บทที่ 54 กุนซือ

บทที่ 54 กุนซือ

หลินเซินเห็นหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดวอร์ม กำลังคุยอะไรบางอย่างกับพนักงานที่เคาน์เตอร์ น่าจะเป็นลูกค้าที่มาซื้อไข่วิวัฒนาการ

มองจากด้านหลัง ถึงแม้ว่าเธอจะใส่ชุดวอร์มที่ดูเรียบร้อย มองไม่เห็นสัดส่วน แต่ขายาวมาก ผมดำขลับ มัดผมหางม้า ดูสุขภาพดี

โดยรวมแล้ว ให้ความรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่มีประจำเดือนตรงเวลาทุกเดือน และมีปริมาณมาก ดูแข็งแรงสมบูรณ์

“ดูเป็นคนเหมาะกับการมีลูกมาก” หลินเซินมองแปปเดียวก็ละสายตา ตอนนี้เขาตั้งใจมาซื้อประกาย เรื่องหาผู้หญิงมีลูก ค่อยว่ากันทีหลัง

หลินเซินพาเว่ยหวู่ฟู่ไปที่เคาน์เตอร์ ชี้ไปที่ไข่วิวัฒนาการบนชั้นวางสินค้าด้านหลังเคาน์เตอร์ แล้วถามว่า “พวกนั้นขายยังไง?”

ยังไม่ทันที่พนักงานจะตอบ หลินเซินก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ “หลินเซิน? นายมาทำอะไรที่นี่?”

หลินเซินหันไปมองหญิงสาวที่พูด พอเห็นหน้าเธอชัดๆ ก็ขมวดคิ้ว “เย่หวี่เจิน? เธอมาทำอะไรที่นี่?”

หลินเซินไม่เพียงแต่รู้จักผู้หญิงคนนี้ แต่ยังไม่มีวันลืมเธอ

กุนซือความรักเย่หวี่เจิน นี่คือฉายาของเธอ เธอเป็นเพื่อนสนิทต่างพ่อต่างแม่ของลู่ฉิง แต่หลินเซินคิดว่าฉายาสุนัขรับใช้ความรักเหมาะกับเธอมากกว่า

เย่หวี่เจินมีส่วนอย่างมากในการที่หลินเซินเลิกกับลู่ฉิง ถ้าไม่มีความพยายามอย่างไม่ลดละของเย่หวี่เจิน หลินเซินคงเลิกกับลู่ฉิงไม่ได้เร็วขนาดนี้

“ฉันได้ยินว่าพี่สาวนายเกิดเรื่อง นายมาฐานหย๋าเฉินเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?” เย่หวี่เจินพูด

“นั่นมันเรื่องของครอบครัวฉัน ไม่ต้องให้เธอลำบากใจหรอก” หลินเซินพูดอย่างเย็นชา แล้วหันไปถามพนักงาน “ไข่วิวัฒนาการพวกนั้นขายยังไง?”

พนักงานยิ้มแล้วพูดว่า “ไข่วิวัฒนาการบนชั้นวางสินค้า แถวที่หนึ่งและแถวที่สองเป็นไข่ระดับเหล็กกล้า เริ่มต้นที่หนึ่งพัน แถวที่สามและแถวที่สี่เป็นไข่ระดับโลหะผสม เริ่มต้นที่สามหมื่น ราคาแต่ละฟองไม่เท่ากัน คุณลูกค้าสนใจฟองไหน ก็ดูราคาที่ติดไว้ได้เลย ราคาเป็นธรรม ในเมื่อคุณลูกค้าเป็นเพื่อนของคุณเย่ ทางเรายินดีลดให้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์”

“ฉันดูเหมือนคนที่จะต้องใช้ส่วนลดไหม?” หลินเซินชี้ไปที่ไข่ระดับเหล็กกล้าฟองหนึ่ง “ฉันเอาฟองนั้น ห่อให้ด้วย เท่าไหร่?”

“ได้ค่ะ ไข่หอยทากก้นหอยระดับเหล็กกล้าฟองนั้นราคา 999 วันนี้ลดราคาพิเศษ” พนักงานยังคงยิ้มแย้มบริการ

“นี่หนึ่งพัน” หลินเซินวางธนบัตรหนึ่งพันไว้บนเคาน์เตอร์ แล้วพูดว่า “อย่าลืมทอนเงิน”

หลินเซินจะไม่เอาเปรียบตระกูลลู่และเย่หวี่เจิน แต่ก็จะไม่ยอมให้พวกเขาเอาเปรียบเขาแม้แต่บาทเดียว

พนักงานรีบห่อไข่หอยทากก้นหอยที่หลินเซินต้องการ แล้วยื่นเงินทอนหนึ่งบาทให้หลินเซิน

หลินเซินรับของแล้วหันหลังเดินออกไป เขาไม่มีอะไรจะคุยกับเย่หวี่เจิน แม้แต่ทักทายก็ไม่จำเป็น

“หลินเซิน เรื่องของพี่สาวนายค่อนข้างลำบาก ถ้านายมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากลู่ฉิง ฉันจะติดต่อเธอให้” เย่หวี่เจินพูด

“ไม่ต้อง” หลินเซินไม่อยากพูดไร้สาระกับเธอ เดินออกจากร้าน "มีลู่มีคุณ" ทันที

เย่หวี่เจินมองหลินเซินเดินออกไป ด้วยแววตาแปลกๆ

หลังจากที่หลินเซินเดินหายไป เย่หวี่เจินก็ละสายตา ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินออกจากร้านไป

“มาฐานหย๋าเฉินนี่ ถูกต้องแล้วจริงๆ” หลินเซินได้ไข่วิวัฒนาการที่มีประกายมา อารมณ์ดีมาก

ในเมื่อได้มาแล้ว หลินเซินก็ตั้งใจจะเดินดูทุกร้าน ถ้าหาประกายได้อีก การเดินทางครั้งนี้ก็คุ้มค่า

แต่น่าเสียดายที่หลินเซินเดินดูทุก ร้านแล้ว ก็ไม่เจอไข่วิวัฒนาการที่มีประกายอีก เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“ไข่วิวัฒนาการที่นี่เยอะกว่าฐานเสวียนเหนี่ยวตั้งเยอะ ทำไมถึงมีประกายแค่หนึ่งอัน?” หลินเซินไม่เข้าใจว่าประกายจะปรากฏขึ้นยังไง

แต่การได้ประกายมาหนึ่งอัน ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ตอนนี้หลินเซินอยากจะหาที่นอนกอดไข่วิวัฒนาการ เพื่อดูว่าจะได้ความสามารถประกายอะไร

“มีคน .. ตาม” เว่ยหวู่ฟู่พูด

“ปล่อยให้มันตามเถอะ” หลินเซินพูดอย่างใจเย็น

เขารู้ว่าคนของตระกูลสวีต้องคอยจับตาดูพวกเขา แต่เขามาที่นี่ก็เพื่อแก้ปัญหาให้เด็ดขาด ไม่งั้น ถ้าคนของตระกูลสวีไปแก้แค้นที่ฐานเสวียนเหนี่ยว เขาก็ไม่มีพลังพอที่จะปกป้องตระกูลหลินได้

การต่อสู้ ต้องสู้ในบ้านคนอื่นถึงจะดี หลินเซินจึงมาที่นี่

แน่นอนว่า หลินเซินเป็นคนที่รักสันติ ถ้าไม่สู้ก็จะดีที่สุด ขึ้นอยู่กับว่าผู้นำของตระกูลสวีจะคิดยังไง

ที่หลินเซินประหลาดใจคือ ตระกูลสวียังใจเย็นมาก เขามาฐานหย๋าเฉินได้สามสี่ชั่วโมงแล้ว คนของตระกูลสวียังไม่มาขวางเขา

“ในเมื่อพวกเขาไม่มาหาฉัน งั้นฉันก็ทำเรื่องของฉันต่อ” หลังจากออกจากตลาด หลินเซินก็ไปที่สำนักงานจัดหาคู่

หลังจากเดินดูรอบๆ ฐานหย๋าเฉิน หลินเซินก็พบว่าที่ฐานหย๋าเฉินมีสาวสวยเยอะ อย่างน้อยก็เยอะกว่าฐานเสวียนเหนี่ยวมาก

ฐานเสวียนเหนี่ยวเล็กนิดเดียว ทุกคนรู้จักกันหมด หลินเซินหาสาวที่นั่นยาก คิดว่ามาหาที่ฐานหย๋าเฉินน่าจะหาง่ายกว่า

เขาก็เป็นลูกคนรวย หน้าตาก็ไม่เลว การหาคนที่ถูกใจไม่น่าจะยาก

อย่างไรก็ตาม ไม่มีเวลาไปหาเอง หลินเซินจึงเลือกวิธีที่ประหยัดเวลาที่สุด สมัครสมาชิกวีไอพีที่สำนักงานจัดหาคู่

เจ้าของสำนักงานจัดหาคู่ที่อ้วนท้วน ยิ้มจนแก้มปริ รินน้ำชา เอาใจจนแทบจะนวดให้เขาแล้ว

“ความต้องการของผมง่ายมาก ชาติตระกูลดี หน้าตาสวย มีลูกง่าย” หลินเซินพูดพลางจิบชา

“วางใจได้ค่ะ เดี๋ยวจะจัดการให้ นี่คือคนที่คุณภาพดีที่สุด รับรองว่าคุณต้องพอใจ” เจ้าของร้านวิ่งไปหยิบเอกสารและรูปถ่ายมากองหนึ่ง

“คุณผู้ชาย ลองดูคนนี้ นักรบหญิงระดับโลหะผสม ทั้งชาติตระกูล ทั้งความสามารถ แต่งงานกับเธอแล้ว ไม่ต้องทำอะไร นอนรับเงินอย่างเดียว…” เจ้าของร้านพูดพลางหัวเราะ

“เตี้ยไปหน่อย” หลินเซินพูดหลังจากดูรูป

“งั้นคนนี้ล่ะ? ถึงจะเป็นแค่ระดับเหล็กกล้า แต่หน้าตาสวย นิสัยอ่อนโยน เชื่อฟัง…” เจ้าของร้านหยิบรูปอีกใบออกมาทันที

“ผอมไปหน่อย” หลินเซินดูรูป แล้วขมวดคิ้ว

“ไม่เป็นไร เรามีผู้หญิงคุณภาพดีเยอะ คนนี้เป็นไง? สวย หุ่นดี ระดับพลังก็สูง งานการก็มั่นคง…”

“ทำไมในข้อมูลถึงบอกว่ามีลูกแล้ว?” หลินเซินดูรูปแล้วรู้สึกว่าใช้ได้ แต่พอดูข้อมูล กลับพบว่ามีลูกแล้ว

“ถ้าคุณไม่ชอบ งั้นเปลี่ยนใหม่” เจ้าของร้านเก็บรูปนั้น แล้วหยิบรูปอื่นออกมา

ทั้งสองคนเลือกอยู่นาน ไม่ถูกใจบ้าง ไม่ชอบบ้าง เลือกมาหลายคนก็ยังไม่เจอคนที่ใช่

“คุณผู้ชาย ฉันเข้าใจแล้ว” เจ้าของร้านยังคงใจเย็น ไม่แสดงอาการหงุดหงิด แต่กลับยิ้มอย่างมีเลศนัย

“เข้าใจอะไร?” หลินเซินถามด้วยรอยยิ้ม

“สิ่งที่คุณต้องการ มีอยู่คำเดียว” เจ้าของร้านยิ้ม

“คำไหน?” หลินเซินถามด้วยความอยากรู้

“ใหญ่” เจ้าของร้านพูดออกมาตรงๆ

“ใหญ่?” หลินเซินกระพริบตา

“ใช่ ใหญ่” เจ้าของร้านยืนยัน

“ใหญ่เหรอ?” ดวงตาของหลินเซินเริ่มมีประกาย

“ใหญ่” สายตาของเจ้าของร้านสบตากับหลินเซิน เหมือนเข้าใจกัน ต่างก็ยิ้มออกมา

“โอเค งั้นเอาใหญ่” หลินเซินพยักหน้า

“รับรองว่าใหญ่ ถูกใจคุณแน่นอน ไม่ต้องดูแล้ว คืนนี้ฉันจะจัดการให้ รอข่าวดีได้เลย” เจ้าของร้านพูดอย่างมั่นใจ

หลินเซินออกจากสำนักงานจัดหาคู่ เดินเล่นแถวนั้น หาอะไรกินกับเว่ยหวู่ฟู่ แล้วกลับไปพักที่โรงแรม

ตกกลางคืน เจ้าของร้านก็ส่งข้อความมา บอกให้หลินเซินไปเจอกันที่ร้านน้ำชา เธอนัดคนไว้ให้แล้ว ไม่ต้องถามอะไร เจอแล้วจะต้องทึ่ง

หลินเซินพาเว่ยหวู่ฟู่ไปที่นัดพบ ถึงแม้ว่าเรื่องแบบนี้ ไปคนเดียวจะดีกว่า แต่หลินเซินกลัวว่าตระกูลสวีจะมาหาเรื่อง เขาไม่สบายใจที่จะไม่พาเว่ยหวู่ฟู่ไปด้วย

หลินเซินเดินขึ้นไปชั้นสอง เห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่กระโปรงทรงสอบสีดำ ขายาวมาก ผมยาวดัดลอน นั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง

หลินเซินมองเห็นแค่ด้านข้างของเธอ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเจ้าของร้านค่อนข้างน่าเชื่อถือ อืม ดู “ใหญ่” จริงๆ

หลินเซินมองแวบแรกก็รู้สึกว่าคนนี้ใช่เลย ต้องมีลูกง่าย สามปีมีลูกสองคนได้สบายๆ ลูกคงไม่อดนม

“ผมเดาว่า คุณคงจะรอผมอยู่ ใช่ไหม?” หลินเซินเดินไป หยิบดอกกุหลาบสีฟ้าที่เป็นสัญลักษณ์ที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วยิ้มให้เธอ

แต่พอสบตากัน หลินเซินก็ถึงกับอึ้ง ดอกกุหลาบในมือร่วงลงพื้นโดยไม่รู้ตัว

“ทำไมเป็นเธอ/นาย?” ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกัน

ผู้หญิงคนนั้นคือเย่หวี่เจิน กุนซือความรัก หลินเซินเกือบจำเธอไม่ได้

ปกติเธอชอบใส่ชุดวอร์มหลวมๆ ไม่คิดว่าหุ่นเธอจะดีขนาดนี้