บทที่ 495 หอการค้าเทียนหลง
“ศิษย์พี่ เมื่อกี้ชายคนนั้นกำลังขู่เราหรือเปล่า?” เซี่ยผูโหรวถาม น้ำเสียงแฝงด้วยความเยือกเย็น ดวงตาของเธอฉายแสงสีแดงราวสายฟ้า และปลดปล่อยกลิ่นอายแห่งความน่าสะพรึงกลัวออกมาจากร่างโดยไม่ตั้งใจ พวกเธอจะกลัวการข่มขู่จากคนอื่นได้อย่างไร? ยังไม่นับถึงพื้นหลังของสำนักที่เธอเป็นสมาชิก แค่ความสามารถของพวกเธอเองก็มากพอที่จะจัดการได้ โหยวรั่วแค่นเสียงเยาะเย้ย “เขาคิดจะขู่เราก็ดี ข้ากำลังเบื่อ ๆ อยู่พอดี!”
