บทที่ 305 พลังจิตระดับนี้คือความไร้เทียมทาน!

ซูยี่หันกลับไปมองไห่หยวนที่เพิ่งเอ่ยปาก แล้วส่ายหน้า

เขาก็ไม่สามารถอธิบายทุกสิ่งที่เห็นได้ จำเป็นต้องพิสูจน์เพิ่มเติม

"ผมต้องเข้าไปใกล้ แล้วให้โดรนบินผ่านแผ่นดินนั่น ถึงจะรู้ได้" พูดจบ ซูยี่ก็คว้าเชือกเส้นหนึ่งมาผูกปลายข้างหนึ่งไว้กับตัว

"พวกคุณจับเชือกไว้ ถ้ามีอะไรผิดปกติก็ดึงผมกลับมา" ซูยี่รู้สึกระแวงสถานที่นี้มาก เพราะมันแปลกประหลาดเกินไป

ทุกอย่างที่นี่เกินกว่าความเข้าใจของเขา

ถ้ามันเป็นภาพลวงตาเหมือนที่จางหยิ่งสร้างขึ้น แล้วต้องใช้พลังจิตมากแค่ไหนกันถึงจะสร้างแผ่นดินขนาดมหึมาขนาดนี้ได้

พลังจิตระดับนี้ อย่างน้อยต้องเป็นนักรบพลังพิเศษระดับสิบขึ้นไปถึงจะทำได้มั้ง

อย่างน้อย ระดับของจางหยิ่งยังสร้างภาพลวงตาขนาดนี้ไม่ได้

"วางใจได้ครับ พวกเราจะจับให้แน่น" ไห่หยวนรับปาก

ซูยี่มุ่งหน้าไปยังขอบแผ่นดิน เขาไม่ได้ใช้ชุดบินประจำกาย แต่ใช้วิชาควบคุมลมปราณพุ่งไปทางนั้น

ยิ่งเข้าใกล้ ซูยี่ก็ยิ่งรู้สึกว่าที่นี่เป็นภาพลวงตา

เพราะจุดที่คลื่นทะเลปะทะกับแผ่นดินไม่มีความรู้สึกของการกระทบกัน คลื่นไม่ได้ซัดเข้าหาแผ่นดิน

แม้ไม่ต้องพิสูจน์ ซูยี่ก็มองออกว่าที่นี่ไม่ได้มีอยู่จริง

"ใครกันที่สร้างภาพลวงตาขนาดใหญ่ขนาดนี้ แล้วมีจุดประสงค์อะไร" ซูยี่สงสัย ที่นี่สร้างขึ้นเพื่อดึงดูดคนให้มาหรือ

แต่ในทะเล นอกจากสัตว์ทะเลแล้ว ก็ไม่มีมนุษย์กี่คนที่กล้าเสี่ยงมาที่นี่

คนแบบเขานี่มีไม่มากหรอก

"เป็นไงบ้างครับ"

เห็นซูยี่กลับมา ไห่หยวนถามอย่างสงสัย

"ยืนยันได้แล้ว สิ่งที่เราเห็นคือภาพลวงตา ดูตรงที่ทะเลบรรจบกับแผ่นดินสิ คำตอบมันชัดเจนแล้ว" ซูยี่ชี้ไป เขาเชื่อว่าไห่หยวนและคนอื่นๆ ต้องเข้าใจทันที

อย่างไรก็ตาม พวกเขาล้วนเป็นชาวประมง

"จริงด้วย ที่นี่ดูปลอมมาก คลื่นกำลังม้วนตัวแต่ไม่มีการปะทะกับแผ่นดินเลย" ไห่เฟิงพูด

"แปลกจริงๆ ทำไมถึงมีภาพลวงตาแบบนี้ได้ แม้แต่กล้องของโดรนก็ถ่ายออกมาเป็นภาพลวงตาด้วยเหรอครับ" ไห่หยวนถามอย่างงุนงง

ซูยี่สูดหายใจลึก พูดว่า "น้องสาวผมก็มีพลังพิเศษแบบนี้ แต่เธอสร้างภาพลวงตาได้แค่ไม่กี่พันตารางเมตร แผ่นดินผืนนี้ใหญ่เกินไป ต้องใช้พลังจิตมหาศาลถึงจะทำได้"

"พูดตามตรง ผมนึกไม่ออกว่าการสร้างภาพลวงตาแบบนี้มีประโยชน์อะไร พลังจิตระดับนั้น ในโลกนี้ต้องเป็นผู้ไร้เทียมทานแน่ๆ"

ไห่หยวนและคนอื่นๆ เงียบไป ไม่กี่พันตารางเมตรกับแผ่นดินทั้งผืน ต่างกันเหลือเกิน

มันเหมือนกับการเปรียบเทียบน้ำหนึ่งตันกับมหาสมุทร

ความต่างนี้ช่างน่าตกใจ

ใช่ ทำไมต้องสร้างภาพลวงตาแบบนี้ด้วย มันได้อะไร

ซูยี่มองภาพลวงตาเหล่านี้ พิจารณาว่าควรทำอะไรต่อไป

จะออกไปจากที่นี่ หรือสำรวจต่อดี

ถ้ามันเป็นภาพลวงตาที่มีคนสร้างขึ้นจริง ผู้สร้างต้องอยู่ในภาพลวงตานี้แน่

จางหยิ่งเคยบอกว่า ผู้สร้างภาพลวงตาต้องอยู่ในภาพลวงตาเสมอ

แน่นอน การที่ผู้สร้างซ่อนตัวอยู่ในภาพลวงตาทำให้ยากจะค้นพบ เว้นแต่เขาจะยอมให้คุณเห็นเขา

แต่ซูยี่คิดว่า ไม่มีใครอยากให้คนอื่นเจอตัวหรอก ถ้าเป็นแบบนั้น การสร้างภาพลวงตาก็ไม่มีความหมาย

อย่างจางหยิ่งที่อยากคุยกับคน อยากให้คนอยู่ข้างๆ ผู้สร้างภาพลวงตาแบบนั้นมีไม่มาก

"ท่านผู้บัญชาการ แล้วเราจะทำยังไงต่อครับ"

ซูยี่มองผิวน้ำ แล้วพูดว่า "เราลงไปใต้ทะเล ผมไม่เชื่อว่าในทะเลจะมีภาพลวงตาด้วย"

ซูยี่ตัดสินใจสำรวจต่อ อย่างไรก็มาถึงที่นี่แล้ว ถ้าไม่รู้ความจริง เขาไม่ยอมกลับหรอก

พูดจบ ซูยี่ก็เรียกโดรนกลับมา

แก้เชือกที่ผูกตัวออก ซูยี่เก็บโดรนเข้าพื้นที่เก็บของ แล้วดำลงทะเลทันที

เขามีชุดป้องกันพร้อมระบบสนับสนุนชีวิต สามารถอยู่ในน้ำได้

ไห่หยวนและคนอื่นๆ ก็อยู่ในน้ำได้ ตราบใดที่ไม่เจอสัตว์ทะเลที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ พวกเขาก็ปลอดภัยในทะเล

หลังจากลงไปในน้ำ ซูยี่พบว่าภาพลวงตาข้างบนหายไป

"ภาพลวงตาหายไปจริงๆ งั้นการหาตัวผู้สร้างภาพลวงตาก็น่าจะง่ายขึ้น"

ที่นี่เป็นทะเล เขาไม่มีพิกัดของอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ทิศทางไหน

งมเข็มในมหาสมุทร สถานการณ์ของเขาตอนนี้คือคำอุปมานี้จริงๆ

ไห่หยวนและคนอื่นๆ พูดคุยกันในน้ำไม่ได้ เว้นแต่จะสวมหมวกกันน้ำที่มีเครื่องสื่อสาร

ตอนนี้ ซูยี่ยังไม่มีอุปกรณ์แบบนั้น

ดังนั้น พวกเขาสื่อสารกันได้แค่ด้วยสัญญาณมือ

ซูยี่ให้สัญญาณให้พวกเขาลอยขึ้นผิวน้ำ แล้วเขาก็ลอยขึ้นตาม

"ใต้น้ำไม่มีภาพลวงตาจริงๆ ด้วย แล้วเราจะทำยังไงต่อดีครับ" ไห่หยวนปาดน้ำออกจากหน้า สีหน้าไม่กังวลเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

"ต่อไป เราจะสำรวจไปข้างหน้าเลย หาตัวผู้สร้างภาพลวงตา แล้วค่อยตัดสินใจ" พูดพลางซูยี่ก็นำเรือยอช์ทออกมา

เรือยอช์ทลำนี้ ซูยี่เอามาจากแม่น้ำแถวนครเหล็กนิรันดร์ตอนออกเดินทาง เป็นเรือที่พวกเขาเคยใช้

ซูยี่มีเรือเร็วแค่ลำนี้ แค่ใช้กล้องใต้น้ำ พวกเขาก็มองทะลุทะเลเห็นสถานการณ์ข้างหน้าได้

การถ่ายภาพใต้น้ำไม่ยาก ซูยี่ใช้วิชาควบคุมลมปราณสร้างลูกบอลอากาศ ก็กันน้ำทะเลได้แล้ว

ดังนั้น ซูยี่จึงนำโดรนสามตัวออกมา แล้วยืนที่หัวเรือ

"วิชาควบคุมลมปราณนี่เจ๋งจริงๆ ไม่นึกว่าพลังพิเศษแบบนี้จะใช้แบบนี้ได้ด้วย โดรนสามตัว สามทิศทาง ครอบคลุมมุมมองข้างหน้าเราได้เกือบ 270 องศาเลย" ไห่หยวนเห็นภาพบนรีโมตคอนโทรล อดชูนิ้วให้ซูยี่ไม่ได้

"ออกเดินทาง" ซูยี่ให้สัญญาณไห่เฉาที่ขับเรือ

"ดีมาก ภาพชัด ลื่นไหลด้วย เราจะได้เห็นสถานการณ์จริงๆ แล้ว" ซูยี่มองภาพ อดยิ้มน้อยๆ ไม่ได้

ในสายตาของไห่หยวน ซูยี่และพี่น้องของเขาชนเข้ากับพืชประหลาดไม่หยุด

เรือยอช์ทของเขาแล่นอยู่บนแผ่นดิน แต่รอบๆ เรือมีน้ำกระเซ็น

ความรู้สึกเหนือจริงทำให้ไห่หยวนรู้สึกไม่สบายใจ

ในตอนนี้ เขาสงสัยมากว่าพวกเขาจะหาตัวผู้สร้างแผ่นดินนี้เจอจริงๆ หรือ

แล้วถ้าเจอแล้ว พวกเขาจะรับมือได้จริงๆ หรือ

ซูยี่เพิ่งพูดไปว่า พลังจิตระดับนี้ในโลกนี้ต้องไร้เทียมทานแน่ๆ

ไปยั่วโมโหสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังขนาดนี้ มันฉลาดแล้วหรือ

แต่เขาก็รู้ดี ทุกคนมาถึงที่นี่แล้ว คงไม่มีใครยอมล้มเลิกการค้นหาความจริงแน่ๆ

สิ่งมีชีวิตนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ถึงได้สร้างแผ่นดินใหญ่โตขนาดนี้

(จบบท)