บทที่ 152 สิ่งที่คาดไม่ถึงอย่างที่สุด
บทที่ 152 สิ่งที่คาดไม่ถึงอย่างที่สุด ในป่าเขาอันเงียบสงัด เป็นครั้งคราว สัตว์ป่าที่ไม่รู้ชื่อเคลื่อนไหวผ่านไปมา ในยามนี้ หมาป่าขนสีเทาขาวตัวหนึ่ง ยืนอยู่บนยอดเขา เงยหน้าหอนยาว จากนั้น หมาป่าตัวนั้นค่อยๆ ก้มหน้า ดวงตาสะท้อนประกายสีเขียวมรกต มองมาที่สองคนบนลาดเขา ตรงหน้าเฉิงฉีคือหน้าผาชัน แม้ไม่สูงชั...