บทที่ 41
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 41
ประตูไม้เบามาก หลินเสวียนแค่แตะเบา ๆ สองครั้ง มันก็เลื่อนเปิดออก พร้อมเสียงกรีดร้องที่น่าขนลุก
สวี่หยุนกำลังทุ่มเทกับการทดลอง เสียงดังรบกวนเขา จึงเงยหน้าขึ้น มองหลินเสวียนด้วยสีหน้าไม่พอใจ
หลินเสวียนก้มตัวลง ยิ้มขอโทษ
สายตาเย็นชาถูกส่งมาตอบ:
“หนุ่มน้อย ฉันว่าวันนั้นที่โรงพยาบาล ฉันพูดชัดเจนแล้วนะ ทำไมถึงไม่เข้าใจ?”
หลินเสวียนส่ายหัว เดินเข้าไปข้างใน:
“อาจารย์สวี่ครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมมาหาอาจารย์ไม่ใช่เรื่องสารเคมี และไม่ใช่ในฐานะตัวแทนบริษัท MX ด้วยครับ”
“คุณจ้าวของเราแจ้งในที่ประชุมแล้วครับว่า งานเปิดตัวสินค้าใหม่จะพิจารณาผลิตภัณฑ์อื่น เราจะไม่รบกวนอาจารย์เรื่องนี้อีกแล้วครับ”
……
เมื่อได้ฟังหลินเสวียน สีหน้าของศาสตราจารย์สวี่หยุนดูผ่อนคลายขึ้นบ้าง
เขาโน้มตัวลง เลนส์แว่นตาแนบชิดกับเลนส์จุลทรรศน์ มือซ้ายค่อย ๆ ปรับน็อตความคมชัด:
“งั้นก็ขอบคุณน้ำใจของพวกเธอนะ ถ้าบริษัทเครื่องสำอางทุกแห่งมีคุณจ้าวที่เข้าใจคนอื่นแบบนี้บ้างก็คงดี”
หลินเสวียนเดินไปวางเอกสารที่เตรียมไว้บนโต๊ะทดลอง มองศาสตราจารย์สวี่หยุน:
“อาจารย์สวี่ครับ ผมมาวันนี้ อยากส่งข้อมูลเกี่ยวกับสารเติมเต็มสำหรับแคปซูลจำศีลให้ครับ อาจารย์ว่างเมื่อไหร่ลองดูนะครับ ข้อมูลที่ผมมีอาจช่วยกระตุ้นไอเดียและเป็นประโยชน์กับงานวิจัยของอาจารย์ได้บ้าง”
สวี่หยุนตาเบิกโพลง เงยหน้าขึ้นมาดันแว่นตา แล้วมองหลินเสวียนด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “เธอ……”
สวี่หยุนพูดไม่ออก ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ผมจำได้ว่าเธอบอกว่า เธอจบจากคณะศิลปกรรมและการออกแบบใช่ไหม?”
“ครับ”
“แล้วเธอรู้เรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งการจำศีลด้วยเหรอครับ?”
“รู้แค่ผิวเผินครับ……”
“แล้วข้อมูลพวกนี้มาจากไหนล่ะ?”
หลินเสวียนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วค่อย ๆ พูดว่า “อันนี้ไม่สะดวกที่จะบอกครับ”
สวี่หยุนถอนหายใจ แล้วหัวเราะเบา ๆ ว่า “หนุ่มน้อยเอ๋ย…เจตนาดีของเธอผมเข้าใจแล้วล่ะ แต่ละสาขามันต่างกันมาก โดยเฉพาะงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ มันไม่ใช่เรื่องที่อธิบายได้ง่าย ๆ หรือจะประสบความสำเร็จได้แค่เพียงคำสองคำ ฉันคิดว่าข้อมูลของเธอ คงคัดลอกมาจากเน็ต หรือจากนักวิทยาศาสตร์สมัครเล่นคนไหนสักคนสินะ? ข้อมูลพวกนี้ไม่น่าเชื่อถือเลยนะ…เอากลับไปเถอะ”
ศาสตราจารย์สวี่หยุนโบกมือ แล้วก้มหน้าลงดูกล้องจุลทรรศน์ต่อ “ลูกสาวฉัน ฉันจะช่วยเอง”
“แต่อาจารย์สวี่ครับ เนื้อหาในต้นฉบับนี้ อาจารย์ควรดูจริง ๆ นะครับ” หลินเสวียนอธิบายต่อ
“เอกสารนี้มีวิธีแก้ปัญหา【ผลึกน้ำแข็ง】อยู่ คุณเองก็คงแก้โจทย์ข้อนี้ได้ยากเหมือนกันใช่มั้ยครับ?”
“เธอยังรู้จักผลึกน้ำแข็งอีกเหรอ? ดูเหมือนเธอจะค้นคว้าข้อมูลมาบ้างแล้วนะ แต่เรื่องนี้มันก็เป็นประเด็นเก่าที่พูดกันจนเบื่อหน่ายในเน็ตแล้วนี่” สวี่หยุนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
สวี่หยุนยังคงไม่เชื่อหลินเสวียนเลยสักนิด
หลินเสวียนรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย
แต่เขาก็รู้ดีว่า ด้วยความรู้ที่ตื้นเขินของเขา คงยากที่จะโน้มน้าวศาสตราจารย์สวี่หยุนได้ เพราะสุดท้ายแล้วตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองคัดลอกมาด้วยซ้ำ
เห้อ
นักวิทยาศาสตร์นี่มันก็มีข้อเสียอยู่นั่นแหละนะ ดื้อรั้น หัวแข็ง ยึดติด เชื่อแต่สูตรคณิตศาสตร์ ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติเลย
หลินเสวียนดันต้นฉบับที่ตัวเองขมักเขม้นจดจำมาอย่างยากลำบากเข้าไปข้างใน แล้วพูดปลอบใจ
“อาจารย์สวี่ครับ ถ้าอาจารย์มีเวลาว่าง ลองอ่านดูสักหน่อยนะครับ ไม่เปลืองเวลาอาจารย์มากหรอกครับ”
ศาสตราจารย์สวี่หยุนมองกล้องจุลทรรศน์ พยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ แล้วโบกมือให้หลินเสวียนไป ไม่ให้มารบกวน
หลินเสวียนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หันหลังกลับไป
ปิดประตูลง
……
ขณะเดินออกจากตึกห้องปฏิบัติการ แสงแดดอุ่นส่องลงมา หลินเสวียนยืดเส้นยืดสาย
เขาไม่แน่ใจว่า ศาสตราจารย์สวี่หยุนผู้ดื้อรั้นจะเสียเวลามาดูต้นฉบับที่เขาคัดลอกมาหรือเปล่า
แต่ก็ช่วยไม่ได้
“เคารพการตัดสินใจของคนอื่นเถอะนะ”
ช่วงนี้ฉันถอดต้นฉบับจนปวดหัวปวดมือมาก ถ้าสุดท้ายสวี่หยุนจะไม่แม้แต่จะเหลียวแลเลย งั้นฉันก็ถือว่าทำเต็มที่แล้วล่ะ
หลินเสวียนถอนหายใจยาว สูดอากาศบริสุทธิ์ของมหาวิทยาลัยตงไห่เข้าปอดเต็มปอดอีกครั้งก่อนจะกลับไปทำงานที่บริษัท
จ้าวอิงจวิ้นยกเลิกโครงการ “ครีมบำรุงผิวหน้าสูตรศาสตราจารย์สวี่หยุน” ไปแล้ว นั่นหมายความว่าไม่ใช่แค่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด แม้แต่บทพูดและสื่อการตลาดของแมวไรน์ก็ต้องวางแผนใหม่หมดด้วย：
“เรื่องวุ่นวายเพียบเลย……”
“ถ้าไม่มีครีมบำรุงผิวเป็นตัวชูโรง แบรนด์ใหม่ของไรน์จะประสบความสำเร็จได้จริงเหรอ？”
หลินเสวียนเม้มปาก
ตัวเขาเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน
……
ต่อมาอีกหลายวัน
กลางวันหลินเสวียนอยู่ที่บริษัท MX ปรับแต่งดีไซน์ของแมวไรน์ พอตกเย็นก็เข้าไปในโลกความฝัน ไปหาหนังสือและสื่อต่าง ๆ เกี่ยวกับแมวไรน์ในร้านหนังสือและร้านขายภาพยนตร์ต่าง ๆ เพื่อหาแรงบันดาลใจ
งานเปิดตัวแบรนด์ใหม่ไรน์ใกล้เข้ามาทุกที ทุกแผนกงานหนักกันหมด หลินเสวียนก็เช่นกัน
……
ยามค่ำคืน
ณ ห้องแล็บ มหาวิทยาลัยตงไห่
ศาสตราจารย์สวี่หยุนเหงื่อท่วมหน้า ใจเต้นตึกตักมองกล้องจุลทรรศน์อย่างตื่นเต้น
นี่เป็นอีกหนึ่งการทดลองที่ต้องใช้ความคิดอย่างหนัก……
นี่อาจจะเป็นไพ่ใบสุดท้ายของเขาแล้ว เป็นหนทางสุดท้ายที่นึกออกในการเอาชนะ【ปัญหาผลึกน้ำแข็ง】
เขาเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วถอดเสื้อกาวน์สีขาวทิ้งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ไกลออกไป ยกแขนขึ้นลงหลายครั้ง กำมือแน่น ๆ ค่อย ๆ เอาตาแนบกับเลนส์กล้องจุลทรรศน์
บนจอคอมพิวเตอร์ข้าง ๆ แสดงตัวเลขอุณหภูมิที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง……
13 องศาเซลเซียส
3 องศาเซลเซียส
0 องศาเซลเซียส
-1 องศาเซลเซียส
-3 องศาเซลเซียส……
เมื่ออุณหภูมิลดลงเรื่อย ๆ บริเวณขอบที่มองเห็นผ่านกล้องจุลทรรศน์ เริ่มมีการรวมตัวของนิวเคลียสน้ำแข็ง จากนั้นก็เริ่มก่อตัวเป็นผลึกน้ำแข็งที่คมชัดและงดงามโดยมีนิวเคลียสน้ำแข็งเป็นศูนย์กลาง
หัวใจของศาสตราจารย์สวี่หยุนเต้นแรง เขาจับหน้าอกตัวเองแน่น จ้องมองเซลล์ที่มีชีวิตอยู่ตรงกลางของกล้องจุลทรรศน์ มันยังคงเคลื่อนไหวช้า ๆ เยื่อหุ้มเซลล์ยังคงอยู่ ของเหลวภายในเซลล์ไหลเวียนช้า ๆ
“อย่ากลายเป็นน้ำแข็งเลยนะ……อย่ากลายเป็นน้ำแข็งเลยนะ……” ศาสตราจารย์สวี่หยุนกระซิบอธิษฐาน
บนจอแสดงผลข้าง ๆ อุณหภูมิลดลงอย่างต่อเนื่อง จนถึง -16 องศาเซลเซียส
แต่ว่า!
เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น!
ภายในเซลล์ ปรากฏนิวเคลียสน้ำแข็งขนาดเล็กมากหลายอันขึ้นมาอย่างฉับพลัน! แล้วก็แผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็วเป็นผลึกน้ำแข็งรูปเกล็ดหิมะหกแฉกที่คมชัดและสมมาตรโดยมีนิวเคลียสน้ำแข็งเป็นศูนย์กลาง! ความเร็วช่างรวดเร็ว ในพริบตา ผลึกน้ำแข็งแหลมคมนับไม่ถ้วนก็ทะลุผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ที่บอบบาง!
เซลล์ที่มีชีวิตที่เคยอวบอิ่มและเคลื่อนไหว ในทันใดก็เหมือนลูกโป่งที่ลมออกหมด……ของเหลวที่ไหลออกมาจากเซลล์ก็กลายเป็นผลึกน้ำแข็ง แข็งตัวเป็นน้ำแข็ง ทุกอย่างหยุดนิ่ง กลายเป็นน้ำแข็ง เซลล์ที่มีชีวิตที่เคยเคลื่อนไหว ตอนนี้กลายเป็นตัวอย่างที่ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ ถูกปิดตายอยู่ในผลึกน้ำแข็งรูปเกล็ดหิมะ……
ตุ๊บ
ศาสตราจารย์สวี่หยุนเองก็เหมือนลูกโป่งที่ลมออกหมด ทรุดตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้
เขาจ้องเพดานตาพร่าพราย เสียงแหบพร่ากระซิบ:
“ล้มเหลวอีกแล้ว……”
เขาถอดแว่นวางข้าง ๆ ใช้มือทั้งสองข้างประคองโต๊ะ ขยี้ตาที่แห้งกร้าน
เขาคว้าอะไรสักอย่างมาเช็ดตาโดยไม่รู้ตัว
หันไปมอง
แล้วก็เห็นปึกกระดาษเย็บเรียบร้อยวางอยู่บนโต๊ะ
เต็มไปด้วยตัวอักษรและสัญลักษณ์สีดำสนิท
ดูรกแต่ก็เป็นระเบียบ
บนหน้าแรก…
ตัวอักษรขนาดใหญ่ 【ผลึกน้ำแข็ง】 สองตัว ราวกับเข็มแหลมทิ่มแทงจิตใจสวี่หยุน
“……”
สวี่หยุนจ้องมองสองตัวอักษรนั้นนิ่ง
ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก เขาเอื้อมมือออกไป…
หยิบต้นฉบับนั้นขึ้นมา
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook