บทที่ 44 อดีต
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 44 อดีต
จ้าวอิงจวิ้นก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย
เธอจำได้ว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา หลินเสวียนไปเยี่ยมสวี่อี้อี้ที่โรงพยาบาล สวี่หยุนยังไล่หลินเสวียนด้วยน้ำเสียงสุภาพ ขอร้องไม่ให้เขามาอีก
คิดว่าเรื่องคงจบลงแค่นั้น
แต่ตอนนี้ศาสตราจารย์สวี่หยุนกลับ…แสดงความนับถือและสุภาพกับหลินเสวียนอย่างเหลือเชื่อ จนทำให้เธอรู้สึกงุนงง
จ้าวอิงจวิ้นตั้งใจจะลองเกลี้ยกล่อมสวี่หยุน แต่เห็นท่าทางของเขาแบบนั้น คงรอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว จึงได้แต่ละเว้นไปว่า:
“งั้นก็ได้ค่ะ ศาสตราจารย์สวี่หยุน เชิญทางนี้ค่ะ”
จ้าวอิงจวิ้นหลบออกไปเล็กน้อย ชี้มือให้สวี่หยุนเดินออกจากห้องรับรองวีไอพี:
“ห้องทำงานของหลินเสวียนอยู่ชั้น 17 ค่ะ ฉันจะพาคุณไป”
สวี่หยุนพยักหน้า
ไม่มีทีท่าลังเลใด ๆ เดินออกไปอย่างสงบ และเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกับจ้าวอิงจวิ้น
…
ประตูลิฟต์ปิดลง และลิฟต์เริ่มเคลื่อนที่ขึ้น
รองผู้จัดการทั้งสามคนและหัวหน้าหวังยืนตะลึงอยู่หน้าห้องรับรองวีไอพี ยังคงตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่
ทั้งสี่ยืนมองหน้ากัน สีหน้าไม่แน่นอน
“นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
รองผู้จัดการคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ศาสตราจารย์สวี่หยุนน่ะ ท่านเป็นคนนิ่ง ๆ เสมอ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นท่านตกใจขนาดนี้ เหมือนเห็นผีเลย”
“ใช่เลย……”
รองประธานอีกสองคนและหัวหน้าหวังก็พากันพูดเสริมว่า:
“ก่อนหน้านี้เราต้องใช้ความพยายามอย่างมากถึงจะได้เจอศาสตราจารย์สวี่หยุนสักครั้ง แต่ครั้งนี้ท่านมาเองถึงที่นี่เลย มันเหลือเชื่อจริง ๆ”
“ยิ่งไปกว่านั้น ท่านยังจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อหาหลินเสวียนด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
“คงไม่ใช่เพราะแมวไรน์หรอกนะ? ถ้าใช่ก็ตลกไปหน่อย……”
ติ๊ง——
ลิฟต์มาถึงชั้น 17 แล้ว ประตูเปิดออก
ประตูห้องทำงานของหลินเสวียนเปิดอยู่ จ้าวอิงจวิ้นพาศาสตราจารย์สวี่หยุนเดินเข้าไป:
“หลินเสวียน ศาสตราจารย์สวี่หยุนตามหาคุณ”
“หืม?”
หลินเสวียนกำลังปรับแต่งแบบจำลองแมวไรน์อยู่บนคอมพิวเตอร์
เงยหน้ามอง ก็เห็นศาสตราจารย์สวี่หยุนมองตัวเองด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
เขาเดาได้ว่าสวี่หยุนมาทำไม จึงยิ้มบาง ๆ :
“อาจารย์สวี่ นาน ๆ เจอกันที งานวิจัยของคุณเป็นยังไงบ้างครับ?”
“ดี…ดีมาก”
สวี่หยุนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้จะเอ่ยคำใด จึงหันไปมองจ้าวอิงจวิ้น
จ้าวอิงจวิ้นรับรู้ความรู้สึกของสวี่หยุนทันที ชี้ไปที่หลินเสวียนพลางแนะนำว่า:
“อาจารย์สวี่หยุน นี่คือหลินเสวียน ทั้งสองคนคงเคยพบกันมาก่อนแล้ว”
“งั้น…พวกเราขอตัวก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เลย ฉันรออยู่ข้างนอกค่ะ”
พูดจบก็หันหลังเดินจากไป ปิดประตูห้องทำงานเบา ๆ
สวี่หยุนเดินเข้าไปในห้อง
ปิดประตูห้องทำงานจากด้านใน
แล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหลินเสวียน
“หลินเสวียน ขอบคุณที่ยังเรียกฉันว่าอาจารย์นะ… ฉันหวังว่าเธอจะไม่ถือสาเรื่องท่าทีของฉันเมื่อก่อน”
หลินเสวียนส่ายหน้า แสดงออกว่าไม่ถือสา
“อาจารย์สวี่ครับ ถ้าอาจารย์มาหาผมวันนี้ แสดงว่าอาจารย์คงได้ดูต้นฉบับที่ผมส่งไปแล้วใช่ไหมครับ? ข้อมูลในนั้นเป็นอย่างไรบ้างครับ? ช่วยงานอาจารย์ได้หรือเปล่าครับ?”
สวี่หยุนพยักหน้า เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้หลินเสวียนฟังอย่างละเอียด…
“ต้นฉบับของเธอสมบูรณ์แบบมากเลย ขอบคุณมากที่ช่วยฉัน ฉันแก้ปัญหาผลึกน้ำแข็งได้แล้ว ตอนนี้เหลืออีกขั้นตอนเดียวก็จะเสร็จสมบูรณ์ และสามารถนำไปใช้กับแคปซูลจำศีลได้จริงแล้ว”
“แค่ว่า……”
ศาสตราจารย์สวี่หยุนทำสีหน้าลำบากใจ พูดแล้วก็เงียบไป
หลินเสวียนงุนงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของสวี่หยุน
“เกิดอะไรขึ้นครับ อาจารย์สวี่?”
“ที่นี่ไม่มีคนอื่น มีอะไรก็พูดตรง ๆ มาเถอะครับ”
สวี่หยุนพยักหน้า สีหน้าเคร่งเครียด
“หลินเสวียน ฉันมีเรื่องขอร้อง”
เขาเว้นวรรคเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงจริงจังและจริงใจ
“บอกฉันได้ไหม……ว่าต้นฉบับนี้มาจากไหน?”
……
เมื่อได้ยินคำถามของสวี่หยุน หลินเสวียนเงียบไป
เขาแน่ใจว่าจะไม่บอกเรื่องความฝันให้สวี่หยุนรู้ แต่จะอธิบายอย่างไรถึงจะเลี่ยงเรื่องยาก ๆ นี้ไปได้?
หลินเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า
“อาจารย์สวี่ครับ ถ้าคุณอยากได้ข้อมูลเพิ่มเติม ผมว่าอย่าถามต่อดีกว่าครับ”
สวี่หยุนฟังคำตอบนั้นจบ
สมองพลันแล่นไปถึงความคิดอันตรายมากมายในทันที
“ฉ…ฉันเข้าใจแล้ว”
สวี่หยุนกลืนน้ำลายลงคอ ตัดสินใจละทิ้งความอยากรู้อยากเห็น
เพราะเป้าหมายหลักของเขาคือการได้ข้อมูลที่ถูกต้อง ตอนนี้หลินเสวียนก็ยังเต็มใจช่วยเหลืออยู่ ดังนั้นที่มาของข้อมูลจึงไม่สำคัญเท่าไหร่แล้ว
“ขอบคุณนะที่ยังช่วยฉัน หลินเสวียน”
“เธอวางใจเถอะ ไม่ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะรับผิดชอบเอง ฉันจะไม่เอาเธอไปแลกเด็ดขาด”
หลินเสวียนพยักหน้า ยิ้มบาง ๆ อย่างนี้ก็ดี
ตัดเรื่องอธิบายยาว ๆ ไปเลย:
“อาจารย์สวี่ คุณบอกเมื่อกี้ว่าเหลืออีกแค่ก้าวเดียวก็จะเสร็จสมบูรณ์แล้วสำหรับการเติมสารละลายในแคปซูลจำศีล… เจอปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ใช่” สวี่หยุนรีบตอบ “ฉันเจอปัญหาบ้างในขั้นตอนสุดท้ายของการเติมสารละลายในแคปซูลจำศีล ฉันสงสัยว่าสูตรเคมีในต้นฉบับอาจจะมีบางอย่างผิดพลาด”
“อ๋อ อย่างนั้นก็เป็นไปได้มากเลยครับ” หลินเสวียนพูดขึ้นมาแบบไม่คิดมาก “หรือว่าอาจารย์จะลองขีดวงกลมตรงที่ผิดไว้ เดี๋ยวผมจะหาโอกาสช่วยตรวจสอบให้นะครับ?”
สวี่หยุนถึงกับประหลาดใจ ไม่คิดว่าหลินเสวียนจะตอบตกลงง่ายดายขนาดนี้ ถึงขนาดตัวเองยังไม่ได้ขอเลย หลินเสวียนก็บอกจะช่วยตรวจสอบให้แล้ว! นึกถึงเรื่องที่ผ่านมา ความโดดเดี่ยว การถูกทรยศหักหลัง… สวี่หยุนรู้สึกซาบซึ้งใจมาก:
“หลินเสวียน…ฉันไม่รู้จะขอบคุณยังไงดีจริง ๆ”
“อาจารย์สวี่พูดเกินไปแล้วครับ มันเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับผมเลย”
ศาสตราจารย์สวี่หยุนถอนหายใจ:
“เธอวางใจเถอะหลินเสวียน เธอเป็นผู้มีพระคุณของฉันและอี้อี้ ฉันจะหาทางตอบแทนเธออย่างแน่นอน!”
แล้วเขาก็ฉุกคิดขึ้นมา:
“อ้อ ใช่แล้ว บริษัท MX ของพวกเธอก็อยากได้ลิขสิทธิ์สารเคมีเพิ่มความชุ่มชื้นตัวนั้นเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?”
“ฉันรับประกันได้เลยครับ... ว่าถ้าแค่พัฒนาแคปซูลน้ำยาแช่แข็งสำเร็จลุล่วงเมื่อไหร่ ฉันก็ไม่มีอะไรกังวลแล้ว จะส่งของที่ล้มเหลวนั่นให้เธอก็ได้”
……
ต่อมา ศาสตราจารย์สวี่หยุนหยิบต้นฉบับออกมาจากกระเป๋าถือ
มีวงกลมสีแดงหลายจุด ชัดเจนว่าเป็นจุดที่ผิดพลาด
หลินเสวียนรับต้นฉบับมาเก็บไว้ในลิ้นชักชั่วคราว แล้วรับปากศาสตราจารย์สวี่หยุนว่าอีกสองสามวันจะนำต้นฉบับใหม่ไปให้
ตอนนี้ก็ยืนยันได้แล้ว…ว่าความฝันของตัวเองเป็นจริง โลกอนาคตหกศตวรรษข้างหน้า
อย่างนั้นเรื่องแมวเคอเคอกลายเป็นแมวไรน์ ก็เลยอธิบายได้แล้ว——
【ปรากฏการณ์ผีเสื้อขยับปีก】มีอยู่จริง!
หลังจากที่ทั้งสองคุยกันอีกเล็กน้อย หลินเสวียนก็เปิดประตูห้องทำงานออก
จ้าวอิงจวิ้นยืนอยู่หน้าประตู รออยู่พักใหญ่แล้ว：
“ศาสตราจารย์สวี่คะ คุยกันเสร็จแล้วเหรอคะ? เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือยังคะ?”
สวี่หยุนหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินออกมา：
“วันนี้ผมอาจจะเสียมารยาทไปบ้าง ขออภัยด้วยครับที่รบกวน”
จ้าวอิงจวิ้นส่ายหัวมองหลินเสวียนที่อยู่ในห้อง：
“อาจารย์สวี่คะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บริษัท MX ยินดีต้อนรับอาจารย์เสมอนะคะ ฉันจัดรถไปส่งอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยให้เลยนะคะ นี่ค่ะ นามบัตรของฉันกับคุณหลิน ถ้ามีอะไรก็ติดต่อเราได้เลยนะคะ”
“ครับ ๆ ขอบคุณครับ ผมขับรถมาเองครับ”
สวี่หยุนพยักหน้ารับ ก่อนเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกไป
แต่คิดไปคิดมา…
ตัวเองวิ่งมาอย่างไม่เกรงใจใคร แล้วตอนนี้ก็รีบวิ่งหนีออกไปแบบนี้ รู้สึกเหมือนไม่ให้เกียรติเขาเลยจริง ๆ
แล้วก็คิดอีกว่า ไหน ๆ ก็รับปากหลินเสวียนไปแล้ว พูดกับเจ้านายเขาสักหน่อยก็ไม่เสียหาย ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณหลินเสวียนด้วย
สวี่หยุนจึงหันกลับไปมองจ้าวอิงจวิ้น:
“คุณจ้าวครับ ผมได้คุยเรื่องนี้กับหลินเสวียนแล้วครับ”
“ที่จริงช่วงนี้ผมได้รับความช่วยเหลือจากหลินเสวียนมาก งานวิจัยก็โชคดี มีพัฒนาการที่ดีมาก เลยคิดว่า…”
“ถ้าวันไหนงานวิจัยของผมประสบความสำเร็จจริง ๆ ความกังวลที่ผมเคยบอกพวกคุณไปก็จะหายไป สารเคมีตัวที่ล้มเหลวนั้น ถึงขายออกไปก็ไม่เป็นไรครับ”
“เพื่อเป็นการให้เกียรติหลินเสวียน…ผมจะพิจารณาบริษัทคุณเป็นลำดับแรกครับ เดี๋ยวเรื่องรายละเอียดต่าง ๆ ผมจะคุยกับหลินเสวียนเองครับ”
จ้าวอิงจวิ้นรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย นี่มันพลิกผันอย่างคาดไม่ถึงจริง ๆ
เธอมองหลินเสวียนแวบหนึ่ง สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่เธอก็ตั้งสติได้เร็ว แล้วส่งยิ้มหวานตอบศาสตราจารย์สวี่หยุน:
“อย่างนั้นก็ดีมากค่ะ ศาสตราจารย์สวี่หยุน การได้รับอนุญาตจากคุณเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับบริษัท MX ของเราค่ะ ขออวยพรให้การวิจัยของคุณประสบความสำเร็จโดยเร็วนะคะ!”
……
หลินเสวียนและจ้าวอิงจวิ้นพาศาสตราจารย์สวี่หยุนไปส่งที่ลานจอดรถ มองดูเขาขับรถออกไป
หลังจากรถเลี้ยวหายไป จ้าวอิงจวิ้นหัวเราะเบา ๆ หันมามองหลินเสวียนด้วยสายตาที่น่าสนใจ:
“คุณไปพูดอะไรกับเขาถึงได้ผลขนาดนั้นคะ?”
“ก็ไม่ได้พูดอะไรมากหรอกครับ” หลินเสวียนตอบเรียบ ๆ :
“แค่ชักชวนเขาหน่อย”
“ชักชวนหน่อย?”
จ้าวอิงจวิ้นหัวเราะเบา ๆ :
“ศาสตราจารย์สวี่หยุนดูเหมือน…จะใช่คนที่จะยอมให้ใครชักชวนง่าย ๆ ไม่ใช่เหรอคะ?”
หลินเสวียนเกาหัวเบา ๆ
เงยหน้ามองดวงอาทิตย์อุ่น ๆ ในฤดูหนาวบนท้องฟ้า:
“คนเราก็เปลี่ยนไปได้นี่ครับ”
“โลกนี้มีอะไรบ้างที่ไม่เปลี่ยนแปลง? จิตใจคน สังคม ปัจจุบัน อดีต อนาคต…ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ ไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดไป”
จ้าวอิงจวิ้นเงียบไป
เธองึกหน้ารับอย่างไม่ปฏิเสธ “คุณพูดถูก แต่มีอย่างเดียวที่คุณพูดผิด”
สายลมพัดผ่าน ใบไม้ร่วงปลิวไสวไปตามแรงลม
“อดีต มันไม่เปลี่ยนแปลง” จ้าวอิงจวิ้นก้มหน้าพูดเบา ๆ “ผู้ชนะเป็นใหญ่ ผู้แพ้ต้องพ่ายนั่นแหละคือประวัติศาสตร์ มันก็แค่นั้ย”
เสื้อโค้ทสีดำของเธอไหวไปมาตามสายลม เธอมองกลับไปทางตึกบริษัทก่อนเดินจากไป “อดีต จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
ฟิ้วว…
สายลมฤดูหนาวแห้งแล้งและแรง พัดใบไม้และขยะบนพื้นเป็นวงวน
จ้าวอิงจวิ้นเดินสะบัดก้าวเท้าไปตามเสียงกริ่งแกร่งของรองเท้าส้นสูง หายไปที่มุมโค้งของลานจอดรถ
หลินเสวียนมองเธอเงียบ ๆ ……
“อดีต มันเปลี่ยนแปลงได้” เขาจ้องมองใบไม้บนพื้นพลางครุ่นคิด
หลินเสวียนรู้ดีว่า อดีตที่จ้าวอิงจวิ้นพูดถึง และอดีตที่เขาพูดถึงนั้น ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน
อดีตที่จ้าวอิงจวิ้นหมายถึง คืออดีตก่อนปี 2022
ส่วนอดีตในสายตาของหลินเสวียน คือช่วงเวลาตั้งแต่ปี 2022 ถึงปี 2624
บัดนี้ปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีกได้รับการพิสูจน์แล้ว ดังนั้นสำหรับโลกอนาคตในฝันเมื่อ 600 ปีต่อมา……
“เพราะฉันนี้แหละคือประวัติศาสตร์เอง”
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
