ตอนที่ 25
ตอนที่ 25 การยั่วยุ
"กวางเขาใหญ่ ใช้การโจมตีด้วยเขา"
เจิ้งเฉิงเป็นคนแรกที่พูดและสั่งการ
กวางเขาใหญ่เตะพื้นด้วยขาทั้งสี่ของมันและพุ่งตรงไปที่หมาป่าเพลิงด้วยเขาขนาดใหญ่บนหัวของมัน
ทักษะการควบคุมสัตว์อสูรของเจิ้งเฉิงคือการเสริมทักษะ การโจมตีด้วยเขาที่เสริมทักษะแล้วสามารถโจมตีสัตว์อสูรระดับทองแดงให้ล้มลงได้
หมาป่าเพลิงของหวังลี่ชัดเจนว่าไม่ถึงระดับทองแดง
ขอแค่การโจมตีนี้โดนก็จะเป็นการโจมตีที่ร้ายแรง
"หมาป่าเพลิง ทำลายมันซะ"
หวังลี่ไม่พูดมาก
"อ๊า!!"
หมาป่าเพลิงคำราม ปล่อยอารมณ์ที่อัดแน่น
ตั้งแต่แพ้จิ้งจอกแดง มันก็ซึมเศร้ามานาน โดยมีความโกรธอัดแน่นในใจ
ตอนนี้กวางเขาใหญ่เหมือนกระสอบทรายที่ยื่นมาให้มัน
ทักษะระเบิดเพลิง
เปลวไฟร้อนระอุพัดไปยังกวางเขาใหญ่
ในขณะเดียวกัน เปลวไฟบางๆ ก็ลอยอยู่บนกรงเล็บของหมาป่าลูกไฟ
ร่างกายมันขยับและพุ่งออกไปเหมือนดาวตก
ทักษะกรงเล็บเพลิง
ระเบิดเพลิงพุ่งตรงไปยังกวางเขาใหญ่
เจิ้งเฉิงไม่กังวลเลย เพราะเขาของกวางเขาใหญ่สามารถทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าได้ แม้กระทั่งเปลวไฟ
กวางเขาใหญ่ก็แหวกเปลวไฟออกมา
ในวินาทีถัดมา
กรงเล็บของหมาป่าเพลิงที่ห่อหุ้มด้วยไฟก็มาอยู่ตรงหน้ามันแล้ว
กรงเล็บเพลิง!
กรงเล็บที่ห่อหุ้มไฟโจมตีตรงที่หน้าอกและท้องของกวางเขาใหญ่
บูม!!!!
กวางเขาใหญ่ถูกผลักลงไปที่พื้น ร่างกายมันลุกเป็นไฟ
มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งไปมาบนพื้น
"หยุด!"
ครูหลิวเข้ามาขัดจังหวะการต่อสู้ทันที
นี่แค่การแข่งขันการสอนปฏิบัติ ดังนั้นก็หยุดมันเถอะ อย่าให้เกิดความเสียหายมากเกินไป
ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่สนาม การเคลื่อนไหวบางอย่างดูเหมือนจะพลุ่งพล่านในอากาศ
ในวินาทีถัดมา เปลวไฟบนตัวกวางเขาใหญ่หายไปเหลือเพียงรอยไหม้บนผิวหนัง
ตอนนี้กวางเขาใหญ่ไม่มีพละกำลังหรือความสง่างามเหมือนตอนแรกแล้ว ดวงตาของมันเต็มไปด้วยน้ำตาและมันร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
"เจิ้งเฉิงแพ้จริงๆ!"
"ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หวังหลี่เก่งขนาดนี้? เขาไม่ใช่แค่อันธพาลหรอ?"
"หมาป่าเพลิงตัวนี้ไม่ธรรมดาเลย!"
นักเรียนในห้องเรียนปี 3 กำลังกระซิบกันและพูดถึงสถานการณ์ในสนาม
นักเรียนในห้องเรียนห้อง 2 ปี 3 ดูจะสงบกว่า พวกเขาเคยเห็นหมาป่าเพลิงของหวังลี่และรู้ระดับและความแข็งแกร่งของมันอยู่แล้ว เพราะราคาของมันคือ 200,000 เลยทีเดียว!
เจิ้งเฉิงวิ่งไปหากวางเขาใหญ่ด้วยความกังวลและวิตก เขารู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่ากวางเขาใหญ่ไม่เป็นอะไรมาก
แต่ใบหน้าของเขากลับแดง เขาโดนตบหน้าอย่างจังเพราะคำพูดที่อวดดีก่อนหน้านี้หลังจากที่ตนพ่ายแพ้
เจิ้งเฉิงนำกวางเขาใหญ่เข้าไปในพื้นที่ควบคุมสัตว์อสูร ก้มหน้าลงและเข้าไปในฝูงเพื่อนนักเรียนในห้อง 1 ปี 3 โดยรู้สึกอับอายเกินกว่าจะมองหน้าใคร
"ขยะ! ใครกล้าท้าทายอีกไหม?"
หวังหลี่ลูบผมตัวเองด้วยมือและมองไปที่เพื่อนๆ ในห้องเรียนปี 3 ห้อง 1 ด้วยท่าทางที่ท้าทาย
ตอนนี้เขารู้สึกดีขึ้นมากและความอึดอัดในใจของเขาก็หายไป
เขาแค่ต้องการเห็นว่าใครยังไม่กลัวตายที่จะสู้ต่อ
ถึงฉันจะไม่สามารถเอาชนะหลี่ชิงโจวได้ แต่ถ้าฉันยังคงจัดการพวกแกไม่ได้! ไม่คิดว่าฉันเสียเงินไปเปล่าๆเหรอ?
"หวังหลี่ ลงไปเถอะ ให้เพื่อนนักเรียนคนอื่นๆ แข่งขันต่อ"
โจวหลิงพูด นี่คือการแข่งขันระหว่างกัน หนึ่งคนต่อหนึ่งเกม
นอกจากนี้ท่าทางของหวังลี่มันเยอะเกินไป จะทำให้มิตรภาพระหว่างห้องเรียนเกิดร้อยร้าวได้ เธอไม่สามารถปล่อยให้หวังลี่สู้ต่อไปได้
หวังลี่รู้สึกไม่พอใจในใจ นี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะแสดงความเก่งและเรียกคืนหน้าตา แต่ว่าครูกลับบอกให้เขาลงจากเวที
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถขัดคำสั่งครูได้ต่อหน้าเพื่อนๆ จึงต้องกลับไปที่ที่นั่ง
เขามองไปที่หลี่ชิงโจว
หลี่ชิงโจวดูสงบ ไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ เลย
"จากการแข่งขันครั้งนี้ ผมอยากอธิบายข้อคิดหนึ่งก่อน เรื่องการควบคุมคุณสมบัติของสัตว์อสูร!"
"ทอง, ไม้, น้ำ, ไฟ, ดิน, คุณสมบัติพื้นฐานของสัตว์อสูรสามารถแบ่งได้ด้วยห้าคุณสมบัตินี้ และคุณสมบัติพิเศษอื่นๆ ก็พัฒนาออกมาจากพวกมัน"
“ห้าธาตุเสริมกำลังและขัดแย้งกัน ธาตุทองสามารถขจัดธาตุไม้ ธาตุไม้สามารถขจัดธาตุดิน ธาตุดินสามารถขจัดธาตุน้ำ ธาตุน้ำสามารถขจัดธาตุไฟ และธาตุไฟสามารถขจัดธาตุทอง”
“คุณสมบัติของกวางเขาด้วยคือทอง ในขณะที่คุณสมบัติของหมาป่าไฟคือไฟ คุณสมบัติไฟสามารถขจัดคุณสมบัติทองได้”
เสียงของโจวหลิงมีจังหวะที่ดี แม้กระทั่งจุดความรู้ที่น่าเบื่อก็สามารถอธิบายได้อย่างมีชีวิตชีวา
หลังจากที่โจวหลิงอธิบายจุดความรู้แล้ว เขามองไปที่นักเรียนและพูดว่า “ต่อไปใครอยากขึ้นมาแข่งขันบนเวทีบ้าง?”
นักเรียนสองคนขึ้นมาแข่งขันต่อ
อย่างไรก็ตาม, สัตว์อสูรของพวกเขาทั้งสองตัวเป็นระดับเหล็กดำระดับ 5 และขาดประสบการณ์การต่อสู้จริง จึงไม่น่าสนใจเลย
หลี่ชิงโจวมีประสบการณ์ในการต่อสู้จริงมากมายหลังจากผ่านการดวลในสนามมาแล้ว, และสัตว์อสูรในสนามนั้นได้รับการฝึกฝนมาโดยเฉพาะเพื่อการต่อสู้และมีความแข็งแกร่งมากกว่าสัตว์อสูรของนักเรียน
ดังนั้นบทเรียนนี้จึงไม่ได้มีความหมายอะไรมากสำหรับเขา
หลี่ชิงโจวหยิบภาพประกอบวัสดุขึ้นมาและศึกษาวัสดุการวิวัฒนาการ
เขาไม่อยากทำเหมือนครั้งก่อนในสนาม เมื่อคนอื่นเอาวัสดุมาวางไว้ตรงหน้าแล้วให้เขาเลือก แต่สายตาของเขากลับมืดบอดจนไม่สามารถจำได้ เขาจึงต้องใช้การเดา
หลังจากการต่อสู้ที่ยืดเยื้อของนักเรียนสองคนบนเวที นักเรียนจากห้อง ก็ชนะไปในที่สุดด้วยท่าทางที่เหนือกว่า
โจวหลิงและคุณครูหลิวต่างให้ความคิดเห็นอีกครั้งและถามนักเรียนบางคนในกลุ่มให้แสดงความคิดเห็น
หลี่ชิงโจวจมอยู่ในมหาสมุทรแห่งความรู้และไม่สนใจการชนะหรือแพ้ในการแข่งขันบนเวที
จู่ๆ เขาก็ได้ยินชื่อของตัวเอง
หลี่ชิงโจวมองขึ้นด้วยความงุนงงและเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีความสูงปานกลางและสวมแว่นตา
“ครูครับ ผมอยากจะต่อสู้กับหลี่ชิงโจว!”
เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่หลี่ชิงโจวที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
“ซุนเซียวฮุย, คุณสามารถบอกเหตุผลได้ไหมว่าทำไมคุณถึงอยากสู้กับหลี่ชิงโจว?” คุณครูหลิวถาม
ซุนเซียวฮุยเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดในชั้นเรียนของเขา และเขาได้ปลุกพรสวรรค์ B ระดับ “เจริญรุ่งเรือง” ซึ่งพลังนี้จะเสริมคุณสมบัติของสัตว์อสูรที่เป็นพืชได้มากมาย เช่น พลังโจมตี, พลังป้องกัน, และพลังฟื้นฟู
อนาคตของเขาสดใส
“หลี่ชิงโจวเป็นอันดับหนึ่งในห้อง 2 ผมอยากเรียนรู้จากเขา หาข้อบกพร่องของกันและกัน แล้วพัฒนาต่อไป”
ซุนเซียวฮุยยิ้มและพูดเสียงช้าๆ อย่างไม่เร่งรีบ
คุณครูหลิวพยักหน้าและมองไปที่โจวหลิงและพูดว่า “คุณครูโจว คุณคิดว่าอย่างไร?”
“มันขึ้นอยู่กับว่าหลี่ชิงโจวต้องการไหม ถ้าเขายินดี ฉันก็ไม่มีข้อเหตุผลที่จะปฎิเสธ”
โจวหลิงมองไปที่คุณครูหลิว แล้วหันไปมองซุนเซียวฮุย
ซุนเซียวฮุยมีความสามารถจริงและเป็นคู่แข่งที่ดี
แต่น่าเสียดายที่หลี่ชิงโจวมีพลัง F การมอง และความต่างของระดับระหว่างกันมันค่อนข้างมาก อาจจะทำให้เขาแพ้
“ซุนเซียวฮุยปลุกพรสวรรค์ B ระดับ”เจริญรุ่งเรือง“เป็นอัจฉริยะของจริง”
“ได้ยินมาว่าเขาสามารถควบคุมวิญญาณต้นไม้ ซึ่งเหมาะสมอย่างยิ่งกับพรสวรรค์ของเขา”
“วิญญาณต้นไม้เป็นคุณสมบัติไม้!”
“ส่วนหลี่ชิงโจวมีจิ้งจอกแดงซึ่งเป็นคุณสมบัติของดิน ซึ่งแพ้ทางไม้!”
“ผมคิดว่าคนนี้ทำไปเพื่อเจตนาที่จะยั่วโมโห”
นักเรียนในห้อง 2 ชั้น 3 กำลังกระซิบกันและพูดคุยเกี่ยวกับการท้าทายของซุนเซียวฮุยที่มีต่อหลี่ชิงโจว
ทุกคนที่มีสายตาที่แหลมคมสามารถมองออกได้ว่า ซุนเซียวฮุยต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อสร้างปัญหา
