บทที่ 72 มาถึงแล้ว บทที่73 เทพบี้ฟาง

บทที่ 72 มาถึงแล้ว บทที่73 เทพบี้ฟาง

"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?" ฉินหวยยกมือขึ้นถามอย่างไม่มั่นใจ "คุณปู่หลัว... คุณหลัว... ท่านเทพบี้ฟาง..."

"เรียกฉันว่าหลัวจวินก็พอ" หลัวจวินกล่าว

"หลัวจวิน... ครับท่าน" ฉินหวยคิดว่าแม้กระทั่งเป็นวิญญาณเทพจาก 'ซานไห่จิง' แต่การเรียกชื่อชายชราวัย 92 ปีตรงๆ ก็ดูแปลกไป เขาเลยเลือกที่จะประนีประนอม "ดังนั้น คุณรู้ตั้งนานแล้วใช่ไหมว่า พี่หงเป็นวิญญาณพฤกษา?"

เฉินฮุ่ยหงเองก็มองหลัวจวินด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น

"ดูจากเผ่าพันธุ์ไม่ออกหรอก" หลัวจวินตอบ "วิญญาณมีหลายประเภท นอกจากพวกที่พิเศษจริงๆ ส่วนใหญ่มองไม่ออกหรอก"

"โดยเฉพาะพวกวิญญาณพฤกษา มีอยู่ทั่วทุกแห่ง ใครจะไปสนใจว่ามันคืออะไร"

"แต่ตอนที่คณะกรรมการชุมชนมาเยี่ยมครั้งแรก ฉันก็ดูออกแล้วว่าเธอเป็นวิญญาณในภพสุดท้าย เป็นพวกงงๆ ที่ไม่รู้อะไรเลย ภพแรกกับภพสุดท้ายดูออกง่ายที่สุด ภพกลางอาจดูไม่ออก แต่สองแบบนี้ดูออกทันที"

"งั้นคุณก็ดูออกด้วยว่าพี่หงตื่นแล้ว?" ฉินหวยถามต่อ

"แน่นอน คนในโรงอาหารเยอะเกินไปฉันเลยไม่ได้พูดตรงๆ" หลัวจวินกล่าวอย่างภาคภูมิใจ พลางยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"พี่หงได้บอกคุณเรื่องระบบของผมหรือเปล่า?"

"บอกแล้ว" เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลัวจวินมองฉินหวยด้วยสายตาประหลาด "ระบบอะไรนั่น ฉันอยู่มานานขนาดนี้ยังไม่เคยได้ยิน แสดงว่าบนโลกนี้มีเรื่องที่น่าแปลกใจจริงๆ"

ฉินหวยคิดในใจว่า พวกวิญญาณจาก 'ซานไห่จิง' นี้ยังมีหน้ามาพูดว่าเราแปลก ใครกันแน่ที่แปลก?

ในห้องนี้มีทั้งวิญญาณพฤกษา เทพบี้ฟาง และตัวเอกจากนิยายระบบ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มองว่าใครแปลกทั้งนั้น!

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็จะพูดตรงๆ" ฉินหวยนั่งตัวตรง ดวงตาจริงจัง น้ำเสียงหนักแน่นขึ้น "ผมมีภารกิจย่อยที่เกี่ยวข้องกับคุณ รบกวนคุณช่วยผมทำให้สำเร็จเร็วๆ ด้วยครับ"

หลัวจวิน: ...?

พูดจบ ฉินหวยก็เปิดระบบเกมและเข้าไปที่ภารกิจย่อย พร้อมอ่านรายละเอียดภารกิจให้ฟัง

ความรู้สึกของการพูดตรงๆ แบบนี้มันดีจริงๆ!

หลังจากฟังรายละเอียดภารกิจ หลัวจวินแทบจะตบโต๊ะด้วยความโมโห

"นี่มันภารกิจอะไรกันเนี่ย!" หลัวจวินกล่าวอย่างโกรธเคือง "ต้มชาผิวส้มก็แค่ต้ม ทำไมต้องพูดเยอะขนาดนี้ด้วย!"

"งั้นคุณไม่พอใจเรื่องค่าห่อกลับบ้าน 4 หยวนจริงๆ ถึงขนาดต้องระบุไว้ในรายละเอียดภารกิจใช่ไหมครับ?" ฉินหวยในบทบาทนักข่าวเริ่มสัมภาษณ์ทันที

"ก็แน่สิ! ชาอะไรแย่ๆ แค่นั้นคิดค่าห่อกลับบ้าน 4 หยวนได้ไง! แถมน้อยและไม่อร่อยเท่าที่คุณทำอีก ชาแบบนั้นยังกล้าขาย ฉันให้คะแนนต่ำแล้วยังโดนบล็อกอีก ถ้าฉันพ่นไฟได้ ฉันอยากพ่นไฟใส่ร้านนั้นให้ไหม้ไปเลย!" หลัวจวินประณามเจ้าของร้านชาอย่างรุนแรง

"งั้นชาแบบที่คุณอยากดื่มจริงๆ เป็นรสชาติแบบไหน?" ฉินหวยถาม "ผมทำชาตามสูตรที่คุณให้แล้ว แต่ภารกิจย่อยวันนี้ยังไม่สำเร็จเลย"

หลัวจวินนิ่งเงียบ

ฉินหวยจ้องมองหลัวจวินด้วยความหวังเต็มเปี่ยม

หลัวจวินก้มมองโทรศัพท์มือถือ เห็นว่ามันดูดีมาก

ฉินหวยยังคงจ้องมองด้วยความคาดหวัง ดวงตาสื่อความหมายว่า ท่านเทพบี้ผู้ยิ่งใหญ่จะไม่จงใจทำให้ภารกิจย่อยเล็กๆ นี้ยากขึ้นใช่ไหม?

หลัวจวินพบว่าโทรศัพท์ของเขาดูสวยมาก รสนิยมดีจริงๆ

เฉินฮุ่ยหงทนดูไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า "คุณหลัว ทุกคนเปิดเผยตรงไปตรงมาแล้ว คุณอย่าจงใจทำให้เรื่องเล็กๆ นี้ยากเลย คุณหลัวทำภารกิจย่อยไม่ง่ายนะ ฉันเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าชอบหมั่นโถวดอกไม้หวายจีน คุณถ้ามีสูตรชาที่ดีกว่านี้ก็ช่วยบอกเขาเถอะ คุณไม่เชื่อในฝีมือของเขาหรือ?"

หลัวจวินลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างไม่เต็มใจว่า "นี่เป็นสูตรลับเฉพาะนะ"

"แต่เพราะคุณสามารถทำให้เฉินฮุ่ยหงตื่นได้ ฉันจะบอกให้แบบไม่เต็มใจนัก"

"ชาผิวส้ม ใส่น้ำตาลทรายแดงกับเกลือเป็นพื้นฐาน"

"ถ้าอยากให้อร่อย ต้องเพิ่มพุทราแดง โกจิเบอร์รี เยื่อหูหนูขาว และเม็ดบัว"

ฉินหวย: ...

ทนไม่ไหวจริงๆ

ถึงหลัวจวินจะเป็นเทพบี้ฟาง ฉินหวยก็ทนไม่ไหว

เขายอมรับว่าหลัวจวินมีความรู้เรื่องอาหารอย่างแท้จริง เพราะเทพบี้ฟางที่อยู่มานาน 92 ปี ผ่านความเจริญรุ่งเรืองของโลกมาไม่น้อย

แต่ชาผิวส้มที่ใส่พุทราแดง โกจิเบอร์รี เยื่อหูหนูขาว และเม็ดบัวคืออะไรกัน?!

นี่มันของสำหรับทำซุปพุทราแดงเม็ดบัวไม่ใช่เหรอ?!

แม้แต่เทพองค์ใดก็เถอะ นี่มันซุปพุทราแดงใส่เปลือกส้ม ไม่ใช่ชาผิวส้ม!

คราวนี้ถึงตาฉินหวยที่ต้องสูดลมหายใจลึก

เขาพยายามควบคุมสีหน้า ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความพยายามและถามด้วยน้ำเสียงสงบที่สุดว่า "คุณดื่มชาผิวส้มแบบนี้มาตลอดเลยหรือครับ?"

หลัวจวินตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงความทรงจำว่า "ไม่ได้ดื่มมานานหลายปีแล้ว"

ไม่ได้ดื่มมานานก็ถูกแล้ว ใครกันที่จะยกซุปพุทราแดงใส่เปลือกส้มมาแล้วเรียกว่าชาผิวส้มล่ะ?

“คุณแน่ใจว่านี่คือชาผิวส้มที่คุณอยากดื่ม?” ฉินหวยถามอีกครั้ง

“จะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของคุณ” หลัวจวินตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันไม่ใช่คนที่จะตอบคำถามเดิมซ้ำๆ”

“ได้ครับ!” ฉินหวยพยักหน้าและลุกขึ้น “ผมจะกลับไปต้มให้เดี๋ยวนี้เลย”

“ในครัวมีวัตถุดิบนะ” หลัวจวินพูดอย่างราบเรียบ “เสี่ยวจางเตรียมวัตถุดิบไว้สำหรับทำซุปพุทราแดงและเม็ดบัวทุกวัน ส่วนที่เหลือคุณหาดูเอง เสี่ยวจางไม่เคยซ่อนของอะไรไว้ มีแค่ในตู้กับหรือในตู้เย็น”

เมื่อหลัวจวินพูดแบบนี้ ฉินหวยก็ไม่ต้องวิ่งไปหาที่ไหนอีก เขาเดินตรงเข้าไปในครัวและเริ่มค้นหาวัตถุดิบทันที

วัตถุดิบหาได้ง่ายมาก ฉินหวยรวบรวมทุกอย่างได้ในเวลาไม่นาน

บนโต๊ะในครัวมีเยื่อหูหนูขาวที่แช่น้ำไว้แล้วพร้อมใช้งาน ช่วยประหยัดเวลาได้มาก

ฤดูร้อนที่อากาศร้อนอบอ้าว ซุปเม็ดบัวเย็นเป็นเมนูที่เหมาะสมสำหรับคลายร้อน การที่จางซูเหมยคิดล่วงหน้าและเตรียมซุปนี้ไว้เป็นประจำ ทำให้เห็นว่าเธอเป็นพี่เลี้ยงที่ใส่ใจรายละเอียดจริงๆ

เมื่อได้วัตถุดิบครบ ฉินหวยก็เริ่มนำเยื่อหูหนูขาวมาหั่นและใส่หม้อตุ๋นรวมกับวัตถุดิบอื่นๆ ปรับเวลาและเติมน้ำเพื่อเริ่มตุ๋นทันที

กระบวนการทำจบลงง่ายๆ แค่นั้น

ใช่แล้ว การทำซุปเยื่อหูหนูขาวเม็ดบัวมันง่ายมาก

เพราะมีเวลาว่าง ฉินหวยเริ่มมองหาอย่างอื่นในครัวและพบวัตถุดิบอื่นๆ ที่น่าสนใจ

เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่เฉินฮุ่ยหงตรวจสอบตู้เย็นไม่กี่วันก่อน วัตถุดิบในครัวแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลง ยังคงไม่มีผักและเนื้อสัตว์เต็มตู้

ฉินหวยยังเจอแป้งเอนกประสงค์ ผงฟู เนื้อหมูสดใหม่ และงา ซึ่งชัดเจนว่าซื้อมาเมื่อเช้านี้

คุณเดาออกไหม? วัตถุดิบสำหรับทำ “ปั้นเปาจินตนาการ” ครบหมดแล้ว

ในเมื่อมีเวลาเหลือและซุปยังตุ๋นอยู่ ฉินหวยคิดว่านี่คือโอกาสเหมาะที่จะลองทำ “ฮวงจินไขว่เกาเซียว” ซึ่งเป็นสูตรในตำนาน

การทำ “ฮวงจินไขว่เกาเซียว” ในครัวของเทพบี้ฟางมันดูน่าท้าทายและสนุกจริงๆ

ฉินหวยยื่นตัวออกมาจากครัวครึ่งหนึ่งและถามว่า “คุณหลัวจวินครับ ชาผิวส้มต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่งกว่าจะเสร็จ ผมเห็นวัตถุดิบในครัวครบครัน จะให้ผมทำปั้นเปาเพิ่มอีกหน่อยไหมครับ?”

“ตามใจ แล้วก็ครั้งหน้าเรียกฉันว่าหลัวจวิน! คำว่า ‘คุณหลัวจวิน’ ฟังแล้วแปลกๆ”

ฉินหวยกลับเข้าครัวและเริ่มนวดแป้ง

ตามสูตรในอินเทอร์เน็ต “ปั้นเปาจินตนาการ” เป็นปั้นเปาไส้หมูที่ด้านนอกมีงา และไส้ที่ไม่ใช้น้ำมันในการผัด

ในสถานการณ์ปกติ จุดเด่นของปั้นเปาจินตนาการควรจะอยู่ที่ไส้

ไส้ที่ทำจากเนื้อหมูสามส่วนมันเจ็ดส่วนเนื้อ ผัดในกระทะให้กรอบ เติมเพียงเครื่องปรุงพื้นฐานอย่างซีอิ๊ว น้ำตาล เกลือ และขิง เน้นความเรียบง่ายของวัตถุดิบที่ให้รสชาติหรูหรา

แต่ปั้นเปาของฉินหวยไม่สามารถทำแบบธรรมดาได้

เขารู้ขีดจำกัดของทักษะการทำอาหารของตัวเอง

การผัดไส้หมูสำหรับเขานั้นยากเกินไป

เขามักใช้วิธีต้มไส้สำหรับทำซาลาเปาเพราะง่ายกว่า ควบคุมความร้อนได้ดีกว่า และมีโอกาสพลาดน้อยกว่า

ดังนั้น จุดเด่นของปั้นเปาจินตนาการของฉินหวยจึงต้องอยู่ที่แป้ง

ไส้อาจจะธรรมดา แต่แป้งต้องโดดเด่น

เพื่อให้แป้งมีเอกลักษณ์ ฉินหวยตัดสินใจใช้วิธีลวกแป้งด้วยน้ำร้อน

การลวกแป้งด้วยน้ำร้อนทำให้แป้งมีความนุ่มและเด้งมากขึ้น และทำให้ปั้นเปามีความกรอบนอกนุ่มใน เมื่อใส่ไส้หมูสับจะเข้ากันได้ดี

เมื่อไส้ไม่โดดเด่น ก็ต้องให้แป้งช่วยเสริม!