บทที่ 115 ความหมกมุ่นของโวลเดอมอร์ (ฟรี)

ในเวลาเดียวกัน ที่คฤหาสน์มัลฟอย

"เคารพท่านจอมมาร ท่านหัวหน้ายักษ์บอกว่าหลังจากทุกอย่างพร้อมแล้ว เขาจะออกเดินทางมาที่นี่"

โคมไฟในห้องใหญ่สลัว

ผู้เสพความตายคนหนึ่งที่ใบหน้าถูกปิดด้วยเสื้อคลุมสีดำพูด เสียงของเขาแหลมคม ราวกับเล็บครูดกระจก

มีเสียงแสดงความยินดีมากมายในห้อง

"ขอแสดงความยินดีกับจอมมาร ยักษ์ยังคงจงรักภักดีต่อท่าน"

"ยักษ์? ดูเหมือนหัวหน้ามันจะฉลาดมาก"

"เฮ่ๆๆ พวกเขาถูกพวกกระทรวงเวทมนตร์ไล่เข้าไปในป่าโบราณกันหมด ฉันเดาว่าพวกเขาคงอธิษฐานให้จอมมารกลับมา~"

"ยักษ์ยังดีกว่าพวกคนเก็บขยะสกปรกพวกนั้น และมนุษย์หมาป่า... ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นพวกไร้ค่า"

โวลเดอมอร์ยิ้มแย้ม พยักหน้าด้วยความพอใจ และพูดว่า "ดูเหมือนยักษ์พวกนี้จะจงรักภักดีพอสมควร และคงจะดีใจที่รู้ว่าฉันกลับมา—ดี"

ผู้เสพความตายพูดอีก "ใช่ครับ ท่านจอมมาร หัวหน้าตื่นเต้นมาก... และฉันได้ยินว่ามีครึ่งยักษ์ชื่อแฮกริดจากภาคีนกฟีนิกซ์พยายามจะชนะใจพวกเขา"

"ฮ่าๆๆ" โวลเดอมอร์หัวเราะกับข่าวนี้

"รูบีอัส แฮกริด? ชายแก่ดัมเบิลดอร์คิดว่ายักษ์ลูกครึ่งจะสามารถชักจูงยักษ์ที่กระหายเลือดได้? ยักษ์ต้องการเลือด พวกเขาต้องการการฆ่าฟัน แม้แต่ชายแก่ดัมเบิลดอร์จะให้ของขวัญเวทมนตร์ที่ทรงพลังก็ไม่มีประโยชน์"

โวลเดอมอร์เดาได้นานแล้วว่าดัมเบิลดอร์จะส่งใครสักคนไปหายักษ์

แต่เขาไม่กังวล

เพราะเขารู้จักยักษ์ดีกว่าดัมเบิลดอร์ และรู้ว่ายักษ์ต้องการอะไร

ต้องรู้

เมื่อพวกเขาได้ลิ้มรสชาติอันแสนอร่อยของมนุษย์แล้ว อาหารอื่นที่ยักษ์กินก็ไร้รสชาติ

เมื่อตามฉัน

ยักษ์พวกนี้ได้ลิ้มรสมนุษย์กันทั้งหมดแล้ว

พวกจากภาคีนกฟีนิกซ์จะทำให้พวกเขาเลิกตามฉันได้อย่างไร แค่เพราะของขวัญเวทมนตร์และคำพูดเรื่องเงินไม่กี่คำ

น่าขัน

"ผู้คุมนักโทษแห่งอัซคาบันจะมาถึงในไม่ช้า เหลือแต่พวกแมงมุมแปดตาที่ถูกแบนจากฮอกวอตส์... ตัวใหญ่ยังไม่ตาย แตะต้องตอนนี้คงไม่ง่าย" ผู้เสพความตายพูดอีก

โวลเดอมอร์โบกมือ "ไม่ต้องกังวล ที่รัก... เร็วๆ นี้ เร็วๆ นี้ทุกอย่างจะเรียบร้อย ใกล้ถึงเวลาที่พวกเราจะยึดครองโลกเวทมนตร์อีกครั้งแล้ว อย่ากังวล หลังจากหลายปีมานี้ ให้รอต่อไป"

โวลเดอมอร์อารมณ์ดีมากวันนี้

มันเป็นวันที่ดีที่สุดในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา

มันเป็นข่าวดีที่ยักษ์ยังเต็มใจที่จะกลับมาร่วมกับเขา

เขาต้องการความช่วยเหลือจากยักษ์

นอกจากนี้ มันสามารถมีบทบาทสำคัญในการเผชิญหน้ากับพ่อมดแม่มดและโจมตีกระทรวงเวทมนตร์หรือฮอกวอตส์

ส่วนผู้คุมนักโทษแห่งอัซคาบันและแมงมุมแปดตา?

ให้เวลาพวกเขาบ้าง

ถ้าพวกเขาไม่เลือกที่จะร่วมกับเขา เขาจะทำให้สิ่งมีชีวิตวิเศษเหล่านี้หายไปทั้งหมด

กลายเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์เวทมนตร์

เห็นจอมมารมีความสุขหลังจากเวลานาน ผู้เสพความตายที่โต๊ะยาวก็ผ่อนคลายลงมาก

ถูกเตือนทุกวันมาหลายวัน

ในที่สุดก็ผ่อนคลายได้

เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ เล่นกับผมหยิกของเธอข้างๆ ดวงตาที่ตื่นเต้นกระโดดไปมาระหว่างผู้เสพความตาย และรอยยิ้มมีความหมายปรากฏที่มุมปาก

"เบลลาทริกซ์ เตรียมตัวให้พร้อม อีกไม่นานเธอจะได้เอาลูกแก้วคริสตัลนั้นกลับมาให้ฉัน" โวลเดอมอร์จู่ๆ ก็มองไปที่เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ และพูด

เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ หยุดเคลื่อนไหวและมองโวลเดอมอร์ด้วยความเคารพ "ท่านจอมมารที่รัก หมายความว่า..."

"ใช่ ถูกต้อง" โวลเดอมอร์ยิ้มอย่างประหลาดทันที "ฉันสัมผัสได้ถึงแฮร์รี่ พอตเตอร์แล้ว เร็วๆ นี้ เร็วๆ นี้"

เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ตื่นเต้นทันที

"ท่านจอมมารผู้ทรงเกียรติ โปรดวางใจ ข้าจะต้องเอาลูกแก้วคริสตัลนั้นกลับมาให้ท่านแน่นอน"

"แน่นอนว่าฉันไว้ใจเธอมากที่สุด เบลลาทริกซ์ที่รัก เธอยอดเยี่ยมมาตลอดและแก้ปัญหาให้ฉันมากมาย"

เมื่อได้ยินคำชมของจอมมาร ใบหน้าของเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ แดงขึ้นอย่างน่าขนลุก และทั้งคนก็ตื่นเต้นอย่างสมบูรณ์

ผู้เสพความตายรอบๆ ก็มองเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ด้วยความอิจฉา

"ท่านจะทำอย่างไรกับบุตรแห่งคำทำนายคนใหม่?" เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ถามขึ้นทันที

ใช่

จะทำอย่างไรกับบุตรแห่งคำทำนายคนใหม่?

จับกุมที่ฮอกวอตส์สองครั้งติดต่อกัน ?

จุดสำคัญคือคนยังมีชีวิตและมีความสุขอยู่ที่ฮอกวอตส์

นี่เป็นการตบหน้าผู้เสพความตายของพวกเขาอย่างดังสนั่นอย่างไม่ต้องสงสัย

มีผู้เสพความตายหลายคนที่กำลังกลั้นความกระตือรือร้น

หวังว่าจอมมารจะออกคำสั่งและให้พวกเขาไปจับคนที่ดูหมิ่นผู้เสพความตาย

แต่จนถึงตอนนี้

จอมมารช้าเกินไปที่จะออกคำสั่งเกี่ยวกับบุตรแห่งคำทำนายคนใหม่

แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับทุ่มพลังทั้งหมดกลับไปที่เรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ ราวกับมองข้ามเด็กคนนั้น

"เฮ้ อย่ากังวล" โวลเดอมอร์ปลอบทุกคน

แน่นอนว่าเขาเข้าใจว่าผู้ติดตามที่น่ารักของเขากังวลอะไร

ไม่ใช่คำทำนายหรอกหรอ

บุตรแห่งคำทำนายคนใหม่จะเปลี่ยนเส้นทางของบุตรแห่งโชคชะตา

ตั้งแต่นั้นมาที่เปลี่ยนไป

แล้วเขาต้องเอาลูกแก้วจากกระทรวงเวทมนตร์มาเพื่อเข้าใจคำทำนายทั้งหมด

ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่ศาสตราจารย์ฮอกวอตส์คนนั้นพูด

การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

แล้วคำทำนายที่เก็บไว้ในลูกแก้วคริสตัลจะต้องเปลี่ยนไปตามนั้นแน่นอน

เขาต้องรู้ให้แน่ว่าคำทำนายเป็นแค่คำพูดไร้สาระของศาสตราจารย์บ้าๆ หรือว่าเขาทำนายอะไรเกี่ยวกับเขาอีกจริงๆ

นั่นคือเหตุผลที่โวลเดอมอร์จู่ๆ หยุดสนใจหลิน เซียว ทันที

แม้ว่าเขาจะสงสัยว่าหลิน เซียว ใช้เวทมนตร์อะไร

แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็ยังคือการได้ลูกแก้วคริสตัลที่ถูกคุ้มครองอย่างหนักในกระทรวงเวทมนตร์

แต่โวลเดอมอร์ไม่มีทางรู้

เขาไม่สนใจหลิน เซียว ตอนนี้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าหลิน เซียว จะไม่ทำลายแผนของเขา

เหมือนกับ

หลิน เซียว กำลังจะออกเดินทางไปยังดินแดนของยักษ์ในเร็วๆ นี้ และนำยักษ์ทั้งหมดที่ตัดสินใจเข้าร่วมกับโวลเดอมอร์มาอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา

ส่วนจะได้มากแค่ไหน

หลิน เซียว ก็ไม่สามารถรับประกันได้เหมือนกัน

"เฮ้ หลิน เซียว รอก่อน"

หลิน เซียว กำลังจะไปเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดของแม่มดแก่ เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกชื่อเขาและหันกลับไปมอง ปรากฏว่าเป็นพี่ชายวีสลีย์

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]