ยอดกายากำราบยุค ตอนที่ 405 การเดินทางสู่เขตไร้ผู้คนต่างแดน
ยอดกายากำราบยุค ตอนที่ 405 การเดินทางสู่เขตไร้ผู้คนต่างแดน
เวลาผ่านไปครึ่งเดือนอย่างรวดเร็ว
ช่วงเวลานี้ ผู้อาวุโสฮุยได้อธิบายความลับมากมายเกี่ยวกับเมืองซานไห่และเขตไร้ผู้คนต่างแดนให้กู้ฉางเซิงฟัง
หนึ่งในนั้นก็คือที่มาที่ไปของเขตไร้ผู้คนต่างแดน
กู้ฉางเซิงได้รู้จักความเวิ้งว้างและหุบเหวโลกแล้ว
ดังนั้นผู้อาวุโสฮุยจึงไม่ได้ปิดบังเขาอีกต่อไป
เขตไร้ผู้คนต่างแดน เป็นพื้นที่แรกในดินแดนเซียนที่ได้สัมผัสกับสสารอมตะ
กระทั่งยังคงมีคนกล่าวว่า สิ่งมีชีวิตภายในนั้น มาจากนอกความเวิ้งว้าง
คำกล่าวนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสฮุยก็ยังคงไม่แน่ใจ
เพราะในส่วนที่ลึกที่สุดของเขตไร้ผู้คนต่างแดน มีกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกับหุบเหวโลกอยู่ อาจจะมีพื้นที่ที่หุบเหวโลกพังทลายลงเช่นกัน
นายท่านของผู้อาวุโสฮุย ก็คือบิดาของท่านปู่สี่ เคยเดินทางไปที่นั่น แต่ต่อมาก็จากไป บอกลูกหลานไม่ให้เดินทางไปที่นั่นโดยง่าย เพราะมีอันตรายใหญ่หลวง
หลังจากผ่านไปหลายยุคหลายสมัย สิ่งมีชีวิตมากมายในเขตไร้ผู้คนต่างแดน ได้มีภูมิคุ้มกันต่อสสารอมตะแล้ว
แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตและผู้บำเพ็ญในดินแดนเซียนแล้ว สสารอมตะคือยาพิษที่น่ากลัวยิ่งนัก
เมื่อรู้เรื่องนี้ กู้ฉางเซิงก็ตกใจอย่างยิ่ง
ความยากลำบากและน่ากลัวของเขตไร้ผู้คนต่างแดนนั้น เหนือกว่าพื้นที่ฝังศพเก้าอเวจีมาก
ในส่วนที่ลึกที่สุดของพื้นที่ฝังศพเก้าอเวจี อาจจะมีจักรพรรดิอยู่
แต่ในส่วนที่ลึกที่สุดของเขตไร้ผู้คนต่างแดน กลับมีสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าจักรพรรดิ กระทั่งยังคงมาจากความเวิ้งว้าง
แต่ผู้อาวุโสฮุยบอกให้กู้ฉางเซิงไม่ต้องกังวลมากนัก
เพราะหลายยุคสมัยมานี้ ไม่เคยมีผู้ใดรับรู้ถึงการตื่นขึ้นของกลิ่นอายปราณนั้น เพียงแต่อยู่ในช่วงเวลาที่สงบนิ่ง หรือหลับใหล
แน่นอน กู้ฉางเซิงก็ไม่ได้กังวลอะไรมาก
ท้ายที่สุดฟ้าถล่ม ก็ยังคงมีคนอื่นคอยรับ
ดังนั้น ช่วงเวลานี้เขาจึงได้ใช้พระสูตรอมตะ และอนุภาคแสงพลังงานที่เกิดจากสสารสีดำที่ดูดซับมา หลอมกายทุกอนุภาค
ในระหว่างนั้น อนุภาคแสงพลังงานสีดำ ก็เหมือนกับค้อนขนาดใหญ่ กำลังหลอมทุกอนุภาค
ทุกอนุภาค กำลังเปลี่ยนแปลงไปสู่สภาวะแก้วเก้าสีอมตะ
สิ่งที่กู้ฉางเซิงสัมผัสได้ลึกซึ้งที่สุดก็คือ พลังกายเนื้อของเขายังคงเพิ่มขึ้น
ก่อนหน้านี้ ครึ่งหนึ่งของอนุภาคในร่างกาย ก็คือสามพันล้านอนุภาค ได้ให้กำเนิดเสียงลมและสายฟ้า
ภายใต้การรับรองของพระสูตรอมตะ อนุภาคที่เหลือก็กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
จำนวนเพิ่มขึ้นจากสามสิบล้านล้าน เป็นสี่สิบล้านล้าน
จุดนี้ทำให้เขารู้สึกดีใจเล็กน้อย
เมื่ออนุภาคหกสิบล้านล้านอนุภาคทั้งหมด ให้กำเนิดเสียงลมและสายฟ้า ก็คือเวลาที่โลกภายในทุกอนุภาคเปิดออก
ในตอนนั้น พลังอำนาจของกู้ฉางเซิง จะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
บนลานประลองภายในเมือง นักรบและทหารมากมายมารวมตัวกัน ที่แห่งนี้กว้างขวางอย่างยิ่ง สามารถรองรับกองทัพและยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์และขุมอำนาจมากมายได้
เรือรบโบราณกำลังรวมตัวกัน เสียงดังกึกก้องบดขยี้ท้องฟ้า สัตว์ร้ายที่น่ากลัวมากมายกำลังขดตัวอยู่ ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดุร้ายและเก่าแก่
ในสี่ทิศแปดทาง ยังคงมีผู้บำเพ็ญและบุคคลสำคัญมากมายกำลังให้ความสนใจ แววตาเต็มไปด้วยความกังวล
แน่นอน สาเหตุหลักก็คือ ในกลุ่มนักล่าครั้งนี้ มีอัจฉริยะฟ้าประทานในรายนามจักรพรรดิสิบคนอยู่ด้วย ทำให้ทุกฝ่ายต้องให้ความสนใจ
กล่าวได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เหล่าอัจฉริยะฟ้าประทานได้เผชิญหน้ากับสงครามของเขตไร้ผู้คนต่างแดนโดยตรง มีความหมายที่ไม่ธรรมดา
"ยอดฝีมือที่แท้จริง ล้วนเติบโตขึ้นมาจากการต่อสู้ที่นองเลือด ตระกูลสามารถให้พวกเจ้าบำเพ็ญเพียรและเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่สงบสุข แต่ก็ยังคงต้องการให้พวกเจ้าเข้าใจ ความสงบสุขเช่นนี้ หาได้ยากยิ่งนัก" ชายชราคนหนึ่งกล่าวกับคนเหล่านั้น แววตาเต็มไปด้วยความคาดหวังและความหวังดี
การสนทนาเช่นนี้ เกิดขึ้นอยู่ทั่วไป
บนท้องฟ้า สัตว์ปีกที่น่ากลัวมากมายกำลังขดตัว บินวนไปมา กลิ่นอายปราณน่ากลัวอย่างยิ่ง บนร่างกายของพวกมัน มีผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งนั่งอยู่ สวมชุดเกราะเทพ
กู้ฉางเซิงอยู่ในกลุ่มเล็กที่ห้า สีหน้าสงบนิ่ง
ข้างกายเขามีเก้าคน นอกจากซูหนีฉางแล้ว อีกแปดคนล้วนเป็นสมาชิกเก่าของกลุ่มเล็กที่ห้า รวมไปถึงหัวหน้ากลุ่ม จงเซิง ผู้มีตบะระดับเซียนแท้
"หลังจากออกจากลานประลอง ทุกคนจะต้องเผชิญหน้ากับกองทัพของเขตไร้ผู้คนต่างแดน แต่พวกเรามีภารกิจพิเศษ เป้าหมายหลักก็คือผู้ที่มีพรสวรรค์แข็งแกร่งในเขตไร้ผู้คนต่างแดน สังหารได้มากเท่าใด ก็ยิ่งดีเท่านั้น" จงเซิงกล่าวกับกู้ฉางเซิงเบา ๆ อธิบายจุดประสงค์ของการล่าครั้งนี้
กลุ่มนักล่า แตกต่างจากกองทัพทั่วไป ผู้ที่สามารถเข้าร่วมกลุ่มนักล่าได้ ล้วนเป็นยอดฝีมือในระดับตบะเดียวกัน พลังอำนาจแข็งแกร่งอย่างยิ่ง สามารถทำหน้าที่นักล่าได้
"กล่าวคือ ในเขตไร้ผู้คนต่างแดน ก็ยังคงมีกลุ่มนักล่าเช่นเดียวกับพวกเราหรือ?" กู้ฉางเซิงมีแววตาเป็นประกาย จับใจความสำคัญของประโยคนี้ได้
"ใช่แล้ว แต่พวกเจายังไม่ทะลวงไปยังระดับจักรพรรดิ เขตไร้ผู้คนต่างแดนยังคงไม่สนใจพวกเจ้า" จงเซิงอธิบาย
กู้ฉางเซิงพยักหน้า
กล่าวคือ กลุ่มนักล่า กำลังเพ่งเล็งอัจฉริยะฟ้าประทานของเขตไร้ผู้คนต่างแดน กล่าวคือเหล่าอัจฉริยะฟ้าประทานที่ได้ทะลวงไปยังระดับจักรพรรดิ และเข้าร่วมสงครามแล้ว
ในทิศทางอื่น ๆ กู้ฉางเซิงเห็นราชันชาด จักรพรรดิฉู่ ราชันเก้าเศียร มารเซียนร่วงหล่น และคนอื่น ๆ พวกเขามีสีหน้าเคร่งขรึม ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ได้รับรู้ข่าวสารมากมาย รู้ถึงความโหดร้ายของสงครามครั้งนี้
"ออกเดินทาง!"
ในเวลานั้น บนท้องฟ้ามีนักรบคนหนึ่งนำแตรโบราณออกมา เป่าแตรออกคำสั่ง กองทัพและกลุ่มนักล่าบนลานประลองทั้งหมด เริ่มต้นเคลื่อนไหว ออกเดินทาง!
เสียงผู้คนและสัตว์ร้ายดังกึกก้อง แสงอาวุธส่องประกายเจิดจรัสปกคลุมท้องฟ้า กองทัพมากมายจิตสังหารแผ่กระจาย เหยียบย่ำค่ายกลเคลื่อนย้ายขนาดใหญ่ เตรียมพร้อมออกเดินทาง
ผู้คนมากมายในเมืองซานไห่เดินทางมาส่ง หวังว่าพวกเขาจะได้รับชัยชนะ เพราะสงครามครั้งหนึ่ง อย่างน้อยที่สุดก็ยังคงต้องใช้เวลาหลายปี หรือกระทั่งหลายสิบปี
กองทัพมากมาย เดินทางเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้าย ทีละกลุ่ม ทีละกอง
มาจากเผ่าพันธุ์และขุมอำนาจที่แตกต่างกัน ล้วนแข็งแกร่งยิ่งนัก
กู้ฉางเซิงและคนอื่น ๆ ก็ยังคงเดินทางไปพร้อมกับกลุ่มนักล่า เป้าหมายของแต่ละกลุ่มล้วนแตกต่างกัน เดินทางเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายที่แตกต่างกัน
แสงสว่างเจิดจรัส ทุกคนหายไปจากที่แห่งนี้
ต่อมา กู้ฉางเซิงและคนอื่น ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าแท่นบูชาขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
ที่แห่งนี้มีผู้คนมากมายมารวมตัวกัน มองไม่เห็นขอบเขต
ไม่ไกลออกไป เป็นทะเลทรายที่รกร้างและแห้งแล้ง สุริยันสีแดงเข้มขนาดใหญ่มหึมา ครึ่งหนึ่งจมลงไปใต้เส้นขอบฟ้า ปลดปล่อยความเวิ้งว้างอันไร้ที่สิ้นสุด
"วีรบุรุษเดินทางไป......" บนแท่นบูชามีคนเป่าแตรโบราณ
สิ่งมีชีวิตมากมายปรากฏตัวขึ้นที่ขอบฟ้า ร่างกายของพวกมันใหญ่โตอย่างยิ่ง เช่น ยักษ์ทองคำสูงหลายหมื่นจั้ง มังกรเจียวโบราณสองหัวที่ใหญ่โตราวกับเทือกเขา หมาป่ายักษ์สีเขียวที่ใหญ่โตราวกับภูเขาวิเศษ!
สลายหายไป
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ ต่างก็คำรามลั่นท้องฟ้า เบื้องหน้าปรากฏประตูแสงขนาดใหญ่มหึมา กองทัพมารวมตัวกัน เดินทางเข้าไปข้างใน จิตสังหารอันน่ากลัวแผ่กระจาย!
ชั่วขณะถัดมา แสงสว่างเจิดจรัส ทุกคนหายตัวไปในทันที จากไปจากพื้นที่นี้ หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ความว่างเปล่าพร่ามัว ทุกคนรู้สึกราวกับว่าร่างกายกำลังถูกแยกออกจากกัน
ระหว่างทาง เห็นดวงดาวมากมายถือกำเนิด เสื่อมถอย และดับสูญ
กู้ฉางเซิงและคนอื่น ๆ รู้ดีว่า พวกเขาได้เดินทางผ่านประตูมิติที่น่ากลัวยิ่งนัก มิเช่นนั้นคงจะไม่มีความรู้สึกเช่นนี้
ราวกับผ่านไปนานนับร้อยปี และยังคงราวกับผ่านไปเพียงชั่วขณะ กาลเวลาสับสน ทำให้ผู้คนไม่สามารถแยกแยะได้
ทุกคนสั่นสะเทือนเล็กน้อย พบว่าตนเองได้ยืนอยู่บนพื้นดินแห่งหนึ่งแล้ว
มองไปยังด้านหลัง ปราณปฐมโกลาหลกำลังเดือดพล่าน พุ่งทะยานขึ้นไป เมืองที่สูงตระหง่านตั้งตระหง่านอยู่ในความเวิ้งว้างของจักรวาล ยืนหยัดอยู่ที่นั่น หมื่นยุคสมัยไม่ล่มสลาย ดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์
นั่นก็คือกำแพงเมืองซานไห่ อยู่ด้านหลังพวกเขาแล้ว อยู่ในปราณปฐมโกลาหล
กองทัพปรากฏตัวขึ้นอีกด้านหนึ่งของกำแพงเมือง ราวกับถูกแยกออกจากกัน
ทะเลทรายเบื้องหน้ากว้างใหญ่ไพศาล ราวกับมหาสมุทรสีเหลืองอมน้ำตาล กระดูกและกระดูกเทพมากมายฝังอยู่ภายใน ส่องแสงระยิบระยับ หมื่นยุคสมัยไม่สลายหายไป
หลายพื้นที่ ถูกพลังที่เหลืออยู่ของยอดฝีมือโบราณกวาดล้าง กลายเป็นดินแดนต้องห้ามแห่งชีวิต ผู้ใดก้าวเข้าไปก็ต้องตาย
ทะเลทรายทั้งหมด เคยเป็นสนามรบ กว้างใหญ่ไพศาล ไร้ขอบเขต
บรรพชนมากมายได้ต่อสู้กันที่นี่ ต่อสู้กับฟ้าดิน แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน แต่ก็ยังคงราวกับได้ยินเสียงเพลงการต่อสู้ และเสียงตะโกนสังหารที่นองเลือด
"พวกเราจะไม่เดินทางไปต่อสู้พร้อมกับกองทัพ พวกเรามีภารกิจอื่น ๆ อยู่ใกล้ ๆ เช่น ป่าหมื่นเซียน ภูเขาเทพรกร้าง และพื้นที่อื่น ๆ พวกเราได้รับข่าวสารว่ามีอัจฉริยะฟ้าประทานของเขตไร้ผู้คนต่างแดนกำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ที่นั่น"
"ภารกิจของพวกเราก็คือ สังหารพวกเขา" จงเซิง หัวหน้ากลุ่มเล็กที่ห้า กล่าวกับกู้ฉางเซิงและซูหนีฉาง
ทั้งสองคนเป็นสมาชิกใหม่ มีหลายด้านที่ต้องอธิบายอย่างละเอียด เพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งสองคนไม่เชื่อฟัง ทำให้กลุ่มทั้งหมดต้องพบเจอกับความสูญเสียที่ไม่อาจจินตนาการได้
แต่กู้ฉางเซิงและซูหนีฉางต่างก็เข้าใจเรื่องเหล่านี้ รู้สึกนับถือ
ไม่นานนัก พวกเขาก็แยกตัวออกจากกองทัพ มุ่งหน้าไปยังอีกด้านหนึ่งของทะเลทราย
