บทที่ 130 ร่องรอยของหญ้าล่ออสูร
บทที่ 130 ร่องรอยของหญ้าล่ออสูร ลิงอสูรขนแดงเห็นหลินซื่อหมิงมา พลันวิ่งพรวดมาทันที มาถึงตรงหน้าหลินซื่อหมิง มือทั้งสองทุบอก ราวกับลิงกิบบอน ส่งเสียงร้องเอ๋อๆ ตื่นเต้นมาก แต่ขณะเดียวกันดวงตาใหญ่ๆ ก็จ้องมองถุงเก็บของของหลินซื่อหมิงตาปริบๆ ความหมายนั้นชัดเจนโดยไม่ต้องพูด หลินซื่อหมิงหัวเราะเบาๆ หยิบถุง...
