บทที่ 265 เรื่องตระกูล

"เซารอน เพื่อนเอ๋ย ดูสิ่งที่ข้าพูดสิ แล้วเราจะพบกันใหม่"

เซารอนลืมตาขึ้นและพบว่าตนเองนอนอยู่ในแอ่งน้ำตื้น ตรงหน้าเขามีต้นโอ๊กใบหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งมองไม่เห็นใบหน้าชัดเจนนั่งอยู่บนยอดต้นไม้ เขาเอาหัวออกไปท่ามกลางกิ่งก้านและใบไม้ และทิ้งใบโอ๊กหนึ่งกำมือลงบนหัวของเซารอน เพื่อดึงดูดความสนใจของเขา..

“เจ้า...'ความตาย' เหรอ?”

เซารอนหรี่ตา ความคิดของเขายังคงพร่ามัวอยู่พักหนึ่ง ร่างกายของเขาเดินกะเผลก และเขาไม่อยากขยับเลย...

ให้ตายเถอะ! เขาเสียบอลใช่ไหมล่ะ?

“พูดตามตรง แม้แต่ตนเจ้าเองที่ใกล้สูญพันธุ์ การใช้หอกสังหารพระเจ้าสองครั้งติดต่อกันนั้นสิ้นหวังเกินไป” 'ความตาย' แขวนขาของเขาไว้บนกิ่งไม้ พลิกตนและมองดูเซารอนที่นอนอยู่ที่โคนต้นไม้ แต่ แม้ว่าใบหน้าของเดธจะเข้ามาใกล้มากขึ้น แต่เซารอนก็ยังคงดูถูกลักษณะใบหน้าของมัน

“แต่ 'ความเมตตา' นั้นพลังจริงๆ ในดินแดนลึกลับแห่งวิญญาณ เธอได้มาถึงจุดสุดยอดแล้ว

เมื่อเจ้าใช้ เวลาแห่งเงา เจ้าควรสังเกตด้วยว่าเมื่อเจ้าใช้สองร่างในเวลาเดียวกัน จิตสำนึกของเจ้าก็จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ การเปลี่ยนแปลง ความโกลาหลเกิดขึ้น นั่นคือคอขวดที่ผู้นำระดับสูงในโลกนี้ต้องเผชิญ หลังจากทะลุ 'ขีดจำกัดบนของภาชนะ' แล้ว พวกเขาก็จะเผชิญกับสิ่งที่เรียกว่า 'ขีดจำกัดบนของจิตวิญญาณ' ณ จุดนี้

หาก เจ้าต้องการพัฒนาวิธีการฆ่าและกลืนกินในจิลลี่แอน แม้ว่าจะหยาบ แต่ก็ยังเป็นวิธีหนึ่ง

การผสมผสานของ'ความเมตตา' ดำเนินต่อไป เธอได้เอาชนะคอขวดและสามารถรวมเจ้าแม่แห่ง 'ความยุติธรรม' ไว้เพื่อการใช้งานของเธอเอง หากเธอยังคงดำเนินต่อไปอีกสองปีต่อมา ให้เธอรวม 'คำสั่ง' 'โชคชะตา' และเทพเจ้าอื่นๆ เข้าด้วยกัน

จุ๊ จุ๊ จากนั้นคิลเลียนก็ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ"

'ความตาย' พลิกตนแล้วกระโดดลงจากกิ่งไม้ยืนบน เขย่งเท้า เขาขยับเท้าเข้าใกล้เซารอนมากขึ้น

“จริงๆ แล้ว 'เมอร์ซี่' ยังมีโอกาสชนะได้จนจบ แต่มันก็โลภเกินไป การโจมตีครั้งสุดท้ายมันถึงกับวางแผนที่จะหลอมรวมจิตวิญญาณของเจ้าเข้าด้วยกัน

เป็นผลให้ เฮ้ เขาได้รับการปกป้องจากคนโบราณ เวทมนต์ปิดกั้นมันไว้..."

มันยื่นมือออกมาและหยิบผ้าเช็ดหน้าทอเงินออกจากหัวใจของเซารอน

“การแลก 'ที่หายไป' ของเธอกับชีวิตเป็นคำสัญญาที่ข้าเคยให้ไว้กับผู้หญิงคนหนึ่งในอดีต ว้าว!ชิกัวเดทำได้ดีมาก! ข้ายอมรับตามสัญญา! ข้า

เตรียมพร้อมมากจริงๆ งานนี้ วิธีที่ข้าสามารถหาทางออกให้เจ้าได้ด้วยเหตุผลที่ดี

ชิ ชิ ชิ ชิ เจ้าโชคดี มันง่ายมากที่จะทำงานร่วมกับเจ้ามีความคิดที่ชาญฉลาดมากมาย และเจ้ามีภรรยาที่จะช่วยเจ้าทำความสะอาดระเบียบ ชิ ชิ ชิ ชิ!

แตกต่างแค่ไหน ! อุ๊ยบรรพบุรุษของเจ้าจะมีเสียงที่แข็งแกร่ง 'โอ้โอ้โอ้โอ้อาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอาอา

อา อัศวินแห่งความตายคนก่อนคือออร์คเทพเจ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่เหรอ?

เซารอนอ้าปากค้าง แต่สุดท้ายเขาก็ทำได้แค่ยิ้มจนอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “นี่เป็นข้อตกลง 'ของข้า' จริงเหรอ? ช่องว่างระหว่างข้ากับ 'ข้า' นั้นใหญ่เกินไป เห็นได้ชัดเจนว่าข้าไม่ได้ทำอะไรให้สำเร็จเลย…

" จุ๊ จุ๊ จุ๊ พูดไม่ถูก แม้ว่า 'เซารอน' จะสามารถจัดการได้ถูกต้องและมองการณ์ไกล แต่นั่นเป็นเพราะ 'เขา' ผ่านการเสียสละมาพอสมควรแล้ว และเขาได้เห็นภาพเต็มของเหตุการณ์ทั้งหมดจากมุมมองที่ต่างออกไปเจ้าสามารถเลือกแกนหลักทีละรายการได้

และความสำเร็จของการจัดเรียงของ'เซารอน' ก็เป็นเพราะเจ้ารู้ว่าเซารอนสามารถบรรลุภารกิจที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เหล่านี้ให้สำเร็จซึ่งจะกลับทางเดิม

หากเจ้าเลือกที่จะไม่ทำอะไรเลย เพียงแค่ใช้ ความรู้ของตนเองในการใช้ชีวิต ดื่ม เที่ยว และมีเพศสัมพันธ์กับคนที่เจ้าไว้ใจ ไม่ว่า 'เซารอน' จะเตรียมการมากี่ครั้งก็ไม่มีประโยชน์ใช่ไหม

ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าได้ทำอะไรที่แตกต่างไปจากตัวเลือก 'เจ้า'

เลยก็ว่าได้ เซารอน ไม่ใช่ 'เซารอน'

ที่เปลี่ยนโชคชะตาของตนเองและของคนอื่นๆ"

'ความตาย' นั่งลงที่โคนต้นไม้ข้างๆ เซารอน มองมาที่ลำต้นของต้นโอ๊ก และเงยหน้าขึ้นมองต้นไม้เขียวขจีไปพร้อมกับเขา ต้นโอ๊ก ใบไม้เหมือนเพื่อนสองคนกำลังเพลิดเพลินกับแสงแดดองครักษ์บ่าย

“...ดูเหมือนข้าค่อนข้างแข็งแกร่งนะ”

“อ่า ข้ายอมรับว่าพวกเจ้าแข็งแกร่งมาก” ทันใดนั้น 'ความตาย' ก็ลุกขึ้นยืนและเอาหัวไปต่อหน้าเซารอน "พูดแบบนั้น จู อะไรนะ" เจ้าต้องการรางวัลจากการฆ่าเมอร์ซี่ใช่ไหมล่ะ?”

“รางวัล?”

“ใช่ มันเล็กน้อยเกินไปที่จะไม่ให้รางวัลจากการฆ่าเทพด้วยซ้ำ แม้ว่าเจ้าอาจจะไม่ได้ขาดอะไรเลยก็ตาม ถามมาเถอะ”

ใช่ อ่า ข้าทำไม่ได้จริงๆ หลังชกไม่ขาดอะไร ถ้าต้องพูดออกมา ยังมีความปรารถนาอยู่...

"เกิดอะไรขึ้นกับไตตัน?"

"อ๋อ เข้าใจแล้ว ข้าเข้าใจ ข้าไม่สนใจเจ้ากับเซารอน มีความแตกต่าง เจ้า ตอนนี้ยังเด็กเกินไป ถ้าเปิดใจรับความจริงฝ่ายเดียวเร็วเกินไป ความเข้าใจผิดก็หลีกเลี่ยง

ไม่ได้ ตกลง ถึงแม้จะไม่ใช่รางวัลจริงๆ แต่ถ้าถามแบบนี้ ก็ฟัง 'พยากรณ์' สิ “

...หือ?

จากนั้น 'ความตาย' ก็พูดขึ้นว่า "ไปหาอุรังอุตังกับกระต่ายสิ"

"อุรังอุตัง..." เซารอนอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง "เธอตั้งใจจะไปหาผู้หญิงสองคนนั้นเหรอ ไม่สิ สองคนนั้นช่วยนำทางข้าไปหาหน่อยสิ" เอาความจริงเกี่ยวกับไตตันมาบอกตรงๆไม่ได้เหรอ?"

'ความตาย' ยิ้ม "เชื่อข้าสิ เซารอน แก่นแท้ของสิ่งที่เรากำลังไล่ตาม เป้าหมายร่วมกันของเรา ก็เหมือนเดิม แต่ตอนนี้เจ้ากำลังหายไป ประสบการณ์และข้อมูลมากเกินไปถ้าข้าพูดจริงๆ ข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่สามารถรับข้อมูลได้สักระยะหนึ่ง

แต่อย่ากังวล เพียงแค่ทำตามความคิดของเจ้าเองและติดตามความจริงเกี่ยวกับไตตัน

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าเห็นครั้งนี้หรือเจ้าเลือกอะไรข้าจะสนับสนุนเจ้า

ข้ามีความไว้วางใจของตนเจ้าในระดับนี้

เพราะเราเป็นเพื่อนกัน”

เซารอนลืมตาขึ้นทันที

ต้นโอ๊กก็หายไป

เขาเห็นเมฆฝนฟ้าล่ะนองกลิ้งไปมาและหยาดฝนเม็ดใหญ่กระทบแก้มเขาตกตะลึงอยู่พักหนึ่งแล้วรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่มือและเท้า

คุณพระ! มันเจ็บ! หายากที่จะถูกทุบตีจนตาย! ร่างกายของข้ารู้สึกเหมือนกำลังแตกสลาย!

เซารอนเงยหน้าขึ้นอย่างแรงและพบว่าสนามรบเพิ่งถูกพัดหายไปและหนองน้ำโดยรอบก็ถูกพัดลงไปในหลุมลึก ในเวลานี้ ทะเลสาบก็เต็มไปด้วยน้ำ

และร่างกายของเขาถูกเป่าออกเป็นชิ้นๆ และไม่มีชั้นผิวหนังและเนื้อที่ดีเหลืออยู่ มีเพียงหอกมังกรเพียงสองชิ้นเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในมือของเขา เสียบหัวของเมอร์ซี่และยังคงอยู่.."

อะไรนะ นี่มัน!" เร็น ความเมตตากรุณา ความเมตตากรุณา...ไอ้สารเลว เจ้ามอบเธอให้ข้าจริงๆ!“นายกองแนวหน้าเอลฟ์ที่ส่องแสงร่วงลงมาจากม่านฝนพร้อมกับสายฟ้าเวทมนต์ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและจ้องมองมาที่เซารอน สีหน้าของเขาราวกับถูกรังแกต่อหน้า ของเขา มนุษย์เต่าถูกตัดด้วยดาบพร้อมกับโบกมือ”ไปลงนรก!”

ไอ้บ้า! เจอเพื่อนเก่าอีกครั้งเร็วๆ นี้!

“เซารอน!”

สายฟ้าสีแดงต่อเนื่องกันพร้อมกับสายฟ้าแห่งแสงสีดำ ทำลายวิญญาณอันล้ำค่าในเทพสงคราม แตกสลายทันที! จากนั้นเกิดการระเบิดขึ้นเป็นชุด ทำลายชุดเกราะของนายกองแนวหน้าหรือแม้แต่เนื้อและเลือดส่วนใหญ่บนไหล่และแขน ระเบิดออกเป็นแสงสีแดงและกระจายไปทั่วพื้นดิน ส่งเสียงฟู่เหมือนไอน้ำที่ควบแน่นเป็นผลึกสีดำ

“เวทมนต์สีแดง! มันจะเป็นเวทมนต์สีแดงได้อย่างไร!” เทพเจ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่กรีดร้องและถอยออกไป พื้นผิวของเนื้อและเลือดที่ถูกสายฟ้าสีแดงพัดออกไปกลายเป็นผลึกที่ไหม้เกรียมซึ่งเห็นได้ชัดเจนว่าไม่สามารถถูกแทนที่ได้

จากนั้นร่างสีแดงเพลิงเหมือนดอกอีพิฟิลลัมที่เบ่งบานในเวลากลางคืน ลอยไปตามลมแรงและตกลงมาจากเมฆ ล่องลอยเข้าสู่ขอบเขตการมองเห็นของเซารอน

เซราทอสสวมเสื้อคลุมสีแดงสด ถือดาบวิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินสีเงินแวววาว ยืนอยู่ต่อหน้าเซารอนด้วยกล้ามหน้าอกใหญ่ตระหง่านของเขา และคำรามราวกับสัตว์ร้ายตนเมียประกาศอาณาเขตของเธอ

“อยู่ห่างจากสามีข้า!!”

เซารอนพูด “...”

ข้าละอายใจมาก เขินอายมากที่ต้องยัดปากทุกคนอีกแล้ว...

“ไอ้สารเลว ไอ้สารเลว! แค่มนุษย์! ข้าคิดว่าข้าทำได้ เรียนรู้เวทย์แดงหนึ่งหรือสองกระบวนท่า ทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ!” เทพเจ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่โกรธจัด แปลงร่างเป็นดาบเล่มใหม่ และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้อีกครั้ง!

จากนั้นหัวของมันก็ระเบิด

หัวของเขาแตกเป็นเสี่ยงด้วยเข็มสีขาวกรีดร้องจากด้านหลัง มันคือเข็มสังหารของบี!

"เฮ้ เซารอน เจ้าแข็งแกร่งมาก เจ้าช่วยให้เราทำบททดสอบนี้สำเร็จด้วยตนเอง" ผึ้งหักที่สวมหน้ากากปล่อย 'การลักลอบ' และโผล่หัวออกมาจากเซารอน เธอสวมชุดผึ้งและมองดูซากศพของดับเบิ้ล หอกมังกรถูกร้อยเข้าด้วยกัน จากนั้นเขาก็ตรวจสอบบาดแผลของเซารอนอย่างระมัดระวัง "พี่ใหญ่ คนของเจ้ารักเจ้าจริงๆ ไม่ต้องกังวล เขาตายไม่ได้ เพียงแต่มีพลังศักดิ์สิทธิ์เหลืออยู่ในร่างกายของเขามากเกินไป ดังนั้น เขาไม่สามารถใช้เทคนิคการรักษาได้ในขณะนี้ ข้าทำได้เพียงโกหกแบบนี้เท่านั้น”

“ทำตัวแบบนี้ตลอด! ทั้งยังคิดว่าข้าเป็นสาวน้อยเวทมนต์ที่ต้องการการปกป้อง!” ข้ายุ่งเหยิงของเซราทอส ปลิวสายฟ้าสีแดง กระโดดเข้าไปในดวงตาของเขาและพายุไซโคลนสีดำรอบตัวเขาสั่นสะเทือนพื้นน้ำในทะเลสาบม้วนตนและควบแน่นเป็นพายุทอร์นาโดสีดำจากอากาศบางๆ ปิดกั้นนายกองแนวหน้าเอลฟ์ที่ถูกดึงดูดด้วยการระเบิดเช่นเดียวกับพวกเขา

"ข้าเพิ่งรู้หลังจากที่ชิกัวเดเขียนถึงข้า..เขาไม่ได้มาหาข้าแม้ว่าเขาจะกลับไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิก็ตาม! มาดูกันว่าข้าจะจัดการกับเจ้าในภายหลังอย่างไร!

รีบเร่ง! คลื่นเลือด! บานสะพรั่ง! ลิชฟลาวเวอร์แห่งเลือด ยิงอย่างดุเดือด! กุหลาบโลหิต! !!"

เธอคำรามขึ้นไปบนฟ้า สายฟ้าสีแดงที่พุ่งออกมาจากมือของเธอแผ่กระจายออกไปราวกับกิ่งก้านหนาทึบที่ซ่อนอยู่ในพายุทอร์นาโด ซ่อนตนด้วยลมสีดำ หอกฟ้าร้องคล้ายกิ่งก้านก็พัดพาไป ท้องฟ้า พวกเอลฟ์ถูกพัดพาไป

เทพเจ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่ระดับบนสุดและผู้เก่งฉกาจดาบที่ตื่นตนเต็มที่แทบจะไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ แต่ชนชั้นสูงและนักเวทย์ธรรมดาที่มีปฏิกิริยาช้ากว่าเล็กน้อยถูกสังหารทันทีด้วยการเคลื่อนไหวนี้ และระเบิดเป็นฟองเลือดทั่วท้องฟ้า ราวกับดอกกุหลาบ ลิชฟลาวเวอร์บานสะพรั่งบนท้องฟ้าและหลั่งเลือดและเนื้อออกมา

“โอ โฮ โฮ เสร็จแล้ว พี่สาวอิจฉา” โบรกเคนบีเยาะเย้ยเซารอน แล้วหายตนไปในทันที กลายเป็นผึ้งอาฆาต และเข้าร่วมการสังหารหมู่ท่ามกลางสายฝน

...พี่สาวทั้งสองคนนี้ถูก อุลดริส สอนอย่างบ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ

“ข้าคาดไม่ถึงเลยจริงๆ...”

“โอ๊ย ให้ตายเถอะ เจ้าทำให้ข้ากลัว…” เซารอนหันศีรษะไปเห็นเอลฟ์นั่งยองๆ อยู่ข้างๆ เขาตกใจแทบตาย พอมองเข้าไปใกล้ๆ เท่านั้น เขาจำมันได้ “ทำไม เจ้าถึงอยากจะขอโทษคนเฒ่า เจ้าต้องการแก้แค้นเพื่อนร่วมงานของญี่ปุ่น ขุนพลมังกรเงินใช่ไหมล่ะ?”

วิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินที่อาศัยอยู่ในดาบนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ เซารอน โดยไม่สนใจเซราทอสที่กำลังฆ่าเขาตรงนั้น และรู้สึกทึ่งเมื่อมองดูปลายหอกมังกร ด้านบนมี หัวสัตว์ประหลาดที่มีสองหน้า 'ความยุติธรรม' และ 'ความเมตตา'

“เจ้าสามารถกระตุ้นเหตุและผลที่ข้าจัดเตรียมไว้ได้จริงๆ แล้วเจ้าก็เสร็จสิ้นบททดสอบเพื่อให้ได้ 'สาเหตุและผลทางสายตา' ไปแล้ว…” วิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินเหลือบ

มองเซารอนอย่างอธิบายไม่ได้ “แต่เมื่อใดที่ 'กรรมทางการมองเห็น' ของข้าได้ผ่านพ้นไปแล้ว ลงไปหาเธอเหรอ?”

เซารอนยังใช้ดวงตาชั่วร้ายแห่งกรรมนั้นและกลอกตามาที่เธอ ใครจะรู้ อาจเป็นอนาคตหรืออดีตก็ได้ แค่ถามเซารอน

“...เอาล่ะ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าล้างแค้นข้าแล้ว ขอบใจนะ” เธอดูเหงาและโล่งใจเล็กน้อย เธอกอดเข่าและนั่งข้างเซารอน เธอหลับตาและเงยหน้าขึ้นเพื่ออาบน้ำ ในลมและฝน

ดูเหมือนเขาจะรู้สึกเบื่อ และดูเหมือนเขาจะช่วยเหลือเซราทอสโดยปกป้องเซารอนผู้บาดเจ็บสาหัสเพื่อเธอ

แต่น่าประหลาดใจที่ตอนนี้เซารอนรู้สึกเหมือน 'ความตาย' เล็กน้อย

เพื่อน.

เซารอนจึงอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะถามเธอว่า "ทำไมเจ้าถึงรู้จักสองคนนี้"

ขุนพลมังกรเงินกลอกตาแล้วพูดออกมา "'ความเมตตา' คือ..น้องสาวของท่านยายของข้า "

ให้ตายเถอะ! แตงลูกใหญ่!

“...สีหน้าแบบนี้ทำให้ข้ารู้สึกไม่มีความสุขจริงๆ ไม่อยากบอก” วิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินมองเธออย่างว่างเปล่า

“เฮ้ เฮ้ เฮ้! เจ้าให้มากเกินไปแล้ว! เจ้าแค่ขอบคุณข้า! สุดท้ายข้าก็ช่วยเจ้าเหมือนกัน! มันมากเกินไปที่จะสนใจคนอื่น!” เซารอนโวยวาย

ขุนพลมังกรเงินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอธิบายสั้นๆ

“มันเป็นอดีตไปแล้ว ประชากรเอลฟ์มีน้อย และโอกาสที่จะเกิดฝาแฝดนั้นหายากเป็นพิเศษ เมื่อใดก็ตามที่ฝาแฝดเกิด พวกเขาจะต้องเป็นอัจฉริยะที่มีพลังเวทมนต์มหาศาล พวกเขาเกือบจะกลายเป็นนักบุญในภาชนะระดับเทพหลักอย่างแน่นอน

'เมอร์ซี่' 'ท่านยายของข้าและข้าเป็นฝาแฝดกัน เดิมทีพวกเขาเป็นนักบุญฝาแฝดที่ได้รับเลือก แต่ต่อมาบรรพบุรุษ 'เมอร์ซี' ถูกลอบสังหารโดยนายกองอุลดริสแห่งกองทัพแนวหน้าแวนการ์ด  ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงมีโอกาสได้เป็นเทพเจ้า

ดังนั้น วิหารมอบภารกิจให้น้องสาว "กำจัดกองทัพแนวหน้าแวนการ์ด  ที่เหลืออยู่และตามล่านายกอง อุลดริส" เป็นการไต่สวน ใครก็ตามที่ทำสำเร็จก่อนสามารถเป็น "ความเมตตา" ได้ ต่อมาเพื่อแข่งขันเพื่อเทพบิท...

ลืมมันซะ ยังไงซะ เรื่องร้ายๆ ในตระกูลข้าก็เกิดขึ้นทีหลัง เคยเล่าให้ฟังแล้วใช่ไหม

ยังไงก็จบ และ 'ความเมตตา' น่าจะเป็นที่มาของเรื่องทั้งหมดนี้และความคับข้องใจของสามชั่วอายุคน

ค่ะ เคยอยู่ในเหตุและผลครั้งหนึ่งข้าเขียนความตายของเธอถึงแม้จะไม่ใช่มือของข้าเองก็คงเป็นเด็กฝึกที่สืบทอดมรดกของตระกูลอุลดริสที่มาล้างแค้นเธอ ข้าคิดว่า

เหตุและผลนี้จะ เซราทอส ตระหนักได้ แต่จู่ๆ ก็เกิดขึ้น เป็นเจ้าใช่ไหมล่ะ..เป็นไปได้ไหมที่เจ้าจะต้องแบกรับชะตากรรมผ่าน 'สายสัมพันธ์' หรือเป็นเพราะการหมั้นหมายแต่ดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง.”

เซารอนจ้องมองเธอ “เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน แล้วเจ้ากับอุลริ นั่นใบหน้าซอมบี้ของเดสเป็นญาติกันเหรอ!”

เอาล่ะ พี่น้องต่างแม่ ด้วยความสัมพันธ์แบบวงเวียนเช่นนี้ คิลเลียนจึงปล่อยข้าไป เพราะ ในจำนวนนี้ ผู้นำกองทหารของพวกเขาทั้งหลายเริ่มต่อสู้กันในเวลานั้น “วิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินถอนหายใจ”เจ้ากำลังพูดถึงอะไร? มันสัญญากับเอ็ดเวิร์ดก่อนหน้านี้ว่าจะดูแลน้องสาวของเขา โทนี่ถือเป็นหนึ่ง...และข้า“..ก็นับได้ครึ่งหนึ่ง”

เซารอนตกตะลึงอยู่นานจึงพ่นลมหายใจออกมา หัวเราะ

วิญญาณร้ายขุนพลมังกรเงินจ้องมองเขาราวกับว่าเธอต้องการตบเขา “ทำไมโศกนาฏกรรมในตระกูลของข้าถึงตลกขนาดนี้?”

กอด ข้าขอโทษ ฮ่าฮ่าฮ่า! แค่ทันใดนั้นข้าก็รู้ทันทีว่าอุลดริสเป็นเด็กผู้หญิงในตอนนั้น“เวลา ฮ่าฮ่า แล้วก็หน้าซอมบี้ ชื่อจริงๆ แล้วคือโทนี่! ฮ่าฮ่าฮ่า ไอบ้าอะไรเนี่ย ขอโทษ ขอโทษ ข้าผิดเอง มันเป็นความผิดของข้าเอง ข้าผิด ข้าผิด!” อุลดริส กระโดดออกมาจากความว่าง

เปล่า และเหยียบมือของเซารอนด้วยสีหน้าไม่แสดงออก “แอนนิสโตรา ดูคนโง่ที่นี่สิ อย่าปล่อยให้เขาตาย ข้าจะจัดการกับเอลฟ์ที่เหลืออยู่”

จากนั้นมันก็จงใจเหยียบมัน กระโดดขึ้นไปของอากาศแล้วดึง เขาดึงดาบยาวออกมาและฟันแสงดาบออกไป ดูเหมือนจะระบายความโกรธของเขา ตัดเทพเจ้าทั้งหมดที่กล้าโจมตีสาวกของเขาออกเป็นสองชิ้น

และลิชชุดขาวจำนวนมากก็กระโดดออกมาจากเมฆฝนทีละคนปกคลุมท้องฟ้าอย่างหนาแน่น ในเวลาไม่นาน พวกเขาก็กวาดล้างแสงศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ระหว่างหนองน้ำและเมฆ ไม่ว่าจะเป็นเทพเจ้านักรบผู้ยิ่งใหญ่ จอมเวทย์ หรือแม้แต่ราชามังกร ข้าต้องตายในสนามรบคืนนี้

แม่ทัพมังกรเงิน ไม่สิ อนิสโตรา อุลดริสจับแก้มแล้วนั่งยองๆ ข้างเซารอนและมองดูท้องฟ้า

“พระจันทร์เสี้ยวแรกมามากมาย ก็อาจเป็นเพราะคิลเลียนประสบความสำเร็จในอีกด้านหนึ่งของสนามรบ จักรวรรดิจึงกล้าส่งกลุ่มสำรองทั้งหมดมาที่นี่พร้อมกัน นอกจาก

นี้ยังมีเทพหลักสองตนที่หายไปจากแนวหน้า นี่ มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่จักรวรรดิจะชนะการต่อสู้

ครั้งนี้..เจ้าเป็นอะไรไป? รูปภาพ แล้วเขาก็คิดว่า "โอ้ ข้ามีข้อความถึงเจ้า มันเป็นคำพูดสุดท้ายของชายชรา" เด็กหญิง

ลูกครึ่งเอลฟ์ตัวสั่นอย่างรุนแรง ริมฝีปากของเธอสั่นเทาราวกับว่าเธอต้องการหยุดเซารอนไม่ให้พูดคำนั้น แต่ เธอไม่มีความกล้า

“แอนนิสโตรา ข้าขอโทษ ข้าคิดว่าเป็นเพียงแค่เจ้า อย่างน้อยเจ้าก็คงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ข้าขอโทษจริงๆ...” เซารอนนึกถึงสิ่งที่เขาเห็นในความจำเกี่ยวกับเหล้าเลือดของคิลเลียน ฉากนั้น เล่าถึงข้อความสุดท้ายของผู้บัญชาการกองทัพแนวหน้า

"...จริงๆ แล้ว นี่คือทั้งหมดที่ข้าอยากจะพูดกับคนชั่วร้ายที่แทงข้าด้วยมือของข้าเอง..."

แอนิโทร่า คุกเข่าลงและร้องไห้เบาๆ

“ข้าขอโทษจริงๆ… ขอโทษจริงๆ…”