บทที่ 232 ลานร่มรื่นกับอารมณ์ขันของหลี่หลง
หลังจากหลี่หลงจากไป กู้เสี่ยวเซี่ยรีบกินข้าวในถ้วยให้เสร็จ และเตรียมตัวเก็บกวาดบ้าน ทันใดนั้น ครูหวังก็เดินมาที่หน้าประตูพร้อมกับรอยยิ้ม และถามว่า “เขาไปแล้วหรือ?” “ไปแล้วค่ะ” กู้เสี่ยวเซี่ยพูดด้วยใบหน้าแดงเรื่อ “เขาเอาเห็ดแห้งมาให้ด้วย ครูหวัง ฉันแบ่งให้ครูบ้างนะคะ…” “ไม่ล่ะ ฉันทำกับข้าวไม่อร่อย เ...