ตอนที่ 189 ทุกอย่าง

"อมายา ถ้าฉันมอบเทคนิคการบ่มเพาะที่เหมาะสมกับเธอให้ล่ะ? เธอจะตอบแทนบุญคุณนี้อย่างไร?"

นุกซ์ถามด้วยรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้า

"อย่ามาล้อเล่นเรื่องแบบนี้" ทันใดนั้น สีหน้าของอมายาก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น" นุกซ์ตอบกลับ

"งั้นเจ้าก็ไม่รู้ว่ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ เจ้าไม่รู้เลยว่ามันยากแค่ไหนที่จะหาเทคนิคการบ่มเพาะที่อาจไม่มีอยู่ในโลกนี้ด้วยซ้ำ"

"โอ้? ทำไมเธอถึงมั่นใจนักว่าฉันจะหาไม่ได้?" นุกซ์ถามกลับ

"เจ้าคิดว่าเหตุผลที่เราก่อตั้งองค์กร หอข้อมูลพันธวาร ขึ้นมาคืออะไร?" อมายาตอบกลับด้วยคำถาม

นุกซ์หรี่ตาลงก่อนจะคาดเดา "เพื่อหาเทคนิคการบ่มเพาะ?"

อามายาพยักหน้า "ใช่ นี่คือเหตุผลเดียวที่เราก่อตั้งมันขึ้นมา มันผ่านไปแล้ว 10 ปี แต่เรายังหาเบาะแสไม่ได้เลย แล้วเจ้าจะหาเจอได้ยังไง?"

นุกซ์กลับส่ายหัวและตอบ "เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น การจะหาเจอหรือไม่หาเจอเป็นปัญหาของฉัน สิ่งที่ฉันอยากรู้คือ ถ้าฉันหาเจอ

เธอจะตอบแทนฉันยังไง?"

"อะไรก็ได้ เราจะทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ"

อามายาตอบด้วยดวงตาที่เปล่งประกายความมุ่งมั่นที่ไม่สั่นคลอน

"ทุกอย่าง?" นุกซ์ถาม

"ทุกอย่าง" อมายาพยักหน้า ความมุ่งมั่นและความจริงจังในดวงตาเธอไม่ได้จางหายไป

"ถ้าฉันต้องการชีวิตของเธอล่ะ? จะมีประโยชน์อะไรถ้าได้เทคนิคมาแต่เธอไม่สามารถใช้มันได้?"

"เจ้าฆ่าเราตอนนี้เลยก็ได้ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำอะไรอ้อมค้อมแบบนั้น"

รอยยิ้มของนุกซ์กว้างขึ้นกว่าเดิมก่อนที่เขาจะถามอีกครั้ง

"งั้นฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย..."

"เธอจะทำทุกอย่างที่ฉันบอกใช่ไหม?"

"ถ้าเจ้าหาเทคนิคการบ่มเพาะที่เหมาะสมกับร่างกายของเราได้ ใช่ เราจะทำทุกอย่าง" อมายาพยักหน้ายืนยันอีกครั้ง

"ฮ่าฮ่าฮ่า~" ทันใดนั้น นุกซ์ก็หัวเราะเสียงดัง

"จำสัญญาของเธอไว้ให้ดีล่ะ อมายา

อีกอย่างนะ อย่าเล่าอะไรเกี่ยวกับฉันและอัลลูร่าให้ใครฟังด้วย เข้าใจไหม?"

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกจากห้องของอมายาไป

อมายามองตามหลังของเขาโดยที่ไม่พูดอะไร

ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

จากนั้นเธอหันไปมองเคลตันที่หมดสติอยู่ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

เธออุ้มเขาไปวางบนโซฟาอย่างนุ่มนวล เคลตันอยู่กับเธอตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เขาเป็นคนเดียวที่เธอไว้ใจและเคารพ

แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้ให้กับชายคนนั้นในวันนี้ แต่มันไม่ได้ลดความเคารพที่เธอมีต่อเขา

เขาเปรียบเสมือนพ่อของเธอมากกว่าผู้ใต้บังคับบัญชา

…

อีกด้านหนึ่ง นุกซ์กลับมายังห้องของอัลลูร่าด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

"หืม ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ดีมากเลยนะ? ฉันจะได้น้องสาวใหม่เหรอ?" อัลลูร่าถามพร้อมรอยยิ้ม

"เธอรู้ได้ยังไง?" นุกซ์ย้อนถาม

"อืม ถึงฉันจะไม่ได้อยู่กับคุณมานาน แต่ฉันก็พอจะเข้าใจนิสัยของคุณได้ดี

คุณน่ะเป็นเพลย์บอยตัวจริงที่เดินไปไหนก็ทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักเสน่ห์ของคุณได้ทุกที่" อัลลูร่าตอบ

"เธอพูดเหมือนฉันเป็นตัวร้ายเลยนะ"

"ชิ ชิ นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณเป็นเหรอ? นักล่าทางเพศที่ชั่วร้าย" อัลลูร่าพ่นลมหายใจ

"รู้ไหม... ฉันว่าเธอกับเฟลเบอร์ต้าน่าจะเข้ากันได้ดีนะ"

ทันใดนั้น นุกซ์ก็พึมพำขึ้นมา

"อืม อืม นอกจากธัยร่าแล้ว ฉันคิดว่าฉันจะเข้ากับผู้หญิงของคุณได้ทุกคนนะ" อัลลูร่ากล่าวขึ้น

"ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงไม่ชอบกันนัก" นุกซ์ส่ายหัว

"ฮึ่ม! เธอชอบวางอำนาจเกินไป" อัลลูร่าบ่นพลางทำหน้ามุ่ย

"เธอไม่ได้วางอำนาจหรอก เธอแค่ขี้อายเวลาอยู่กับคนอื่น" นุกซ์อธิบาย

"เธอดูไม่เห็นขี้อายสักนิดเลยสำหรับฉัน" อัลลูร่าไม่ยอมเชื่อง่ายๆ

ทันใดนั้นอัลลูร่าก็คิดอะไรบางอย่างออกก่อนจะถามขึ้นว่า

"แล้วคนอื่นๆ ล่ะ? ธัยร่ากับผู้หญิงคนอื่นของคุณเข้ากันได้ไหม?"

"ใช่ เธอเข้ากันได้ดีนะ" นุกซ์พยักหน้าพลางคิดตาม

"ทำไมเธอไม่ขี้อายเวลาอยู่กับคนอื่นล่ะ? แล้วทำไมฉันถึงได้รับการปฏิบัติแบบพิเศษ?" อัลลูร่าถามกลับ

นุกซ์ขมวดคิ้วก่อนจะเริ่มคิดถึงเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ทำไมธัยร่าถึงเข้ากับคนอื่นได้ แต่กลับไม่เข้ากับอัลลูร่า?

อะไรคือเหตุผลกันแน่?

'อ้อ...'

ไม่นานนัก ดวงตาของนุกซ์ก็เบิกกว้างด้วยความตระหนักก่อนจะพึมพำขึ้น

"อาจจะเป็นเพราะสกายล่าก็ได้ เธออยู่ที่นั่นตอนที่ธัยร่าเจอกับผู้หญิงคนอื่นๆ"

สกายล่ามีความสามารถในการทำให้ทุกคนรู้สึกสดใสขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความร่าเริงของเธอ

ใครก็ตามที่ไม่ชอบสกายล่าคงต้องเป็นมอนสเตอร์จริงๆ

หรืออย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่นุกซ์เชื่อ

"อ้อ สกายล่าสินะ... ฉันอยากเจอเธอจัง" อัลลูร่าพึมพำ

"หืม? เธอรู้จักสกายล่าด้วยเหรอ?" นุกซ์ถาม

"ใช่ เอ็ดด้าเล่าเรื่องเกี่ยวกับเธอให้ฉันฟังเยอะเลย จริงๆ แล้วเธอเล่าเรื่องผู้หญิงทุกคนของคุณให้ฟังนะ แต่คนที่เธอพูดถึงมากที่สุดก็คือสกายล่า"

"เธอบอกว่าสกายล่าเป็นคนที่เธอสนิทที่สุด"

นุกซ์พยักหน้า "ความคิดนั้นก็เป็นสิ่งที่คนอื่นๆ คิดเหมือนกัน สกายล่าสนิทกับทุกคนจริงๆ จริงๆ แล้ว เมื่อเธอได้เจอเธอ ฉันมั่นใจว่าเธอจะชอบสกายล่าด้วยเหมือนกัน"

"ฉันตื่นเต้นที่จะได้เจอพวกเธอจัง" อัลลูร่ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ทั้งสองพูดคุยกันต่อไปเรื่อยๆ ไม่นานหัวข้อการสนทนาก็กลายเป็นเรื่องลามก และหลังจากนั้นไม่นาน บรรยากาศในห้องก็กลับมาร้อนแรงอีกครั้ง

ช่วงเวลาสุดเร่าร้อนนั้นยาวนานถึงหนึ่งชั่วโมง ก่อนที่อัลลูร่าจะปิดเปลือกตาและเข้าสู่ห้วงแห่งความฝัน ส่วนนุกซ์ที่กอดเธอจากด้านหลังกลับยังไม่หลับ

เขากำลังค้นหาอยู่ ค้นหาวิชาการบ่มเพาะในร้านค้าของระบบ

ไม่นานนัก รอยย่นก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

เขาหาไม่เจอสิ่งที่เขาต้องการ

เขาได้ตรวจสอบทุกอย่างแล้ว

วิชาบ่มเพาะระดับ 1 ดาว, 2 ดาว, 3 ดาว, 4 ดาว, 5 ดาว, 6 ดาว...

เขาค้นหาทุกอย่าง แต่กลับไม่พบอะไรเลย

ในที่สุด เขาก็หันไปมองอีกหมวดหนึ่งและถอนหายใจลึก

[วิชาบ่มเพาะระดับ 7 ดาว – 10,000 แต้มระบบ]

นี่คือความหวังสุดท้ายของเขา เขาไม่สามารถซื้อวิชาบ่มเพาะระดับ 8 ดาวได้ ดังนั้น หากเขาไม่พบวิชาในหมวดนี้ เขาก็คงต้องลืมเรื่องอมายาไปเสีย

นุกซ์เริ่มค้นหาอีกครั้ง เขาค้นหาแล้วค้นหาต่อไป และในที่สุด เขาก็พบสิ่งที่เขาต้องการ

[มนตราปีศาจหมอกกลืนกิน]

[เทคนิคบ่มเพาะระดับ 7 ดาว]

[ราคา – 10,000 แต้มระบบ]

เขาพบเทคนิคที่สมบูรณ์แบบ แต่เขาก็รู้ตัวว่าแต้มระบบที่เขามีอยู่ยังไม่เพียงพอ

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขา

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของนุกซ์

'ดูเหมือนฉันต้องกลับไปที่ป่าโลหิตอีกครั้งแล้วสินะ'