย่างสงสัย

หลี่เหิงยิ้ม “มีหลายเรื่องที่พ่อแม่ไม่รู้นะครับ”

“ช่างเถอะ ไม่ถามแล้ว แกหิวไหม?” หลี่เหอถามอย่างตื่นเต้น

หลี่เหิงส่ายหน้า “ผมว่าพ่อต่างหากที่หิว”

“รีบไปทำกับข้าวเลย!” เฉินซิ่วจวน แม่ของเขาพูด

“ครับผม!” หลี่เหิงยิ้ม โค้งคำนับ แล้วเดินเข้าครัวไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา อาหารก็เสร็จ ทั้งสามคนกินข้าวด้วยความเอร็ดอร่อย จากนั้นก็มานั่งคุยกันที่โซฟา

หลี่เหิงตรวจร่างกายให้พ่อแม่ พบว่าทั้งคู่สุขภาพแข็งแรงดี ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไร มีแต่โรคเล็กๆ น้อยๆ หลี่เหิงใช้พลังรักษา ปรับสมดุลร่างกายให้พ่อแม่ ตอนนี้ร่างกายของทั้งคู่ถือว่าแข็งแรงที่สุดแล้ว สำหรับคนวัยนี้ หลี่เหิงยังไม่วางใจ เขาจึงสอนวิชาไทเก๊กและวิชาแพทย์ให้พ่อแม่ ไทเก๊กช่วยเสริมสร้างร่างกาย ส่วนวิชาแพทย์ช่วยรักษาโรคภัย ด้วยพลังพิเศษของหลี่เหิง ทำให้พ่อแม่ของเขาเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

หลี่เหิงอยู่บ้าน 2-3 วัน เขาพยายามสอนวิชาให้พ่อแม่ หวังว่าทั้งคู่จะฝึกฝนจนถึงระดับ 3 ถ้าถึงระดับ 3 ก็จะสามารถใช้ไทเก๊กต่อสู้ได้ และรักษาโรคภัยไข้เจ็บที่ซับซ้อนได้ เขาจะได้สบายใจ แต่ถึงเขาจะพยายามสอนแค่ไหน พ่อแม่ของเขาก็ยังเรียนรู้ได้ช้า เพราะพรสวรรค์ไม่ถึง

2 วันผ่านไป

หลี่เหิงมองพ่อแม่ที่ฝึกวิชาจนถึงระดับ 2 ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ เขาคงต้องยอมแพ้

หลี่เหิงเตรียมตัวกลับ แต่หลี่เหอ พ่อของเขา รั้งเขาไว้

“ตอนนี้แกเก่งเรื่องการแพทย์แล้ว ไปเยี่ยมญาติๆ หน่อยสิ ไปรักษาโรคให้พวกเขา”

หลี่เหิงครุ่นคิด แล้วพยักหน้า “ก็ได้ครับ แต่จะไปเยี่ยมใครดีล่ะครับ?”

หลี่เหอพูด “ก็ญาติที่สนิทกับเราน่ะสิ พวกที่ไม่ชอบหน้าเรา จะไปเยี่ยมทำไม?”

หลี่เหิงยิ้ม “ครับ ผมรู้แล้ว”