บทที่ 53 ฝูงชนที่ไร้ระเบียบ
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 53 ฝูงชนที่ไร้ระเบียบ
สุดท้ายแล้ว…
สามคนนั้นหลังจากค้นหาอยู่นาน ก็เจอเครื่องตัดแก๊สออกซิอะซิทิลีนในร้านขายอุปกรณ์โฆษณาแห่งหนึ่ง
ถังแก๊สอะเซทิลีนหนึ่งถัง ถังออกซิเจนอีกหนึ่งถัง หลินเสวียนกับพี่แมวอ้วนแบกขึ้นรถตู้สองเที่ยว กว่าจะขนสองถังแก๊สหนักอึ้งขึ้นรถได้
ส่วนซีซีถือท่อส่งแก๊สกับหัวฉีด แล้วแอบหยิบหน้ากากเชื่อมไฟฟ้ามาจากร้านข้าง ๆ อีกสามอัน เพื่อให้มองเห็นเปลวไฟชัดเจน เวลาตัดจะได้ไม่ทำให้ตาไหม้
“เอาไฟแช็กมาด้วยแล้ว ของทุกอย่างพร้อมแล้ว”
หลินเสวียนเหลือบมองนาฬิกา เสียเวลามากไปจริง ๆ
“ไปกันเถอะ ไปธนาคาร!”
เขา พี่แมวอ้วนและซีซีกลับขึ้นรถตู้
คาดเข็มขัดนิรภัย
ทุกอย่างเรียบร้อยดี
พรึ่บ————
รถตู้ที่โยกเยกเริ่มเคลื่อนที่อีกครั้ง
ระหว่างทาง หลินเสวียนหันไปบอกพี่แมวอ้วน
“พี่แมวอ้วน ธนาคารไม่มีเงินแล้ว อย่าเพิ่งรีบจัดการพวกเดียวกัน ปล่อยลูกน้องสามคนนั้นไปเถอะ”
“สองถังใหญ่ขนาดนี้แค่เราสองคนแบกไม่ไหวหรอก ต้องอาศัยลูกน้องพี่ช่วยขน”
พี่แมวอ้วนพยักหน้า เงียบ ๆ แล้วบิดพวงมาลัย
“เรื่องนี้ผมจัดการให้ได้ ไม่ต้องห่วง”
“แต่เรื่องที่ธนาคารไม่มีเงินอย่าไปบอกพวกเขา พวกนั้นโลภมาก ถ้ารู้ว่าไม่มีเงิน…คงไม่ยอมเสี่ยงกับเราหรอก”
“พี่จัดการแผนพี่ไปเถอะ ส่วนสามคนนั้น ผมมีวิธีจัดการเอง”
…
ไม่นาน รถตู้ก็มาถึงหน้าธนาคารที่คุ้นเคย
หลินเสวียนเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ใกล้เที่ยงคืนแล้ว เสียเวลากับการไปหาอุปกรณ์มากไปหน่อย
เปิดประตูรถ ลูกน้องหน้ากากทั้งสามคนรออยู่ข้างรถแล้ว
สองคนแบกถังอะเซทิลีน ส่วนพี่แมวอ้วนกับอีกคนแบกถังออกซิเจน หลินเสวียนอุ้มหน้ากากเชื่อมไฟฟ้าสามอันไว้ในมือซ้าย มือขวาถือหัวฉีดและท่อ ส่วนซีซีตัวเล็ก ๆ ถือแค่คอมพิวเตอร์เล็ก ๆ สำหรับเจาะรหัส
หกคนพร้อม ยืนอยู่หน้าธนาคาร
“ไป!”
หน้าแมวชูมือขึ้น
กลุ่มคนชั่วคราวที่รวมตัวกันอย่างลวก ๆ เดินเข้าไปในธนาคารอย่างองอาจ
ทางโล่ง หกคนมาถึงหน้าห้องเก็บของธนาคาร มองประตูรหัสสีเงินที่ส่องแสงแวววาว
ลูกน้องหน้ากากทั้งสามคนตื่นเต้นจนมือไม้สั่น เหมือนแมลงวันถูมือกัน:
“เสร็จงานนี้ ผมจะได้กลับบ้านแต่งงานซะที!”
“พี่แมวอ้วน ทางหนีทีไล่ฝั่งพี่สะใภ้จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยังครับ? เราจะต้องอยู่ต่อในประเทศอีกไหมครับ?”
“พวกแกนี่โง่หรือไง? ไม่ว่าจะเป็นทองคำแท่งหรือเงินสด ก็ต้องหาทางฟอกเงินให้ได้ก่อนสิ! แต่ฉันหาทางไว้แล้ว เดี๋ยวฉันจะช่วยพวกแกโยกย้ายทรัพย์สินเอง”
หลินเสวียนมองลูกน้องทั้งสามคนด้วยสีหน้าครึ่งยิ้มครึ่งงง
ยังคิดถึงพี่สะใภ้อยู่อีกเหรอ!
แต่ละคนก็มีเล่ห์เหลี่ยมในใจ…ทีมของพี่แมวอ้วนมันยากที่จะควบคุมจริง ๆ
แต่ก็โทษได้แค่พี่แมวอ้วนที่เป็นหัวหน้า ไม่ได้เป็นแบบอย่างที่ดี ไม่นำทางที่ดี หัวไม่ดี ลูกน้องก็ไม่ดีตาม
พี่แมวอ้วนหัวเราะเบา ๆ เดินเข้าไป
เขาลูบหน้าลูกน้องที่อยู่ตรงกลาง แล้วโอบไหล่ลูกน้องอีกสองคน กอดทั้งสามคนไว้ด้วยกัน:
“พวกแกทั้งสามคน ชีวิตนี้ลำบากเพราะตามฉันมา”
“ถ้ามีชาติหน้าล่ะก็ เราอย่ามาทำอะไรเสี่ยงตายแบบนี้อีกเลยนะ คราวหน้าเราไปเที่ยวเตร่ให้สนุกสนานบนถนนกันเถอะ ไม่ต้องคิดมากมายอะไร แค่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ ก็พอแล้ว”
“เหมือนตอนที่เราหนุ่ม ๆ นั่นแหละ…ตีกันบ้าง เก็บค่าคุ้มครองบ้าง เป็นพวกอันธพาลหัวไม้ก็ยังดีกว่า”
ลูกน้องทั้งสามคนน้ำตาคลอเบ้า กอดพี่ใหญ่แน่น
“เอาล่ะ พวกแกสามคนช่วยกันยกถังแก๊สสองใบนี้ไปตั้งชิดกำแพงหน่อย เสร็จงานนี้แล้วเราไปฉลองกันอย่างเต็มที่!”
พี่แมวอ้วนหัวเราะร่า ผลักทั้งสามคนไปทางกำแพง:
“ชีวิตที่ดีกว่านี้กำลังรอเราอยู่! ฮ่า ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ !”
ปัง!!
ปัง!!
ปัง!!
ในจังหวะที่ลูกน้องทั้งสามคนกำลังหันหลัง—
พี่แมวอ้วนชักปืนจากเอวออกมาอย่างรวดเร็ว! ยิงใส่หัวทั้งสามคนติดต่อกันสามนัด!
ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…
พร้อมกับดอกไม้สีแดงสามดอกที่กระจายตัว ศพทั้งสามนอนแน่นิ่งลงกับพื้น ตาเบิกโพลง เลือดไหลทะลัก
คลิก!
ซีซีถอยหลังก้าวหนึ่ง ชี้ปืนไปที่พี่แมวอ้วน ร่างกายตึงเครียด ดวงตาจับจ้องอย่างระมัดระวัง
“ใจเย็น ๆ ผ่อนคลายหน่อย”
พี่แมวอ้วนหมุนปืน เสียบกลับเข้าไปในเอว
แล้วก็ฉีกหน้ากากออก โยนทิ้งลงพื้น
หยิบบุหรี่ขึ้นมาจากกล่อง
เอาบุหรี่คาบไว้ที่ริมฝีปาก
จุดไฟ แล้วพ่นควันออกมาราวกับหมอก:
“ในบ้านมีกฎของมัน ฉันแค่สั่งสอนลูกน้องของฉันเท่านั้น มันไม่กระทบต่อแผนการของเราหรอก”
ซีซีไม่ได้ลดละความระมัดระวังลงเลย
เธอแค่ลดลำกล้องปืนลงเล็กน้อย หันไปมองหลินเสวียน
หลินเสวียนโบกมือ:
“ไม่เป็นไรซีซี ไปแก้รหัสประตูเถอะ เรื่องภายในครอบครัว ไม่ใช่เรื่องของเรา”
ซีซีอยู่เฉย ๆ ไม่พูดอะไร
หยุดแค่เพียงไม่กี่วินาที เขาเก็บปืนพกแล้วหยิบโน้ตบุ๊กขนาดเล็กขึ้นมาเพื่อเจาะระบบรหัสประตู
หลินเสวียนมองหน้าพี่แมวอ้วนที่กำลังสูบบุหรี่อย่างเอาเป็นเอาตาย
เขาทุบศพที่อยู่ข้างเท้าเบา ๆ
“พี่ใจร้ายมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า หรือว่าเพิ่งมาใจร้ายตอนที่ลูกสาวพี่เสียไป”
“จำไม่ได้แล้ว……”
พี่แมวอ้วนกัดปลายบุหรี่ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
“แต่ตอนหนุ่ม ๆ ฉันไม่ใช่แบบนี้หรอก พวกมันทั้งสามคนตอนหนุ่ม ๆ ก็ไม่ใช่แบบนี้” เขาชี้ไปที่ศพสามศพบนพื้น ถอนหายใจออกมาพร้อมกับควันบุหรี่สีขาวขุ่น “ก่อนหน้านี้เราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เป็นพี่น้องร่วมสาบาน พวกมันทั้งสามตามฉันมา ถึงแม้จะไม่ได้ทำแต่เรื่องดี ๆ มากมายนัก แต่ก็อย่างน้อยก็ไม่เคยคิดร้ายใคร”
“แต่พอออกมาใช้ชีวิตนอกบ้าน…หัวใจคนเปลี่ยนไป คนก็ไม่ง่ายที่จะคุมแล้ว ตอนไม่มีเงินก็เป็นพี่น้องร่วมสาบาน พอมีเงินเข้ามา กลับคิดไม่ซื่อกัน แต่ละคนก็คิดแต่เรื่องของตัวเอง”
“แต่…” พี่แมวอ้วนหยุดพูดไปครู่หนึ่ง มองหลินเสวียนแล้วพูดต่อ “บางทีนายอาจจะพูดถูก ถ้าลูกสาวฉันไม่ตาย ฉันอาจจะไม่มาถึงจุดนี้”
“ถ้าลูกสาวฉันยังอยู่ ฉันคงไม่ทำเรื่องฆ่าคนปล้นของเสี่ยงตายแบบนี้หรอก ฉันอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกนาน ๆ อยากดูดีมีชาติตระกูล อยากไปพูดสักสองสามคำในงานวันผู้ปกครองที่โรงเรียนลูกด้วยซ้ำ”
“แต่…มันไม่มีคำว่า ‘ถ้า’ ในชีวิตหรอก…ชีวิตฉันเป็นแบบนี้แล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว ขอแค่แก้แค้นให้ลูกได้ ฉันก็ตายตาหลับแล้ว”
…
หลินเสวียนมองพี่แมวอ้วนดับบุหรี่ลง เงียบอยู่ครู่หนึ่ง
【ชีวิตจะเปลี่ยนไปได้แน่】
เมื่อศาสตราจารย์สวี่หยุนเผยแพร่บทความวิจัยแล้ว เทคโนโลยีจำศีลจะก้าวกระโดดไปไกลกว่าที่ควรจะเป็นถึงหลายร้อยปี ไม่ว่าจะเป็นปัจจุบันหรืออนาคต ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปหมด
เมื่อถึงเวลานั้น ภายใต้อิทธิพลของปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีก……
ไม่ใช่แค่ชีวิตของพี่แมวอ้วนเท่านั้น
แต่ชีวิตของซีซี ชีวิตของทุกคนในจัตุรัส อนาคตอีก 600 ปีข้างหน้า และโลกแห่งความฝันทั้งหมดจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นสิ่งที่แตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง
พี่แมวอ้วนคนนั้นจะยังเป็นโจรผู้ก่อการร้ายอยู่ไหม?
ซีซียังคงพยายามเปิดตู้เซฟอย่างไม่ยอมแพ้อยู่หรือเปล่า?
พี่น้องอุลตร้าแมนทั้งสองยังคงต่อสู้กันในจัตุรัสเหมือนเดิมอยู่ไหม?
ทุกอย่างยังเป็นเพียงปริศนา
แต่ทุกอย่าง จะต้องเปลี่ยนไปในที่สุด
……
คลิก คลิก
ประตูรหัสส่งเสียงเบา ๆ สองครั้ง
แล้วก็มีเสียง *ติ๊ด* ไฟแสดงสถานะบนตัวล็อกรหัสเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ประตูรหัสสีเงินหนาหนักก็เปิดออก
ซีซีหันกลับมามองทั้งสองคน
“เปิดแล้ว!”
