บทที่ 153 : ช่างน่าขยะแขยง
หลินซิ่วฉิงกำลังพลิกปลาแห้งที่ตากอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นเย่เหย่าตงถือตับหมูและกระเพาะหมูกลับมาบ้าน เธอจึงถามด้วยความประหลาดใจ "ไปซื้อมาจากที่ไหนคะ?" "ไม่ได้ซื้อ เอามาจากบ้านพั่งจื พ่อตาเขาให้เครื่องในหมูมาเยอะ เลยแบ่งมาบ้าง" "กระเพาะหมูนี่ต้องหนักเกินสามชั่งแน่ๆ เราจะกินหมดได้ยังไง? เอาไปให้แม่ต้มดี...
