ตอนที่ 259 ช่วงเวลาที่หาได้ยาก(ฟรี)

ในห้องนอนใหญ่บนชั้นสอง หลี่หยวนนั่งอยู่บนโซฟา พิมพ์ข้อความลงในกำไลข้อมือ “ท่านผู้บัญชาการคิดดีแล้วเหรอครับ?”

“ใช่” ข้อความของผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าส่งมา “ฉันแก่แล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทะลวงไปถึงระดับกึ่งเทพด้วยตัวเอง”

“เราต่างก็รู้ว่าไม่นาน สงครามระหว่างจีนและเผ่าพันธุ์ต่างดาวก็จะยกระดับเป็นสงครามระดับกึ่งเทพ ฉันอยากจะทำอะไรเพื่อจีนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกลายเป็นเถ้าถ่าน”

“ตกลงครับ” หลี่หยวนพิมพ์ “หลังจากสงครามช่วยเหลืออาณาจักรดาวเผ่าวิญญาณ ถ้าผมสามารถฆ่ากึ่งเทพของเผ่าพันธุ์ต่างดาวได้ ผมจะส่งเมล็ดมารโลหิตไปให้ท่านด้วยตัวเอง”

หลี่หยวนวางนาฬิกาข้อมือลง เอนหลังพิงโซฟา มองแก้วชาบนโต๊ะ ครุ่นคิด

เมล็ดมารโลหิตมีข้อเสียมากมาย

มันเป็นการบังคับให้รวมกฎเข้าด้วยกัน

ถึงแม้ว่าจะสำเร็จ ก็ไม่สามารถมีอายุขัยระดับกึ่งเทพที่ยาวนานนับพันปีได้

และจะไม่สามารถพัฒนาพลังยุทธ์ได้อีก

กล่าวคือ เส้นทางยุทธ์ในอนาคตจะถูกกำหนดไว้แล้ว

ถ้าเป็นไปได้...หลี่หยวนก็ไม่อยากให้พ่อตาและผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าใช้เมล็ดมารโลหิตเพื่อทะลวงไปถึงระดับกึ่งเทพ

“ค่อยๆ ดูกันไป บางทีอาจจะมีวิธีทะลวงไปถึงระดับกึ่งเทพตามปกติ หรือขจัดข้อเสียของเมล็ดมารโลหิต...”

ไม่นาน...เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง

ประตูเปิดออก

มู่ฉิวเดินออกมาในชุดนอน เธอไม่ได้มองหลี่หยวน เดินเข้าไปในห้องนอน

หลี่หยวนยิ้ม ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย เดินเข้าไปในห้องน้ำ

...

หลังจากแช่น้ำอุ่นอย่างสบายๆ หลี่หยวนก็ลืมเรื่องทั้งหมดไปชั่วคราว ผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาใช้กฎแห่งไฟทำให้ตัวแห้ง สวมชุดนอน เดินไปที่เตียงใหญ่ในห้องนอน

ห้องนอนใหญ่เป็นห้องสวีท

ไฟในห้องนั่งเล่นสว่างไสว

แต่ในห้องนอนกลับมืดสนิท

หลี่หยวนมองร่างที่สง่างามบนเตียง ไหล่ เอว และสะโพกของเธอก่อตัวเป็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่เย้ายวนมาก

มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ในอากาศ หอมมาก

หลี่หยวนนอนลงบนเตียง กอดร่างกายที่นุ่มนวลและอบอุ่นของมู่ฉิวจากด้านหลัง

มู่ฉิวไม่ขยับ แกล้งทำเป็นหลับ

หลี่หยวนไม่เกรงใจ เอื้อมมือไปข้างหน้า ช่วยเธอถอดเสื้อผ้า พูด “ใครเขานอนใส่ชุดคลุมอาบน้ำ ฉันช่วยเธอถอดนะ...”

มู่ฉิวยังคงไม่ขยับ

แค่ตอนที่ชุดคลุมอาบน้ำถูกถอดออก เผยให้เห็นชุดชั้นในผ้าไหมสีดำที่ค่อนข้างมิดชิด เธอก็หายใจแรงขึ้นเล็กน้อย

หลี่หยวนกอดร่างกายที่นุ่มนวลของมู่ฉิว ลิ้มรสอยู่ครู่หนึ่ง

แต่เขาก็ยังไม่พอใจ

เขายื่นมือที่ชั่วร้ายออกไปอีกครั้ง “ใครเขานอนใส่ชุดชั้นใน มู่ฉิว ฉันช่วยเธอ...”

“อย่าได้คืบจะเอาศอก!”

หลังจากที่กระดุมหลุดออกไป มู่ฉิวก็ทนไม่ไหว เธอเอามือปิดหลี่หยวน หันหน้าหนี พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ

หลี่หยวนมองเธอด้วยรอยยิ้ม “มู่ฉิว เธอเป็นคู่หมั้นของฉันนะ ฉันได้คืบจะเอาศอกตรงไหน?”

มู่ฉิวเบะปาก “รู้งี้ฉันไม่กินงานเลี้ยงหมั้นหรอก”

“สายไปแล้ว...” หลี่หยวนสอดมือเข้าไปในชุดชั้นในผ้าไหมสีดำบางๆ

“เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ การใกล้ชิดกันเพื่อเพิ่มความรู้สึกไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ...”

ลมหายใจของมู่ฉิวเริ่มร้อนขึ้น

แก้มของเธอแดงก่ำ ดวงตาพร่ามัว เธอไม่ได้ขัดขวางการกระทำของหลี่หยวนอีกต่อไป

ไม่นาน...หลี่หยวนก็มองมู่ฉิวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

เขาพูดข้างหูของเธอด้วยความรู้สึก “เมื่อหลายเดือนก่อน ฉันคงไม่คิดว่านายทหารระดับสูงที่ดูแข็งแกร่งและเย็นชาตอนที่ฉันเพิ่งเข้าค่ายทหารจะนอนอยู่ในอ้อมแขนของฉัน กลายเป็นคู่หมั้นของฉัน...”

มู่ฉิวหลับตาลง ไม่พูดอะไร

แต่หลี่หยวนไม่ยอมปล่อยเธอ

เขายังคงกระซิบข้างหูของเธอ “มู่ฉิว ตอนที่ฉันเพิ่งเข้าค่ายทหาร เธอมองฉันแล้วพูดว่าอะไรนะ?”

มู่ฉิวพูดอย่างเย็นชา “คนหน้าไหว้หลังหลอก!”

หลี่หยวนหยิกเธอ มองใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ “อย่าพูดโกหก ฉันอยากฟังความคิดที่แท้จริงของเธอในตอนนั้น”

มู่ฉิวหน้าแดง เธอซบหน้าลงบนอกของหลี่หยวนที่ไม่ได้กว้างมากนัก แต่แข็งแกร่งมาก ให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นึกย้อน “ทหารใหม่ที่เข้าค่ายทหารพร้อมกับเธอ พอรู้สึกถึงรัศมีของฉัน พวกเขาก็ตกตะลึง”

“มีแค่เธอ...ที่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง แถมยังมองฉันอย่างใจเย็น...”

“ความใจเย็นแบบนี้ ไม่ว่าพรสวรรค์ด้านยุทธ์ของเธอจะแข็งแกร่งหรือไม่ มันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าความสำเร็จในอนาคตของเธอจะไม่ธรรมดา”

หลี่หยวนได้ยินคำพูดของมู่ฉิว เขาก็ไม่พอใจ “แค่นี้?”

มู่ฉิวหันกลับมามองเขาด้วยความงุนงง

หลี่หยวนลูบใบหน้าที่หล่อเหลาของตัวเอง “หน้าตาที่หล่อเหลาหาตัวจับยากของฉันไม่ได้สร้างความประทับใจอะไรให้กับเธอเลยเหรอ?”

มู่ฉิวกระพริบตาอย่างสงสัย “เธอพูดว่าอะไร พูดใหม่สิ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิน”

หลี่หยวนเห็นมู่ฉิวหยิบกำไลข้อมือออกมา...

เธอกำลังจะอัดคำพูดที่หลงตัวเองของเขา

เขาไม่หลงกล กอดร่างกายที่นุ่มนวลและหอมกรุ่นของมู่ฉิวไว้แน่น หลับตาลง “ดึกแล้ว นอนเถอะ~”

เขาพูดจบก็เงียบลง

มู่ฉิวเงยหน้าขึ้น พบว่าหลี่หยวนหายใจอย่างสม่ำเสมอ เหมือนกำลังหลับจริงๆ

เธอประหลาดใจมาก

เดิมทีเธอกะจะรอให้เขาเล่นงานเธอเสร็จก่อนถึงจะนอน

แต่หลี่หยวนกลับหลับไปแล้ว?

เธอมองหลี่หยวน ไม่เห็นความผิดปกติใดๆ

ในบรรยากาศที่เงียบสงบ...เปลือกตาของมู่ฉิวก็เริ่มหนักขึ้น

เธอฝึกฝนอย่างหนักมาเกือบครึ่งเดือน ร่างกายและจิตใจอ่อนล้ามาก

เธอต้องพักผ่อนให้เต็มที่

ในที่สุดเธอก็หลับไปในอ้อมแขนของหลี่หยวน

เช้าวันรุ่งขึ้น มู่ฉิวตื่นขึ้นมาจากความฝัน

เธอรู้สึกสดชื่น ผิวพรรณผุดผ่อง ผมดำขลับ เต็มไปด้วยพลัง รัศมีของเธอก็แข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

นี่คือผลของการผสมผสานระหว่างการทำงานและการพักผ่อนในวิชาโบราณของจีน

แม้ว่าจะบรรลุระดับนี้แล้ว มันก็ยังคงใช้ได้

มู่ฉิวลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองยังคงอยู่ในอ้อมแขนของหลี่หยวน

เธอหันกลับไปมอง

ใบหน้าที่หล่อเหลาของหลี่หยวนปรากฏขึ้นในสายตาของเธอ

เธอเผลอกลั้นหายใจ