บทที่ 612

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 612

ขณะนี้สมรภูมิระหว่างโกจิต้าและซารามะได้ย้ายขึ้นสู่เบื้องบน เบื้องฟ้ากว้างใหญ่กลายเป็นเวทีประลองยุทธ

ถึงแม้โกจิต้าจะทะลุขีดจำกัดและสามารถควบคุมร่างกายที่ฟิวชั่นกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทว่าคู่ต่อสู้เบื้องหน้ากลับแข็งแกร่งเกินกว่าที่คาดคิด

พลังของซารามะนั้นเหนือจินตนาการของโกจิต้าโดยสิ้นเชิง

แม้แต่ยามเผชิญหน้ากับหลินเฉินในอดีต เขาก็ไม่เคยรู้สึกถึงความสิ้นหวังเช่นนี้มาก่อน

ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ประชิดตัว หรือการโจมตีระยะไกล โกจิต้าได้ทุ่มเททุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ยังไม่พบช่องทางที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้คนนี้ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่โกจิต้าได้สัมผัสถึงความแตกต่างอันมหาศาลระหว่างมนุษย์และเทพเจ้าอย่างแท้จริง

“ถึงเวลาปิดฉากแล้ว ไอ้เจ้าลิง!”

เสียงทรงอำนาจดังก้องขึ้นจากด้านหลัง โกจิต้ารู้สึกได้ในทันทีว่าซารามะหายวับไปจากเบื้องหน้าเสียแล้ว

ก่อนที่เขาจะทันได้หันกลับไป พลังโจมตีอันมหาศาลก็เข้าปะทะร่างกายของเขาอย่างจัง ส่งร่างของโกจิต้าพุ่งกระแทกพื้นเบื้องล่างด้วยความรุนแรง

แต่ทว่าในชั่วขณะนั้น เงาดำพุ่งผ่านท้องฟ้าเข้ามาช่วยโกจิต้าที่กำลังร่วงหล่นลงมา

“หืม?”

ซารามะเหลือบมองด้วยความประหลาดใจเป็นครั้งที่สอง นับตั้งแต่โกจิต้าปรากฏตัวขึ้น

เพราะเบื้องหน้า คือร่างนักรบที่เกิดจากการฟิวชั่นอีกคนหนึ่ง

ลักษณะของนักรบผู้นี้ คล้ายหลินเฉินครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งหนึ่งคล้ายกับชาวไซย่าจากหน่วยลาดตระเวนกาลเวลา

ด้วยตัวอย่างของโกจิต้า ซารามะจึงคาดเดาได้ในทันที “นักรบฟิวชั่นอีกคนอย่างนั้นเหรอ? ฮ่า ๆ ๆ เจ้าคิดว่าจะส่งมดพวกนี้มากี่ตัวกันเชียว?”

“ซารามะ คนที่จะสู้กับแกไม่ใช่ฉันหรอกนะ”

โบริงค์ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะยื่นตุ้มหูโปตาร่าให้โกจิต้าอย่างเงียบเชียบ

จากนั้นเขาก็หยิบอีกข้างหนึ่งขึ้นมาสวมที่หูซ้ายของตน

“นั่นมัน…” ซารามะหรี่ตาลง ราวกับพยายามเพ่งมองทะลุผ่านม่านหมอกแห่งกาลเวลา เมื่อจดจำต่างหูโปตาร่าได้

“ตุ้มหูโปตาร่าของไคโอชิน... พวกเจ้าคิดจะ...” เสียงของซารามะแผ่วเบาลงอย่างใช้ความคิด

ในที่สุดซารามะก็คาดเดาเจตนาของพวกเขาได้ ราวกับปริศนาที่ถูกไขกระจ่าง

แม้จะถูกผนึกมานานนับพันล้านปี แต่ความทรงจำเกี่ยวกับตุ้มหูโปตาร่ายังคงแจ่มชัดในห้วงคำนึงของซารามะ มันไม่ใช่เพียงสัญลักษณ์ของไคโอชิน หากแต่ยังแฝงไว้ด้วยพลังอำนาจอันลึกลับ

ตุ้มหูคู่นี้สามารถฟิวชั่นวิญญาณของคนสองคนเข้าด้วยกันได้

ไม่ว่าหลินเฉินและคนอื่น ๆ จะฟิวชั่นกันด้วยวิธีใด ซารามะก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรง เขามั่นใจว่าพวกมันไม่อาจเป็นภัยคุกคามต่อเขาได้ แต่กระนั้น เขาก็รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องปิดฉากเกมอันน่าเบื่อหน่ายนี้เสียที

“มังกรในทุกแดน! พลังแห่งเทพมังกร!” เสียงคำรามก้องกังวานของซารามะดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งพิภพ

ถัดมา ซารามะก็ยื่นมือออกไป และลูกพลังงานสีทองอร่ามสองลูกที่หลินเฉินและโกจิต้าต่อสู้อย่างยากลำบากเพื่อปัดป้องก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงมันออกไปทางโกจิต้าและคนอื่น ๆ

แต่ก่อนที่ลูกพลังงานสีทองจะปะทะ โกจิต้าก็สวมตุ้มหูโปตาร่าได้สำเร็จ

วงแหวนสีเหลืองอ่อนค่อย ๆ แผ่ออกมาจากตุ้มหู พร้อมกับแรงดูดมหาศาลที่ดึงร่างทั้งสองเข้าหากัน

ทันใดนั้น แสงสีแดงก็วาบขึ้น มือสองข้างปรากฏขึ้นจากแสงสว่างนั้น รับลูกพลังงานสีทองที่พุ่งเข้ามาไว้ได้อย่างพอดิบพอดี

“หืมม?”

ซารามะนิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะเห็นลูกพลังงานของตนถูกบดขยี้ด้วยมือคู่นั้นอย่างง่ายดาย!

ข้าง ๆ พลังงานสีทองที่สลายไป นักรบฟิวชั่นที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อนก็ปรากฏกายขึ้นต่อหน้าทุกคน

ขนสีแดงเพลิงสยายแสง ดวงตาสีฟ้าสดใสดุจอัญมณี ร่างกายสูงใหญ่สง่างาม ยิ่งกว่าไซย่าระดับตำนาน สวมโค้ททรงเดียวกับชาวเมตามอร์อย่างสง่าผ่าเผย

รอยยิ้มเย่อหยิ่งผุดขึ้นบนใบหน้า ออร่าพลังงานแผ่พุ่งออกมารุนแรง ไม่น้อยหน้าซารามะเลยแม้แต่น้อย

“เจ้าเป็นใคร?!” ซารามะเอ่ยถามอย่างลืมตัว ความตกตะลึงฉายชัดในแววตา

“ฉันเหรอ?”

น้ำเสียงที่ผสมผสานกันระหว่างหลินเฉินและอีกสามเสียงดังก้องกังวาน นักรบผสานร่างปริศนายิ้มกริ่มพลางชี้นิ้วโป้งมาที่ตัวเองอย่างภาคภูมิ

“ฉันคือร่างผสานของโกจิต้าและโบริงค์ ตามหลักการตั้งชื่อ ฉันควรจะชื่อโบรจิต้า ใช่ไหม?”

“แต่อืม... ดูเหมือนจิตสำนึกที่เด่นชัดในร่างนี้จะเป็นของลิงค์ ดังนั้นฉันควรจะชื่อ...ลิจิต้า!”

แววตาของลิจิต้าเป็นประกายระยิบระยับด้วยความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

แนวคิดของโบรลี่นั้นถูกต้อง นักรบที่ถือกำเนิดจากการฟิวชั่นของหลินเฉินและโบรลี่ ผสานกับการฟิวชั่นของโกคูและเบจิต้า แล้วฟิวชั่นกันอีกครานั้น แท้จริงแล้วมีพลังที่เหนือจินตนาการ!

พลังนี้ช่างไร้ขีดจำกัด!

ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ลิจิต้าสามารถเข้าใจถึงพลังของซารามะได้อย่างถ่องแท้

ในอดีต ด้วยความแตกต่างของพลังอันมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นหลินเฉินหรือโกคู ต่างก็รู้สึกเพียงว่าซารามะแข็งแกร่ง แต่ไม่อาจหยั่งถึงได้ว่าแข็งแกร่งเพียงใด

แต่บัดนี้ ลิจิต้าในร่างที่ฟิวชั่นสามารถสัมผัสได้ถึงพลังของซารามะอย่างแจ่มชัด

หากพลังของลิจิต้าคือ 1 พลังของซารามะอาจเป็น 3 หรือ 4 หรืออาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ

ดูเหมือนว่ายังคงมีความแตกต่างระดับพลังอยู่มากทีเดียวใช่ไหม?

แต่เพราะเบจิต้ายังคงอยู่ในร่างซูเปอร์ไซย่า 4 อยู่ต่างหากเล่า!

“แป๊ะ!”

ทันใดนั้นลิจิต้าดีดนิ้ว เส้นผมสีแดงเพลิงก็แปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าครามราวกับสายฟ้าในพริบตา

ซูเปอร์ไซย่าร่างฟ้า 4!

“แป๊ะ!”

ดีดนิ้วอีกครั้ง ออร่าสีแดงฉานก็ลุกโชนขึ้น ราวกับเปลวเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำ

“หมัดเจ้าพิภพขั้นสุดยอด!” ลิจิต้าประกาศกร้าว

“เอาล่ะ แบบนี้เราก็สูสีกันแล้ว!” เขาตวัดสายตามองคู่ต่อสู้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ได้ยินคำพูดของลิจิต้า ซารามะก็แสยะยิ้มเยาะอย่างเหยียดหยัน

“สูสีงั้นเหรอ? ฝันกลางวันไปเถอะ! เดี๋ยวเจ้าก็จะได้เห็นดีกัน! ข้าจะฆ่าเจ้าให้ดู!” ซารามะคำรามด้วยความเกรี้ยวกราด

“มังกรแห่งทุกแดน!”

เสียงคำรามกึกก้องราวมังกรคำรณ ซารามะกำหมัดแน่น พุ่งเข้าหาหลินเฉินด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

ออร่าสีทองเปล่งประกายออกจากร่างซารามะ พุ่งตรงเข้าหาหลินเฉินดุจมีชีวิต กักขังร่างเขาไว้พร้อมนำพาหมัดของซารามะไปยังจุดอ่อนที่สุดของหลินเฉิน

ร่างตามใจ กายตามจิต ร่างนำใจกายนำจิตสังหาร!

ทว่าเพียงพริบตาเดียว ซารามะก็กระเด็นถอยหลังออกไป

ไม่มีผู้ใดมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น!

“แข็ง… แกร่งเหลือเกิน!”

“เราชนะได้! เราชนะได้จริง ๆ !”

“เหลือเชื่อ แค่ใช้ออร่าก็สามารถต้านทานซารามะได้? พ่อกับคนอื่น ๆ นี่สุดยอดจริง ๆ !”

เบื้องล่าง ผู้คนต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยนึกฝันว่าสถานการณ์จะพลิกผันในยามสิ้นหวังเช่นนี้

มีใครบางคนสามารถต่อกรกับซารามะได้อย่างสูสีเนี่ยนะ?!

ณ ขณะนั้นลิจิต้าหันไปหาผู้คนที่อยู่เบื้องล่าง รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่แค่พลังออร่าที่ผลักมันออกไปหรอก แต่มันคือหมัด! หมัดต่างหาก!”

“หมัด?!”

ทุกคนยิ่งตกตะลึง พรึงเพริดไปกับความจริงที่ได้รับรู้

แต่เทพเจ้ามังกรซารามะนั้น มีทั้งร่างตามใจกายตามจิต และร่างนำใจกายนำจิตสังหารไม่ใช่เหรอ?!

ครั้งก่อนหลินเฉินใช้วิชานี้ ไม่เพียงหลบการโจมตีของโกคูและจิเรนได้อย่างสมบูรณ์แบบ หากแต่ยังสามารถตอบโต้กลับได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย

เหตุใดคราวนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับหลินเฉิน วิชาเหล่านี้จึงไร้ผล?

ความฉงนนั้นก่อตัวขึ้นในใจของซารามะ เขาไม่อาจเข้าใจได้

วิชา "ร่างตามใจ กายตามจิต" และ "ร่างนำใจกายนำจิตสังหาร" อันเลื่องชื่อของซารามะบรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้ว ไฉนเลยต้องพ่ายแพ้ให้แก่มนุษย์ผู้นี้ เหตุใดความผิดพลาดเช่นนี้จึงบังเกิดขึ้นได้?

“คิดไม่ออกรึ? งั้นก็คิดต่อไปเถอะ” ลิจิต้าเอ่ยอย่างไม่แยแส

เขาไม่ได้คิดจะเปิดเผยความลับนี้ให้ซารามะได้รับรู้

แท้จริงแล้วเมื่อครู่นี้ ลิจิต้าได้ลอบขโมยวิชาของเมจิคาบูร่ามาใช้อย่างแยบยล

โดยอาศัย "พลังแห่งมิติ" และ "พลังแห่งกาลเวลา" เปลี่ยนแปลงระยะห่างระหว่างตนเองกับซารามะ ทำให้วิชา "ร่างตามใจ กายตามจิต" และ "ร่างนำใจกายนำจิตสังหาร" ของซารามะไร้ประสิทธิภาพ

กล่าวจบร่างของลิจิต้าก็เลือนหายไปในชั่วพริบตา ก่อนจะปรากฏกายขึ้นอีกครั้งเบื้องหน้าซารามะ พร้อมกับพุ่งเข้าโจมตีโดยพลัน

บทที่ 612 นักรบฟิวชั่นที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_