103 - หิวจะตายอยู่แล้ว
แสงอาทิตย์ยามเย็นสีแดงฉานค่อย ๆ จางหาย ความมืดเริ่มปกคลุมฟ้าดิน จูผิงอันเดินช้า ๆ มุ่งหน้ากลับไปยังโรงเตี๊ยม ริมถนนยังคงเต็มไปด้วยร้านขายอาหารที่ส่งกลิ่นหอมลอยมา เจ้าของร้านต่างเร่งทำการค้าในช่วงเวลาหัวค่ำก่อนถึงช่วงยาม สามทุ่ม ตามกฎของราชวงศ์หมิง เวลาห้ามออกจากพื้นที่เริ่มต้นหลังเสียงกลองย่ำค่ำ (ช่...
