บทที่ 592 ค่ายกลไม้พันธุ์อี๋และภูเขาเกิ้น
อาจารย์เฒ่าซุนไพล่มือไว้ด้านหลัง เพียงมองแวบเดียว ค่ายกลทั้งสี่บนแท่นก็สลายไปหมด ไม่เหลือร่องรอย ท่านเดินออกจากคฤหาสน์ถ่ายทอดวิชา ไปตามถนนหยกใหญ่กลางสำนักไท่ซวี มุ่งหน้าไปยังเขาด้านหลังเพียงลำพัง ศิษย์ทั้งหลายที่พบเจอตามทาง ล้วนคำนับกล่าวว่า "สวัสดีอาจารย์เฒ่าซุน" อาจารย์เฒ่าซุนก็พยักหน้าตอบว่า "สว...