บทที่ 22 นิกายเซียวเหยาที่กำลังเติบโต
บทที่ 22 นิกายเซียวเหยาที่กำลังเติบโต
ถึงจะมีเส้นพลังเพลิงใจกลางโลก แต่กู่เสวียนเฉินก็อยู่แค่ขอบเขตวิญญาณปฐพีขั้นกลาง ความเร็วในการหลอมจึงช้ามาก!
ด้านนอก กู่เสวียนเฉินได้จากไป เงาร่างในหัวทุกคนก็หายไป แต่ความรู้แจ้งในวิถียุทธ์ที่หลั่งไหลเข้ามาในสมอง ก็ยังทำให้พวกเขาเข้าใจวิถีอย่างต่อเนื่อง
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า!
ทันใดนั้น เมฆวิบัติสายฟ้าสวรรค์ขนาดใหญ่ก็ปกคลุมนอกแดนสุขาวดีหงเหมิง ทุกคนในนิกายเซียวเหยาที่เพิ่งออกมาจากแดนสุขาวดีหงเหมิง ต่างก็ตื่นเต้นและกังวล
"รายงานท่านประมุข ครั้งนี้มีศิษย์ขอบเขตวิญญาณราชันย์มากกว่าสองร้อยคนเข้าไปในแดนสุขาวดีหงเหมิง ตอนนี้มีคนทะลวงขอบเขตยี่สิบหกคน และกำลังจะรับวิบัติสายฟ้าสวรรค์!"
มองศิษย์ที่อยู่ใต้เมฆวิบัติสายฟ้าสวรรค์ หูไห่เฉวียนก็ตื่นเต้นมาก "ดี... ดี... พลังของนิกายเซียวเหยาจะแข็งแกร่งขึ้นอีกขั้น!"
ผู้อาวุโสโม่เหอที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้า "ถูกต้อง ครั้งนี้ลงทุนไปเยอะ ในที่สุดก็ได้ผลตอบแทน"
หูไห่เฉวียนพยักหน้า พูดกับลั่วเซิ่งเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ "ศิษย์น้องลั่ว เจ้าอยู่ขอบเขตวิญญาณราชันย์ขั้นต้นแล้ว อีกไม่นานเจ้าก็จะดึงดูดวิบัติสายฟ้าสวรรค์มา ตอนนี้เจ้าดูไว้ก่อน จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อเจ้าในอนาคต!"
แต่ลั่วเซิ่งเสวี่ยกลับไม่พอใจ "ถ้าตอนนั้นให้คนเข้าไปในแดนสุขาวดีหงเหมิงน้อยลงหน่อย ไม่มีพวกเขาแย่งชิงพลัง ตอนนี้ข้าก็คงดึงดูดวิบัติสายฟ้าสวรรค์มาแล้ว!"
หูไห่เฉวียนยิ้มแห้งๆ "ศิษย์น้อง ถึงครั้งนี้จะเปิดแดนสุขาวดีหงเหมิงเพื่อศิษย์น้องโดยเฉพาะ แต่ถ้าไม่ให้คนอื่นเข้าไป ข้าก็กลัวว่าคนอื่นจะไม่พอใจ!"
หลายปีมานี้ นิกายเซียวเหยาประหยัดมาก เกือบพันปีแล้วที่ไม่ได้เปิดแดนสุขาวดีหงเหมิง เขาต้องคำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่นๆ ในนิกายด้วย
ลั่วเซิ่งเสวี่ยแค่นเสียง "ข้าเป็นคนที่ผู้ก่อตั้งนิกายแนะนำ เป็นอัจฉริยะที่จะนำนิกายเซียวเหยาไปสู่จุดสูงสุด พวกเขามีคุณสมบัติอะไรมาบอกว่าไม่พอใจ?"
"นี่..."
หูไห่เฉวียนและโม่เหอมองหน้ากัน และรู้สึกเหมือนกัน!
คนที่ผู้ก่อตั้งนิกายแนะนำ สมเป็นบรรพบุรุษจริงๆ!
ตูม... ตูม...
ในตอนนั้น วิบัติสายฟ้าสวรรค์ที่สะสมมานาน ก็พุ่งลงมาเหมือนสายฝน!
อืม... อืม... อ๊า... อ๊า...
เวลาผ่านไป ศิษย์ที่รับวิบัติสายฟ้าสวรรค์ก็เริ่มครางด้วยความเจ็บปวด!
"ท่านประมุข ข้าขอโทษ..."
ตูม... ศิษย์คนหนึ่งถูกวิบัติสายฟ้าสวรรค์ฆ่าตาย กลายเป็นหมอกเลือด ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆ ตกใจมาก
"ชาติหน้า ข้าจะเป็นคนของนิกายเซียวเหยาอีก!"
มีอีกคนที่ทนไม่ไหว ตายไปแล้ว!
เห็นศิษย์ที่รับวิบัติสายฟ้าสวรรค์ตายไปทีละคน ลั่วเซิ่งเสวี่ยก็ยิ่งไม่พอใจ "นี่คือสิ่งที่ท่านพูดว่าทำให้คนอื่นพอใจ? นิกายเซียวเหยามีแค่นี้ ถูกพวกขยะพวกนี้ผลาญหมดแล้ว!"
ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาแย่งทรัพยากร ตอนนี้ข้าคงก้าวเข้าสู่ขอบเขตถ้ำสวรรค์ไปแล้ว!
เห็นศิษย์คนแล้วคนเล่าล้มลงในวิบัติสายฟ้าสวรรค์ หูไห่เฉวียนที่หัวใจสลาย ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บความโกรธไว้ ได้แต่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของลั่วเซิ่งเสวี่ย
ผ่านไปครึ่งชั่วยาม ในบรรดาศิษย์ยี่สิบหกคนที่ทะลวงไปยังระดับเทียนเหริน มีแค่แปดคนที่รอดชีวิต ตอนนี้นอนอยู่บนพื้นอย่างหมดแรง!
หูไห่เฉวียนรีบสั่ง "เร็ว พาพวกเขาไปที่ยอดเขาไคหยาง ให้ผู้อาวุโสฉื่อหั่วดูอาการ!"
ถึงจะเสียคนไปสองในสาม แต่หูไห่เฉวียนก็รู้ว่า ภายใต้วิบัติสายฟ้าสวรรค์ ผลลัพธ์แบบนี้ถือว่าดีมากแล้ว
ได้ยินเช่นนั้น ก็มีคนเรียกสมบัติบินออกมาทันที พาคนแปดคนไปที่ยอดเขาไคหยาง
"ท่านประมุข แย่แล้ว พรรคกระบี่หลิงอวิ๋น วังอู๋จี และหอจันทร์ดารา ประมุขของพวกเขานำคนมากมายมาบุกนิกาย!" ในตอนนั้น เนี่ยชิวหยวนที่ตื่นตระหนกก็รีบวิ่งเข้ามา
หูไห่เฉวียนเปลี่ยนสีหน้า "เจ้า... เจ้าว่าอะไรนะ? สามกองกำลังบุกมา? แถมยังเป็นประมุขที่นำมา?"
โม่เหอขมวดคิ้ว "ท่านประมุข ดูเหมือนพวกเขาจะรู้ว่าพวกเราเปิดแดนสุขาวดีหงเหมิง กลัวว่าพวกเราจะแข็งแกร่งขึ้น เลยร่วมมือกันมากดขี่พวกเรา!"
ลั่วเซิ่งเสวี่ยขมวดคิ้ว "พวกท่านขี้ขลาดเกินไปหรือไม่? เมื่อก่อนนิกายเซียวเหยายังสามารถต่อกรกับพวกเขาได้ ตอนนี้พวกเราฝึกฝนในแดนสุขาวดีหงเหมิงมานาน พลังเพิ่มขึ้นมาก จะกลัวพวกเขาอีกหรือ?"
"พวกเขานำคนมาบุก ก็ต้องมีคนเฝ้ากองกำลังอยู่แล้ว ดูเหมือนจะเป็นพลังของสามกองกำลัง แต่จริงๆ แล้วไม่ได้แข็งแกร่ง ให้คนออกไปรับมือศัตรู ฆ่าคนพวกนี้ก่อน จากนั้นก็ฉวยโอกาสบุกสามกองกำลัง แย่งหินวิญญาณของพวกเขามา เปิดแดนสุขาวดีหงเหมิงอีกครั้ง ตอนนั้นก็ไปทำลายลัทธิเพลิงพิโรธ นิกายเซียวเหยาของพวกเราก็จะผงาดในหนานหวง!"
"หา..."
ทุกคนยังคิดอยู่ว่าจะรับมือยังไง แผนของลั่วเซิ่งเสวี่ยกลับทำลายลัทธิเพลิงพิโรธไปแล้ว!
"ท่านประมุข ข้าคิดว่าคำพูดของผู้อาวุโสลั่วมีเหตุผล ยังไงพวกเราก็ใช้หินวิญญาณที่ต้องส่งเป็นบรรณาการไปแล้ว ไม่สู้ก็ไม่ได้แล้ว!"
"ใช่ ผู้อาวุโสลั่วเป็นคนที่ผู้ก่อตั้งนิกายแนะนำ ปัญญาของนางย่อมเหนือกว่าพวกเรา!"
ผู้อาวุโสหลายคนที่พลังเพิ่มขึ้นมาก ถูกคำพูดของลั่วเซิ่งเสวี่ยยุยง ก็อยากจะลองดู
"นี่..." หูไห่เฉวียนเริ่มลังเล!
"ท่านประมุข ผู้อาวุโสลั่วเป็นตัวแทนของผู้ก่อตั้งนิกาย คงไม่ผิดหรอก!"
ได้ยินคำยุยงของผู้อาวุโสคนอื่นๆ หูไห่เฉวียนก็กัดฟัน ตะโกน "ได้ ตามข้าไปรับมือศัตรู ทำลายพวกเขา!"
"รับทราบ!"
"นิกายเซียวเหยาจงเจริญ!"
"นิกายเซียวเหยาต้องชนะ!"
ทุกคนขึ้นสมบัติบินอย่างรวดเร็ว บินไปนอกภูเขาด้วยความตื่นเต้น!
มองทุกคนที่ตะโกนโหวกเหวก ลั่วเซิ่งเสวี่ยก็ยิ้มเยาะในใจ รอให้ผ่านสงครามครั้งนี้ไป คงมีคนตายไม่น้อย ตอนนั้นก็ไม่มีคนมาแย่งพลังปราณวิญญาณในแดนสุขาวดีหงเหมิงกับนางแล้ว
"ท่านประมุข ท่านดูแม่น้ำหลิงเหอ... พลังปราณวิญญาณข้างบนเข้มข้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า!"
"ต้องเป็นเพราะพวกเรามีผู้อาวุโสลั่ว ผู้ก่อตั้งนิกายถึงได้แสดงปาฏิหาริย์ ยังต้องกลัวสามกองกำลังกับลัทธิเพลิงพิโรธอีกหรือ?"
บนสมบัติบิน ศิษย์หลายคนพบความเปลี่ยนแปลงของแม่น้ำหลิงเหอที่อยู่ด้านล่าง ก็ยิ่งตื่นเต้น
หูไห่เฉวียนก้มลงมอง ตอนนี้เขาก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ผู้ก่อตั้งนิกายแสดงปาฏิหาริย์จริงๆ "เร็ว เร็วอีก!"
เพื่อการพัฒนานิกาย หลายปีมานี้หูไห่เฉวียนต้องทนกับหลายสิ่งหลายอย่าง ตอนนี้เขามั่นใจมาก เขาอยากจะยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าสามกองกำลังมากกว่าใคร
นอกค่ายกลพันมายา เทือกเขาเฉียนตั้ง!
หูไห่เฉวียนและคนอื่นๆ เพิ่งมาถึง ก็เห็นคนของสามกองกำลังมากกว่าสองร้อยคนพุ่งเข้ามา
ถึงจำนวนคนจะน้อยกว่านิกายเซียวเหยา แต่ทุกคนที่มาก็คือผู้อาวุโสระดับเทียนเหรินของสามกองกำลัง เพราะการบุกนิกายเซียวเหยา การพาศิษย์ขอบเขตวิญญาณมามันไม่มีประโยชน์
ชิงเจี้ยนจื่อ ประมุขพรรคกระบี่หลิงอวิ๋นพูดอย่างเย็นชา "หูไห่เฉวียน เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก สามกองกำลังของพวกเราส่งคนมาเยี่ยม เจ้าไม่เพียงแต่ฆ่าทูต แล้วยังส่งคนไปซุ่มโจมตีนอกสามกองกำลังของพวกเราอีก แมยังโจมตีกลุ่มผู้อาวุโสที่พวกเราส่งไปเจรจากับพวกเจ้า วันนี้นิกายเซียวเหยาต้องชดใช้ด้วยเลือด!"
หูไห่เฉวียนยิ้มอย่างดูถูก "หาเรื่องใส่ความกันชัดๆ ช่วงนี้นิกายข้าไม่มีใครออกจากภูเขา จะไปฆ่าคนของพวกเจ้าได้ยังไง?"
ลั่วเซิ่งเสวี่ยก็พูดอย่างเย็นชา "ท่านประมุข พวกเขานำคนมาบุก ก็คือจะสู้กันถึงตายอยู่แล้ว จะพูดมากกับพวกเขาทำไม?"
"พูดได้ดี สู้กันถึงตาย แก้แค้นให้กับศิษย์ร่วมสำนักที่ตายไป!" เจ้าสามกองกำลังตะโกน
"ใครบุกนิกายเซียวเหยา ฆ่าไม่เลี้ยง!" หูไห่เฉวียนคำราม!
ทันใดนั้น บนเทือกเขาเฉียนตั้งก็มีแสงสว่างส่องประกาย เสียงดังสนั่น!